อ่านละคร แก้วกลางดง ตอนที่ 8 วันที่ 6 พ.ค. 55

อ่านละคร,

{[['']]}

อ่านละคร แก้วกลางดง ตอนที่ 8 วันที่ 6 พ.ค. 55
จินนี่กับอัญชิสารีบเดินออกมา หาที่แอบคุยกัน
“แกไม่ตกใจเลยเหรอ ที่เจอคุณเผ่า”
“ตกใจ แต่จะให้ฉันทำไงล่ะ วิ่งหนีเหรอ เค้าก็ยิ่งรู้นะซิว่ามันผิดปกติ”
“แล้วแกจะทำยังไงต่อล่ะ ถ้าคุณเผ่าเค้ารู้ล่ะว่าแกควงคนอื่นมา”
“เอางี้ เดี๋ยวฉันจะรีบพาเค้าออกไปจากงาน แกก็ช่วยฉันรับหน้าทางนี้ก็แล้วกัน แค่นี้ก็เรียบร้อย ไม่มีอะไร”
“โอเค ตามนั้น”
“เดี๋ยว แต่ก่อนอื่น แกต้องเลิกทำหน้าตาเลิ่กลักเหมือนเห็นผีเสียที”
“ย่ะ ก็ฉันตื่นเต้น ไม่ได้สับรางรถไฟเก่งแบบแกนี่ แม่สวยเลือกได้!” จินนี่ค้อน

ในงาน...อั๋นหันมาคุยกับทรงเผ่า...
“โอ้ โห้ อุตส่าห์หาสาวเล็งได้ แต่กลับเป็นคุณหวานของพี่เสียนี่” อั๋นยกมือไหว้ขอโทษ “เกือบหัวเบะไปแล้ว”
“แกไม่ดูเองนี่หว่า เห็นสาวๆละก้อแถเข้าใส่ทันที”
ขณะเดียวกัน สาทิศเดินเข้ามา หยุดยืนมองทรงเผ่ากับอั๋นคุยกัน
“อ้อ นี่พี่จำได้ตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ย”

“ก็แฟนฉันนี่น่า ทำไมจะจำไม่ได้ ฮะๆๆ”
สาทิศเดินตรงเข้ามาทักทรงเผ่าทันที
“คุณทรงเผ่าใช่มั้ยครับ”
ทรงเผ่างงเล็กน้อย เพราะไม่เคยรู้จักสาทิศ

อัญชิสา กับจินนี่เดินเข้างานมา หยุดไหว้หันไปทักทายคุณหญิงคนหนึ่ง จินนี่มองไปแล้วก็ชะงัก
“ไม่ทันแล้วล่ะ หวาน” จินนี่สะกิดอัญชิสาให้ดู
“อะไร”
มองเห็นทรงเผ่ากับอั๋นยืนอยู่กับสาทิศ
“รถไฟชนกันเสียแล้วละแก”
อัญชิสานิ่งไปชั่วครู่ว่าจะเอาไงดี แล้วก็เชิดหน้า
“ก็ดีเหมือนกัน คุณเผ่าเค้าจะรู้ว่าตัวเองมีคู่แข่ง ฉันไม่ได้เป็นของตายถ้าไม่รีบตัดสินใจทำอะไรให้เด็ดขาด ก็มีสิทธิชวดได้”
“ฉันปวดท้องฉี่อีกแล้ว ขอเข้าห้องน้ำอีกรอบนะ ฉันไม่ชอบซีนแบบนี้”
จินนี่หันหลัง แต่อัญชิสาคว้าแขนไว้
“ไม่ได้ แกต้องไปกับฉัน”
อัญชิสาเดินนำจินนี่เข้าไปที่ทั้งสามหนุ่ม จินนี่ยังกลัวๆ แต่อัญชิสามั่นใจเพราะตัดสินใจแล้ว
“คุณหวานมาแล้ว” ทรงเผ่าบอก
สาทิศ ก้มหัวให้เชิงทักทายอัญชิสาควบคุมสติ ยิ้มให้
“แหมบังเอิญจัง อยู่กันพร้อมหน้าเลย นี่รู้จักกันหมดหรือยังค่ะ นี่ เอ่อ...”
จินนี่เผยมือไปทางสาทิศ
“คุณสาทิศ แนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้วครับคุณหวาน” ทรงเผ่าบอก
“ตายแล้ว นี่รู้จักกันมาก่อนแล้วเหรอค่ะ” จินนี่แกล้งถาม
“เปล่าครับ เมื่อสักครู่นี่เอง” อั๋นบอก “คุณสาทิศคงเห็นผมยืนคุยกับคุณหวานกระมั่งครับ ถึงได้เข้ามาทัก”
“ใช่ครับ เพราะผมก็เป็นคนที่ชวนคุณหวานมางานนี้เอง ก็เราเป็น...”
สาทิศจงใจเว้นวรรค ให้ทุกคนอึดอัด ลุ้นๆ แล้วพูดต่อ
“...เพื่อนกันนี่ครับ ผมทราบว่านี่เป็นงานการกุศล เลยชวนคุณหวานมาเป็นเพื่อน เพราะผมเองยังไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่”
“งั้นคุณชวนไม่ผิดคนแล้วครับ คุณหวานเธอรู้จักคนเยอะ” ทรงเผ่าบอก
“แหม คุณเผ่าก็อย่าชมกันเลยค่ะ ก็เพื่อนๆ กันทั้งนั้น หวานแค่โชดดีที่มีเพื่อนเยอะหลายวงการเท่านั้นเองค่ะ”
“รวมทั้งคุณเผ่าด้วยใช่มั้ยครับ”
“ครับ”
“งั้นผมก็ถือว่า เราเป็นเพื่อนกันแล้ว คงได้มีโอกาสเจอกันอีกบ่อยๆนะครับ”
สาทิศยื่นมือให้ ทรงเผ่ายื่นมือมาจับ คนอื่นๆมองอย่างอึดอัดกันไป


อั๋นขับรถมาส่งทรงเผ่าที่บ้าน ทรงเผ่าดูสบายๆ ตบไหล่อั๋น
“ขอบใจนะที่มาส่ง งานนี้สาวๆสวยๆ เพียบจริงๆอย่างที่แกว่า”
อั๋นงงที่ทรงเผ่าดูไม่ทุกร้อน
“นี่พี่เสียใจจนเพี้ยน หรือว่าพี่ไม่รู้สึกอะไรจริงๆที่คุณหวานเค้าควงคนอื่น”
ทรงเผ่าเงียบไป แล้วก็ตอบจริงจัง
“แกอยากเห็นอะไร ให้ฉันชกหน้าสาทิศเหรอ”
“เป็นผมคงทำแบบนั้น ใครๆก็รู้กันทั่วว่าพี่กับคุณหวานเป็นแฟนกัน”
“แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน หรือแม้แต่หมั้น ฉันเข้าใจคุณหวานนะ เค้ามีสิทธิเลือกคนที่ดีที่สุด”
“อ้าว นี่พี่ไม่ได้รักคุณหวานเหรอ ผมคิดว่าพี่อยากจะแต่งงานกับเธอเสียอีก”
“ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น เพราะคุณหวานเป็นผู้หญิงที่ฉันรู้สึกดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยคบมา แต่ ฉันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าทำไมถึงยังไม่รีบขอเธอแต่งงาน มีบ้างอย่างที่...“ ทรงเผ่า เว้นไว้ไม่อยากอธิบายมาก “เอาเป็นว่าฉันคงอยากทำงานอยู่มั้ง แล้วแกล่ะ จะลอยชายแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ”
“ผมก็ยังหาผู้หญิงที่ผมถูกใจจริง ๆไม่เจอเหมือนกันนี่ครับพี่”
ทันใดเสียง “กรี๊ด ๆๆๆ” ดังขึ้น

อั๋นกับทรงเผ่ามองหน้ากันอย่างตกใจ รีบลงจากรถไปดู
ทรงเผ่ากับอั๋นวิ่งเข้ามา เจอเชอรี่ที่วิ่งกรี๊ดสวนออกมาพอดี

“เกิดอะไรขึ้น” ทรงเผ่าถามอย่างแปลกใจ
“ในนั้นค่ะ อี๋ย์...น่ากลัวเหลือเกิน”
“ไม่ต้องห่วงนะ คุณอั๋นเค้าเป็นตำรวจ มีอะไรบอกเค้าได้”
“ใช่ครับ...เกิดอะไรขึ้น” อั๋นถามอย่างสงสัย
เชอรี่ทำหน้าสยอง
“คุณเข้าไปดูเองเถอะค่ะ หนูไม่อยากพูด มัน มัน...”
ทรงเผ่ามองหน้ากับอั๋นเคร่งเครียด อั๋นถอยไปอยู่หลังทรงเผ่าทันทีแล้วรีบบอก
“เข้าไปเลยพี่!”
ทรงเผ่าหน้าเหวอ
“เฮ้ย...เจ้าอั๋น แกเป็นเจ้าหน้าที่นะ”
อั๋นเพิ่งรู้ตัว
“อ๋อ ใช่ๆ แต่นี่นอกเวลาราชการ เราถืออาวุโสให้พี่นำก็แล้วกันนะ”
ทรงเผ่าอึ้งไม่รู้จะว่าไง ได้แต่พยักหน้าตัดสินใจผลักประตูเข้าไป

เมียวดี กับฟ้าลั่นกำลังนั่งสุมหัวกันอยู่ในครัว ช่วยกันแกะหนูออกจากแร้ว ทรงเผ่าเข้ามา
“เมียวดี...ฟ้าลั่น ทำอะไรกัน เชอรี่ถึงได้ร้องลั่น ตกใจกันไปหมด”
เมียวดีกับฟ้าลั่นลุกขึ้นยืน แต่มือยังแอบไว้ข้างหลัง
“ไม่รู้ นายก็ถามมันเองซิ ว่าแหกปากทำไม เราไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย” เมียวดีพูดหน้าตาเฉย
เชอรี่ตามมาแต่อยู่ห่างๆ
“โกหก...ฆาตกรรมชัดๆ แล้วมาบอกว่าไม่มีอะไรได้ยังไง”
ฟ้าลั่นส่งยิ้มหวานให้
“น้องเชอรี่จ๋า ทำไมพูดแบบนั้น...”
ฟ้าลั่นจะเข้าไปหา เชอรี่ถอยหลังยกมือห้าม
“อย่า!...อย่าเข้ามานะ ออกไปห่างๆ”
ทรงเผามองๆอย่างสงสัย
“ในมือที่ถือไว้ข้างหลังนะมันคืออะไร เอาออกมาซิ”
เมียวดีส่ายหน้า
“ไม่ได้นาย”
ทรงเผ่าจ้องหน้า
“เมียวดี!”
“แต่ก็จริงของอีเมียวนะนาย เกิดมันหลุดไปได้ ก็ยุ่งกันพอดี” ฟ้าลั่นบอก
อั๋นมองไปเห็นแร้วหยิบขึ้นมาดู
“อันนี้อะไร”
ฟ้าลั่นยิ้มเยาะ
“โอ๊ย...เกิดที่ไหนเนี่ย ไม่รู้จักแร้วเหรอ”
ทรงเผ่าส่งสายตาดุ
“ฟ้าลั่น...เพื่อนฉันเค้าเป็นตำรวจนะ ถ้าเราทำอะไรผิดกฎหมาย เค้าจับเข้าคุกไปฉันช่วยไม่ได้นะ”
ฟ้าลั่นตกใจพูดเสียงอ่อยลง
“ฟ้าลั่น แค่พูดเล่นเท่านั้น ไม่ขำเหรอนาย”
“ไม่ขำแม้แต่นิดเดียว รู้มั้ยที่นี่กรุงเทพ จะมาจับสัตว์เหมือนอยู่ในป่ามันไม่ได้นะ”
“อะไรก็ไม่ได้ คนเมืองนี่ข้อห้ามเยอะจริง...ก็ได้ แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ปล่อยมัน”
“ฉันขอรับรองด้วยเกียรติของตำรวจ พอจะเชื่อถือได้มั้ย” อั๋นบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เมียวดีพยักหน้า
“ฮือ...งั้นเราให้หมวดก้านยาวเป็นคนถือ อย่าลืมนะห้ามปล่อย”
เมียวดีพยักหน้าให้ฟ้าลั่นส่งให้ ฟ้าลั่นกำลูกหนูไว้ในมือค่อยๆ วางลงบนมือของอั๋น เมื่ออั๋นเผยอดูเห็นเป็นลูกหนูก็ตกใจ
“เฮ้ย!”
อั๋ยโยนให้เชอรี่ เชอรี่ตกใจ โยนต่อไปทรงเผ่า ทรงเผ่าโยนต่อไปฟ้าลั่น ฟ้าลั่นขำ ๆ โยนไปให้เมียวดี เมียวดีจับหางหนูไว้
“ลูกผู้ชายรับปากแล้ว ถ้าผิดคำพูดก็คือลูกหมาจริงมั้ยหมวดก้านยาว เอ๊า”
เมียวดียื่นให้อั๋นอีกที อั๋นจำใจต้องจับหนูไว้ ทรงเผ่าจะช่วยก็ไม่รู้จะช่วยยังไง อั๋นพะอืดพะอมอยากจะอ้วก ทรงเผ่าหันไปดุเมียวดี
“เล่นพิเรนทร์อีกแล้วนะเมียวดี”
“ไม่ได้เล่น เราได้ยินป้าวงศ์บอกว่ามีหนูเข้ามาในครัว เราเลยช่วยจับให้ จับหนูนี่มันผิดกฎหมายด้วยเหรอนาย”
ทรงเผ่าอึ้ง
“ก็...ไม่ผิด แต่เอามาโยนเล่นใส่คนอื่นแบบนี้มันไม่ควร”
“เราไม่ได้โยน นายกับเพื่อนนายขอดูเองต่างหาก เราก็ส่งให้”
อั๋นสะกิดทรงเผ่า
“พี่เผ่าครับ...”
ทรงเผ่าไม่หันมามอง
“ไม่ได้อั๋น ต้องสอนกันบ้างจะได้รู้จักอะไรควรไม่ควร” ทรงเผ่าหันไปดุเมียวดีต่อ “รู้มั้ยว่าหนูพวกนี้มันสกปรก แล้วก็นำเชื้อโรคมาสู่คน”
เชอรี่ขนลุกขนพอง
“น่าขยะแขยงมากด้วยค่ะ”
“หนูในนากินได้ แถวบ้านเรากินกันทั้งนั้นไม่เห็นมีใครตาย”
“มันไม่เหมือนกัน”
อั๋นสะกิดอีกที
“พี่เผ่าครับ...”
“เห็นมั้ยอั๋น ไล่ไม่เคยจนเลยล่ะยายเด็กนี่”
“ขอเวลานอกก่อนได้มั้ยครับ คือผม...”
ทรงเผ่าเพิ่งหันไป
“...ผม...ไม่ไหวแล้วครับพี่”
อั๋นทนไม่ไหว จะอาเจียร ต้องวิ่งออกไปทันที เมียวดีกับฟ้าลั่นขำทันที ทรงเผ่าอดขำไปด้วยไม่ได้ แต่พอนึกได้ ก็ต้องรีบเก็กเหมือนเดิมรีบตามอั๋นไป

อ่านละคร แก้วกลางดง ตอนที่ 8 วันที่ 6 พ.ค. 55
ติดตามละคร แก้วกลางดง ได้ทุกวัน จันทร์ - อาทิตย์ เวลา 7.30 ,10.30 ,20.00 และ 23.00 ทาง ช่อง 8
ละคร แก้วกลางดง ประพันธ์ โดย ทมยันตี
ละคร แก้วกลางดง บทโทรทัศน์โดย ธนินทร อุชุภาพ
ที่มา manager.co.th