{[['
']]}
']]}
“แต่ก็เสนอได้นี่...ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่คิดต้นทุนเท่านั้น ส่วนท่านจะไปบวกเพิ่มจากงบประมาณเท่าไหร่ก็แล้วแต่ท่านเลย”
กัมปนาทคิดคำนวณคร่าวๆเห็นส่วนต่างเป็นเงินจำนวนมหาศาล รับปากจะลองเสนอท่านรัฐมนตรีให้ สมพลสบช่อง ทำทีถามถึงข่าวควายหลายร้อยตัวตายที่หนองระบือเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าทำให้ยุ่งยากนัก น่าจะยุบสถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ที่นั่นไปเลย แล้วเอาเงินปิดปากนักข่าวนิดหน่อยเดี๋ยวเรื่องก็เงียบไปเอง“ผมว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว...ถ้าคุณกัมปนาทจะไปเสนอท่านรัฐมนตรี...ผมยินดียกเครดิตความคิดนี้ให้คุณไปเลย” สมพลแสร้งยิ้มจริงใจ ขณะที่กัมปนาทคิดคล้อยตามคำพูดของสมพล...
หลังจากส่งกัมปนาทกลับไปแล้ว สมพลรีบโทร.หาณวัตเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง และถามข่าวคราวเรื่องกว้านซื้อที่ดินไปถึงไหนแล้ว ณวัตกำลังเร่งมืออยู่ ตอนนี้แผนการเดินหน้าไปมากแล้วพ่อไม่ต้องเป็นห่วง
“เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี เพราะถ้าไอ้นโยบายแจกรถไถฟรีมันผ่านล่ะก็...คราวนี้แหละ คงได้ขยายโรงงานไปอีกหลายตำบล” สมพลฝันหวานถึงเงินที่จะได้รับ ณวัตวางสายจากพ่อ เหลือบเห็นเกริกไกรขับรถมาส่งอรอนงค์หน้าโรงแรมที่พัก ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที...
อรอนงค์กดลิฟต์จะขึ้นไปยังชั้นที่ตนเองพัก ขณะประตูลิฟต์กำลังจะปิด ณวัตแทรกตัวตามเข้ามา อรอนงค์กลัวมากจะออกจากลิฟต์ แต่เขาดึงเธอไว้แล้วกดลิฟต์ปิด หญิงสาวขัดขืน แต่ณวัตกอดไว้แน่น ขออย่างหน้าด้านๆให้เธอมาเป็นกิ๊กของเขาถ้าเธอยอมเขาจะเลื่อนตำแหน่งให้ อรอนงค์สู้สุดฤทธิ์พร้อมกับตะโกนขอให้คนช่วย
จังหวะนั้น ลิฟต์เปิดชั้นที่อรอนงค์กดไว้ทำให้ณวัตชะงัก หญิงสาวสบช่องสะบัดมือหลุด วิ่งหนีไปที่ห้องพักตัวเอง รีบปิดประตูล็อกกลอน พอเปิดไฟในห้อง ต้องตกใจที่เห็นสรนุชนอนคว่ำหน้าหลับอยู่บนเตียง
“นุช...ช่วยฉันด้วย...เอ่อ...คุณวัตจะปล้ำฉัน ฉันไม่อยากบอกแกเพราะกลัวแกจะคิดมาก...แกต้องช่วยฉันนะ” อรอนงค์พูดไปร้องไห้ไป สรนุชยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง ชักเอะใจเหลือบไปเห็นบนโต๊ะหัวเตียงมีกระปุกยานอนหลับวางอยู่ อรอนงค์รู้ทันทีว่าเพื่อนคงจะเครียดมากจนต้องพึ่งยานอนหลับ มองอย่างเห็นใจ
ooooooo
ใจเด็ดมาถึงหน้าบ้านใจจอมแต่ไม่กล้าเข้าไป โทรศัพท์จากตู้สาธารณะหน้าบ้านหาแม่ หทัยเตรียมจะเข้านอน ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น หยิบมาดู เห็นเบอร์ไม่คุ้นลองกดรับสาย เธอดีใจมากที่ใจเด็ดโทร.หา แต่ฟังน้ำเสียงของลูกแล้วเศร้าๆชอบกล ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ใจเด็ดไม่ได้เป็นอะไร แค่อยากโทร.มาบอกคิดถึงแม่เท่านั้น
“แม่ก็คิดถึงลูก...แต่เอ๊ะ...เบอร์ที่ลูกโทร.มามันเป็นเบอร์ศูนย์สองนี่...ใจเด็ด ลูกอยู่กรุงเทพฯใช่ไหม...
ลูกอยู่ไหนบอกแม่มา แม่จะให้ใจเพชรไปรับ”
“อย่าเลยครับแม่ ผมแค่เข้ามาทำธุระที่กรุงเทพฯนิดหน่อยน่ะครับ”
หทัยน้อยใจที่ลูกมากรุงเทพฯแล้วไม่ยอมแวะมาหา คิดมากจนแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้น ใจจอมเข้ามาเห็น ตะโกนเรียกให้คนในบ้านมาช่วย ใจเด็ดได้ยินเสียงเอะอะโวยวายในสายโทรศัพท์ ชักใจคอไม่ดี รีบวิ่งเข้าบ้าน เจอใจเพชรเพิ่งกลับจากที่ทำงานพอดี สองพี่น้องชวนกันขึ้นไปหาแม่
ใจเด็ดเปิดประตูห้องนอนหทัยพรวดพราดเข้าไป เห็นพ่อกำลังพ่นยาแก้หืดหอบให้แม่ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง เขาโผเข้าไปกอดแม่ไว้แน่น ละล่ำละลักถามด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
“ไม่เป็นอะไรแล้วลูก...แม่จะเป็นอะไรก่อนจะเจอลูกได้ยังไง”
ใจจอมเห็นแม่ลูกกอดกันกลม ชักสีหน้าไม่พอใจเดินเลี่ยงออกไป หทัยค่อยๆเอื้อมมือลูบไล้ใบหน้าใจเด็ดด้วยความคิดถึง ใจเพชรอดถามไม่ได้ว่าใจเด็ดมากรุงเทพฯทำไม หรือว่าแค่มาเยี่ยมแม่ ใจเด็ดนิ่งไปอึดใจ ก่อนตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง...
ครู่ต่อมา ใจเพชรเล่าให้ใจจอมฟังเรื่องควายตายยกสถานีฯ ใจจอมกลับยิ้มพอใจ ในที่สุดใจเด็ดจะได้รู้สักทีว่าตัวเองไม่ใช่เด็กเลี้ยงควายถึงเลี้ยงควายให้รอดไม่ได้ ใจเด็ดมาทันได้ยินพอดี สองพ่อลูกมีปากเสียงกันเช่นเคย ใจเพชรขอร้องให้พ่อลดเสียงลงหน่อยแม่เพิ่งจะหลับ ใจเด็ดไม่อยากมีปัญหาขยับจะไป ใจเพชรร้องเรียกไว้
“ใจเด็ด นอนนี่เถอะ...แกไม่เห็นเหรอว่าแค่แม่เห็นแกยังดีใจขนาดนี้ แล้วถ้าท่านตื่นมาแล้วไม่เห็นแก
ฉันกลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไปอีก” คำพูดของพี่ชายทำให้ใจเด็ดตัดสินใจนอนค้างคืนที่นี่...
ขณะวางเป้สัมภาระลงบนเตียงนอนในห้องตัวเอง อาการปวดหัวกำเริบขึ้นอีก ใจเด็ดถึงกับทรุด
ooooooo
สุบิน เกริกไกร โชคชัยกับภิรมย์และสมหญิงกำลังนั่งปรึกษากับหลวงพ่อเรื่องใจเด็ดอยู่บนกุฏิของท่าน ชาวบ้านที่รู้ข่าวใจเด็ดถูกเด้งฟ้าผ่าพากันมารวมตัวหน้ากุฏิจะมาเรียกร้องความเป็นธรรมให้ใจเด็ด และมาสอบถามว่าเขาจะได้กลับมาดูแลที่นี่บ้านหนอง-ระบืออีกหรือเปล่า
“หลวงพ่อครับ ผมว่าเราน่าจะพูดให้พวกชาวบ้านเขาสบายใจนะครับ” โชคชัยเสนอ หลวงพ่อเห็นด้วย
“อาตมาไม่รู้หรอกนะว่าโยมใจเด็ดจะได้กลับมาหรือเปล่า ถ้าให้อาตมาบอก อาตมาก็เหมือนกับพระใบ้หวยที่ให้ความหวังลมๆแล้งๆ...แต่อาตมาบอกได้อย่างเดียว ตอนนี้สิ่งที่เราจะช่วยโยมใจเด็ดได้ก็คือ...เราต้องเข้มแข็ง เราต้องไม่ยอมแพ้กับการรุกรานจากคนนอก อาตมาเชื่อว่าตอนนี้โยมใจเด็ดเองก็กำลังต่อสู้ร่วมกับพวกเราเหมือนกัน” คำพูดของหลวงพ่อช่วยให้ชาวบ้านมีสีหน้ายิ้มแย้มและสบายใจขึ้น...
ขณะที่ชาวบ้านและพวกกระบือบาลต่างรวมตัวกันส่งกำลังใจไปช่วยใจเด็ด แต่ดูเหมือนจะไร้ผล คณะกรรมการสอบสวนตัดสินใจจะยุบสถานีบำรุงพันธุ์สัตว์หนองระบือแม้ใจเด็ดจะพ้นผิดก็ตาม...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ระหว่างทางไปตามลูกค้าที่ลงชื่อจองรถไถแต่อยู่ๆทยอยหายหน้าไปทีละคนสองคน อรอนงค์อึดอัดใจมากอยากจะบอกเรื่องณวัต แต่เห็นสรนุชท่าทางไม่ค่อยดี ไม่อยากเอาเรื่องรกสมองไปถมให้เพื่อนรักอีกจึงตัดสินใจไม่เล่า จังหวะนั้น มีเสียงร้องโวยวายดังมาจากบ้านของยายซ้อน
“ไม่...อย่าไล่ฉันเลย...แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน”
สรนุชกับอรอนงค์รีบวิ่งไปดู เห็นยายซ้อนกำลังยื้อยุดกับชายในชุดดำกลุ่มหนึ่งอยู่หน้าบ้าน สองสาวร้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น ยายซ้อนขอร้องทั้งคู่ให้ช่วยแกด้วย พวกนี้จะมายึดที่นาของแก
“นี่พวกคุณเป็นใคร...แล้วมาทำอย่างนี้ได้ยังไง” สรนุชโวยแหลก
“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็ที่ตรงนี้เป็นของบริษัทคาบาตี้แล้ว” ชายในชุดดำมองสรนุชเขม็ง สองสาวถึงกับอึ้ง...
ที่ห้องล็อบบี้ ณวัตกำลังขอให้วิศวกรเสนองบก่อสร้างโรงงานผลิตรถไถเพิ่มเป็นสองเท่าของงบจริง ตอนที่สรนุชโผล่พรวดพราดเข้ามา ณวัตตกใจจะเก็บแปลนโรงงาน แต่ไม่ทัน สรนุชดึงไปดูเสียก่อน
“วัตมาที่นี่เพื่อมาซื้อที่ดินทำโรงงานหรือนี่...ถ้าคุณซื้อที่ดินจากชาวบ้านหมดอย่างนี้ จะให้ฉันขายรถไถทำซากทำไม” สรนุชว่าแล้วปาแปลนโรงงานทิ้งด้วยความโมโห
“คุณจะโกรธทำไม ไม่ว่าการที่คุณขายรถไถหรือผมจะทำโรงงาน เราต่างก็ทำเพื่อคาบาตี้เหมือนกัน”
“ฉันน่าจะเชื่อที่ใจเด็ดเขาเตือนฉัน” สรนุชเดินจากไปอย่างเจ็บใจ ณวัตไม่สนใจ หันไปคุยกับวิศวกรต่อ ระหว่างที่สรนุชจะเดินออกจากโรงแรม ได้ยินชิดชัยกับลูกน้องคุยกันถึงเรื่องโรงงานแล้วหัวเราะกันร่วน ปรี่เข้าไปขวาง ตะคอกถามว่ารู้เรื่องโรงงานนั่นด้วยหรือ
“ใช่...หรือว่าคุณนุชเพิ่งรู้หรือครับ...แหม...ไม่น่าเชื่อนะครับว่า ผจก.สาขาย่อยอย่างคุณนุชจะไม่รู้อะไรเลย”
“นายชิดชัย” สรนุชเดือดปุดๆ ชิดชัยไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย กลับท้าให้เธอไล่เขาออก แต่ถ้าจะไล่จริงๆคงต้องถามณวัตดูก่อน เพราะณวัตคือเจ้านายตัวจริงของเขา แล้วเดินยิ้มเยาะผ่านหน้าเธอเข้าไป
ooooooo
ถึงเวลาอาหารค่ำ หทัยยังไม่ยอมกินอะไร นั่งรอการกลับมาของใจเด็ดอย่างใจจดใจจ่อ พอเห็นหน้าเศร้าสร้อยของลูกชาย รู้ทันทีว่าผลการสอบสวนต้องออกมาไม่ดี เป็นจริงอย่างคาด สถานีบำรุงพันธุ์สัตว์ที่นั่นจะโดนยุบ ใจเด็ดกำลังเสียใจกินอะไรไม่ลงขอตัวไปพักผ่อนก่อน หทัยมองตามลูกอย่างห่วงใย แล้วหันไปทางใจจอม
อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 13 วันที่ 29 เม.ย. 55
ละครกระบือบาล บทประพันธ์โดย : ดำรงค์ อารีกุล
ละครกระบือบาล บทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย : เล่าเต็ง อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละคร กระบือบาล ละครสนุกแนวอนุรักษ์ท้องทุ่งบ้านนา
ละครกระบือบาล ผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
ละครกระบือบาล ออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment