อ่านละครเกิดเป็นหงส์ ตอนที่ 16 (ต่อ) วันที่ 5 ก.ค. 55

{[['']]}
เทพนั่งซึมอยู่บนรถเข็น สายตาเหม่อมองไป เบื้องหน้าอย่างสิ้นหวัง หญิงมานศรีเข้ามาตบมือเขาเบาๆอย่างให้กำลังใจ ขอให้เขาอดทนไว้ การทำชั่วเป็นเรื่องง่าย แต่การทำดีนั้นทำยาก ถ้าเขาไม่ท้อแท้ สักวันหนึ่ง จะชนะใจทุกคนได้ เธอจะคอยเป็นกำลังใจให้

“ขอบคุณครับ คุณหญิง...ผมจะอดทนให้ถึงที่สุด...ไม่สิ...ต้อง...ไม่ว่าจะยังไงผมจะต้องอดทน”

เธอยิ้มให้กำลังใจ ทั้งคู่ไม่ทันเห็นผ่องทิพย์ยืนมองอยู่ด้วยความไม่พอใจ หึงที่เห็นเธออยู่ใกล้ชิดเขา...

ความ หึงหวงเข้าครอบงำผ่องทิพย์จนหน้ามืดตามัว ตามมาเล่นงานหญิงมานศรีถึงโรงงานน้ำตาล ขณะกำลังหอบแฟ้มเอกสารจะกลับออฟฟิศ เธอเข้าไปกระชากแฟ้มทิ้ง ชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง

“ผัวฉันพิการอย่างนั้น ยังคิดจะเอาอีกหรือ...ฉันขอเตือนด้วยความหวังดี ไม่อยากเจ็บตัวก็ออกไปจากโรงงานของฉัน”
หญิงมานศรีไม่อยากยุ่งด้วย เก็บแฟ้มเอกสารเสร็จจะกลับออฟฟิศ ผ่องทิพย์โมโหที่เธอบังอาจลองดีกระชากตัวเข้ามาตบสั่งสอน เธอหมดความอดทนในเมื่อผ่องทิพย์ไม่ให้เกียรติกันแบบนี้ เธอก็จะไม่เกรงใจ ฟาดฝ่ามือผัวะเข้าเต็มหน้า บุญปลูกเห็นเข้ายิ้มสะใจ ผ่องทิพย์ไม่ยอมแพ้คว้าตัวเธอมาตบตีไม่ยั้ง แล้วขย้ำคอหมายจะบีบให้ตายคามือ บุญปลูกเห็นท่าไม่ดี ปรี่เข้าไปสะกิดผ่องทิพย์ที่กำลังหึงบ้าคลั่ง

พอ อดีตนายสาวหันมอง เธอยกมือไหว้ขอโทษ ก่อนจะตบเปรี้ยงจนเซถลา หญิงมานศรีดิ้นหลุดมาได้ เธอบอกให้รีบหนีไป ผ่องทิพย์สติแตก ไล่ตบตีบุญปลูกอุตลุด แล้วคว้าตะขอเกี่ยวกระสอบน้ำตาลขึ้นมาขู่ บุญปลูกช็อก เป็นลมทันที ผ่องทิพย์บ้าได้ใจ ถือตะขอวิ่งเข้าหาหญิงมานศรีที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต อารามรีบร้อน วิ่งสะดุดขาตัวเองล้ม ก่อนที่ผ่องทิพย์จะสับตะขอใส่ร่างเธอ ทิวเข้ามาคว้ามือไว้เสียก่อน

“หยุดทำชั่วได้แล้ว พี่ผ่องอยากติดคุกเพราะฆ่าคนตายหรือไง”

ผ่อง ทิพย์ได้สติ ทิ้งตะขอ วิ่งหนี ทิวรีบเข้ามาดูหญิงมานศรีด้วยความเป็นห่วง เธอพยายามลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก เขาอุ้มเธอไปทำแผลให้ เธอรู้สึกดีที่เขาเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใย ทั้งสองสบตากันด้วยความรัก ทิวพยายามปกปิดความรู้สึกในใจ แกล้งทายาแรงๆ เธอถึงกับร้องโอ๊ย

“เจ็บนะ...เสร็จหรือยัง...ฉันจะไปทำงาน”
“อวดเก่งเหรอ...ได้...งั้นไปทำงาน” เขาเห็นเธอจะเดินไปทางออฟฟิศ รีบตะโกนเรียก “ไม่ใช่ทางนั้น...ที่ทำงานของเธออยู่ทางโน้น” เขาพาเธอไปที่ไร่อ้อย จากนั้น ประกาศเรียกคนงานตัดอ้อยให้ล้อมวงเข้ามา วันนี้เขามีข่าวดีมาบอก คุณหญิงคนเก่งของเขาอาสาจะตัดอ้อยทั้งหมดให้ เพราะฉะนั้นทุกคนไปพักได้

“ฉันไม่ได้อาสานะ เข้มเป็นหัวหน้าสายตรงของฉัน นายอย่าล้ำเส้น” เธอเอ็ดเสียงเขียว

“แต่ ผมเป็นนายของไอ้เข้ม จะล้ำอย่างอื่นมากกว่าล้ำเส้นผมก็ทำได้ มีอะไรไหม” ทิวโต้ไม่ยอมแพ้ เข้มกลัวเธอจะทำไม่ไหว อาสาจะช่วย แต่พอเห็นหน้าบูดของเจ้านาย รีบต้อนคนงานออกไปทันที ทิวส่งมีดตัดอ้อยให้เธอ

“เอื้อ อาทรกับไอ้เทพมันนัก ก็จัดการให้หมดภายในวันนี้แทนมัน...อ้อ อย่าเป็นลมตายในไร่ผมล่ะ ขี้เกียจขุดหลุมฝัง” เขายิ้มเยาะ ก่อนจะกวาดตามองไปรอบบริเวณ แปลกใจที่ไม่เห็นเทพ เดินไปถามเข้มว่าเห็นบ้างไหม

“ไอ้ล้วนมาขอลาหยุดให้นายเทพครับนาย บอกว่านายเทพไม่สบายมาก”

“อ่อนปวกเปียกยิ่งกว่าผู้หญิง” ทิวแดกดันอย่างไม่พอใจ

ooooooo

ใน เวลาเดียวกัน อีกมุมหนึ่งของไร่ทัดเทพ ล้วนเอาข้าวต้มมาให้เทพซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นกิน เขาอดสงสัยไม่ได้ทำไมล้วนถึงยังอยู่รับใช้เขาไม่ไปไหน ล้วนจะทิ้งผู้มีพระคุณไปได้อย่างไร ถ้าไม่ได้นายใหญ่ ป่านนี้เขาคงถูกโจรฆ่าตายเป็นผีเฝ้าไร่อ้อยไปนานแล้ว เทพขอบใจเขามากที่ถึงเวลาตกยากแล้วไม่ทอดทิ้งกัน
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ