{[['
']]}
']]}
ครองสุขแค้นแต่แสร้งทำตกใจ “คุณพระช่วย ทำไมน้าไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นมีใครบอกเลย”
ใหญ่ โอบไหล่ปิ่นอนงค์ “ผมกับแฟนเข้าไปเที่ยวจู๋จี๋กันในป่า พรานมันเข้าใจผิดว่าผมเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ก็เลยทำร้ายผมน่ะครับ...พอรอดมาได้ก็อยากพาแฟนเที่ยวปลอบขวัญเสียหน่อย”
ปราง ทิพย์จะอ้าปากถาม ทรรศนะกับทัศนีย์กลับเข้ามาเสียก่อน สายตาปิ่นอนงค์มองทรรศนะอย่างผิดหวัง ทัศนีย์ทักเสียงอ้อแอ้...ขณะเดียวกัน พรานแจ้งที่จอมพามาทำแผลอนามัยตำบล ฉวยโอกาสหนีเข้าไปในไร่ข้าวโพด แต่โชคร้ายถูกรถไถคันใหญ่ถอยมาทับตาย
ใหญ่กำลังป่วนครองสุขกับทรรศนะให้ขายหน้า อรสอางค์ขอเปิดไวน์อย่างดี ครองสุขจะค้านแต่ใหญ่อนุญาต ปรางทิพย์เห็นความใจปํ้าของใหญ่เริ่มสนใจ ครองสุขไม่วายแอบใส่ไฟว่าใหญ่สติไม่ค่อยเต็ม ไพศาลถึงยกมรดกให้ทรรศนะ แต่สองคนนี้ก็รักกันเหมือนพี่น้อง ปรางทิพย์จึงอวดอ้างบ้างว่าเพิ่งยกที่ดินแถวสีลมร้อยกว่าไร่ให้ลูกสาวเป็น สินสมรส ครองสุขตาวาว ต่างฝ่ายต่างคิดว่ารอดตายแล้ว...อุทัยอดทนทานอาหารจนเสร็จ ขอตัวไปรอที่รถ ครองสุขกับปรางทิพย์ต่างมองหยั่งเชิงว่าใครจะเป็นคนจ่าย บ๋อยนำบิลมาส่งให้ครองสุข เธอรับมาดูถึงกับมือไม้สั่นเพราะเป็นเงินแสนเจ็ด ทรรศนะกระซิบ แค่ไวน์ก็เหยียบแสนแล้ว ใหญ่อมยิ้ม
“มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง ถือว่าฉลองให้น้องชายผม” ใหญ่ปรบมือสองที
ปานเทพถือถุงเงินมาวาง “ในนี้มีเงินอยู่สักแสนแปด คงพอ”
ใหญ่ล้วงแบงก์ยับยู่ยี่ออกมา “เงินมันเยอะเลยไม่มีเวลานับ นับเอาเองนะน้อง ส่วนที่เหลือให้เป็นทิป”
ครองสุขกลืนน้ำลายเอื๊อกด้วยความเสียดาย
ปราง ทิพย์กระซิบลูกสาวประมาณว่าใหญ่รวยจริง ทุกคนจะกลับ ใหญ่ประกาศโพล่งขึ้น “ยังไปไม่ได้ครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะแจ้งให้ทุกคนทราบ ผมกับปิ่นเราจะแต่งงานกัน กำหนดวันงานอีกสองวันข้างหน้า ขอเรียนเชิญคุณหญิงกับท่านปลัดไปเป็นเกียรติในงานด้วยนะครับ”
ทรรศนะ หน้าเสีย ครองสุขกับทัศนีย์ตะลึง มีอรสอางค์ที่เบ้ปากและว่าก็สมกันดี...พอทุกคนแยกย้ายกันกลับ ปานเทพรายงานใหญ่เรื่องพรานแจ้งตายแล้วและต่อว่าที่เอาเงินมาละลายเล่นแบบ นี้ ใหญ่โต้เป็นการลงทุนนิดหน่อย ปิ่นอนงค์มาได้ยินสะเทือนใจ
ในห้องพักโรงแรม ปิ่นอนงค์ขอคุยกับใหญ่ แต่เขาขออาบน้ำก่อน เสร็จ เขาเดินออกจากห้องน้ำมาในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เธอตกใจปิดตาจะเดินหนีออกจากห้อง ใหญ่กระชากตัวเธอกลับมาให้นั่งบนเตียง “ว่ามา มีอะไรจะคุยกับฉัน”
ปิ่นอนงค์ขยับห่างจากตัวใหญ่ “เรื่องแต่งงาน คุณใหญ่พูดเล่นใช่มั้ยคะ”
“ทำไมคิดว่าฉันพูดเล่น” ใหญ่ลุกพรวด
“เพราะเราไม่ได้รักกัน” ปิ่นอนงค์เสียงสั่นหวาดๆ
ใหญ่ เจ็บจี๊ดในใจ กลบเกลื่อนว่าไม่เห็นต้องรักกัน ก่อนหน้านี้มีคนเอาลูกสาวมาเสนอให้ตนตั้งหลายคน ทุกคนก็กรี๊ดตนดี ปิ่นอนงค์พยายามพูดให้จริงจัง
“ถ้าเป็นเรื่องหนี้สามแสน คุณใหญ่จับปิ่นเข้าคุกได้ไม่เห็นต้องบังคับให้ปิ่นแต่งงานด้วย”
ใหญ่แกล้งมองลามเลีย เธอถอยหนี เขาดึงมาปะทะอก “ถ้าฉันบอกเธอว่า ฉันชอบเธอล่ะ”
ปิ่น อนงค์ตาโพลง ใหญ่จ้องตาเธอ เผลอก้มหน้าจะจูบ เธอได้สติผลักเขาออก “ไม่จริง คุณใหญ่ต้องการแกล้งปิ่น เหมือนที่เคยกลั่นแกล้งมาตลอด คุณเป็นคนขาดความรัก คุณก็เลยไม่อยากเห็นใครมีความสุข”
“ใช่ ฉันชอบแกล้งเธอปิ่นอนงค์ ยิ่งเห็นเธอร้องไห้ บอกตรงๆฉันมีความสุขเป็นบ้า”
“ได้ค่ะ ปิ่นจะให้คุณแกล้งปิ่นจนกว่าจะสมใจ” ปิ่นอนงค์เสียใจเดินหนีออกจากห้อง
ใหญ่มองตามพึมพำ “ฉันจะทำให้เธอเป็นปิ่นอนงค์ที่ใครๆก็ต้องอิจฉา...”
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
No comments:
Post a Comment