อ่านละคร ปิ่นอนงค์ ตอนที่ 7 วันที่ 25 มิ.ย. 55

{[['']]}
ปิ่นอนงค์กลับมากับจอม บุกบ้านพักของใหญ่ ถามหาทรรศนะ เจอปานเทพบอกว่าอยู่ท้ายไร่กับใหญ่ จอมรู้ว่าที่ไหนจะพาไป ปานเทพค้าน ใหญ่ให้ปิ่นอนงค์ไปคนเดียว จอมฮึดฮัด
ใหญ่เอาข้าวมาให้ทรรศนะกิน แก้มัดเพื่อให้กิน สะดวก แต่ทรรศนะกลับคิดไม่ซื่อตีหัวใหญ่ แต่ใหญ่ไวกว่าหลบทัน เกิดการต่อสู้กัน ทรรศนะสู้ไม่ได้พูดยั่วยุให้ใหญ่เจ็บใจว่า เป็นคนขี้แพ้มาตลอด พ่อก็ไม่รัก ใหญ่โกรธ เอาขวดทุบแตกเป็นปากฉลามจ่อคอทรรศนะ

“เอาเลย ถึงคุณใหญ่ฆ่าผม ก็ไม่ทำให้ลุงไพศาลรักคุณใหญ่ขึ้นมาหรอก ผมตายไป คุณใหญ่ก็เปลี่ยนอดีตไม่ได้อยู่ดี คนที่เกลียดก็จะเกลียดคุณใหญ่อยู่อย่างนั้น คนที่รักก็ไม่เห็นมีสักคน ขนาดปิ่นอนงค์ที่โกรธเกลียดใครไม่เป็น ยังเกลียดคุณเลย”

ใหญ่โมโห เงื้อขวดฟาดเปรี้ยงลงไป...ใหญ่ถือขวดที่แตกเดินออกมาจากกระท่อม ปิ่นอนงค์ขี่จักรยานมาถึง ถามหาทรรศนะ ใหญ่แกล้งโยนขวดทิ้งตรงหน้า

“อ๋อ เธอมาช้า ฉันเลยจัดการแก้แค้นให้เธอ ฉันเจ็บใจที่มันนอกใจเธอ ก็เลยทะลวงเข้าไปในหัวใจเพื่อเธอนะ ยัยเด็กโง่...เธอน่าจะขอบใจฉันสักคำมันถึงจะถูก”

ปิ่นอนงค์ตกใจหาว่า ใหญ่โหดร้าย ไพศาลต้องเสียใจที่มีลูกใจร้าย ใหญ่ถูกสะกิดเรื่องพ่อ กระชากเธอมาตะคอก “ต้องหลอกผู้หญิงถึงสองคนอย่างหวานใจของเธอ ถึงจะเป็นคนดีสินะ”

“คุณนะไม่ได้หลอกปิ่น คุณนะมีสิทธิ์จะรักใครก็ได้” ปิ่นอนงค์ร้องไห้โฮ

ใหญ่ ใจแป้วปล่อยมือจากเธอ ทำทีเสียใจ “ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเธอไม่โกรธเขา แต่ฉันก็ฆ่าเขาไปแล้วด้วยสิ คงชุบชีวิตคืนให้เธอไม่ได้ เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันยกศพให้เธอ จะเอาไปนอนกอดไว้ทั้งคืนก็ตามสบาย”

ปิ่นอนงค์ตบหน้า เขาฉาดใหญ่ ระเบิดอารมณ์ออกมา “ปิ่นพยายามเข้าใจว่าคุณเป็นเด็กมีปัญหา เพราะขาดความรักจากคุณลุง ปิ่นไม่เคยเชื่อว่าคุณใหญ่เป็นคนเลวจากนิสัยที่แท้จริงของคุณใหญ่เอง แต่วันนี้ปิ่นมั่นใจว่า...ใช่”

เธอผลักประตูเข้าไปในกระท่อม เห็นทรรศนะ นอนสลบอยู่ รีบเข้าไปดูไม่เห็นมีเลือดสักหยด ใหญ่แกล้งจับแก้มตกใจ ทำเสียงล้อว่า เจ็บใจที่มันนอกใจเลยแทงฉึกๆ เข้าตรงหัวใจ...หวานใจเธอใจเสาะเป็นบ้า ยังไม่ทันทำอะไรก็ล้มเสียแล้ว ทรรศนะได้สติ เห็นหน้าปิ่นอนงค์

“นี่ปิ่นจริงๆ เหรอ พี่ดีใจที่เห็นเธอกลับมา ตั้งแต่ปิ่นหนีไป พี่ไม่เคยสบายใจเลย ห่วงว่าเธอจะอยู่จะกินยังไง” ทรรศนะได้ทีแกล้งใหญ่

ปิ่นอนงค์ตื้นตันเผลอกอดเขาร้องไห้ “คุณนะต้องลำบากเพราะปิ่น ปิ่นขอโทษค่ะ”

ทรรศนะ ตั้งใจกอดปิ่นอนงค์ให้ใหญ่เจ็บใจเล่น เธอเงยหน้าถามใหญ่ ปล่อยทรรศนะได้แล้วใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ เธอประคองทรรศนะลุกจะเดินไป ใหญ่จับแขนปิ่นอนงค์ไว้

“นายไปคนเดียว ปิ่นอยู่ก่อน”

“ทำไม คุณใหญ่จะทำอะไรปิ่น” ทรรศนะสงสัย

“สนใจด้วยเหรอว่าฉันจะทำอะไรปิ่น นายกลับไปหาแฟนได้ก็น่าจะพอหรือจะเปลี่ยนใจอยู่ด้วยกันก็ไม่เกี่ยงนะ”

ทรรศนะมองหน้าปิ่นอนงค์ ตัดสินใจกล่าวขอโทษแล้วเดินจากไป เธอเหวอ ใหญ่สะใจ

ooooooo

ด้าน ธีระสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆตำรวจที่ยืนคุยอยู่กับอรสอางค์แต่ไม่ออกความ เห็นอะไร เธอจะให้พวกตำรวจไปตามหาทรรศนะท้ายไร่ ไม่มีคนในไร่ยอมพาไป ไม่ทันไร ทรรศนะเดินโซซัดโซเซมา จิ๋วเห็นร้องเรียก ทุกคนหันมอง เขาเหงื่อโทรมมอมแมมยืนแทบไม่อยู่

ครองสุขดีใจมาก โผกอดหลานชายและให้เขาแจ้งความตำรวจไปเลยว่าใหญ่ทำอะไรบ้าง

“ผมกับคุณใหญ่ เราไปเดินป่ากัน โทรศัพท์ผมเสีย อรติดต่อผมไม่ได้ ก็เลยเข้าใจผิด ความจริงไม่มีการกักขังทำร้ายอะไรกันทั้งนั้นครับ”

อรสอางค์กับครองสุขจะเอาเรื่องน้อยซึ่งเป็นคนมาบอก ตำรวจลากลับ น้อยหลบฉากออกมา อุ่นเรือนถามน้อยว่าปิ่นอนงค์กลับมาด้วยหรือเปล่า

“คุณนะไม่เห็นพูดถึงพี่ปิ่นเลยป้า แถมบอกว่าไปเดินเล่นกับคุณใหญ่”
อุ่นเรือนร้อนใจจะไปถามทรรศนะเอง จอมกับถวิลรีบตาม ได้ยินทรรศนะกำลังบอกครองสุขว่า ปิ่นอนงค์ยังอยู่กับใหญ่ให้ส่งคนงานไปช่วย อรสอางค์ข้องใจเกี่ยวอะไรกับปิ่นอนงค์ จอมโมโหชี้หน้าทรรศนะ เอาตัวรอดกลับมาคนเดียว ทั้งที่เธอไปช่วย ไม่ใช่ลูกผู้ชายเสียเลย
“มันจะมากไปแล้วนะ นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวของฉัน พวกคนงานอย่างแกไม่เกี่ยว” ครองสุขโวยวายใส่
ถวิล ถามอย่างนอบน้อมว่าพวกตนแค่อยากรู้ว่าปิ่นอนงค์อยู่ไหน ครองสุขตวาดกลับว่าปิ่นอนงค์เป็นคนของตน จะเป็นหรือตายตนรับผิดชอบเอง และไล่ทุกคนให้ออกไป จอมโกรธจัดประกาศลาออกจากไร่เดินไป ถวิลรีบขอโทษแทนลูก อรสอางค์โพล่งขึ้น
“นี่ตกลงมันยังไง นังปิ่นเปิ่นนั่นมาเกี่ยวอะไรด้วย นะกับคุณน้ามีอะไรปิดบังอรกันแน่”
“ไอ้ จอมมันชอบนังปิ่น พอนังปิ่นหนีไปมันก็เที่ยวโทษคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แกก็เหมือนกันนะนังอุ่น ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วงลูก แต่ก็ไม่ควรจะเอาเรื่องลูกแกมาปนกับหลานฉัน แค่นี้ฉันก็ปวดหัวพออยู่แล้ว ไปไป๊” ครองสุขปัดเรื่องให้พ้นตัว
แต่อรสอางค์ยังสงสัย ทำไมไม่เอาเรื่องใหญ่ หรือว่าไร่นี้เป็นของเขา ทรรศนะอึ้ง ครองสุขให้ใจเย็น อ้างว่าใหญ่พาลหาเรื่องแก้แค้น เพราะรู้ต้องเสียไร่เมื่อคำสั่งศาลบังคับคดีออกมา...พ้นจากอรสอางค์มาได้ ครองสุขก็สั่งธีระจัดการให้คนไปเก็บทั้งใหญ่และปิ่นอนงค์เสีย
ooooooo
แม้ทรรศนะจะเลือกทิ้งเธอไป ปิ่นอนงค์ยังเฝ้าหวังว่าเขาจะกลับมาช่วยตน ใหญ่เยาะ
“เธอนี่มันชอบหลอกตัวเองนะ ถ้ามันห่วงเธอ มันไม่ทิ้งเธอไว้กับฉันหรอก”
ปิ่น อนงค์เถียงไม่ออก ถามเขาต้องการอะไรหรืออยากส่งตนเข้าคุกก็ทำเลย ใหญ่จ้องหน้าเค้นให้เธอพูดความจริงออกมาว่าครองสุขบังคับให้รับผิดแทนใช่ไหม เธอยังยืนกรานว่าทำเองใหญ่โกรธอย่าหวังจะได้กลับไปอีกเลย เขาลากเธอออกจากกระท่อม เธอร้องลั่นจะรอทรรศนะที่นี่ ยิ่งทำให้เขาโมโห
“ในหนังเวลาพระเอกจะมาช่วยชีวิตนางเอก มันต้องมีอุปสรรคหน่อย มาช่วยกันง่ายๆจะสนุกได้ยังไงล่ะ” ใหญ่ลากปิ่นอนงค์เข้าไปในป่า
ผ่าน เส้นทางทุลักทุเล ทะลุออกหมู่บ้านเห็นนาข้าวขั้นบันไดสวยงาม ปิ่นอนงค์มองไปรอบๆอย่างตะลึง  ลืมความเหนื่อยหอบ อดถามไม่ได้ จะพาไปไหน เขาไม่ตอบ เธอจึงแกล้งก้าวพลาดล้มขาแพลง ขอพักก่อน เขารู้ทัน
“ถ้าอย่างนั้น ฉันล่วงหน้าไปก่อนแล้วกัน รีบๆตามไปล่ะ อ้อ ระวังด้วยนะ ป่าแถวนี้งูชุม”
ใหญ่ เดินไป ปิ่นอนงค์เลิ่กลั่ก ตัดสินใจหนีกลับทางเดิม สายตาเหลือบไปเห็นตุ๊กแกตัวใหญ่มากส่งเสียงร้องอยู่บนต้นไม้ พลันตัวเงินตัวทองวิ่งผ่าน เธอตกใจถอยกรูด ใหญ่แกล้งโยนเถาวัลย์ผ่านหัวแล้วร้องระวังงู เธอหันมาปะทะอกเขาตัวสั่น เขากอดเธอแนบแน่น ต่อว่าหนีทำไม เธอหลับหูหลับตาสัญญาจะไม่หนีอีกแล้ว ใหญ่ยังแกล้งขู่ว่างูแผ่แม่เบี้ยอยู่ข้างหลัง ให้เธอเหยียบขึ้นมาบนเท้าเขา เธอค่อยๆขยับ ใหญ่ร้องเฮ้ย...มันมาอีกตัว เธอกระโดดกอดคอ ใหญ่จึงอุ้มเธอไว้แล้วทำทีรีบหนี
ooooooo
ถึงอย่างไร อรสอางค์ก็ยังแคลงใจสงสัยว่าทรรศนะกับครองสุขปิดบังอะไรตนอยู่ พลันมีรถตู้แล่นเข้ามา จิ๋วเห็นคนที่ลงมาก็ตกใจอุทาน คุณหญิงแม่มา  อรสอางค์ หันไปมองแทบช็อก
ครองสุขโอ้อวดกับปรางทิพย์ ซึ่งกำลังมองทิวทัศน์ของไร่อย่างรื่นรมย์ว่า “ที่ติดเขา ติดลำธาร บนเขาก็มีนะคะ มีโฉนดทุกแปลงนะคะ ก็ตั้งใจยกให้ตานะคนเดียวค่ะ คุณหญิง”
“ไอ้เรื่องทรัพย์สินเงินทองมันเรื่องเล็กค่ะ ที่ดิฉันมาวันนี้มีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณครองสุข เรื่องการแต่งงานของลูกอรกับตานะ”
อรสอางค์หน้าเจื่อน ครองสุขอึ้งพูดไม่ออก...
ธี ระสั่งเจิดกับก้าน จ้างพรานแจ้งจัดการใหญ่กับปิ่นอนงค์ ทำทีถูกปล้นฆ่าตามคำสั่งครองสุข...จอมดึงดันไม่ฟังถวิลห้ามปราม ออกตามปิ่นอนงค์และถ้าเจอจะพาหนีไปให้ไกล จอมเดินออกมาเจอจินตนากำลังจอดรถ พอรู้ว่าจอมจะไปตามหาปิ่นอนงค์จึงให้ขึ้นรถ ขณะนั้น ปานเทพขับรถกอล์ฟตามหาใหญ่เช่นกัน เผอิญรถเสียกลางทาง เห็นรถผ่านมารีบโบก ปรากฏเป็นรถจินตนา จึงถูกจอมบังคับให้นำทางไปหาใหญ่ มาถึงกระท่อมท้ายไร่ จอมสำรวจรอยเท้าพบมีการถูกลากออกไป จินตนาเกรงใหญ่ทำร้ายเพื่อน ปานเทพแก้ตัวแทนว่าอาจมีคนร้ายจับไป
“ถ้าคนเราไม่ได้ทำผิด ทำชั่ว จะมีคนมาตามจับตามฆ่าทำไม” จอมเข่นเขี้ยว
“ก็ เพราะมันต้องการครอบครองไร่ไพศาลไงล่ะ” ปานเทพพลั้งปาก พอเห็นหน้าสองคนงง ก็กลบเกลื่อนว่าไม่มีอะไร ตอนนี้น่าเป็นห่วงใหญ่กับปิ่นอนงค์ ตนจะเรียกพวกมาช่วยตามหา จอมไม่ไว้ใจ ปานเทพเซ็งประชดว่า “ก็ได้ เรื่องป่าเรื่องเขา ปาน ป่าหวาย ช่ำชองอยู่แล้ว...”
มุมหนึ่งบนนาข้าว ขั้นบันได ใหญ่นั่งห่างออกมามองปิ่นอนงค์ที่กำลังเพลินกับธรรมชาติ พอเธอหันมาสบตาถามมองทำไม เขากลบเกลื่อนว่ามองต้นข้าวสวยๆ เธอจึงถามขึ้นว่า
“คุณใหญ่ยังไม่มีแฟน เอ้อ...ยังไม่มีผู้หญิงที่คุณใหญ่ รัก จริงๆเหรอคะ”
ใหญ่อึกอัก “ฉัน...เป็นโจร เป็นเสือปล้น จะให้ไปรักใครได้ยังไง”
“จะเสือจะโจรก็เป็นคน ต้องมีหัวใจมีความรัก”
“ใช่ ฉันก็รักเป็นเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ แต่เขาไปรักไปชอบคนอื่น”
ปิ่นอนงค์เศร้าลง ใหญ่เตือนต้องตัดใจให้ได้ถึงจะมีความสุข เธอสบตาเขาสารภาพ
“ปิ่นผูกพันกับความรักครั้งนี้ ปิ่นมีความสุขที่ได้รัก และคุณใหญ่ล่ะคะ ตัดใจจากผู้หญิงคนนั้นได้รึยัง”
“ยัง แล้วจะไม่ตัดใจด้วย แต่ฉันจะแย่งเขากลับมาให้ได้” ใหญ่จ้องตาปิ่นอนงค์
“ทำแบบนั้นไม่ดีนะคะ คุณใหญ่ไม่ควรทำตัวเป็นมือที่สาม มันทำให้คนอื่นเจ็บปวด”
“ใคร จะเจ็บปวดก็ช่างหัวมัน อย่าว่าแต่มือที่สามเลย ให้เป็นมือที่สี่ที่ห้า ฉันก็จะทำ ฉันจะแย่งผู้หญิงที่ฉันรักกลับมาให้ได้” ใหญ่หัวเราะในลำคอ
ปิ่น อนงค์มองใหญ่อย่างผิดหวัง เดินเลี่ยงมามองโน่นนี่ให้หายเครียด จู่ๆใหญ่ร้องโอ๊ยทรุดลงกุมข้อเท้า เธอตกใจเข้ามาดูเห็นรอยจุดแดงๆสองจุด เข้าใจว่างูกัด เขาร้องโอดโอยทำท่าจะหลับ เธอพยายามปลุกให้ตื่นและจะแบกเขาแต่ไม่ไหว จึงฉีกเสื้อมามัดที่ขาเขา และเช็ดที่แผลก้มลงจะดูดพิษ ใหญ่ดีดตัวลุกนั่ง ทำตาลอย ปิ่นอนงค์ดีใจ “คุณใหญ่ฟื้นแล้ว คุณใหญ่ไม่ตาย”
“ฉัน ฉันเป็นอะไรไปเหรอ ปิ่นอนงค์”
“คุณใหญ่ถูกงูกัด รอยเขี้ยวยังอยู่เลยนี่ๆ...ไปค่ะ รีบไปหาหมอ เดี๋ยวสลบอีกปิ่นแบกไม่ไหว”
“ไม่ใช่งูพิษ ไม่เป็นอะไรหรอก”
“คุณใหญ่รู้ได้ยังไงคะ เมื่อกี้ยังร้องโอ๊ยๆ สลบด้วย”
“มัน คืองูเม็ดข้าว” ใหญ่ควานเม็ดข้าวแถวนั้น มาจิ้มที่แขนเธอสองจุด ใช้นิ้วดีดที่รอยสองสามที ก็มีรอยแดงเหมือนงูกัดปรากฏ ปิ่นอนงค์โกรธทุบตีเขายกใหญ่
“ยัยปิ่นปอดแหกโดนงูเม็ดข้าวกัดซะเถอะ” ใหญ่เอาเมล็ดข้าวไล่จิ้ม สองคนวิ่งไล่กัน
ooooooo
แทน ที่แม่มาจะมีความสุข อรสอางค์กลับเครียด เพราะรู้ว่าปรางทิพย์มาเร่งรัดให้แต่งงานเพื่อต้องการเงินกู้ฐานะ  เธอพยายามบอกยังแต่งไม่ได้ ที่ไร่มีปัญหา ปรางทิพย์คิดว่าลูกสาวจะเอาตัวรอดคนเดียวไม่ห่วงพ่อแม่ จึงตั้งใจจัดการรวบรัดเอง
ใหญ่พาปิ่นอนงค์มาที่บ้านชาวนาหลังหนึ่ง ป้าทองกำลังต้มข้าว เขายกมือไหว้ แนะนำตัวว่าคือใหญ่ ป้าทองหันมามองใกล้ๆ เอามือปิดหนวดเคราเขา แล้วร้อง
“ไอ้ใหญ่ ไอ้คุณหนู” ป้าทองโผกอดเขาด้วยความคิดถึง
พอล้อมวงกินข้าว ป้าทองทัก “ร้ายนะ ไอ้หนูใหญ่ มีเมียสวยๆก็ไม่บอก”
ปิ่นอนงค์สำลัก อ้าปากจะค้าน ใหญ่ตัดบท“เอ้า เดี๋ยวก็ติดคอตาย กินน้ำหน่อยนะจ๊ะเมียจ๋า...แล้วลุงล่ะไปไหน เข้าเมืองเหรอป้า”
ป้า ทองบอกว่าลุงเสียไปตั้งสามปีแล้วโดนรถชน ทั้งสองเศร้าลงทันที ป้ายังเตือน “ป้าก็ไม่เคยคิดว่า ไอ้แก่มันจะด่วนหนีไปกะทันหันเหมือนกัน ตอนอยู่ก็ด่ามันทุกวัน มันทำอะไรไม่เคยได้ดั่งใจเราเลย แต่พอมันตาย เพิ่งรู้ว่าโคตรรักมันเลย เอ็งสองคนก็เหมือนกัน รักกันดีกันไว้ให้มากๆ ถึงวันที่จะต้องจากกัน จะได้ไม่ต้องเสียใจ เสียดาย”

ใหญ่วางช้อนลง ปิ่นอนงค์รู้ว่าเขาสะเทือนใจ...คืนนั้น ปิ่นอนงค์ในชุดผ้าถุงเสื้อคอกระเช้ากางมุ้งจัดที่หลับที่นอน เห็นใหญ่นั่งกอดเข่ามองออกไปข้างนอก จึงเข้ามาถามว่ายังไม่ง่วงหรือ เขารีบปาดน้ำตาหันมากวน

“ทำไม ไม่มีฉันนอนข้างๆนอนไม่หลับเหรอ”

“ไม่ใช่ซะหน่อย แต่เห็นคุณใหญ่นั่งนิ่งๆอยู่นานแล้ว เป็นอะไรรึเปล่าคะ”

ปิ่น อนงค์ถามแทงใจว่าเขาฟังเรื่องของป้าทองแล้วเสียใจ คิดถึงพ่อที่ต้องจากกันทั้งยังไม่เข้าใจกันจนท่านตายใช่ไหม ใหญ่เจ็บปวดแต่กลบเกลื่อน

“ลูกอกตัญญูอย่างฉันจะมีความหมายอะไร พ่อเขาคงดีใจที่เอาฉันออกไปจากชีวิตเขาได้”

“คุณใหญ่คิดอย่างนั้นจริงๆเหรอคะ คุณใหญ่ไม่เคยอยากย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไขเรื่องที่เกิดขึ้นเหรอคะ”

“เคย สิ ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่ฆ่าเฉพาะไอ้ผา แต่จะฆ่าคุณนายครองสุขแล้วก็ไอ้นะซะด้วย เพราะสองคนนั่นเป็นมารหัวใจฉันทั้งคู่ มีอะไรข้องใจอีกมั้ย” ใหญ่ยื่นหน้ามาใกล้

ปิ่นอนงค์ส่ายหน้าไม่มีปัญหาแล้วมุดเข้ามุ้งนอน ใหญ่ตามเข้าไปนอนกอด เธอตกใจจะลุกแต่เขากอดเธอไว้ เธอบอกเขาต้องนอนข้างนอก

“เรื่องอะไร ยุงตัวเท่าช้าง เดี๋ยวเป็นมาลาเรียตาย”

“งั้นคุณใหญ่ขยับไปหน่อยได้มั้ยคะ ปิ่นหายใจไม่ออก”

“ไม่เอา นอนห่างกันมันหนาว ชิดๆกันอย่างงี้แหละอุ่นดี”

“แต่...”

“เอ๊ ชวนคุยแบบนี้แสดงว่ายังไม่ง่วง งั้นเรามาทำกิจกรรมแก้ง่วงกันดีกว่า”

“ไม่นะคะ ปิ่นนอนแล้วค่ะ หลับแล้ว” ปิ่นอนงค์รีบหลับตา

ใหญ่ขำกอดเธออย่างอบอุ่น...จนดึกสงัด ปิ่นอนงค์นอนหลับหันมาซบไหล่เขา ส่วนเขากุมมือเธอแนบไว้ที่อก ใบหน้ายิ้มดูมีความสุข

ooooooo

ปราง ทิพย์เชิญครองสุขไปปรึกษาหารือเรื่องแต่งงานกันที่กรุงเทพฯ ครองสุขอิ่มเอมใจที่กำจัดใหญ่กับปิ่นอนงค์ไปได้ แต่ยังหลอกอุ่นเรือนว่า ได้จ้างคนหลายคนไปช่วยปิ่นอนงค์ ไม่ต้องเป็นห่วง แล้วทำเป็นบ่นว่าหมดเงินไปหลาย เหลือติดกระเป๋าแค่ 500 บาท อุ่นเรือนควักเงินตัวเองที่มีอยู่ 3,000 บาทให้ ครองสุขโวยทำไมมีมาก เธอรีบบอกว่าเป็นเงินเหลือจากที่ยืมใหญ่มา

“หึ ลูกแกนี่มันใช้ได้นะนังอุ่น แบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวหรอกว่าไอ้ใหญ่จะทำอะไรมัน...”

วัน ต่อมา ปิ่นอนงค์ตื่นแต่เช้ามาช่วยป้าทองทำนา ป้าเล่าว่านี่เป็นโครงการของในหลวง ท่านมาสอนให้ชาวบ้านทำนา ใครจะไปรู้ว่าที่ดินเอียงแบบนี้จะทำนาได้

“ปิ่นเคยเรียนมาว่า ที่จีน เวียดนาม อินโด ก็มี นาข้าวขั้นบันไดแบบนี้เหมือนกันนะจ๊ะ”

“ที่ไหนก็มี ถ้าแผ่นดินมันเอียงอย่างนี้ แต่พระองค์ท่านทรงรวบรวมความรู้ของทุกที่มาพัฒนาต่อยอด แล้วเผยแพร่ให้คนไทยทำกัน”

“โชคดีของคนไทยนะจ๊ะป้า” ปิ่นอนงค์มองไปรอบๆอย่างปลื้มใจ

“เมื่อ ก่อนตอนไอ้หนูใหญ่มันมาหาป้านะ มันช่วยทำงานทุกอย่าง ถางหญ้า พรวนดิน ปลูกข้าว มันเป็นคนหนักเอาเบาสู้ หนูปิ่นโชคดีแล้วที่ได้มันเป็นผัว”

“คุณใหญ่เขาไม่ใช่...”

“ปิ่นอนงค์ เธอใจร้ายจริงๆไม่ยอมปลุกฉันมากินข้าวด้วย กินคนเดียวไม่อร่อยเลย”

ปิ่น อนงค์สะดุ้งที่ใหญ่เรียกขัดจังหวะ ป้าทองชวนทั้งสองคนอยู่ที่นี่ต่ออีกคืนสองคืน ใหญ่ตอบว่ามีงานด่วนต้องทำ ป้าทองจึงอวยพรให้มีลูกทันใช้  ปิ่นอนงค์เมินหน้าอายๆ

ระหว่างที่ปาน เทพนำทางจอมกับจินตนาหลงป่าเสียนาน จนหวิดโดนจอมอัด...ใหญ่กับปิ่นอนงค์เดินทางกลับ เผอิญใหญ่ก้มลงผูกเชือกรองเท้า มีลูกดอกพุ่งเฉียดหัวไปปักต้นไม้ ปิ่นอนงค์ร้องกรี๊ด ทั้งปานเทพ จอม และจินตนาได้ยินตกใจ ใหญ่ดึงเธอเข้ามากอดปกป้อง ไม่ทันไรลูกดอกพุ่งมาอีก เฉียดทั้งเขาและเธอ ใหญ่ดึงปิ่นอนงค์วิ่งหนี พอจวนตัวเขากอดเธอกลิ้งไปหลบในพุ่มไม้ แล้วชักปืนยิงสวนจนหมดแม็ก ตัดสินใจหลอกว่าโดนลูกดอก กุมท้องเดินออกมา

“แกเป็นใคร มาตามฆ่าฉันทำไม” ใหญ่ตะโกนถาม

พราน แจ้งโผล่ออกมาจากหลุมที่มีใบไม้พรางไว้ “ฉันฆ่าแกได้ตั้งแต่ลูกดอกแรกแล้ว แต่มันไม่สนุกว่ะ เดี๋ยวจะให้แกดูแฟนแกกับฉันมีความสุขกันก่อนที่แกจะตาย ออกมาได้แล้วอีหนู”

ใหญ่ฉวยโอกาสเตะขาพรานแจ้ง ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด โชคร้ายใหญ่ติดตาข่ายขึ้นไปห้อยต่องแต่ง พรานแจ้งจะแทงเขา ปิ่นอนงค์มาขวางให้ฆ่าตนก่อน ใหญ่ ซึ้งใจ พรานแจ้งตบเธอล้มลงแล้วกำมีดจะแทงใหญ่ แต่จอมโผล่มายิงเข้าที่แขน แล้วยิงเชือกให้ใหญ่หล่นลงมา ปานเทพปรี่เข้าช่วยเพื่อน จอมเข้าพยุงปิ่นอนงค์ พรานแจ้งลุกขึ้นคว้ามีดจะแทงจอม เขาหลบทันแต่ไม่วายโดนหวดด้วยไม้ ใหญ่คว้าหน้าไม้มายิงลูกดอกใส่พรานแจ้งล้มลงร้องโอดโอย

ooooooo

ทุก คนชะล้างเนื้อตัวริมลำธาร ปิ่นอนงค์อดไม่ได้ถามถึงทรรศนะ จอมฮึดฮัดบอกว่าเขาไม่พูดถึงเธอเลย จินตนาเตือน “ลืมไปได้เลย คุณนะ ของเธอ ผู้ชายอะไรใจดำ เลวจริงๆ ไม่รักเธอฉันไม่ว่า นี่อะไรไม่ห่วงเธอสักนิด ขนาดเธอถึงกับเอาชีวิตมาแลกเลยนะเนี่ย”
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th  
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ