อ่านละคร ปิ่นอนงค์ ตอนที่ 6 วันที่ 23 มิ.ย. 55

{[['']]}
วันต่อมา ใหญ่ให้จอมคุมทรรศนะทำงานแต่เช้า ตนออกไปรับอรสอางค์ที่หอบของออกมาจากบ้านไม่บอกใคร

ระหว่าง ทำงาน ทรรศนะเกิดหน้ามืดนั่งพิงต้นไม้ ปิ่นอนงค์มาเห็น เอ็ดจอมที่ดูแลไม่ดี ทั้งที่ตนเตือนแล้วว่าทรรศนะไม่ค่อยแข็งแรง ยังให้ทำงานหนัก

“รีบไปเอาข้าว ยาหอม แล้วก็น้ำเกลือแร่มาเร็วสิจอม” ปิ่นอนงค์สั่ง จอมไปอย่างปวดใจ

เธอให้ทรรศนะนอนลงใช้หมวกพัดวี เขาจับมือเธอไว้และถาม ไม่กลัวใหญ่มาเห็นหรือ

“ปิ่นเป็นแค่ลูกจ้างคนหนึ่ง”

“คุณใหญ่คงเอ็นดูเธอมาก อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตไปช่วยเธอ สนับสนุนหน้าที่การงาน เธอจะไม่มีใจให้เขาบ้างเลยเหรอปิ่น”

“คนที่ปิ่นรัก มีคนเดียวค่ะ” ปิ่นอนงค์สบตาทรรศนะ

ใหญ่ ขับรถพาอรสอางค์กับจิ๋วมาลงที่บ้าน น้อยกำลังส่งถาดให้จอมและกำชับว่า ให้ทรรศนะกินข้าวก่อนกินยาและตามด้วยน้ำเกลือแร่ อรสอางค์ได้ยินรีบถามว่าเขาเป็นอะไร จอมตอบว่าเป็นลม ใหญ่รีบเสริม

“คุณนะคุมงานอยู่ที่คอกวัวครับ จอมช่วยพาคุณอร...เพื่อนคุณนะไปพบคุณนะด้วย”

มา ถึง อรสอางค์เห็นทรรศนะนอนหนุนตักปิ่นอนงค์ รี่เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นแฟนเขา ปิ่นอนงค์ตกใจหน้าเจื่อน ทรรศนะเข้ามาโอบปลอบอรสอางค์ว่าปิ่นอนงค์เป็นลูกแม่บ้าน

“อ๋อ...ยัยเด็กปิ่นที่นะบอกว่าซื่อๆโง่ๆ แล้วมาปลื้มคุณน่ะเหรอ”

“ครับ ผมมาคุมงานหน้ามืด ปิ่นเลยมาช่วย แล้วนี่ทำไมอรมากะทันหัน ไหนว่าจะอยู่จัดงานปาร์ตี้ก่อน”

อร สอางค์หลบตา ตอบว่าเปลี่ยนใจเพราะกรุงเทพฯอากาศมีแต่มลพิษ พลันเหลือบเห็นปิ่นปักผมบนหัวปิ่นอนงค์ “นี่มันปิ่นที่อรซื้อจากไชน่าทาวน์ ตั้งใจมาแจกพวกคนใช้ คุณเอามาให้เด็กปิ่นเหรอ”

“แหม ซื้อมาตั้งหลายอัน ไปเถอะครับไปพักผ่อนที่เรือนใหญ่ก่อน เดินทางมาเหนื่อยๆ”
ทรรศนะประคองอรสอางค์ขึ้นรถ ปิ่นอนงค์ยืนช็อก จอมจะปลอบเธอกลับบอกว่าไม่เป็นอะไร ให้ทำงานกันต่อ เธอเดินเซื่องซึมออกไป จอมมองตามอย่างปวดร้าว... ปิ่นอนงค์มาร้องไห้ที่ต้นปีบ สักพักหันมาเจอใหญ่ รีบปาดน้ำตากลั้นสะอื้น จ้องหน้าเขาอย่างสุดแค้น
“คุณใหญ่สนุกมากมั้ยคะ ใช่มั้ยคะที่คุณใหญ่อยากเห็น หรืออยากจะเห็นให้สะใจมากกว่านี้...ได้” ปิ่นอนงค์ดึงปิ่นปักผมมาจะแทงที่คอตัวเอง
ใหญ่ ตกใจรั้งและกอดเธอไว้ “จะบ้าเหรอปิ่น อกหักแค่นี้ก็จะฆ่าตัวตาย มันคุ้มมั้ยกับคนที่เขาไม่เคยรักเรา ไม่เคยคิดถึง ไม่แยแสอะไรกับเธอสักนิด เธอไปรักคนที่เขาไม่เห็นคุณค่าของเธอ มันคุ้มแล้วเหรอปิ่นอนงค์”
“ปิ่น ไม่เคยคิดว่าคุ้มหรือไม่คุ้ม ให้ใครแล้วก็ไม่เคยคิดว่าจะได้อะไรกลับ สำหรับปิ่นขอแค่ได้รักก็พอ คุณใหญ่ไม่เคยรักใคร ไม่เคยให้ใคร มีแต่ไปยื้อแย่งของ คนอื่น จะมาเข้าใจอะไร” ปิ่นอนงค์ผลักเขาออกแล้วร้องไห้เดินจากไป ใหญ่มองตามด้วยความสะเทือนใจ
ooooooo
เมื่อ ครองสุขได้เจอกับอรสอางค์ ก็ชื่นชมยินดีที่จะได้สะใภ้ไฮโซ เห็นจิ๋วแต่งตัวดีคิดว่าเป็นคุณหญิงแม่จึงยกมือไหว้ แล้วต้องหน้าแตกพนมมือค้างเหมือนคราวทรรศนะ มีทัศนีย์ที่ชอบใจได้กระเป๋าแบรนด์เนมเป็นของฝาก แต่คนอื่นหนักใจเพราะความไฮโซของเจ้าหล่อน ต้องดื่มน้ำแร่ กินผลไม้นอก ไอ้นั่นไอ้นี่ก็ไม่สะอาด
ธีระตามปิ่นอนงค์ไปพบครองสุข เธอกระแทกสมุดบัญชีทั้งหมดให้ “เอาเลยนังปิ่น เอาไปตรวจสอบดู พบเห็นอะไรผิดปกติก็บอกไอ้ใหญ่ไปเลย ทำหน้าที่ของแกให้เต็มที่ จะได้ความดีความชอบ ไม่ต้องมาสนใจไยดีฉัน”
“ตรวจสอบบัญชีอะไรกันคะ”
“ก็ปิ่นได้รับมอบหมายให้ดูแลบัญชีการเงินไม่ใช่เหรอ ลองดูแล้วกัน ก็จะรู้ว่าไร่ไพศาลมันไม่มีเงินสดหรอก มีแต่หนี้” ธีระสาธยาย
“ไม่ ต้องไปอธิบายมันให้เสียเวลา ถ้าไอ้ใหญ่มันจะเอาเงินก็ให้มันมาเอาชีวิตฉันไปแทน” ครองสุขหยิบปืนออกมาทำทีจะฆ่าตัวตาย ธีระเข้าแย่ง ปิ่นอนงค์ตกใจ ครองสุขฟูมฟาย “แล้วจะให้ไอ้ใหญ่มันมาฆ่าตานะหรือไง มันเกลียดตานะยังกะอะไร แต่ก็คงสมใจแกละสินะนังปิ่น แกแค้นที่ตานะมันไปมีแฟนใหม่ใช่มั้ย”
“ไม่นะคะ ปิ่นไม่เคยแค้นคุณนะ”
“งั้น แกก็ต้องแค้นฉัน ที่ไม่ส่งเสริมแกกับตานะ แกไม่รู้หรอกว่าฉันลำบากแค่ไหนเพื่อให้ทุกคนมีกินมีใช้ ที่ฉันต้องไปเล่นพนันในบ่อน ก็เพราะฉันไม่มีทางเลือก แม้แต่เรื่องที่ฉันขายแกให้เสี่ย ถ้าฉันไม่ทำ ไร่นี้อาจจะถูกยึด แล้วไอ้ใหญ่มันคงไม่ปล่อยพวกเราไว้”
ปิ่นอนงค์รู้ซึ้งถึงความใจร้ายของครองสุข แต่เพราะบุญคุณจึงตอบเลี่ยงๆว่าใหญ่คงไม่ใจร้ายอย่างนั้น ครองสุขตะล่อม
“พูดอย่างนี้มั่นใจละสิว่ามันกำลังหลงแกมาก งั้นแกก็คงอธิบายเรื่องเงินกับโฉนดที่หายไปได้ใช่มั้ย”
ธี ระกับครองสุขช่วยกันกล่อมปิ่นอนงค์ ใช้มารยาหญิงทำให้ใหญ่เลิกสนใจเรื่องบัญชี เธอถึงกับอึ้งไม่คิดว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้ เธอเอาสมุดบัญชีมาตรวจดู พบว่ามีทุจริตมากมาย
วันรุ่งขึ้น ใหญ่กระชากสมุดบัญชีไปจากมือ ปิ่นอนงค์ โกรธที่รอตั้งแต่เมื่อวาน ค่อนขอด คงมัวไปอยู่กับทรรศนะจึงเอามาให้วันนี้ เธอรู้สึกว่าใหญ่ไร้เหตุผลจะเดินหนี กลับถูกคว้ามือ
“จะรีบร้อนไปหานายนะล่ะสิ เจ็บแล้วหัดรู้จักจำเสียบ้าง อย่าโง่ให้มันหลอก”
“ปล่อยปิ่นค่ะคุณใหญ่”
“ทำไม คุยกับฉันไม่ออดอ้อนน่าฟังเหมือนไอ้นะพูดใช่มั้ย”
“คุณ ไม่มีเหตุผล ดีแต่พูดจาหาเรื่องคนอื่นตลอดเวลา เหมือนโกรธคนทั้งโลก ปิ่นรู้ว่าคุณมีอดีตที่น่าเห็นใจ แต่คนอื่นเขาไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์เคียดแค้นของคุณ”
ใหญ่โดนด่าจนอึ้ง ปิ่นอนงค์พยายามแกะมือออก เขาจับแน่นขึ้น พาลกวนลอยหน้าลอยตาหยอกเย้า เธอเหนื่อยใจบ่นอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด ใหญ่หวั่นเกรงเธอทำจริงรีบปล่อยมือและหาว่าขู่ ปิ่นอนงค์โต้ไม่ได้ขู่ อยากตายจริงๆ แต่ไม่คิดฆ่าตัวตายให้เป็นบาป ปานเทพโผล่เข้ามาขัดจังหวะพอดี เธอหมุนตัวจะกลับ ใหญ่เรียกไว้ให้อยู่ก่อน เผื่อมีอะไรจะถาม
ปานเทพ ตรวจสอบบัญชี พบว่ามีการตกแต่งเพื่อยักยอกทรัพย์ ปิ่นอนงค์ตัดสินใจออกรับแทน ว่าเงินที่หายไปทั้งหมด ตนเป็นคนยักยอกไปเอง ทั้งใหญ่และปานเทพตะลึง...เธอโกหกว่าติดพนันบอลกับเล่นหวย พอเสียจึงเอาเงินบริษัทไปใช้หนี้
“ปิ่นอนงค์ เธอพูดอะไรออกมารู้ตัวรึเปล่า” ใหญ่เตือนสติ
“ไม่ ใช่แค่นั้นนะคะ ปิ่นยังแอบเอาโฉนดชื่อคุณใหญ่ไปปลอมแปลงชื่อ แล้วเอาไปจำนองจำนำกับพวกปล่อยเงินกู้ด้วย พอคุณนายจับได้ก็โกรธ เลยให้คุณธีระมารับหน้าที่แทนปิ่น”
ใหญ่ไม่เชื่อ ให้โอกาสพูดความจริงอีกครั้ง แต่เธอยืนกราน เขาจึงลากเธอออกไปจากบ้าน เธอร้องถามว่าต้องการอะไรอีก ด้วยความน้อยใจจึงพูดจาประชดตัวเองมากขึ้น ตนอยากได้เงินเพราะตนมันจน เป็นแค่ลูกคนใช้ ตนอยากถีบตัวเองให้เป็นนางฟ้าบ้าง
“อยากเป็นนางฟ้าไม่ต้องใช้เงินหรอก แค่เป็นอย่างที่เธอเป็นก็พอ” ใหญ่เผลอพูดอย่างจริงใจ พอรู้สึกตัวรีบประชด “ใสซื่อให้ใครต่อใครจิกใช้เป็นเครื่องมือต่อไป คนพวกนั้นก็จะเห็นเธอเป็นนางฟ้าเอง”
ปิ่นอนงค์ชะงักไม่เชื่อหูว่าจะ ได้ยินคำซึ้งๆจากใหญ่ แต่พอเขาพูดประชดก็น้อยใจ รับคำจะทำอย่างที่เขาแนะ ใหญ่หงุดหงิดให้เธอสารภาพอีกครั้ง ปิ่นอนงค์ยืนยันคำเดิมและท้าให้ส่งตัวกับตำรวจ ใหญ่โกรธจับไหล่เธอหันมา
“คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ ไม่ต้องถึงตำรวจหรอก ฉันจะพิพากษาพวกเธอยกแก๊ง ตั้งแต่เจ้านายเธอมาถึงแม่เธอด้วย”
“อย่านะคะคุณใหญ่ เรื่องนี้เป็นความผิดของปิ่นคนเดียว”
ใหญ่ กระชากเธอเข้ามาถามจะชดใช้อย่างไร เธออึกอัก เผอิญอุ่นเรือนผ่านมาตกใจเรียกปิ่นอนงค์ ใหญ่จึงผละออกไป เธอรีบเข้ามาถามลูกว่าใหญ่ทำอะไรทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัว...ปิ่นอนงค์เล่า เรื่องที่ครองสุขขอให้ตนรับผิดเรื่องเงินที่หายไป เพราะเอาไปส่งทรรศนะเรียน และใช้จ่ายในไร่ อุ่นเรือนหลงเชื่อและเห็นใจครองสุข ปิ่นอนงค์เสียใจ
“แม่ต้องการอย่างนี้จริงๆเหรอจ๊ะ”
“แม่จะขอร้องคุณใหญ่ ยกโทษให้ปิ่น แม่จะรับผิดชอบเรื่องเงินเอง อย่างมากก็แค่ติดคุก”
ปิ่น อนงค์ยอมไม่ได้...ใหญ่กลับเข้าบ้านหน้าเครียด ปานเทพปลอบ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ใหญ่โวยไม่เชื่อว่าปิ่นอนงค์ทำจริง ปานเทพเตือน อย่างน้อยก็ต้องสมรู้ร่วมคิด เวลาผ่านมาหลายปี คนเราเปลี่ยนแปลงกันได้ ระวังใจตัวเองไว้บ้าง จะทำให้เสียงาน
ooooooo
วันรุ่งขึ้น ใหญ่โวยวายที่น้อยยกอาหารมาให้ไม่ใช่ปิ่นอนงค์ น้อยกลัวลนลานบอกว่าปิ่นอนงค์ไปจากไร่แล้ว ใหญ่ตกใจรีบมาที่เรือนใหญ่ เห็นอุ่นเรือนเอาจดหมายลาของปิ่นอนงค์ให้ครองสุข เขากระชากมาอ่านแล้วขยำทิ้ง เพราะเธอไม่ได้บอกว่าไปอยู่ที่ไหน หันมาถามอุ่นเรือนก็ตอบกวนๆว่า ลูกไม่ได้เขียนบอกไว้ ตนจะรู้ได้อย่างไร ครองสุขทำทีเสียใจ
“ฉันเตือนมันแล้วให้ไปสารภาพตรงๆกับคุณใหญ่ เรื่องเงินที่มันเอาไป นี่มันคงอายไม่กล้าไปยอมรับ ก็เลยหนีความผิด”
ใหญ่ โพล่งขึ้นว่า ปิ่นอนงค์สารภาพแล้ว ครองสุขแอบยิ้มทำทีขอโทษที่ตนไม่ได้บอกเขาก่อนเพราะอุ่นเรือนขอร้อง จะรับผิดแทนลูกเสียเอง ทัศนีย์ยิ้มเยาะแต่ทรรศนะไม่เชื่อ และจะออกตามหาปิ่นอนงค์กลับมาคุยให้รู้เรื่อง ใหญ่แย้งด้วยอารมณ์หึง
“นายเอาเวลาไปจี๋จ๋ากับแฟนไฮโซของนายจะดีกว่า ปัญหาในไร่ มันเป็นหน้าที่ของเจ้าของ คือฉัน”
ทรรศนะ แอบเคือง ถวิลหน้าตื่นเข้ามาถามว่าเกิดเรื่องอะไร ใหญ่สั่งให้เกณฑ์คนงานหาตัวปิ่นอนงค์ อรสอางค์กับจิ๋วเดินเข้ามาเห็นใหญ่สั่งการก็แปลกใจ เพราะจำได้ว่าเป็นคนงานที่ไปรับพวกตนเมื่อวาน ครองสุขกับทรรศนะอึกอัก ทัศนีย์โพล่งขึ้นว่า
“อุ๊ย นี่คุณอรไม่รู้จักคุณใหญ่ ลูกชายเจ้าของไร่ไพศาลเหรอคะ”
ขอขอบคุณจาก  thairath.co.th
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ