{[['
']]}
']]}
โอมห่วงใยความรู้สึกรีบจับมือเพียงดาวปลอบ “คุณดาวใจเย็นๆ นะครับ”
เพียงดาวหันมาหาโอม ถามในท่าทีนิ่งๆ “โอมไม่เชื่อมันใช่ไหม”
โอมยืนยันหนักแน่น “ไม่ครับ”
“อย่างนี้นี่เองทฤษฎีการโกหกที่เค้าบอกว่า ถ้าคิดจะโกหกให้โกหกเรื่องที่ใหญ่ คนฟังเค้าจะได้คิดว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ใครจะกล้าโกหกได้” อู๋ว่า
“ดาวอย่าเพิ่งทำอะไรนะ อยู่นิ่งๆ ทำอะไร นักข่าวเค้าจับตามองดาวอยู่” แต้วเตือน
เพียงดาวพูดทีท่าแน่วนิ่ง “สักวันนึงมันต้องได้รับผลกรรม”
คิว กะปลาหวานนั่งดูคลิปดีนี่แถลงข่าวในจอคอมพิวเตอร์ แหนมคุยมือถือเดินผ่านมา
“ใช่ๆ แกรอดูเองแล้วกัน เดี๋ยวสักพักก็มีคนอัพลงยูทูบ” กดวางสายหันมาเชิดใส่ปลาหวาน “เพื่อนชั้นที่อเมริกา โทร.มาถามเรื่องดีนี่กับคุณดาวน่ะ”
“ที่ป้ากบกับดีนี่พูดจะเป็นไปได้เหรอแก ตัดต่อคลิปเสียงยังไงเสียงไม่กระตุกสักกะนิด” ปลาหวานแปลกใจ
คิวรีบเสริม “ได้สิพี่เทคโนโลยีสมัยนี้ทำได้ทั้งนั้นแหละ”
แหนมต่อว่าปลาหวาน “ปลาหวานแกเลิกอคิติกับดีนี่สักทีได้ไหม แกไม่เห็นเหรอตอนที่ดีนี่เค้าก้มลงกราบสาบานกับองค์พระ ชั้นเนี่ยนะน้ำตาแทบไหลตาม”
ปลาหวานยังไม่อยากจะเชื่อ “สร้างภาพรึเปล่า แล้วใครเป็นคนตัดต่อ แล้วตัดไปเพื่ออะไร?”
แหนมประชดส่ง “ชั้นจะไปรู้เหรอ ชั้นไม่ใด้ทำงานกระทวงไอซีทีนะยะ แต่คนทำมันคิดจะดิสเครดิดดีนี่น่ะสิ พวกขี้อิจฉาเห็นใครดีกว่าไม่ได้!”
เรื่องราวกลายเป็นกระแสร้อนทอล์คออฟเดอะทาวน์ทันที กระทู้ในเว็บไซต์ดังพูดคุยเรื่องดีนี่โดนตัดต่อคลิปกับเพียงดาว
ดีนี่ออกรายการข่าวให้สัมภาษณ์ เบื้องหลังมีคนเอาคลิปมาให้ดีนี่ดู แล้ววิจารณ์คลิปดีนี่
ดีนี่เดินออกมาจากห้าง มีแฟนคลับมารอมอบดอกไม้ให้กำลังใจดีนี่ และแฟนคลับสาววัยรุ่นคนหนึ่งลงทุนนั่งรถเข็นเอาดอกไม้มายื่นให้ดีนี่
“หนูเป็นกำลังใจให้นะคะพี่ดีนี่”
ดีนี่ซาบซึ้งน้ำตาไหล รับดอกไม้แล้วสวมกอดแฟนคลับ
“พี่ดีนี่จะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ดีนี่แวะมาที่บ้านโอม กำลังทำกับข้าวกะแม่อ้อย อาม ฝ้ายช่วยยกกับข้าวไปที่โต๊ะ
“แม่ก็คิดอยู่ว่าหนูดีนี่จะกล้าทำขนาดนั้นเลยหรอ” แม่อ้อยเคลิ้มคล้อยตาม
“ฝีมือพี่ดาวน่ะสิ” อามโกรธแทน
ดีนี่แสนดีแก้ตัวแทน “คงไม่ใช่หรอกค่ะ คงเป็นพวกที่ไม่ชอบพี่ดีนี่น่ะค่ะ อยากให้พี่ดีนี่มีเรื่องกับพี่ดาว”
ฝ้ายมองดีนี่ไม่เชื่อ และรู้ทัน
“คนพวกนี้มันเล๊วเลวนะคะ สักวันเวรกรรมต้องตามสนองมัน ให้ไปไหนก็มีแต่คนเกลียด ทำอะไรก็ขอให้ไม่เจริญ ว่ามั้ยคะพี่ดีนี่”
ดีนี่ชะงักรู้ว่าฝ้ายเหน็บ “ค่ะ”
“พี่ดีนี่ไปหลวงพระบางมาสนุกหรือเปล่าครับ” อามถาม
“สนุกจ้ะ พี่มีของฝากด้วยนะจ๊ะ” หยิบเสื้อยืดสกรีนสะบายดีมาแจกทุกคน
ฝ้ายแขวะ “แหม เสื้อแบบนี้ คุ้นๆ แถวถนนข้าวสารก็มีขาย”
ดีนี่สะอึกนึกแค้นฝ้ายในใจ
“พวกตาต่ำก็งี้แหละครับพี่ดีนี่” ฝ้ายตีอาม
ระหว่างนั้นโอมเดินเข้ามา โอมเห็นดีนี่ถึงกับชะงัก
“โอมกลับมาแล้วเหรอลูก กับข้าวเสร็จพอดีเลย ไปล้างมือแล้วมากินข้าวกัน”
ดีนี่ดูออกว่าโอมไม่สนใจสักน้อย “งั้นดีนี่ขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“อ้าว...ทำไมล่ะอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ มาๆนั่งก่อน”
แม่อ้อยพาดีนี่ไปนั่งทีโต๊ะ
ดีนี่หาจังหวะพูดคุยกับโอมระหว่างกินข้าว
“แผลหายดีแล้วคะเหรอโอม”
โอมรักษามารยาท พยายามไม่มองหน้าดีนี่ “ครับ”
“คำภาวนาดีนี่ได้ผลจริงๆ ด้วย ตอนที่ดีนี่นั่งสมาธิอยู่หลวงพระบาง ดีนี่ภาวนาให้โอมหายไวๆ แล้วโอมก็หายจริงๆ ด้วย”
โอมมีท่าทีเย็นชา “ขอบคุณครับ”
ดีนี่เซ็ง รู้สึกได้ว่าโอมไม่อยากคุยด้วย
แม่ อาม และฝ้าย ก็สังเกตเห็นว่าโอมทำตัวเหินห่างจากดีนี่
“ขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อน”
“อิ่มแล้วเหรอลูก กินไปนิดเดียวเอง”
“ครับ” โอมลุกออกไป
“ดีนี่ขอตัวนะคะ” ดีนี่ลุกตามโอมไป
แม่ อาม และฝ้าย มองหน้ากันงงๆ
โอมกำลังจะเดินขึ้นบ้าน ดีนี่เดินตามมา
“โอมคะ ดีนี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
โอมยืนหันหลังให้ดีนี่
“โอมไม่เชื่อดีนี่เหรอคะ”
“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อครับ”
“ดีนี่ยืนยันได้นะคะว่าคลิปเสียงดี่นี่กับพี่ดาวมีคนตัดต่อจริงๆ” ดีนี่ทำเป็นอึกอัก “เอ่อ…ดีนี่ไม่อยากพูดก็ต้องพูด คนที่ตัดต่อเสียงดีนี่อาจจะเป็นพี่ดาวค่ะ”
โอมหันขวับมาหาดีนี่ “ว่าไงนะครับ!”
“พี่ดาวคงเป็นคนทำคลิปนั้นขึ้นมาค่ะ” ดีนี่บอก
“ทำไมคุณถึงคิดว่าเป็นคุณดาว”
“พี่ดาวทำแบบนั้นเพราะคงโกรธดีนี่ ที่ดีนี่....ดีนี่บอกพี่ดาวไปว่าชอบโอม”
โอมอึ้ง หน้าเครียด
“ดีนี่ขอโทษนะคะ ที่ดีนี่ทรยศต่อความเป็นเพื่อนของเรา แต่ดีนี่ไม่เคยคิดแย่งโอมมาจากพี่ดาว ดีนี่เข้าใจแล้วก็พอใจแล้วที่ได้เป็นเพื่อนกับโอม” โอมอึ้งพูดไม่ออกจะเดินหนี “โอมคะ...” โอมชะงัก ดีนี่บีบน้ำตา “แค่ความเป็นเพื่อน ก็ให้ไม่ได้เหรอคะ”
“ขอโทษด้วยนะครับ ตอนนี้ผมสับสนไปหมด ขอให้เรื่องทุกอย่างมันเคลียร์ลงก่อน ผมกับคุณห่างกันสักพักนะครับ และผมอยากจะบอกกับคุณไว้ว่า ผมรักคุณดาวคนเดียวไม่สามารถรักคนอื่นได้อีกแล้ว”
โอมเดินเข้าบ้านไป
ดีนี่แค้น! แทบจะร้องกรี๊ดออกมาตรงนั้น
เช้าวันต่อมาแต้ว กับอู๋ เดินนำเพียงดาวเข้ามาภายในวัดแห่งหนึ่ง เพียงดาวมีท่าทางไม่ค่อยอยากมาวัดนัก มองไปเห็นภายในวัดแห่งนี้มีสระน้ำอยู่ และมีป้ายเขตอภัยทานปักอยู่ด้วย
“ดาวว่าดาวกลับก่อนดีกว่าค่ะพี่แต้ว”
“จะกลับทำไมดาว มาถึงที่แล้วทำบุญซะหน่อยเผื่อจะสบายใจขึ้น” แต้วว่า
“ดาวสมเพชตัวเอง พอมีความทุกข์ก็เอามาทิ้งให้พระให้เจ้า”
จู่ๆ เสียงป้ากบก็ดังแหวกอากาศขึ้น “ต๊าย ตายๆๆๆๆ ทำไมบังเอิญอย่างนี้”
แต้ว อู๋ และเพียงดาวหันไปเห็นป้ากบกับดีนี่ เดินเข้ามา
ป้ากบแขวะต่อ “เอ๊ะ หรือว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เค้ามารับส่วนบุญที่เราอุทิศไปให้เมื่อกี๊”
อู๋แกล้งไม่เห็นป้ากบ “เสียงอะไรอ่ะดาว แต้ว หรือว่าผีกะเทยมาขอส่วนบุญ”
ดีนี่ยกมือไหว้เพียงดาว แต้ว และอู๋ “พี่ดาวคะ เรื่องคลิปที่มีคนตัดต่อน่ะ ถ้าพี่ดาวอยากให้ดีนี่ช่วยแก้ข่าวอะไร พี่ดาวบอกดีนี่ได้นะคะ ดีนี่ไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจพี่ดาวผิด”
เพียงดาวเหน็บ “มาทำบุญคิดว่าจะไถ่บาปที่ไปแหกตาคนทั้งประเทศได้เหรอ!”
“นี่ นังดาว ดีนี่ของชั้นน่ะเค้าใจบุญ บารมีสูง ต่อให้มีคนคิดร้ายมันก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง เหมือนหล่อนไง”
ดีนี่ห้ามป้ากบ “ป้ากบพอเถอะค่ะ”
แต้วเตือนเพียงดาว “ใจเย็นนะดาว อย่ามีเรื่องกันเลย ในวัดในวา”
“ใช่ ในวัดในวายังมาหาเรื่องคนอื่น เป็นมารศาสนาหรือไงจ๊ะดาว” ป้ากบแว้ดอีก
“นี่นังกบ! มือถือสากปากถือศีลอย่างพวกหล่อนนั่นแหละมารศาสนา ที่หลังวัดเค้ามีรูปปั้นเปรต รูปปั้นสัตว์นรก พากันไปเลือกเสียสิ ว่าตายไปจะไปอยู่ขุมไหนกัน”
ป้ากบสวนกลับ “หล่อนน่ะสิ ไฟนรกเผา เผาจนดำหมดแล้วเนี่ย”
อู๋ปรี๊ด “นังกบ!!”
อู๋จะเข้าไปตบ ถูกป้ากบคว้ามืออู๋ไว้ สองคนยื้อกัน
แต้ว กับดีนี่ ช่วยกันห้าม
อู๋ได้โอกาส เหวี่ยงป้ากบลงไปในสระน้ำ ป้ากบไม่ทันระวังร่างร่วงลงน้ำเสียงดังตูม
ป้ากบแหกปากร้องลั่น “ว้าย!!! ช่วยด้วย”
“อยู่ในน้ำดีแล้วกบ ให้ปลามันตอดความเลวของหล่อนไปบ้าง” อู๋ด่าซ้ำ
เพียงดาวมองอย่างสะใจ
“พี่แต้วพูดถูกนะคะ ดาวสบายใจขึ้นเยอะเลย ไปกันเถอะ”
แต้วละล้าละลัง หันไปทางดีนี่ “แล้วจะไม่ช่วย...”
เพียงดาวดึงแขนแต้วออกไป ป้ากบกรี๊ดตีน้ำสุดแรง
ตอนสายวันเดียวกันอามแต่งตัวอย่างหล่อ กำลังดักหน้าดักหลังออดอ้อนฝ้าย อยู่ที่บ้าน
“นะครับฝ้าย อามขอร้องนะครับ”
“ชั้นบอกแล้วไงว่าไปไม่ได้!”
“แต่มันเป็นวันสำคัญของชั้นนะ แกไม่คิดจะไปเจอน้องเฟิร์นเป็นเพื่อนชั้นเหรอ”
“ชั้นไปกับแก แล้วแกจะเจอน้องเฟิร์นได้ยังไง” ฝ้ายหลุดปาก
อามงง “หื๊อ?”
ฝ้ายรีบแก้ตัว “ก็ถ้าชั้นไปกับแก น้องเฟิร์นอาจจะเข้าใจผิดก็ได้” อามหยิบกระจกที่อยู่แถวหน้าโต๊ะส่องหน้าฝ้าย “ทำอะไรเนี่ย?” ฝ้ายงง
“ให้แกดูกระจก แกจะได้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้”
“ไอ้บ้า”
“เอาน่ะ แกไปเป็นเพื่อนชั้น มันจะได้ไม่น่าเกลียด น้องเค้าจะได้สบายใจ ว่าชั้นไม่ได้คิดจะทำอะไรเค้า”
ฝ้ายตัดรำคาญ “เออ ไปด้วยก็ได้”
อามดีใจ “ขอบใจนะเพื่อนรัก”
อามหันไปหยิบหมวกกันน็อคจะยื่นให้ฝ้าย หันมาฝ้ายวิ่งหนีออกไป
“จำไว้เลยนะ งานแต่งชั้นกับน้องเฟิร์น ชั้นจะไม่ให้แกไป!!!”
อามเซ็ง
ฝ้ายวิ่งมาไกล หยุดหอบแล้วคิดไม่ตกว่าจะทำยังไง สีหน้ากลุ้มหนัก
ในที่สุดฝ้ายก็พาตัวเองมาเดินอยู่ในห้าง ผ่านร้านเสื้อผ้าต่างๆ กิริยาไม่มั่นใจ จนมาหยุดที่ร้านเสื้อผ้าสไตล์เกาหลีน่ารัก ฝ้ายมองหุ่นหน้าร้านที่แต่งตัวเกาหลีน่ารัก คิดบางอย่างในใจ
อามมาตามนัด กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในร้านอาหารริมทะเลสาป ท่าทางกระสับกระส่ายชะเง้อมองหาเฟิร์น อามก้มมองของขวัญในมือท่าทางตื่นเต้น รออยู่สักครู่หนึ่ง เสียงโทรศัพท์อามดัง อามรับ
“ครับ น้องเฟิร์น ตอนนี้พี่อามอยู่ที่ที่เรานัดกันแล้วนะครับ น้องเฟิร์นอยู่ที่ไหนครับ”
ฝ้ายแอ๊บเป็นเสียงใบเฟิร์น “ขอโทษนะคะพี่อาม คือว่าพอดีวันนี้เฟิร์นติดธุระ”
อามหน้าเศร้า ผิดหวังมาก “ไม่เป็นไรครับครับ ก็...น้องเฟิร์นติดธุระมาไม่ได้นี่ครับ”
“เฟิร์นจะบอกว่าเฟิร์นติดธุระเลยมาสายค่ะ ไม่ได้บอกว่าไม่มาเสียหน่อย”
อามหน้าบาน “เหรอครับ แล้วน้องเฟิร์นอยู่ไหนครับ”
“พี่อามหันหน้ามาทางทะเลสาบสิคะ”
อามหันไปดูที่ฝั่งตรงข้ามทะเลสาบ เห็นฝ้ายซึ่งแต่งตัวสไตล์สาวเกาหลี ทำผมหวานๆ มีโบว์ติดที่ผมน่ารักยืนคุยโทรศัพท์อยู่
อามพยายามเพ่งแต่จำไม่ได้ว่าคือฝ้ายนั่นเอง ฝ้ายยกมือโบกให้อาม อามมองอึ้งๆ แล้วยิ้มกว้าง
“น้องใบเฟิร์นอยู่ตรงนั้นนะครับ เดี๋ยวพี่ไปหา” อามบอกทางโทรศัพท์
ฝ้ายรีบห้าม “ไม่ได้นะคะ! พี่อามอยู่ตรงนั้นแหล่ะค่ะ” อามงงๆ ฝ้ายแถต่อ “คือคุณพ่อให้คนขับรถตามเฟิร์นมาด้วยน่ะค่ะ”
ว่าพลางฝ้ายชี้ไปที่คนขับรถที่ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงแสลค ใส่แว่นดำ ยืนรอฝ้ายอยู่
อามอึ้ง “ให้พี่อามเข้าไปคุยกับเค้าดีกว่านะครับ พี่อามจะได้ฝากบอกคุณพ่อเฟิร์นด้วย ว่าพี่อามจริงใจกับน้องเฟิร์นจริงๆ แล้วก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายน้องเฟิร์นเลย” อามทำท่าจะลุกไปหา
ฝ้ายรีบห้าม “อย่าเลยเพิ่งเร่งรัดคุณพ่อเลยค่ะพี่อาม ถ้าไปเร่งรัดท่านมาก ท่านจะไม่พอใจ ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่านะคะ”
อามนั่งลงเศร้าๆ “ก็ได้ครับ”
“พี่อามไม่โกรธเฟิร์นใช่ไหมคะ”
“ไม่โกรธครับ ความจริงพี่อยากอยู่ใกล้เฟิร์นมากกว่านี้ แต่แค่มองไกลๆ แบบนี้พี่ก็ยังรู้เลยว่าน้องเฟิร์นคือคนที่ใช่สำหรับพี่”
ฝ้ายยิ้มๆ แต่ในใจก็เครียด
ในร้านอาหารบรรยากาศแสนโรแม้นซ์เป็นใจ มีทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางยิ่งโรแมนติก จู่ๆ เสียงเพลง อย่าทำให้ฟ้าผิดหวัง ของดา เอ็นโดรฟิน ดังขึ้น
อาม และฝ้ายที่แต่งตัวเป็นใบเฟิร์นนั่งคนละโต๊ะ คนละฝั่งทะเลสาบ กำลังคุยโทรศัพท์กันอยู่ท่าทางมีความสุข
“เพลงนี้พี่ขอครับ เพลงของเราไงครับน้องเฟิร์น”
ฝ้ายยิ้มเขิน
อามมัวแต่คุยกับฝ้าย เด็กเสิร์ฟถือแก้วน้ำเข้ามา จะวางแก้วให้ อามไม่ทันดูหันไปปัดแก้วน้ำ น้ำหกรดอาม เด็กเสิร์ฟขอโทษอาม อามขอโทษเด็กเสิร์ฟ ฝ้ายมองขำๆ อามหันไปยิ้มเขินๆให้ฝ้าย
เด็กเสิร์ฟยกน้ำส้มไปให้ฝ้าย แล้ววางกล่องของขวัญไว้ด้วย ฝ้ายหยิบขึ้นมาแกะดู เห็นเป็นสร้อย ฝ้ายใส่สร้อยแล้วหันให้อามดู อามยิ้มดีใจ ฝ้ายหันไปเห็นการ์ดที่แนบมาด้วย ฝ้ายหยิบการ์ดขึ้นมาอ่าน
“ขอบคุณที่ทำให้ทุกวันของพี่อามมีความหมาย พี่อามสัญญาว่าจะไม่ทำให้น้องใบเฟิร์นต้องเสียใจ”
ฝ้ายอ่านแล้วอึ้งๆ และนึกสะท้อนใจว่าตนนี่แหละที่เป็นคนที่จะทำให้อามต้องเสียใจ
รถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดหน้าห้องน้ำปั๊ม ฝ้ายหยิบเงินให้คนขับแท็กซี่ 500 บาท
“ขอบคุณนะคะลุงที่ยอมรอเป็นเพื่อน”
ฝ้ายกำลังก้าวลงจากรถ คนขับแท็กซี่เรียกไว้ “เดี๋ยวๆ”
ฝ้ายชะงัก รอฟัง
“ทำไมต้องให้ลุงรอด้วย แล้วทำไมต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ”
ฝ้ายอ้ำอึ้งไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร
“เป็นเมียน้อยเค้าใช่มั้ยเนี่ย นี่คงไปดักเจอผัวคนอื่นน่ะสิ เลิกเถอะนะรู้มั้ยว่ามันบาป” แท็กซี่ต่อว่า
ฝ้ายเจื่อนๆ น้ำท่วมปาก พูดอะไรไม่ออก
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอขอบคุณจาก manager.co.th
No comments:
Post a Comment