อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 27 เม.ย.55

อ่านละคร,

{[['']]}

อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 27 เม.ย.55
“ต่อให้ฉันพูดความจริง นายคงไม่เชื่อฉันหรอก และยิ่งนายรู้จักซึงมีมานาน คำพูดฉันคนเดียวจะมีใครเชื่อกันล่ะ ไม่สิ เชื่อไม่ได้”

“เธอคิดว่า ไปแล้วทุกอย่างจบรึ” ยูฮัง กล่าว

“ไม่ใช่เพื่อให้คุณย่าเข้าใจฉัน ฉันจะกลับมาใหม่...แต่ตอนนี้ฉันจะไม่เหยียบจินเซ็งฟู้ดส์”

พ่อบ้านกลับมาจากการออกไปสืบเรื่องที่ได้รับมอบหมายจากจังซุกจา ในช่วงค่ำพอดีกับอาหารมื้อเย็นจังซุกจาจึงให้มาทานข้าวฝีมือของยงนังแล้วค่อยรายงานเรื่องที่ไปสืบมาได้ แต่เมื่อทานข้าวเสร็จจังซุกจาเกิดเป็นลมล้มฟุบไป พ่อบ้านจึงรีบพาไปส่งโรงพยาบาล


ด้านยูฮังได้เดินทางมาหาอุนยูที่อยู่กับยองโช

“นักเปียโนน้อยอยู่ไหนแล้ว”

“เพิ่งเข้าห้อง” ยองโช บอก

“เร็วจัง ทำไม”

“ไม่รู้ รีบร้อน...เดินเข้าไปเลย”

“เดี๋ยวนะ ฉันเข้าไปตามเขา ฮันยงเจ ปัทโธ่...ที่แท้มานั่งแต่งเพลงนี่เอง ช่วยออกไป...เล่นเปียโนหน่อยสิ”

“ตอนนี้ ผมกำลังทำงานอยู่” อุนยู กล่าว

“เจ้าหนู ผู้หญิงที่ฉันชอบมาด้วยสปาย...”

“สปาย...” อุนยู กล่าว

“ใช่...สปาย...สปายชอบเปียโนเหมือนกัน ฉันอยากให้เขาเจอเธอเลยชวนมาด้วย ไม่ออกไปฉันเสียหน้า ไปนะ......แล้วฉันซื้อของอร่อยให้กิน” ยูฮัง กล่าว

“นมช็อกโกแลตอร่อยมาก” อุนยู กล่าว

“ใช่ นมช็อกโกแลต ซื้อนมช็อกโกแลต ไปเลย...” ยูฮัง กล่าวจากนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ยงนัง โทรฯ มาบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ คุณย่าไม่สบาย

ยูฮัง ต้องทิ้งอุนยูไว้แล้วรีบโทรศัพท์มาบอกอุนซองว่าคุณย่าเข้าโรงพยาบาล ป่วยกะทันหัน ตอนนี้ต้องเข้าห้องผ่าตัด ผู้จัดการร้านจึงบอกให้อุนซองรีบไปเร็ว เมื่อยูฮังและอุนซองได้มาถึงโรงพยาบาลก็รีบเข้าไปหาคุณย่า พบยงนังอยู่หน้าห้องผ่าตัด ยูฮังรีบสอบถามจนรู้ว่า มีเลือดคั่งในสมอง จู่ ๆ เส้นเลือดก็แตก จึงต้องผ่าตัด

“คราวก่อนสแกนแล้วไม่เป็นไรนี่คะ” อุนซอง กล่าว

“นี่เธอ เธอมาได้ยังไง เธอรู้ได้ยังไง” ยงนัง ถาม

“มากับพี่ฉันรึ” ชองยี ถาม

“ที่ร้านฉลองกัน พอรู้ก็เลยรีบมา” ยูฮัง กล่าว

“เป็นยังไงบ้าง” พั้ก มาถึงก็รีบถาม

“ตอนนี้กำลังผ่าตัดอยู่”

“ท่านประธานกำลังป่วยหนัก ให้เขามาโรงพยาบาลทำไม” พั้ก กล่าว

“เรากำลังคิดจะไล่เขาไปอยู่เหมือนกัน” ยงนัง กล่าว

“ไปซะ” พั้ก กล่าวไล่

“รอผ่าตัดเสร็จก่อนนะคะ” อุนซอง กล่าว

“เธอมีสิทธิอะไรอยู่ที่นี่ยะ”

“ถ้าไม่อยากให้ฉันความดันสูง รีบไปซะ” ยงนัง กล่าว

“ตอนนี้ กลับไปก่อนเถอะครับ” พ่อบ้าน กล่าว

“อีกนานมั้ยกว่าจะผ่าตัดเสร็จ” พั้ก ถาม

“ผ่าตัดแล้ว จะหายมั้ยครับ” ยูฮัง ถาม

หมอออกมาจากห้องผ่าตัด แจ้งกับยงนังว่าได้ผ่าตัดเอาเลือดคั่งออกแล้ว อีกสักครู่ก็ออกมาได้“คุณหมอ คุณย่าผมปลอดภัยมั้ยครับ”ยูฮัง ถาม

“คนไข้อายุมาก ต้องสังเกตอาการใกล้ชิดครับ เราไปคุยที่ห้องวิเคราะห์โรคนะครับ”

หมอเดินนำยงนัง ยูฮัง และชองยี มาที่ห้องวิเคราะห์โรค

“เนื่องจากผ่าตัดฉุกเฉิน จึงยังไม่ได้แจ้งผลการตรวจสมอง คนไข้มีอาการโรคอัลไซเมอร์ระยะแรก”

“คุณย่าเป็นอัลไซเมอร์รึครับ” ยูฮัง ตกใจ

“แม่สามีดิฉัน เป็นโรคคนแก่ความจำเสื่อม รึคะ”

“พวกคุณไม่ทราบรึครับ” หมอ ถาม

“เป็นไปได้ไงคุณย่าท่านสมองดีฉลาดออก”

“เป็นระยะเริ่มแรก อาการไม่หนัก แต่เป็นอัลไซเมอร์แน่นอนครับ”

“เป็นไปได้ยังไง ทำไมไม่มีใครรู้” พั้ก กล่าว

“ถ้ารักษาแต่เนิ่น ๆ จะเป็นเพียงความเสื่อมปกติของผู้สูงอายุ”

“ความจำเสื่อมรึ” ยูฮัง กล่าว

“เป็นไปไม่ได้ อาจวินิจฉัยผิด เพราะเลือดคั่ง...อาจวินิจฉัยผิดก็ได้ จริงมั้ยคุณอา คุณย่าเป็นโรคความจำเสื่อมได้ยังไง...คุณอารู้ก่อนแล้วใช่มั้ย” ยูฮัง กล่าว

เมื่อออกมาจากห้องหมอ ยูฮังถามพ่อบ้านว่ารู้เรื่องคุณย่าป่วยทำไมถึงไม่ยอมบอก

“นายท่านสั่งห้ามบอกใครเด็ดขาด”

“ผมเป็นหลานนะครับ ต่อให้คุณย่าสั่งไม่ให้บอก นี่โรคอัลไซเมอร์นะครับ”

“ผมมีหน้าที่ทำตามคำสั่งนายท่าน นายท่านมีพระคุณชุบชีวิตผม คนที่ผ่านความตายมา ย่อมทำทุกอย่าง ไม่ว่าคุณ หรือชองยี หรือคุณผู้หญิง ไม่ว่าใคร ก็บอกไม่ได้”

“คุณอาคิดว่าทำถูกแล้วรึ” ยูฮัง ถาม

“ไม่รู้รึ ทำไมท่านไม่ให้บอก เพราะไม่เคยมีใครสักคนห่วงใยท่าน ย้อนคิดดู คุณ คุณแม่คุณ ชองยีปฏิบัติต่อท่านยังไง เคยมั้ยจะใส่ใจ มีใครถามไถ่สุขภาพท่านมั้ย” พ่อบ้าน กล่าว

“คุณย่า...ถึงไม่ให้บอกใช่มั้ย”

“แม้แต่คุณซึ่งเป็นความหวังสุดท้าย”

“หมายความว่ายังไงคะ คุณย่าเป็นอัลไซเมอร์” อุนซอง กล่าว

“ทำไมเธอไม่บอก ทั้งที่เคยตรวจแล้ว” ยูฮัง ถาม

“ฉันไม่รู้ โรงพยาบาลที่พาคุณย่าไปตรวจบอกแต่ฟกช้ำไม่มีเลือดคั่ง ไม่เคยบอกเรื่องนี้”อุนซอง กล่าว

“บอกฉันที ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“คุณย่าสั่งไม่ให้ฉันพูด”

“หมอบอกครั้งนั้นคือสาเหตุ พูดสิ เธอเจอคุณย่าที่ไหน”

“ตอนฉัน...ขายเกี๊ยวริมถนน”

“ขายเกี๊ยว ระหว่างทางเดินกลับบ้าน เห็นคุณย่าหมดสติอยู่เชิงบันได”

“ได้ยินว่า เริ่มแรกที่นายท่านเข้ากรุงโซล ท่านขายขนม ท่านมักพูดถึงร้านซุปอยู่บ่อยครั้ง” พ่อบ้าน กล่าว

“แล้วไปที่นั่นทำไม”

“ทุกครั้งที่ท่านต้องตัดสินใจครั้งใหญ่ มักไปที่นั่นรำลึกถึงความหลัง จากนั้นท่านจึงตัดสินใจ” พ่อบ้าน กล่าว

“ไปที่นั่นเพื่ออะไร ทำไมต้องไปด้วย”

“เรื่องอื่นผมพูดไม่ได้”

“ทำไม”

“คุณต้องฟังจากปากท่านเอง ท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมพูดแค่นี้ก็มากเกินไปแล้ว”

“ทำไมคุณย่าต้องทำแบบนี้ด้วย ฉันเป็นหลานแท้ ๆ กลับไม่ยอมบอก ถึงฉันเหลวไหล ไม่เคยใส่ใจ แย่ขนาดนั้นรึ”

“เวลานั้น...สิ่งที่ท่านต้องการที่สุด คือกำลังใจ”

คุณย่ารู้สึกตัวขึ้นก็สอบถามเรื่องที่ชนะการประมูล และบอกว่ายูฮังรับผิดชอบมากขึ้นยูฮังจึงรู้ว่าคุณย่ามีความสุขเพราะเรื่องนี้ จึงบอกให้คุณย่านอนพักผ่อนก่อน จากนั้นก็ออกมาจากห้องพบอุนซองยังไม่ออกไปจากโรงพยาบาล

“ที่แท้ก็ยังไม่ไป จะนอนนี่รึ”

“คุณย่าล่ะ” อุนซอง ถาม

“ท่านฟื้นแล้ว”

“ท่านฟื้นแล้วรึ ปลอดภัยแล้วใช่มั้ย”

“ใช่”

“เฮ้อ...โล่งใจ”

“กลับไปก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยม”

“ฉันรู้ รู้ว่าท่านปลอดภัยฉันก็โล่งใจ”

“เธอจะกลับจริงรึ”

“ฉันกลับนะ ไปล่ะ”

อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 27 เม.ย.55
มรดกรัก ฉบับพันล้านวอน ออกอากาศ วันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 17.45 - 19.30 น.
นำแสดงโดย
Lee Seung Ki รับบทเป็น Sun Woo Hwan (ซึงวูฮวาน) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Han Hyo Joo รับบทเป็น Go Eun Sung (โกะอึนซอง) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Bae Soo Bin รับบทเป็น Park Jun Se (ปาร์คจุงเซ) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Moon Chae Won รับบทเป็น Yoo Sung Mi (ยูซึงมี) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
ที่มาเดลินิวส์