{[['
']]}
']]}
ที่บ้านพล.อ.สรยุทธ คุณหญิงเลิศหล้ากับ พล.อ.สรยุทธต้องแปลกใจที่เห็นสรนุชยกอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ สอบถามได้ความว่าลูกสาวกลับมาตั้งแต่เมื่อคืน เห็นว่าดึกมากแล้วเลยไม่อยากปลุกพ่อกับแม่ พล.อ.สรยุทธสงสัยลูกกลับกรุงเทพฯทำไม สรนุชจะมาลาออกจากงาน พล.อ.สรยุทธสีหน้ามีพิรุธจนสรนุชจับได้“พ่อรู้เรื่องที่คาบาตี้จะสร้างโรงงานที่หนองระบือหรือเปล่าคะ”
พล.อ.สรยุทธพยักหน้ารับ สรนุชต่อว่าพ่อว่ารู้แล้วทำไมไม่ห้ามพวกนั้น ชาวบ้านกี่คนต้องโดนยึดที่ทำกิน เพื่อโรงงานบ้าๆบอๆนั่น พล.อ.สรยุทธไม่พอใจตบโต๊ะกินข้าวเปรี้ยง
“ฉันเป็นที่ปรึกษา ส่วนแกก็เป็น ผจก.ที่นั่น แล้วจะสนใจทำไม...เป็นทหารต้องรู้หน้าที่...แกเองก็เหมือนกัน” พล.อ.สรยุทธพูดจบ ลุกออกไป สรนุชมองตามพ่อหนักใจที่กล่อมให้เลิกยุ่งกับพวกรถไถไม่สำเร็จ...
ครู่ต่อมา สรนุชไปหาใจเด็ดที่บ้าน เพื่อจะปรับความเข้าใจและจะได้หาทางช่วยเขา ต้องแปลกใจเมื่อรู้จากหทัยว่าใจเด็ดไปทำงาน สรนุชรีบตามไปยังที่ทำงานของใจเด็ดทันที
ooooooo
ไม่นานนัก สรนุชมาถึงบริษัทใจจอมคอน-สตรัคชั่นที่ใจเด็ดทำงานอยู่ ขณะกำลังติดต่อเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อขอเข้าพบใจเด็ด สรนุชมองไปที่หน้าลิฟต์ เห็นผู้คนทยอยเข้าลิฟต์จนเหลือใจเด็ด
เป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้าไป หญิงสาวถึงกับตะลึงเมื่อเห็นกระบือบาลหนุ่มใส่สูทผูกไทผิดไปเป็นคนละคน
พอตั้งสติได้รีบวิ่งไปหา แต่ไม่ทันลิฟต์ปิดเสียก่อน สรนุชจะกดลิฟต์อีกตัวหนึ่งตาม แต่ประชาสัมพันธ์สาวมาตามให้กลับไปที่เคาน์เตอร์เพื่อแลกบัตรก่อน...
ส่วนลิฟต์ที่ใจเด็ดเข้าไปยังไม่ทันจะไปไหน มีสัญญาณร้องเตือนว่าน้ำหนักบรรทุกเกิน พร้อมกับประตูลิฟต์เปิดออก ไม่มีใครขยับ ใจเด็ดจำต้องออกจากลิฟต์ เห็นสรนุชกำลังควานหาของในกระเป๋าถืออยู่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ หญิงสาวรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ หันไปดูเห็นใจเด็ดยืนจ้องมาทางตนเองหน้าตาถมึงทึง
“คุณมาทำอะไรที่นี่”
สรนุชไม่ทันจะว่าอะไรประชาสัมพันธ์สาวพูดแทรกขึ้นเสียก่อนว่าขอบัตรด้วย สรนุชหันไปตำหนิเธอที่พูดแทรก พอหันกลับมาอีกทีใจเด็ดจ้ำอ้าวออกไปแล้ว สรนุชรำคาญยื่นกระเป๋าถือให้ประชาสัมพันธ์ค้นบัตรเอาเองแล้ววิ่งตามใจเด็ดจน ทัน เห็นเข้าไปในลิฟต์ขนของที่อยู่ด้านนอกตัวตึก สรนุชพุ่งตามไม่สนใจลิฟต์ที่กำลังจะปิด ประตูลิฟต์เปิดออกทันทีเมื่อกระทบกับสรนุช ใจเด็ดไล่เธอกลับ หญิงสาวไม่ยอมไปไหนจะขอคุยกับเขาก่อน
“แต่ผมไม่อยากคุยกับคุณ...ออกไป” ใจเด็ดว่าพลางดันตัวสรนุชออกจากลิฟต์
หญิงสาวขืนตัวไว้ เอื้อมมือไปกดลิฟต์แล้วทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น ลิฟต์ปิดแล้วเลื่อนขึ้นไปยังชั้น 12 ที่ใจเด็ดกดไว้ตั้งแต่แรก ใจเด็ดไม่เข้าใจ สรนุชต้องการอะไรอีก ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพนี้แล้วยังไม่พอใจอีกหรือ
“เอ...แต่ฉันว่ามันก็หล่อดีนะ...เอ่อ...คือ...ฉันจะมาขอโทษนาย”
“เรื่องอะไร...เรื่องที่คุณฆ่าควายผมแล้วก็ไปร้องเรียนให้ผมโดนสอบวินัย แล้วก็ที่สถานีฯถูกยุบน่ะหรือ”
“ฉันโดนพวกคาบาตี้หลอกใช้มาตลอด...นายต้องเชื่อฉันนะ” สรนุชมองสบตาใจเด็ดเพื่อแสดงความจริงใจ
ใจเด็ดไม่เชื่อและเหนื่อยที่จะฟังคำโกหกของเธออีก กดปุ่มที่ชั้น 10 เพื่อให้สรนุชออก ทันทีที่ลิฟต์เปิดสรนุชรีบกดปิด ขอร้องใจเด็ดช่วยฟังเธออธิบายก่อน ใจเด็ดไม่ฟัง เอื้อมมือไปกดลิฟต์ให้เปิด ทั้งคู่กดปุ่มปิดและเปิดสลับกันไปมาจนลิฟต์ค้างกดปุ่มไหนก็ไม่ได้เปิดประตู ก็ไม่ออก สรนุชตกใจ รีบกดปุ่มฉุกเฉินเรียกให้คนช่วย...
ระหว่างที่ใจเด็ดกับสรนุชติดอยู่ในลิฟต์ ใจจอมที่กำลังนั่งอยู่กับบุญเลิศภายในร้านอาหารสุดหรู ทุบโต๊ะเปรี้ยงด้วยความไม่พอใจเมื่อรู้ว่าท่านรัฐมนตรีช่วยเหลือเรื่อง สถานีฯถูกยุบไม่ได้ อ้างว่าใจเด็ดกำลังถูกพิจารณาจะไล่ออกจากราชการ หรือไม่ก็อาจถูกย้ายถาวรให้เข้ามาช่วยงานที่กรมปศุสัตว์ทั้งที่ก่อนหน้านี้ คณะกรรมการไม่คิดจะเอาผิดอะไร บุญเลิศพยายามปลอบใจจอมให้ใจเย็นๆ ถ้าท่านรัฐมนตรีช่วยได้คงช่วยไปแล้ว
“ตอนนั้นคุณบุญเลิศบอกว่ามีคนร้องเรียนให้ยุบสถานีฯใช่ไหมครับ...ผมอยากรู้ ว่ามันเป็นใคร” ใจจอมหน้าเครียด จะเล่นงานผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ให้ได้
ooooooo
สรนุชยังคงตะโกนขอความช่วยเหลือลั่นลิฟต์ ใจเด็ดขอร้องให้หยุดส่งเสียงได้แล้ว นั่งเฉยๆรอคนมาช่วยดีกว่า แต่อาจจะช้าหน่อย พวกช่างซ่อมบำรุงคงต้องช่วยลิฟต์โดยสารในตัวอาคารก่อน เพราะคงไม่มี ใครคิดว่าจะมีคนทำอะไรบ้าๆจนลิฟต์เสียอย่างนี้ สรนุช ชะงัก มองเหล่ใจเด็ดที่ว่ากระทบ
“นายไม่เชื่อฉันว่าฉันโดนพวกคาบาตี้หลอกใช่ไหม...ต้องให้ฉันทำยังไงนายถึงจะเชื่อ”
ใจเด็ดไม่ตอบ ถอดเสื้อสูทออก สรนุชหน้าตื่นถอยกรูด ละล่ำละลักถามว่าจะทำอะไร ใจเด็ดสั่งให้เธอถอดเสื้อออก สรนุชตกใจตาเหลือก เอามือกอดตัวเองไว้สุดฤทธิ์ ใจเด็ดปรายตามองอย่างระอา
“นี่...เลิกคิดอกุศลกับผมได้แล้ว ที่ผมให้คุณถอดเสื้อก็เพราะมันร้อน พอคุณร้อนก็ต้องใช้ออกซิเจนเยอะ”
สรนุชหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ได้แต่ยิ้มแก้เก้อ...
ใจจอมมาถึงออฟฟิศ เห็นความโกลาหลไปทั่วโถงหน้าลิฟต์ รปภ.กำลังช่วยกันงัดลิฟต์พาพนักงานกลุ่มหนึ่งที่เหงื่อแตกซกออกจากลิฟต์ รปภ.คนหนึ่งเห็นเจ้านายใหญ่มารีบเข้าไปรายงานว่าลิฟต์ขัดข้อง ตอนนี้พวกช่างซ่อมกำลังซ่อมแซมอยู่ ใจจอมแปลกใจร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นลิฟต์เสีย ทำไมอยู่ๆถึงได้เป็นอย่างนี้
“ไม่ทราบครับ...เอ...หรือว่าเราไม่ได้จ่ายค่าไฟครับ” รปภ.ตั้งข้อสันนิษฐานไปเรื่อยเปื่อย ใจจอมมองหน้า รปภ.แล้วขยับจะเดินไปทางบันไดหนีไฟ พอ รปภ.รู้ว่าเจ้านายจะเดินขึ้นไปชั้นที่ 12 เอง มองหน้าเขาแปลกๆ ใจจอมชักเคือง มองอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร ไม่เชื่อว่าเขาจะเดินไหวใช่ไหม รปภ.รีบปฏิเสธว่าเปล่า
“แกคอยดู...ฉันจะเดินขึ้นบันไดให้ถึงก่อนพวกแกซ่อมลิฟต์เสร็จอีก” ใจจอมก้าวฉับๆออกไปทันที...
ในที่สุดช่างซ่อมกับ รปภ.ช่วยกันงัดประตูลิฟต์ที่สรนุชกับใจเด็ดติดอยู่สำเร็จ ใจเด็ดก้าวออกจากลิฟต์ แต่สรนุชกลับนอนกุมท้องอยู่กับพื้น ใจเด็ดคิดว่าเธอเล่นละคร สะกิดให้ลุกขึ้น สรนุชหน้าซีดเหงื่อแตก ท่าทางไม่สู้ดี
ใจเด็ดถึงได้ตระหนักว่าเธอปวดท้องจริง รีบอุ้มไปนอนพักที่โซฟาในห้องทำงานของเขา ถามด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอะไรไป สรนุชอึกๆอักๆ สุดท้ายยอมบอกว่าปวดท้องเพราะเป็นวันนั้นของเดือน ใจเด็ดนั่งลงข้างๆ เอามือถูกันไปมาจนร้อน แล้วเอามานาบที่ท้องสรนุชที่มองอึ้ง
“ผมเคยเห็นพ่อผมทำให้แม่ผมตอนที่ท่านเป็นอย่างนี้เหมือนกัน”
สรนุชถึงกับเคลิ้ม ก่อนจะฉุดตัวเองให้กลับมา ขอร้องใจเด็ดอย่างเขินๆให้ช่วยไปซื้อผ้าอนามัยให้...
ใจเด็ดหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับถุงใส่ผ้าอนามัยถุงใหญ่ เพราะไม่รู้จะซื้อแบบไหนเลยซื้อมาทุกยี่ห้อทุกแบบ หลังจากพาสรนุชไปห้องนํ้าจนจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ใจเด็ดไล่เธอกลับ สรนุชไม่ยอมแพ้ ขอให้เขาร่วมมือกับเธอหยุดพวกคาบาตี้ ใจเด็ดไม่อยากได้ความช่วยเหลือจากเธอ เขาทำคนเดียวได้ แล้วเดินกลับห้องทำงาน
“คนเดียว...นายจะทำอะไร ตอนนี้นายยังจะโดนไล่ออกหรือเปล่าก็ไม่รู้” สรนุชตะโกนไล่หลัง
รปภ.ได้ยินเสียงเอะอะรีบมาดู ใจเด็ดสั่งให้ รปภ.พาสรนุชออกไป สรนุชตัดพ้อ เดี๋ยวนี้เขาเห็นเธอเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขาแล้วใช่ไหม ใจเด็ดชะงัก หันกลับมามอง สรนุชดีใจคิดว่าเขาเปลี่ยนใจ ที่ไหนได้ใจเด็ดยัดถุงผ้าอนามัยใส่มือ ก่อนจะเดินจากไป รปภ.จะเข้ามาดึงแขนหญิงสาวไปที่ลิฟต์ แต่เธอไม่ยอมให้จับตัว
“ฉันกลับเองได้” สรนุชพูดจบ เดินไปกดลิฟต์ด้วยความเสียใจ ขณะที่ใจเด็ดทำใจแข็ง ไม่หันกลับไปมอง...
ขณะสรนุชกำลังรอลิฟต์ ใจจอมเดินหัวกระเซิงเข้ามาทางประตูบันไดหนีไฟ เห็นสรนุชยืนอยู่ รู้สึกคุ้นๆ หน้า ก่อนจะจำได้ว่าเธอคือคนจากคาบาตี้ที่เอากระเช้าดอกไม้มาอวยพรวันเกิดเขา ปรี่เข้าไปเอาเรื่อง
อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 14 วันที่ 2 พ.ค. 55
ละครกระบือบาล บทประพันธ์โดย : ดำรงค์ อารีกุล
ละครกระบือบาล บทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย : เล่าเต็ง อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละคร กระบือบาล ละครสนุกแนวอนุรักษ์ท้องทุ่งบ้านนา
ละครกระบือบาล ผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
ละครกระบือบาล ออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment