อ่านละครเล่ห์ร้อยรัก ตอน 5 วันที่ 2 ก.ค. 55

{[['']]}
ปารมีเดินเข้ามาถามหาตาลกับต้นหอม แม่สาวใช้ว่ายังไม่เห็นลงมาทานข้าวเช้าเลย สงสัยจะไม่สบาย เพราะเมื่อคืนเห็นคุณภูบอกว่าเป็นลม

“งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า พอดีทำซุปมาให้คุณตาลเขาด้วย” ปารมีทำทีเป็นห่วงเป็นใย

ต้นหอมมองอย่างชื่นชมและอดเปรียบเทียบปารมีกับเมย์ไม่ได้

เวลา เดียวกัน ตาลบอกกับธาวินว่าในพั้นช์ที่ปารมีทำมาให้เธอกับเมย์ชิมน่าจะมียานอนหลับผสม อยู่ และต้องมีใครบางคนคิดไม่ดีกับเธอแน่ๆ ธาวินคล้อยตาม เสียงเคาะประตูดังขึ้น เสียงปารมีบอกว่าทำซุปมาให้

ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตู ปารมีวางซุปลงบนโต๊ะพร้อมสารภาพว่า นภาแอบเอายานอนหลับใส่ในพั้นช์ที่เธอทำมาให้ตาลกับเมย์ชิม

“แล้วคุณป้าทำแบบนั้นเพื่ออะไรคะ”

“พี่ ตาลจำได้ไหมคะ ที่ปาเคยบอกว่าคุณแม่เป็นโรคซึมเศร้าน่ะค่ะ คือ คุณแม่เลยนอนไม่ค่อยหลับ หมอก็เลยให้ยานอนหลับมาทาน บังเอิญแกเห็นปาทำพั้นช์ ก็เลยนึกสนุกแอบเอายาใส่ลงไป เพื่อให้ตัวเองกินจะได้หลับสนิท แต่ท่านคงไม่รู้ว่าปาจะเอามาให้พี่ตาลทานด้วย เพราะปกติปาก็ชอบผสมเครื่องดื่มแช่ไว้ทานกันเองในบ้าน”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง เมื่อกี้ตาลเพิ่งคุยกับคุณภูอยู่เลยว่าสงสัยในพั้นช์จะมียานอนหลับ”

“ปา ขอโทษด้วยนะคะพี่ตาล ปาเองก็จิบไปหน่อย หลับถึงเช้าเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งตื่นค่ะ อ้อ ปาทำซุปไก่มาให้ พี่ตาลทานหน่อยนะคะจะได้สดชื่น” ปารมีหันไปตักซุปใส่ถ้วยส่งให้ตาล

ธาวินยังคลางแคลงใจ ซักปารมีว่าบุญทันได้กินพั้นช์ด้วยหรือเปล่า

“เปล่าค่ะ คนที่ทานมีแค่พี่ตาล ปา คุณแม่ แล้วก็ น้องเมย์ มีอะไรหรือคะ” ปารมีตีหน้าซื่อ

“นี่คุณปายังไม่รู้เรื่องน้องเมย์หรือคะ”

“ไม่ทราบเลยค่ะ เรื่องอะไรคะ”

ธาวินกับตาลสบตากันแปลกใจที่ปารมีไม่รู้เรื่อง

ooooooo

ธา วินเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ปารมีฟัง แม่จอมมารยาทำท่าตกใจว่าไม่น่าจะมีเรื่องแบบนี้ แล้วขอตัวไปดูแลคุณปู่ เพราะท่านคงเสียใจมาก

ตาลมองตามแล้วหันมาถามธาวินว่าปารมีจะเกี่ยว ข้องกับเรื่องนี้ไหม ธาวินว่าคงไม่ เพราะเมื่อคืนก่อนที่เขาจะเจอตาล เห็นผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากห้องบุญทัน แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะมืดมาก

“หรือว่าผู้ชายคนนี้อุ้มตาลไปห้องบุญทัน แล้วน้องเมย์ล่ะคะ น้องเมย์ไปนอนอยู่ในห้องบุญทันได้ยังไง คุณภูบอกคุณปู่หรือยัง”

“เปล่า ตอนแรกผมยังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น เลยไม่อยากให้คุณปู่รู้เรื่องตาล”

“นี่ อย่าบอกนะคะว่าตอนแรกคุณภูคิดว่าตาลไปนอนกับบุญทันจริงๆ คุณภูคิดว่าตาลเป็นคนเลวขนาดนั้นเลยหรือ”

“ผมขอโทษ แต่เป็นใคร ใครก็ต้องคิดเหมือนผมทั้งนั้น เจอเมียตัวเองนอนอยู่กับผู้ชายอื่น จะให้คิดยังไง”

“ถือ ว่าเป็นโชคของตาลนะคะเนี่ยที่เกิดเรื่องกับน้องเมย์ ไม่งั้นป่านนี้ตาลถูกคุณภูเฉดหัวออกจากบ้านแน่ๆ” ตาลทำงอนธาวินเข้ามาขอโทษและให้สัญญาว่าจะเชื่อใจเธอในทุกเรื่อง ตาลยิ้มเขินๆ แล้วนึกได้ถามว่า ใครเป็นคนสวมเสื้อผ้าให้เธอเมื่อคืน ธาวินอมยิ้มบอกว่าเขาเป็นคนทำเอง
“จริงหรือคะ คุณภูเนี่ยบ้าที่สุดเลย” ตาลเอามือทุบธาวินแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างอายๆ

“จะอายทำไม ทำยังกะเราไม่เคยเห็นไปได้” ธาวินหัวเราะร่วน

ส่วน ตาลแอบบ่นกับตัวเองในห้องน้ำ “บ้าจริงๆเลย นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย อยู่ๆก็ถูกจับแก้ผ้า ตาย...ตาย...ตาย... ไอ้ตาล เขาเห็นเราหมดเลย ฮึ่ย ใครวะที่ทำกับเราแบบนี้”

ooooooo

เมย์นั่งทบทวนเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่ในห้อง เธอตอบตัวเองไม่ได้ว่าไปนอนห้องบุญทันได้อย่างไร และสุดท้ายเธอก็โยนความผิดไปให้บุญทัน เพราะเป็นคนที่น่าสงสัยที่สุด

ด้านบุญทัน เขาเดินเข้าในครัวเพื่อจะทานข้าว แต่ได้ยินคนงานจับกลุ่มเม้าท์เรื่องของเขากับเมย์จึงยืนยันกับทุกคนว่า เขากับคุณเมย์ไม่ได้มีอะไรกัน แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณเมย์มานอนที่ห้องได้อย่างไร

เหล่าคนงานไม่มีใครยอมเชื่อ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคุณเมย์น่าจะเป็นฝ่ายย่องเข้าหาบุญทันเพราะประวัติเธอแรงไม่เบา

“เอา ล่ะ ทุกคน ฉันขอร้องล่ะนะ เลิกพูด เลิกวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้กันได้แล้ว ถ้าคุณท่านหรือใครในบ้านมาได้ยินมันจะไม่ดี” บุญทันเดินเซ็งออกไป พลางนึกทบทวนเรื่องเมื่อคืน เพราะจำได้ว่าหลังจากทานข้าวเย็นแล้วเขาก็ตรงเข้านอนเลย แต่ในระหว่างที่ทานข้าวเย็นอยู่นั้น เอให้ต้นหอมมาตามบอกว่ารถสตาร์ตไม่ติดให้ไปช่วยดู

เมื่อบุญทันไปถึง มะยมสาวใช้ที่บ้านเอก็ออกมาบอกว่ารถสตาร์ตติดแล้ว และคุณเอก็ออกไปแล้ว เขาจึงเดินกลับมาทานข้าวต่อ สักพักก็รู้สึกง่วงจึงเข้าห้องนอน และมารู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่โดนเอชกหน้า และพบว่าเมย์มานอนอยู่ในห้องด้วย

ooooooo

เวลาเดียวกัน ปารมียืนเหม่อจิบกาแฟอยู่ในครัว เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เพราะหลังจากที่แอบเห็นธาวินเข้าไปช่วยตาลออกมา เธอจึงโทร.เรียกใครบางคนมาพาตัวเมย์ลงไปนอนกับบุญทันแทน

“เล่นกับใคร ไม่เล่นมาเล่นกับฉัน” ปารมียกกาแฟจิบพลางส่งยิ้มสะใจ แล้วเอก็เข้าประชิดตัวเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้กันแน่ ทำไมถึงกลายเป็นเมย์นอนอยู่กับบุญทันแทนที่จะเป็นตาลตามแผน

ปารมีตี หน้าซื่อบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วใส่ไฟว่าบางทีเมย์อาจจะเป็นฝ่ายย่องไปหาบุญทันเองก็ได้ เอทำท่าจะค้าน แต่ได้ยินเสียงนภาเรียกหาปารมีดังเข้ามาเสียก่อน

ปารมีรีบขานรับแม่แล้วไล่ให้เอออกไป นภาเดินลงมาคุยกับลูก เพราะสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงตื่นสาย

ปารมีว่า แม่คงดื่มพั้นช์ที่เธอผสมเข้าไปก็เลยเมา

“แต่ แม่กินไปนิดเดียวเองนะ ไม่ถึงครึ่งแก้วด้วยซ้ำ ทำไมหลับได้ยาวขนาดนี้ยังกะกินยานอนหลับ” นภาบ่นเบาๆ แล้วซักต่อว่า ปารมีคุยกับใครเพราะได้ยินเสียงผู้ชาย ปารมีว่าเธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อน

ooooooo

ธา วินกลับมาพบคุณหมออีกครั้ง เพราะหลังจากไปดินเนอร์กับตาลตามคำแนะนำของหมอแล้ว เขาก็ยังจำอะไรไม่ได้อยู่ดี แต่บางครั้งก็เห็นภาพใครบางคนแวบเข้ามา แต่ก็จำไม่ได้ว่าเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไร

“ยังดีครับ แสดงว่าสมองส่วนความจำที่หายไปกำลังฟื้นตัว”
“หมายความว่าผมมีโอกาสกลับมาจำทุกอย่างได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ใช่ไหม แล้วเมื่อไหร่ล่ะครับ”

“เรื่องนี้หมอตอบไม่ได้ เพราะคนไข้บางคนก็ใช้เวลาปีหรือสองปี บางคนก็สามปี แต่มีบางคนอยู่ๆก็จำอะไรได้ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ”

“จริงหรือครับ ผมนึกว่าต้องถูกตีซ้ำหรือว่าช็อตสมองซะอีก ถึงจะจำอะไรได้”

“นั่น มันในหนังครับ ถ้าเป็นเรื่องจริงหากถูกตีซ้ำ สมองมันจะยิ่งบอบช้ำ คือเรื่องแบบนี้ต้องใจเย็นครับ บทมันจะจำอะไรได้ขึ้นมามันก็ปิ๊งขึ้นมาครับ” หมอให้กำลังใจ แล้วบอกกับธาวินว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งอ้างว่าเป็นเพื่อนกับ ภูบดีมาถามเรื่องอาการป่วยของเขา แต่หมอไม่ได้บอกอะไร เพราะปรารภสั่งไว้

“เพื่อน” ธาวินนิ่วหน้าแปลกใจ

ขณะ ที่ธาวินคุยอยู่กับหมอในห้อง ตาลก็แอบโทร.หาเจ๊อ้อยจึงได้รู้ว่า มีตำรวจไปตามหาเธอกับแม่ที่บ้าน ตาลร้อนใจกลัวความลับถูกเปิดเผย แล้วจังหวะนั่นเอง เธอก็หันไปเห็นธาวินเดินออกจากห้องจึงกดวางสายแล้วเข้าไปสอบถามอาการ

ธา วินบอกข่าวดีว่าอีกไม่นานเขาก็จะจำทุกอย่างได้ ตาลถึงกับหน้าเสีย แต่ชายหนุ่มไม่ทันสังเกต เขาชวนคนรักไปทานอาหาร และเมื่อมาถึงลานจอดรถ สารวัตรสมยศที่บังเอิญมาทำธุระที่โรงพยาบาลก็เข้ามาทัก

และพูดเป็นนัยๆถึงแม่ของตาลที่เธออ้างว่าทำงานอยู่ไต้หวัน ทำให้ตาลนึกหวั่น

ธาวินเห็นตาลสีหน้าไม่ดีนักจึงรีบพาเธอออกไป

“ให้ฉันได้หลักฐานมากกว่านี้ก่อนเถอะ ฉันจะกระชากหน้ากากเธอออกมา แม่น้ำตาลเชื่อม” สมยศมองตามตาลอย่างหมายมาด

ooooooo

ในร้านอาหาร ตาลนั่งเขี่ยอาหารในจานนึกถึงเรื่องสมยศอย่างกังวล ธาวินมองคนรักแล้วเปรยขึ้น

“ผมรู้สึกไม่ถูกชะตากับสารวัตรสมยศเลย ผมไม่ชอบสายตาที่เขามองตาล เหมือนเขาพยายามจะจับผิด”

“เอ่อ คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ เขาเป็นตำรวจก็คงติดนิสัยชอบมองคนไปในทางที่ไม่ดีไว้ก่อน”

“แต่ตาลเป็นเมียผมนะ จะมีอะไรที่ไม่ดี เอาไว้คราวหน้าผมเจอเขา ผมจะบอกเขาเองว่าอย่ามาดูถูกตาลแบบนี้”

ตาล ประทับใจในความรักที่ชายหนุ่มมีให้ จึงลองเอ่ยถาม “ถ้าสมมติวันหนึ่งคุณภูรู้ว่าตาลเคยทำเรื่องไม่ดีไว้ แบบไม่ดีมากๆ คุณภูจะโกรธหรือเกลียดตาลไหม”

“ไม่หรอก ผมจะโกรธหรือเกลียดตาลได้ยังไงขนาดผมเป็นเกย์ตาลยังไม่ทิ้งผมไป ฉะนั้นจะไม่มีอะไรมาทำให้ผมเปลี่ยนใจเลิกรักตาลได้หรอก”ธาวินยิ้มให้อย่าง จริงใจ

ตาลฟังแล้วเศร้า ยิ่งรู้สึกแย่ที่หลอกลวงคนดีๆ อย่างเขา

ooooooo

สม ยศยังเดินหน้าหาหลักฐานมาเปิดโปงตาลต่อไป วันหนึ่งปื๊ดสายของเขามาแจ้งข่าวดีว่าตามตัวเจ๊อ้อยพบแล้ว เธอทำงานอยู่ที่บ่อนเฮียเสก สมยศจึงชวนปื๊ดปลอมตัวเป็นนักพนันเข้าไปเพื่อจะหลอกพาเจ๊อ้อยออกมา แต่เจ๊อ้อยไหวทันจึงบอกให้เฮียเสกรู้ว่า สมยศเป็นตำรวจ

เฮียเสกพาลูก น้องพร้อมอาวุธครบมือเข้าล้อมกรอบสมยศกับปื๊ด ปื๊ดกลัวตายชวนลูกพี่ถอย สมยศทำกร่างบอกว่าตนเป็นตำรวจจะมาขอตัวเจ๊อ้อยออกไป

“แต่ผมไม่ให้ออกไป เพราะผมเป็นเจ้าของชีวิตเขา ถ้าคุณอยากให้เขาออกไปคุณก็เอาเงินมาไถ่ สิบล้าน มีรึเปล่าล่ะ” เฮียเสกเสียงเข้ม

สมยศเห็นเฮียเอาจริงก็เปลี่ยนท่าทีเป็นอ่อนลงขอร้องให้เฮียเสกยอมปล่อยเจ๊อ้อยไปกับเขา
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ