{[['
']]}
']]}
อามขี่มอเตอร์ไซค์ มีฝ้ายซ้อนท้าย ขี่เข้ามาในซอยย่านถนนสุขุมวิท อามถือเอากล่องคุกกี้ลงมาด้วย ฝ้ายงงๆ ว่าอามพามาทำอะไรที่นี่
“ไหนว่าจะพามาทำบุญ แถวนี้มีวัดด้วยเหรออาม?”
“ไม่มี”
“อ้าว”
“ไม่เคยมีใครบอกแกเหรอว่าอย่าไว้ใจผู้ชายคนไหน แม้แต่คนใกล้ชิด” ฝ้ายสะดุ้ง ไม่รู้ว่าอามจะทำอะไร อามหัวเราะร่า “แต่อย่างแกผู้ชายควรระวังแกมากกว่า” เปลี่ยนเป็นพูดดีกับฝ้าย “คือแบบนี้นะ ชั้นจะมาหาน้องเฟิร์นเค้า”
ฝ้ายตกใจ “ห๊ะ”
“ชั้นเป็นผู้ชายไปหาน้องเค้าคนเดียวมันน่าเกลียด ชั้นเลยให้แกมาเป็นเพื่อน” อามเดินไปชะโงกมองตามบ้าน “ชั้นรู้ว่าน้องเฟิร์นเค้าอยู่ซอยนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าบ้านเค้าหลังไหน” ที่ด้านหลังอาม ฝ้ายค่อยๆ ถอยหลังหนี ” แกว่าใช่หมู่บ้านนี้ไหม”
อามหันมาเห็นฝ้ายจะวิ่งหนี รีบคว้าฝ้ายไว้ทัน
“ไหนแกบอกว่าเป็นเพื่อนกันจะไม่ทิ้งกันไง”
ฝ้ายรีบแถ “ก็แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าพ่อน้องเค้าดุ ชั้นกลัวเค้าเอาปืนมาไล่ยิง”
“ยิ่งดุยิ่งดี ถ้ายิ่งดุแล้วชั้นไม่ถอย เค้าจะได้เห็นว่าชั้นจริงใจ”
“อามซอยนี้ก็ตั้งกว้าง แกก็ไม่รู้ว่าบ้านน้องเค้าอยู่ไหน หาไม่เจอหรอก”
“แกก็พูดถูกนะ”
ฝ้ายโล่งอก “งั้นกลับเถอะ”
“โทร.ถามน้องเฟิร์นดีกว่า” อามหยิบมือถือขึ้นมา
ฝ้ายสะดุ้ง แถหาทางออก “ชั้นไปหาห้องน้ำเข้าก่อนนะ”
ฝ้ายวิ่งจู๊ดหนีไป อามส่ายหน้าเซ็งๆ กดมือถือทันที
มุมหนึ่งห่างออกมาที่ข้างเสา ฝ้ายหลบอยู่ พลางหยิบมือถือขึ้นมารับ ดัดเสียงเป็นใบเฟิร์น
“สวัสดีค่ะพี่อาม”
“พี่มีเรื่องเซอร์ไพร์ส ตอนนี้พี่อยู่ซอยบ้านน้องเฟิร์นแล้วครับ”
ฝ้ายตอบนิ่งๆ “อ๋อค่ะ”
“อ้าว ไม่เซอร์ไพร์สเหรอครับ?”
ฝ้ายแกล้งเซอร์ไพร์ส “เซอร์ไพร์สค่ะ แต่ตอนนี้เฟิร์นไม่ได้อยู่บ้าน เฟิร์นหัวหินกับคุณพ่อน่ะค่ะ”
อามเศร้า “แล้วกลับเมื่อไหร่เหรอครับ”
“วันจันทร์ค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่บ้านน้องเฟิร์นบ้านเลขที่เท่าไหร่อ่ะครับ พี่จะได้เอาขนมไปฝากไว้ให้น่ะครับ”
“ไว้วันหลังเราเจอกัน แล้วพี่อามค่อยให้เฟิร์นก็ได้ค่ะ”
“งั้นวันจันทร์เราไปดูหนังกัน พี่จะได้ให้ขนมน้องเฟิร์นด้วย โอเคนะครับ วันจันทร์เราเจอกัน”
“เออพี่อามคะ”
อามวางสายไปแล้ว
ฝ้ายกลุ้มใจ เดินมาหาอามหน้ากลุ้มๆ
“อ้าวไอ้ฝ้ายท้องเสียเหรอ ทำไมเหงื่อแตกล่ะ”
“อืม”
“กลับกันเถอะ น้องเฟิร์นเค้าไม่อยู่บ้าน”
อามอารมณ์ดีเดินผิวปากไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ ฝ้ายหนักใจ
อามแกล้งขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
“เว้ยย!”
“เห็นยืนนิ่งๆ นึกว่าไม่ไป”
ฝ้ายเซ็ง ซ้อนท้ายอามอย่างกลุ้มใจ
แต้ว อู๋ เพียงดาว และโอม นั่งอยู่ด้วยกันในห้องทำงานแต้วที่ออฟฟิศโมเดล
“ตกลงได้ทำเลรึยังล่ะดาว?” แต้วถาม
“ก็กำลังเลือกอยู่ค่ะ อยากดูหลายๆ ที่”
อู๋แซว “หืมมม เข้าใจหาอาชีพนะ มีแฟนเป็นช่างภาพก็เปิดสตูถ่ายรูป แบบนี้เค้าเรียกฉลาดในการบริหารทรัพยากรบุคคล”
แต้วให้กำลังใจ “พี่ดีใจด้วยนะดาว” เพียงดาวยิ้ม แต้วหยิบปรู๊ฟงานชิ้นหนึ่งขึ้นมา “เล่มนี้กำลังจะพิมพ์ ดาวช่วยพี่ดูหน่อยสิ เผื่อมีอะไรเพิ่มเติม”
เพียงดาวไม่เข้าใจ “ทำไมต้องให้ดาวดูด้วยล่ะคะพี่แต้ว?”
แต้วคะยั้นคะยอ “น่า...”
เพียงดาวงงๆ รับมาเปิดดู เปิดหน้าแรก เห็นเป็นกระดาษลายหวานๆ มีตัวหนังสือพิมพ์ว่า “ You are my star”
เพียงดาวชะงัก พลิกไปอีกหน้าหนึ่ง
เห็นเป็นรูปเพียงดาวที่เคยถ่ายแบบในชุดแต่งงานตัดแปะ และมีรูปโอมตัดแปะอยู่คู่กัน มีตัวหนังสือพิมพ์ว่า “Will you marry me?”
เพียงดาวอึ้งมองหน้าโอม โอมยิ้มแล้วยื่นแหวนให้เพียงดาว
“แต่งงานกับผมนะครับ”
เพียงดาวตื้นตันพูดไม่ออก อู๋กะแต้วลุ้นสุดขีด เพียงดาวน้ำตาไหล
“ค่ะ ค่ะ....”
เพียงดาวกับโอมกอดกันกลม แต้วกะอู๋ปลื้มใจ
“ดาว ถ้าเมื่อกี้แกตอบช้าอีกนิด ชั้นจะตอบแทนแกอยู่แล้วเชียว” อู๋เย้า
“เสร็จเรื่องสตูเมื่อไหร่ ผมจะคุยกับแม่เรื่องงานแต่งของเรานะครับ”
เพียงดาวยิ้มปลื้มยังพูดอะไรไม่ออก
“ดาว..ต่อไปดาวกับโอมจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้วนะ ทั้งสองคนต้องหนักแน่น ใจเย็นๆ” พูดกับเพียงดาว “ดาว ดาวไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้วนะ พี่ดีใจด้วยนะดาว”
แต้วปลื้มและตื้นตันใจจนน้ำตาไหล สวมกอดเพียงดาว สองคนดีใจ
ป้ากบเปิดเช็คคิวงานอยู่ที่คอนโดดีนี่ ขณะที่ดีนี่นั่งกินข้าวเศร้าๆ ดีนี่รวบช้อน ป้ากบหันเห็นว่าข้าวยังไม่พร่องเลย
“อิ่มแล้วเหรอจ้ะดีนี่”
ดีนี่พยักหน้าซึมๆ
“นี่ป้าเข้าใจนะว่าต้องรักษาหุ่น แต่กินข้าวแบบแมวดมขนาดนี้ จะไม่สบายเอานะลูก” ดีนี่ไม่ตอบเอาแต่ซึม “ดีนี่ หนูเป็นอะไร ป้าเห็นซึมมาหลายวันแล้วนะเนี่ย”
ดีนี่โพล่งออกมา “พี่ดาวเค้าดีกว่าดีนี่ตรงไหนเหรอคะป้า?”
ป้ากบชะงัก “หนูพูดอะไร ก็เห็นๆ อยู่ว่าหนูดีกว่ามันทุกอย่าง สาวกว่า สวยกว่า แถมจิตใจดีกว่า หนูจะไปสนใจนังดาวมันอีกทำไม ป่านนี้มันคงเตรียมเอาสมบัติเก่ามาขายกินแล้วมั่ง ไม่มีงานแล้วนี่”
“ถ้าดีนี่ดีกว่าพี่ดาว แล้วทำไมโอมเค้าไม่รักดีนี่ละคะ?”
ป้ากบชะงัก “นี่หนูเศร้าเรื่องโอมเหรอจ้ะ? นี่ดีนี่ป้าขอพูดอะไรด้วยหน่อยนะ ตอนนี้หนูเป็นนางแบบอันดับหนึ่งแล้ว ผู้ชายในโลกใบนี้หนูจะเลือกใครก็ได้ มีคนที่หล่อกว่า รวยกว่า ชาติตระกูลดีกว่าโอมตั้งเยอะ หนูจะไปฝังใจกับโอมเค้าทำไม”
“ไม่ค่ะป้า...ดีนี่รักโอม ดีนี่ต้องการโอมคนเดียวเท่านั้น”
ดีนี่คับแค้นใจจนน้ำตาไหล ป้ากบหนักใจ แต่มองสภาพดีนี่แล้วก็สงสาร
ป้ากบตัดสินใจ “โอเค! ถ้าหนูรักเค้าขนาดนั้น ป้าจะช่วยเอง เลิกร้องไห้ได้แล้วลูก”
ดีนี่ไหว้ขอบคุณ ป้ากบคิดวางแผนหาวิธี
วันต่อมาเซลส์ขายอาคารชุดเดินนำเพียงดาวกับโอม ลงมาจากชั้นบน สองคนมาดูสถานที่เปิดสตูดิโอนั่นเอง
“แถวนี้ย่านธุรกิจ การเดินทางก็สะดวก คิดจะเปิดสตูถ่ายภาพที่นี่ผมว่าเวิร์คมากๆ เลยครับ” เซลส์ว่า
“ผมขอคิดดูก่อนนะครับ” โอมบอก
“งั้นเชิญชมตามสบายเลยครับ ไม่ต้องรีบ” เซลส์เดินออกไป
“ผมว่ามันแพงเกินไปนะครับคุณดาว”
“แต่ชั้นชอบนะโอม ห้องก็ไม่แคบไปน่าจะดัดแปลงทำสตูได้ หลังก็ไม่ใหญ่มาก ชั้นจะได้ดูแลทำความสะอาดได้ง่าย มีครัวอยู่ด้วย เวลาโอมถ่ายภาพเสร็จเหนื่อยๆ ชั้นจะได้ทำกับข้าวไว้รอโอม ชั้นบนชั้นจะดัดแปลงเป็นห้องนอน เผื่อวันไหนงานยุ่งๆ เราจะได้ค้างที่นี่ได้ไง”
โอมสงสารเพียงดาวจับใจ “คุณดาวจะไม่กลับไปเดินแบบจริงๆ เหรอครับ” เพียงดาวอึ้ง “ที่ผ่านมาคุณดาวมีความสุขกับการทำงานมาก งานนางแบบคือทุกอย่างของคุณดาว คุณดาวต้องออกมา ดูแลสตู ดูแลผมแบบนี้ คุณดาวจะมีความสุขจริงเหรอครับ”
เพียงดาวหน้าหมอง เพราะใจจริงก็รักวงการนางแบบอยู่
“ความสุขนั้นมันผ่านไปแล้ว ชั้นไม่รู้ว่ามันจะกลับมารึเปล่า ชั้นอยากมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า”
เพียงดาวมองหน้าโอมแล้วจับมือ โอมยิ้มให้กำลังใจ “แต่ผมว่ามันก็ยังแพงไปอยู่ดี”
“โอมแค่มาเป็นช่างถ่ายภาพก็พอ เรื่องอื่นชั้นจัดการได้”
เซลส์เดินเข้ามา เพียงดาวเดินไปหาเซลส์
“โอนเร็วที่สุดวันไหนคะ” เพียงดาวคุยอยู่กับเซลส์
ระหว่างนั้นมือถือโอมสั่น เห็นเบอร์ดีนี่โชว์ขึ้นมา โอมรีบตัดสายทิ้ง
ดีนี่กดวางมือถือ “โอมเค้าปิดเครื่องไปแล้วค่ะป้า”
ป้ากบหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ
“ดีนี่ไม่โทร.แล้วค่ะ ดีนี่อาย โทร.ไปเค้าก็ไม่รับ”
“ด้านได้อายอดลูก ป้าไม่เชื่อว่าหนูจะสู้นังดาวไม่ได้ ป้ามีวิธีทำให้เค้ามาหาหนู”
ป้ากบเสี้ยม แล้วผุดยิ้มมีเลศนัยออกมา
เย็นนั้น โอมจอดมอเตอร์ไซค์แล้วจะเดินเข้าบ้าน ป้ากบวิ่งมาดักหน้าโอมหน้าตาตื่น
“โอม โอมต้องช่วยป้านะ ดีนี่แย่แล้วโอม”
โอมตกใจ “ดี่นี่เป็นอะไรครับ”
ไม่นานหลังจากนั้น ป้ากบเปิดประตูพาโอมเข้ามาในห้องดีนี่
ดีนี่แกล้งป่วยนอนซมอยู่ที่เตียง
“ไม่รู้ดีนี่เป็นอะไร ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน จนทรุดไข้ขึ้นเนี่ย วันนี้ป้าก็ต้องไปต่างจังหวัดด้วยเลยไม่มีใครดูแลดีนี่”
ดีนี่แกล้งฟื้นขึ้นมาแล้วตกใจ “โอม ป้าพาโอมมาทำไมคะ ให้โอมกลับไปเถอะค่ะ อย่าให้เค้าลำบากใจเพราะดีนี่อีกเลย”
ดีนี่จะลุกจากเตียงแล้วล้มลงตรงหน้าโอม
“ว๊าย! ดีนี่ ทำไมดื้ออย่างนี้”
โอมรีบประคองดีนี่ขึ้นเตียง
“โอมอย่าฝืนใจเลยค่ะ กลับไปเถอะค่ะ ดีนี่อยู่คนเดียวได้”
“ทำไมดีนี่พูดอย่างนี้ล่ะ โอมเค้าเป็นห่วงดีนี่มากนะ ป้าไปตามเค้าก็รีบมาเลย”
“โอมเป็นห่วงดีนี่จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับ ก็เราเป็นเพื่อนกัน” โอมเน้นคำว่าเพื่อน
“ถ้าโอมให้ดีนี่ได้แค่ความเป็นเพื่อน ดีนี่ก็จะพอใจกับแค่นั้น แต่อย่าหลบหน้าดีนี่เลยนะคะ ขอเวลาให้ดีนี่ทำใจบ้าง ได้ไหมคะโอม” โอมอึ้งๆ “งั้นโอมกลับไปเถอะค่ะ”
ดีนี่บีบน้ำตา โอมสงสารดีนี่
“ได้ครับ ผมขอโทษที่เคยหลบหน้าดีนี่ เราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”
ป้ากบแอบยิ้มสมใจ
เย็นวันเดียวกันอามกะ ฝ้ายยืนรอแท็กซี่อยู่หน้าร้านดอกไม้
“เมื่อก่อนชั้นไม่อยากให้ถึงวันจันทร์เลย ชั้นขี้เกียจไปเรียน แต่จันทร์นี้ชั้นอยากให้มาถึงเร็วๆ จะได้ไปดูหนังกับน้องเฟิร์น”
ฝ้ายถอนหายใจ สุดจะกลุ้ม
“แกเป็นอะไร เห็นชั้นมีความสุขแล้วอิจฉารึไง”
ฝ้ายไม่ตอบ แท็กซี่วิ่งมา อามโบก
“ไปปากคลองตลาดครับ”
อามขึ้นรถ ฝ้ายขึ้นตาม
“นี่จะพาแฟนไปซื้อดอกไม้เหรอ” แท็กซี่แซว
อามรีบปฏิเสธ “ไม่ใช่แฟนผมหรอกครับ ทางเดียวที่มันจะได้ดอกไม้จากผม คือดอกไม้จันตอนมันตาย”
ฝ้ายเซ็งหันหน้าหนี อามขำ
“พูดก็พูดเถอะมีลูกสาวสมัยนี้น่าหนักใจครับ วันก่อนผมเจอเด็กผู้หญิงหน้าตาก็ดูเรียบร้อยน่ารัก ไปเป็นเมียน้อยเค้าซะงั้น” แท็กซี่ว่า
ฝ้ายคุ้นๆ เรื่องที่แท็กซี่พูด “หือ?”
“นัดเจอกับผู้ชายที่ร้านอาหาร ก็ไม่กล้าไปเจอเค้าตรงๆ นะ กลัวเมียเค้าดักตบ” แท็กซี่ฟุ้งต่อ
ฝ้ายหันไปมองจ้อง จำได้ว่าเป็นแท็กซี่คนเดียวกับที่ตัวเองเคยจ้างตอนไปเจออาม ฝ้ายรีบก้มหน้าเอามือบัง
“เด็กผู้หญิงสมัยนี้ก็ทั้งนั้นแหล่ะ เห็นแก่เงิน ยอมไปเป็นเมียน้อยเค้า”
“ไม่จริงหรอกครับ ผมก็ไม่ใช่คนรวย แฟนผมเค้ายังไม่รังเกียจผมเลยครับ” อามแย้ง
“น้องผู้ชายอาจจะรู้ไม่จริง แล้วน้องผู้หญิงว่ายังไง”
“ก็ไม่รู้ค่ะ ยังไม่เคยมีแฟน”
แท็กซี่มองหน้าฝ้ายผ่านกระจกหลังแล้วคุ้นๆ “หน้าน้องคุ้นๆนะเนี่ย”
ฝ้ายยิ่งปิดหน้าแล้วก้มหน้าอีก “หน้าหนูโหลน่ะค่ะ จอดปั๊มตรงนี้แหละคะ”
“เว้ยย! ไอ้ฝ้าย” อามโมโห ยิ่งรีบๆ
“ชั้นปวดท้องน่ะ”
แท็กซี่เบรก
“ไม่ต้องรอนะคะ เดี๋ยวไปคันใหม่ท่าทางจะนาน”
ฝ้ายรีบลงจากแท็กซี่ อามลงตามมางงๆ
เวลาดัยวกันดีนี่นอนซมอยู่ที่เตียง โอมคุยมือถืออยู่
“ดีนี่หลับไปแล้วครับป้ากบ”
ป้ากบนอนคุยมือถืออยู่บนเตียงนวดในสปาแห่งหนึ่ง ตอแหลว่าอยู่ต่างจังหวัด
“นี่ป้าถึงนครปฐมแล้ว กำลังรอแต่งหน้าให้เจ้าสาวอยู่ โอมอย่าลืมนะจ๊ะ ต้องวัดไข้ให้ดีนี่ทุกชั่วโมง ถ้าดีนี่ไข้ขึ้น ก็เช็ดตัวให้ดีนี่ด้วย เจ้าสาวมาแล้วจ้ะ เดี๋ยวป้าแต่งเสร็จจะรีบกลับไป”
ป้ากบวางสาย บรรดาหมอนวดหนุ่มหล่อล่ำ เตรียมน้ำมันนวดตัวให้ป้ากบอยู่
“เน้นที่บั้นเอวนะจ๊ะ ป้าเมื่อย”
โอมถือปรอทเข้ามาหาดีนี่
“วัดไข้หน่อยนะครับดีนี่ เดี๋ยวผมไปหยิบน้ำให้ จะได้ทานยาด้วย”
โอมยื่นปรอทให้ดีนี่ ดีนี่อมปรอท โอมเดินออกไป
ดีนี่รีบหยิบไฟแช็คข้างเตียง ขึ้นมาลนที่ปลายปรอทห่างๆ ให้อุณหภูมิขึ้น
โอมเดินเข้ามา ดีนี่ซ่อนไฟแช็ค แล้วหยิบปรอทส่งให้โอม
“ไข้ขึ้นสูงนะครับเนี่ย”
ดีนี่สำออย แกล้งปวดหัว “ดีนี่ปวดหัวจังเลยค่ะ”
“เดี๋ยวเช็ดตัวหน่อยนะครับ”
โอมพาดีนี่นอนลง ออกไปหยิบผ้าเช็ดตัว
โอมบิดผ้าเช็ดตัวอยู่ ดีนี่ยังแกล้งนอนซมอาการหนักอยู่ โอมเช็ดตามแขนให้ดีนี่ แล้วเช็ดซอกคอ
ดีนี่แกล้งเพ้อ
“โอม โอมอย่าทิ้งดีนี่ไปนะคะ”
ดีนี่คว้าจับมือโอมไว้ “ผมอยู่นี่ครับ ดี่นี่ไม่เป็นไรนะ”
ดีนี่หลับตาพร่ำเพ้อ ผวาตัวกอดโอม
“โอมอย่าทิ้งดีนี่ไป โอมไม่รักดีนี่ก็ไม่เป็นอะไร”
โอมมองเห็นกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ดีนี่ใส่อยู่หลุดลุ่ย โอมพยายามเบี่ยงตัวออก ดีนี่รีบกอดโอมไว้
“โอมอย่าทิ้งดีนี่ไป”
โอมเริ่มรู้สึกหวั่นไหว ทันใดนั้นมือถือโอมดัง โอมได้สติรีบปล่อยดีนี่ เดินไปจะรับมือถือ ดีนี่เซ็ง
รู้ว่าเพียงดาวโทร.มา
โอมรับมือถือ “ครับคุณดาว”
ดีนี่ยิ่งแค้นจัด
เพียงดาวกำลังเดินดูเฟอร์นิเจอร์แต่งสตูดิโอ
“ชั้นกำลังมาเลือกเฟอร์นิเจอร์เข้าร้านของเรา แต่ชั้นยังไม่ได้ซื้อหรอก รอโอมมาดูด้วยกัน”
“ครับ”
“แล้วโอมอยู่ที่ไหนจ๊ะ”
โอมอึกอัก โกหกออกไปอีกเพื่อให้เพียงดาวสบายใจ “อยู่ที่บ้านครับ”
“จ้ะ ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะโอม”
โอมวางสาย แล้วเดินกลับมาห่มผ้าให้ดีนี่
“ดีนี่พักผ่อนนะครับ”
โอมรีบเดินออกไป
ดีนี่เซ็งและแค้นที่แผนการไม่สำเร็จ
แต้วกะอู๋คุยกันออกรสออกชาติ สองคนขำกันอยู่ อู๋เล่าอย่างออกรสชาติ
“เสียดายจริงๆ ชั้นไม่ได้ถ่ายวิดีโอไว้ ไม่งั้นชั้นจะส่งประกวด รับรองชั้นต้องได้รางวัลคลิปตลกแห่งปี”
แต้วตีอู๋ขำๆกัน
เพียงดาวเข้ามา“ขำอะไรกันคะ?”
อู๋รีบปรี่เข้าไปหาเพียงดาว “ก็งานเดินแบบคุณแก้วน่ะสิ ยัยมิ้งอุตส่าห์ได้เดินชุดฟินนาเล่ย์ ไม่รู้เดินท่าไหน กลิ้งหลุนๆๆ ลงเวที กระโปรงหลุด หวอออก ยัยมิ้งทำอะไรไม่ถูกวิ่งร้องไห้เข้าหลังเวทีไปเลย” อู๋ขำคิกคัก “ชั้นว่าถ้าเป็นเธอ นะ ต้องแก้สถาณการณ์ได้ ไม่ปล่อยให้งานเค้าเละแบบนี้หรอก”
อู๋ขำต่อ เพียงดาวหน้าหมองไป แต้วพยายามสะกิดอู๋ จนอู๋นึกได้
“งานไร้สาระน่ะดาว เธอไม่ไปแหละดีแล้ว” เพียงดาวอึ้งๆ “ชั้นขอโทษนะ ชั้นไม่น่าพูดเรื่องนี้ให้ดาวคิดถึงวงการเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกหน่อยดาวคงทำใจได้”
แต้วรีบเปลี่ยนเรื่อง “เออนี่ แล้วสตูเรียบร้อยเป็นยังไงบ้าง มีอะไรให้พี่ช่วยบอกนะ”
“ก็รอตบแต่งอยู่น่ะค่ะ ดาวว่าจะไปเรียนทำอาหารจะได้วุ่นๆ ไม่ต้องคิดมาก”
“เตรียมตัวเป็นแม่บ้านให้โอมน่ะสิ อิจฉ๊าอิจฉา ยังไงก็อย่าลืมทำเผื่อพวกชั้นด้วยนะ
เพียงดาวยิ้มๆ
สายวันหนึ่งภายในห้องเรียนอาหาร ครูกำลังสอนเพียงดาวทำอาหารอยู่ คนในคลาสมองเพียงดาวแล้วซุบซิบๆ เพียงดาวพยายามทำตัวปกติ
เวลาเดียวกันดีนี่ใส่ชุดแนวพังค์ถ่ายแบบอยู่
เพียงดาวหั่นผักแล้วเผลอมีดบาดมือ
จังหวะต่อมาเพียงดาวยกถ้วยน้ำซุปมาให้โอมชิม แล้วลุ้นๆ ว่าโอมชอบไหม โอมชิม แล้วยกนิ้วให้ เพียงดาวดีใจ มือถือโอมดัง โอมเลี่ยงไปรับ
ดีนี่ใส่ชุดถ่ายแบบ อยู่ในฉากกำลังรอถ่ายแบบ คุยมือถือกับโอม
โอมท่าทางเหนื่อยหน่าย
เวลาเดียวกัน อามซื้อป๊อบคอร์น และน้ำอัดลมแล้วเดินมานั่งรอใบเฟิร์นที่หน้าโรงหนัง
มือถืออามดัง อามหยิบขึ้นมาดู เห็นเป็นข้อความจากใบเฟิร์น
“พี่อามเข้าไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวเจอกันในโรงหนัง”
อามเดินเข้าโรงหนังไป
ขณะที่ฝ้ายซึ่งแต่งตัวสวย หวาน แอบอยู่ที่มุมหนึ่ง
อามนั่งชะเง้อรอใบเฟิร์นอยู่ ที่นั่งข้างอามว่าง มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมานั่ง อามดีใจนึกว่าเฟิร์น แต่ไม่ใช่
“ขอโทษค่ะ นั่งผิดที่”
ผู้หญิงเลื่อนไปนั่งอีกที่
มือถืออามดัง ใบเฟิร์นโทร.มา อามกดรับสาย “ครับน้องเฟิร์น น้องเฟิร์นอยู่ที่ไหนแล้วครับ”
“แถวหนึ่งบีค่ะ”
อามหันไปเห็นฝ้ายที่แต่งตัวหวานสไตล์เกาหลีนั่งอยู่ไกลๆ
“น้องเฟิร์นมานั่งกับพี่อามสิครับ พี่อามซื้อตั๋วไว้ให้แล้ว”
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณพ่อเฟิร์นให้ลูกน้องตามมาด้วยน่ะค่ะ”
ฝ้ายชี้มั่วไปที่ผู้ชายหุ่นล่ำท่าทางน่ากลัวที่นั่งอยู่แถวหลังฝ้าย แต่เยื้องๆไปหน่อย
“เฟิร์นไม่ได้ขอคุณพ่อว่าจะมาดูหนังกับพี่อามน่ะค่ะ เฟิร์นไม่กล้าน่ะค่ะ ยังไงวันนี้เรานั่งคนละที่ได้ไหมคะ”
“ได้ครับ” อามวางสายเข้าใจ
ถึงเวลาหนังฉายแล้ว อามไม่ได้มองจอ หันไปมองแต่ทางฝ้าย
ผู้หญิง 2 ที่นั่งข้างหลังอามไม่พอใจ
“คุณคะ นั่งดีๆไม่ได้เหรอคะ บังชั้น”
“ครับๆ” อามหันไปแต่ก็ยังหันมามองฝ้ายอีก
เวลาผ่านไปหนังจบแล้ว คนทยอยออกไปจาโรง อามรีบลุกมองหาใบเฟิร์น แต่ไม่เจอแล้ว อามถอนใจเศร้าๆ
อามเดินพล่านหน้าโรงหนัง มองหาเฟิร์นแต่ไม่เจอ จึงกดมือถือโทร.หา
“ น้องเฟิร์นทำไมรีบกลับล่ะครับ”
ฝ้ายที่อยู่ในห้องน้ำแอ๊บเสียงเป็นใบเฟิร์น
“พอดีคุณพ่อโทรมาตามน่ะค่ะ ต้องรีบกลับ”
“ครับๆ”
อามวางสายจะเดินออกไป พอดีผ่านเทพผู้ชายที่ฝ้ายที่ปลอมเป็นใบเฟิร์นบอกว่าเป็นลูกน้องพ่อยืนเลือก เครื่องสำอางอยู่กับจอยเพื่อนผู้หญิง
“นังจอย เตี้ยต่ำดำทมิฬอย่างหล่อน ทาสีแดงเข้าไปกาคาบพริกเลยนะยะ”
อามฟังเสียงพูดเห็นท่าทางกระตุ้งกระติ้งของเทพแล้วอึ้ง แต่ก็เดินเข้าไปหา
“ขอโทษนะครับ พี่ไม่ได้กลับกับน้องเฟิร์นเหรอครับ”
“เฟิร์นไหนคะ นี่มุขจะจีบพี่รึเปล่า” เทพงง
“พี่ไม่ได้เป็นลูกน้องพ่อน้องเฟิร์นเหรอครับ”
“พี่เป็นลูกน้องใครไม่ได้หรอกค่ะ พี่เป็นได้แต่แม่บ้าน ว่าแต่น้องมีแม่บ้านรึยังคะ”
เทพขยิบตาให้อาม
“เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะอีเทพ!” จอยจัด
“พี่ไม่รู้จักเฟิร์นจริงๆเหรอครับ?”
“ไม่รู้จักค่ะ” เทพย้ำ
อามอึ้งๆ
ที่ออฟฟิศโมเดล ตอนสายวันต่อมา แหนม คิว และปลาหวานกำลังกินคัพเค้กอยู่
“อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย” คิวว่า
แหนมเหน็บ “แก ของฟรีอร่อยทั้งนั้นแหละ”
คิวเซ็งเป็ด
ป้ากบกับดีนี่เข้ามา ดีนี่ไหว้ทุกคน
“สวัสดีค่ะ”
แหนมแซว “แหม มารับเช็คหน้าบานเลยนะคะป้า ทานเค้กหน่อยไหมคะ”
แหนมยื่นคัพเค้กให้ป้ากบ
“น่ากินเหมือนกันนะเนี่ย” ป้ากบกินคัพเค้ก
“คุณดาวทำมาฝากค่ะ” ปลาหวานบอก
ป้ากบรีบพ่นพรวด
“ถุยๆๆ!! กินเข้าไปได้ยังไง มันใส่ยาพิษรึเปล่า นังดาวมันทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”
ปลาหวานบอกต่อ “คุณดาวทำมาให้ทานตั้งหลายอย่างแล้วค่ะ คุณดาวเค้าไปเรียนทำอาหารมา เตรียมไปเป็นแม่บ้านให้โอมค่ะ”
“เค้าจะเปิดสตูด้วยกัน สตูเสร็จแล้ว โอมคงลาออกแล้วก็ไปแต่งงานกับคุณดาวน่ะค่ะ น่าเสียดายนะคะ” แหนมบอก
“เสียดายทำไม ท่าทางโอมกับคุณดาวมีความสุขออก” ปลาหวานว่า
ดีนี่แอบแค้น
“ขอดีนี่ชิ้นนึงนะคะ”
ดีนี่หยิบถ้วยคัพเค้กขึ้นมา แล้วมองที่กระดาษห่อคัพเค้กเห็นมีชื่อโรงเรียนติดอยู่ ดีนี่คิดๆ
ในห้องเรียนทำอาหารตอนสายวันนั้น ครูสอนกำลังยกหม้อต้มพาสต้าลงจากเตาไฟฟ้าเซรามิค
เพียงดาว และนักเรียนคนอื่นยืนดูครูสอนอยู่
“ต้มเส้นพาสต้าเสร็จเราก็เอาเส้นไปแช่ในน้ำเย็นนะคะ”
ครูเอาเส้นพาสต้าแช่น้ำเย็น
“ต่อไปเราก็จะมาเตรียมมีทซอสกันนะคะ”
เพียงดาวหั่นผัก มะเขือเทศ หัวหอมอยู่
คนแนะนำคอร์สเอ่ยเชิญชวน “เชิญเลยค่ะ ห้องเรียนเราทันสมัยมากนะคะ คอร์สนึงก็เราก็จะรับไม่เกินสี่คน จะได้ทั่วถึง”
“เหรอคะ ดีนี่สมัครเลยดีไหมคะป้ากบ” เสียงดีนี่ดังขึ้น
เพียงดาวชะงักหันไป เห็นดีนี่ กับป้ากบยืนอยู่ คนแนะนำคอร์สนึกได้ว่าเพียงดาวกับดีนี่มีเรื่องกันอยู่ รีบชวนออกไป
“ไปดูห้องเรียนอาหารญี่ปุ่นดีกว่านะคะ”
“ขอดีนี่ดูอีกนิดนึงนะคะ” ดีนี่เดินไปหาเพียงดาวยิ้มแย้มทักทาย “สวัสดีค่ะพี่ดาว”
เพียงดาวไม่สนใจ หั่นหอมต่อ
ป้ากบกัดอีก “มาเรียนทำอาหาร เตรียมตัวจะเป็นแม่ค้าเหรอจ๊ะดาว”
เพียงดาวเริ่มไม่พอใจกระแทกมีดใส่ เพียงดาวพูดกับครูอย่างมีอารมณ์
“ขอโทษนะคะ ไหนบอกว่าคลาสนี้เรียนเป็นส่วนตัวไง ทำไมถึงปล่อยให้คนอื่นมาวุ่นวายล่ะคะ”
คนแนะนำคอร์สรีบเรียก “คุณกบคุณดีนี่คะ เชิญไปดูห้องเรียนอาหารญี่ปุ่นดีกว่าค่ะ”
“แป๊บนึงนะคะ ดีนี่ดีใจนะคะที่พี่ดาวมีความสุข ถึงพี่ดาวจะไม่ได้เป็นนางแบบอันดับหนึ่ง ไม่มีชื่อเสียง ไม่มีคนสนใจแล้วก็ตาม” ดีนี่กัด
เพียงดาวยิ้มเยาะ “เธอคงแทบคลั่งสินะ ที่เห็นชั้นมีความสุข ชั้นไม่มีชื่อเสียง แต่ชั้นก็ยังมีคนที่รักชั้นโดยที่ไม่สนใจชื่อเสียงของชั้น เธอล่ะมีใครบ้าง?”
ดีนี่สะอึก
“อย่าโกรธกันนะ ถ้างานแต่งชั้นไม่เชิญเธอ”
เพียงดาวหันทำอาหารต่อไม่สนใจให้ราคาดีนี่
ดีนี่แค้นเดินไปกระซิบดาว
“เธอคิดว่าเธอแต่งงานไปแล้วจะมีแต่ความสุขเหมือนในนิทานเหรอดาว? ตราบใดที่ชั้นยังอยู่ ชั้นจะตามจองล้างจองผลาญเธอ เธอจะต้องตกต่ำยิ่งกว่านี้ เธอจะต้องไม่เหลือใคร” ดีนี่กร้าว
เพียงดาวหันจ้องหน้าดีนี่ พร้อมๆ กับที่ดีนี่เปลี่ยนสีหน้าเป็นอ่อนหวาน
“แล้วเจอกันนะคะพี่ดาว”
ขณะที่ดีนี่จะเดินออกไป เพียงดาวสุดจะทนดึงดีนี่กลับมาแล้วตบดีนี่สุดแรง ทุกคนตกใจ
ป้ากบเข้าไปช่วย เพียงดาวตบป้ากบ แล้วผลักป้ากบออกไปชนคนที่จะเข้ามาช่วยกระเด็น
เพียงดาวจิกหัวดีนี่
“แกจะตามจองล้างจองผลาญชั้นไปถึงไหน!!”
เพียงดาวจิกหัวดีนี่ลากไปที่เตา
“พี่ดาวอย่านะคะ”
เพียงดาวไม่สนเอาหน้าดีนี่ไปนาบที่เตาเซรามิค
ทุกคนตะลึง ตื่นตกใจ ป้ากบช็อก ร้องกรี๊ด ดีนี่กรี๊ดสุดเสียงด้วยความตกใจ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอขอบคุณจาก manager.co.th
No comments:
Post a Comment