{[['
']]}
']]}
“ความจริงข้าอยากจะฆ่ามันด้วยซ้ำ วันนี้รู้สึกหางตามันกระตุกยังไงก็ไม่รู้ ถ้าได้เห็นคนตายต่อหน้า อาจจะช่วยให้หายกระตุกได้”
ลูกน้องมันเสนอว่า เราไปหาอย่างอื่นทำดีกว่า ตนรู้ว่าลูกพี่แอบเอาพระเครื่องที่ขุดเจอมาด้วย ไอ้เนนึกได้หยิบพระเครื่องที่ซุกไว้ออกมา
“เออเว้ย...พระเครื่องโบราณราคางามแบบนี้ คืนนี้เมาปลิ้นแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ”
พริบตานั้น วีรบุรุษบาปก้าวออกมา ประกาศกร้าว แววตาขึงขังดุดัน
“ข้าคือเพชฌฆาต โทษของคนบาปคือความตาย”
ลูก น้องกำนันตกใจผงะ ถามไอ้เนว่าเอาไงดี ลำพังพวกเราคงรับมือไม่ไหว เสนอให้ล่อวีรบุรุษบาปไปให้ไอ้แจ๊คจัดการตามแผนดีกว่า ไอ้เนบอกว่ามันจะล่อวีรบุรุษบาปไปเอง ให้พวกลูกน้องรับมือไปพลางก่อน
ว่า แล้วไอ้เนก็ผลักลูกน้องเข้าหาวีรบุรุษบาป ส่วนตัวมันเองเปิดอ้าวไปแล้ว ลูกน้องสองคนเลยจำต้องลุยเข้าไป แต่มันไม่ทันทำอะไร ก็ถูกวีรบุรุษบาปตวัดดาบดำวืดเดียว ก็ปาดคอมันเลือดพุ่งกระฉูดตายคาที่ทั้งสองคนในดาบเดียว
“ข้าคือเพชฌฆาต...โทษของคนบาปคือความตาย... หึๆๆๆ” วีรบุรุษบาปประกาศก้องหัวเราะอย่าง เย้ยฟ้า-ท้าดิน!
ooooooo
อาจารย์ประทีปถูกพวกไอ้เนทำร้ายจนสะบัก สะบอมแล้วทิ้งไว้ที่โบราณสถาน ชาวบ้านมาพบจึงช่วยกันประคองออกมา เจอยงยุทธกับจ่าแท่นมาถึงพอดี
อาจารย์ประทีปรีบบอกว่าพวกมันเอาตัวดาราไปบนเขา ยงยุทธบอกว่าไม่ต้องห่วงตนจะไปจัดการมันเอง
“เดี๋ยวครับหมวด วีรบุรุษบาปตามพวกมันไปแล้ว”
“ไอ้หมอนั่นโผล่มาแล้วเหรอครับ” ยงยุทธหน้าเครียด เมื่ออาจารย์พยักหน้า จ่าพูดแทรกขึ้นว่าเป็นไปตามแผนของพวกมันจริงๆ
“หมวด ควรระวังตัวด้วยนะครับ เพราะวีรบุรุษบาปที่ผมเจอคราวนี้...ดูเขา...” อาจารย์นิ่งไปอย่างไม่สบายใจก่อนเล่าว่า “ผมไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่เขาไม่เหมือนเดิมที่ผมเคยเจอ...ครั้งนี้ดูเขาน่ากลัว พร้อมที่จะฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า...และเขาอาจจะทำร้ายหมวดด้วย”
จ่าแท่นถามยงยุทธว่าจะเอาอย่างไรดี หมวดตอบอย่างมั่นใจว่า “มันจะบ้า จะคลั่งยังไง ผมก็ต้องได้ตัวมัน”
ยงยุทธเดินออกไปทันที จ่าฝากชาวบ้านให้พาอาจารย์ไป แล้ววิ่งตามยงยุทธไปด้วยความเป็นห่วง
ooooooo
วีรบุรุษบาปตามมาเจอไอ้เนที่วิ่งหนีมาที่กลางป่า ดาบดำในมือยังมีเลือดที่คมดาบ วีรบุรุษบาปประกาศกร้าว
“ข้าคือเพชฌฆาต...โทษของคนบาปคือความตาย...หึๆๆๆ”
“ข้า ไม่ตายด้วยมือเอ็งหรอกเว้ย” ไอ้เนตะโกนปากกล้าขาสั่น หลับหูหลับตายิงวีรบุรุษบาปรัวไม่ยั้ง แต่พอมองไปอีกทีวีรบุรุษบาปก็หายไปแล้ว มันกวาดตามองหา ยังทำปากกล้าว่า “ไอ้เวรเอ๊ย...ข้าไม่กลัวแกหรอก”
วีรบุรุษบาปโผล่มาข้างหลังมัน ไอ้เนหันขวับก็ถูกจับมือบิดปืนกระเด็น ต่างสู้กันด้วยมือเปล่า ไม่ถึงอึดใจมันก็ถูกวีรบุรุษบาปเหวี่ยงกระเด็นเลือดกบปาก มันลุกขึ้นเดินเข้าหาอีก ถูกวีรบุรุษบาปชักดาบดำจากฝักตวัดวืดเดียวแขนมันก็กระเด็นตกที่พื้น มันร้องลั่นดิ้นพรากๆ เลือดที่บาดแผลทะลักเป็นลิ่มๆ
เมื่อวีรบุรุษบาป เดินเข้าหา มันร้องขอชีวิต ยกมือที่เหลือข้างเดียวไหว้ปลกๆ สารภาพว่าตนผิดไปแล้ว ยกโทษให้ด้วย ต่อไปจะไม่ทำบาปอีกแล้ว
วีรบุรุษบาปไม่สนใจ เดินเข้าหา ตวัดดาบวืดเดียวก็ปาดคอไอ้เนเลือดกระฉูด มันตายตาค้างตรงนั้นเอง
“ข้าคือเพชฌฆาต...โทษของคนบาปคือความตาย...ฮ่าๆๆๆๆ”
วีรบุรุษบาปเดินผ่านร่างไอ้เนไป แววตาเหี้ยม!
ooooooo
ไอ้ นะอุ้มดาราไปที่รถจี๊ป บอกประดับว่าจำเป็นต้องเอามาเพราะทิ้งไว้ที่นั่นก็เกะกะ ประดับบอกว่าทิ้งไว้ที่นี่ก็จะเกะกะแจ๊ค ตนจะเอาไปเอง ส่วนไอ้นะกับลูกน้องกำนันให้กลับไปได้แล้ว ปล่อยให้ไอ้แจ๊คจัดการวีรบุรุษบาปเอง
ไอ้นะทำทีเกรงว่าถ้ายงยุทธมาสม ทบไอ้แจ๊คจะรับมือลำบาก ประดับเลยให้มันอยู่ช่วย พอประดับขับรถออกไป ไอ้นะก็แสยะยิ้มอย่างสมใจกับแผนการของตัวเอง
ยงยุทธกับจ่าแท่นมาเจอแขนของไอ้เนที่พื้น มองไปอีกทีเห็นร่างมันถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ จ่าแท่น
ถึงกับเบือนหน้าไปจากภาพสยองนั้น ยงยุทธยิงเชือกจนร่างไอ้เนร่วงลงมาแล้วเข้าไปดูใกล้ๆพูดอย่างเจ็บใจ
“ฝีมือ ไอ้วีรบุรุษบาปแน่ อย่างที่อาจารย์ประทีปเตือน ครั้งนี้มันโหดเหี้ยมไม่เหมือนเดิม’’ จ่านึกสยองเสนอว่าปล่อยให้พวกมันลากคอวีรบุรุษบาปออกมาก่อน เราค่อยเข้าไปสอบสวนดีไหม ยงยุทธติงว่า “มันจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นน่ะสิจ่า ที่มันส่งไอ้แจ๊คมา มันไม่ได้ต้องการตัววีรบุรุษบาปจริงๆหรอก แต่มันต้องการให้ตายต่างหาก จ่าจัดการทางนี้ผมจะตามพวกมันเอง”
ว่าแล้วยงยุทธรีบเดินออกไปทันที ส่วนจ่าหันมองศพไอ้เนแล้วสยองไม่หาย...
ไอ้นะมาถึงก็ถูกไอ้แจ๊คไล่ไปที่อื่นอย่ามาเกะกะตน ไอ้นะบอกว่าเผื่อยงยุทธโผล่มาตนจะได้ช่วย ถูกมันตะคอกว่า
“แก ก็อย่าให้มันโผล่มาสิ ไป...ที่นี่เป็นลานประหารของไอ้วีรบุรุษบาป...ไป!!” ไอ้แจ๊คเหวี่ยงไอ้นะกระเด็นไปหันมาหักนิ้วสะบัดคอ เตรียมพร้อมเผชิญหน้าวีรบุรุษบาป
“ข้าคือเพชฌฆาต โทษของคนบาปคือความตาย ฮ่าๆๆๆ” วีรบุรุษบาปก้าวเข้ามาจ้องเขม็งไปที่ไอ้แจ๊คที่เตรียมดาบไว้แล้วเช่นกัน
ไอ้ นะถอยไป มันมองทั้งสอง พึมพำอย่างสะใจว่า ปล่อยสองคนสู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่งก่อนแล้วมันจะมาเก็บคนที่เหลือ ยิ้มสะใจเมื่อนึกว่า “ดาบดำจะต้องเป็นของพ่อกำนันเท่านั้น”
ระหว่าง ทางที่ยงยุทธเดินมานั้น ถูกไอ้นะดักยิง ยงยุทธหลบทันมันจึงใช้ระเบิดมือ ยงยุทธกระโดดหลบ แต่พอควันระเบิดจาง ไอ้นะก็เอาปืนมาจ่อหลังเขาแล้ว แต่ก็ถูกยงยุทธปัดปืนแล้วถีบมันจนกระเด็น จากนั้นต่างตั้งท่าเชิงมวยใส่กัน
แต่ ไอ้นะกับยงยุทธนั้น กระดูกคนละเบอร์ ไม่ถึงอึดใจไอ้นะก็ยกมือยอมแพ้ แต่พอยงยุทธเดินเข้าไปจะใส่กุญแจมือกลับถูกมันใช้สนับมือมีดเล่นงานจนได้ เลือดที่แขน มันหัวเราะสะใจ พูดเย้ยว่า
“ปล่อยให้หน้าที่จัดการกับไอ้วีรบุรุษบาปเป็นของคนอื่นไปเถอะหมวดยงยุทธ”
“วีรบุรุษบาปจะตายไม่ได้ มันต้องได้รับโทษตามกฎหมายเท่านั้น” ยงยุทธจับมือไอ้นะบิดและจัดการกับสนับมือมีดของมันได้ เขาปิดฉากการต่อสู้ด้วยหมัดฟ้าฟาด จนไอ้นะแน่นิ่ง แล้วก็เดินผ่านมันไป
วีรบุรุษบาปต่อสู้กับไอ้แจ๊ค มันบอกว่าฝีมือเขาดีขึ้นมาก แล้วมันก็ถอดเสื้อรุกหนักกว่าเดิมจนวีรบุรุษบาปซวนเซ
“หมัด...สั่ง...ตาย...” ไอ้แจ๊คงัดไม้ตายหมายปิดบัญชี พลันก็ชะงักเมื่อเสียงปืนดังขึ้น พร้อมกับยงยุทธออกมาตะโกน
“พอ ได้แล้วไอ้แจ๊ค ฉันจะจัดการวีรบุรุษบาปเอง แกไม่ต้องยุ่งแล้ว” แต่ไอ้แจ๊คกลับจ้องอย่างไม่พอใจ “ถอยไป ฉันสั่งให้ถอย!!” ยงยุทธเสียงเข้ม ทำให้แจ๊คลดหมัดสั่งตายของมันลง จังหวะนั้น วีรบุรุษบาปพุ่งไปคว้าดาบดำขึ้นมาตะโกน
“ฟ้าดินเป็นพยาน...ดาบเดือนดับ!”
นาที นี้ ไม่มีใครฟังใคร ทั้งแจ๊คและวีรบุรุษบาปต่างถาโถมเข้าใส่กัน วีรบุรุษบาปถูกแจ๊คถีบกระเด็น มันแย่งดาบดำปาดหน้าวีรบุรุษบาปทำให้ผ้าที่คาดหน้าหลุด
“ไอ้ขุนเดช!!” ยงยุทธตะลึงงันเมื่อเห็นโฉมหน้าของวีรบุรุษบาป แต่ขุนเดชกลับไม่สะทกสะท้าน แววตา กร้าวกระด้างดุดัน ประกาศลั่น
“ข้าคือเพชฌฆาต โทษของคนบาปคือความตาย ฮ่าๆๆๆ”
ยงยุทธตะลึงอึ้งกับท่วงท่าของวีรบุรุษบาปที่เหมือนคนเสียสติ ที่ดุร้าย เหี้ยมโหดไปแล้ว...
ooooooo
เมื่อดารารู้สึกตัว ประดับบอกว่าคนของตนช่วยชีวิตเธอไว้ ตนเลยพามาที่บ้านกำนัน
“แก ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อโกหกหน่อยเลย ฉันรู้จักแกดี แกอยู่เบื้องหลัง แกใช้ให้คนของกำนันไปตัดเศียรพระเพื่อล่อให้วีรบุรุษบาปออกมา” ดาราลุกพรวดขึ้นอย่างระวังภัย ประดับหัวเราะเยาะว่าลำพังเธอคนเดียวหยุดอะไรไม่ได้หรอก ดาราโพล่งไปอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “ฉันจะไม่ยอมให้เขาถูกแกฆ่าแน่”
เมื่อประดับขู่ดาราไม่ได้ผล มันใช้ความหื่นเข้าคุกคามจนเธอหน้าเสีย
ส่วน กำนันมีความเห็นว่าประดับไม่ควรเอาดารามาไว้ที่นี่ ประดับพูดอย่างมั่นใจว่า อีกประเดี๋ยวทั้งวีรบุรุษบาปและยงยุทธก็ต้องถูกไอ้แจ๊คจัดการแล้ว อยากดูหน้านักว่าถึงเวลานี้ดาราจะเสียใจขนาดไหน
กำนันฟังแล้วเยาะว่า ให้ไอ้แจ๊คทำงานได้สำเร็จจริงๆเถิด เพราะลูกน้องเพิ่งมารายงานว่าไอ้เนถูกวีรบุรุษ– บาปฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม แต่ประดับมั่นใจฝีมือไอ้แจ๊คว่าไม่เหมือนลูกน้องสั่วๆของกำนัน
รำพัน แอบได้ยิน นึกเป็นห่วงดาราขึ้นมา จึงแอบไปหาดารา บอกว่าตนจะมาช่วยไม่ต้องห่วง แล้วพาดาราไปรับทิพย์ที่สวนในบ้าน บอกทิพย์ว่าเราต้องรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะขืนอยู่ที่นี่ทิพย์ไม่รอดแน่ บอกดาราว่าตนจะพาทิพย์ไปตายเอาดาบหน้า
“ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ...ฉันจะหาที่อยู่ให้เธอเอง กำนันบุญจะตามรังควานเธอสองคนแม่ลูกไม่ได้อีก” ดารารับปาก
ระหว่างนั้นมีเสียงคนเดินมา ทั้งสามพากันเงียบกริบ ไอ้นะกับไอ้แจ๊คนั่นเอง มันต่างคุยข่มกันว่าตัวเองช่วยอีกฝ่ายไว้
ไอ้ นะอ้างว่าตนไปเจอยงยุทธกำลังห้ามวีรบุรุษบาปฆ่าไอ้แจ๊คอยู่ ตนยิงใส่แต่ถูกวีรบุรุษบาปใช้ดาบดำปัดลูกปืนออก ไอ้แจ๊คฉวยโอกาสนั้นวิ่งหนีไปกับตน วีรบุรุษบาปจะตามก็ถูกยงยุทธใช้ปืนทุบต้นคอจนหมดสติ มันทั้งสองจึงหนีรอดไปได้ แต่มันต่างก็อวดอ้างความดีของตัวเอง
มัน โต้เถียงและเดินผ่านไป รำพันเร่งดาราว่าเราต้องรีบไปจากที่นี่ เพราะพวกมันกลับมาแล้วประเดี๋ยวก็คงรู้ว่าตนพาดาราหนี ทั้งสามรีบพากันหลบออกจากบ้านกำนันไปอย่างเร่งรีบ
ooooooo
ประดับ หัวเสียมากที่คนของตนจัดการวีรบุรุษ-บาปไม่ได้ ไอ้แจ๊คโทษว่าเพราะถูกยงยุทธโผล่มาขวาง ประดับหันไปกระชากคอเสื้อไอ้นะหาว่ามันทำงานพลาดปล่อยยงยุทธเข้าไปทำให้ไอ้ แจ๊คทำงานไม่สำเร็จ ตบหน้าไอ้นะแล้วชักปืนออกมา
กำนันเข้ามาปรามว่า สั่งสอนคนของตนแค่ให้สำนึกก็พอ เพราะเท่าที่ฟังมา ครั้งนี้วีรบุรุษบาปเตรียมรับมือมาดี ประดับไม่พอใจเพราะถ้าไม่ได้ดาบดำมา การจะเป็นสัตโลหะบุรุษของตนก็เป็นไปไม่ได้
“เรื่องดาบดำนั่น ผมว่าเราไม่จำเป็นต้องตามล่าวีรบุรุษบาปแล้วครับ เพราะโฉมหน้าที่แท้จริงของมันถูกเปิดเผยแล้ว”
เมื่อ ประดับและกำนันรู้ความจริงว่าวีรบุรุษบาปคือขุนเดช ก็วางแผนที่จะใช้ดาราให้เป็นประโยชน์แต่พอไปถึงห้องจึงรู้ว่าดาราหายไปแล้ว ประดับเชื่อว่าต้องมีคนในช่วยให้ดาราหนีไปแน่ๆ พอดีไอ้นะมาบอกว่ามีคนเจอรำพันพาทิพย์กับดาราหนีไปแล้ว
ประดับจะให้ลูกน้องตามไปจัดการ กำนันบอกว่าเรื่องนี้ตนจัดการเองได้ คำรามอย่างแค้นใจ “นังรำพัน!!”
ระหว่าง รำพันพาดารากับทิพย์หนีอย่างรีบเร่งนั้น ตัวเองเกิดสะดุดรากไม้ล้มจนเท้าแพลง พยายามเดินต่อแต่ก็เดินไม่ไหว จนได้ยินเสียงคนตามมา จึงบอกให้ดาราพาทิพย์หนีไป ตนจะล่อพวกนั้นให้ไปอีกทางหนึ่ง
ทิพย์ไม่ยอมจากแม่ ต้องหว่านล้อมกันอยู่นานจึงยอมไปกับดารา แต่ไปได้ไม่นานทิพย์ก็หนีย้อนกลับมาทางเดิม...
กำนันกับไอ้นะออกตามล่ารำพัน ดารา และทิพย์ ระหว่างทางกำนันเกิดปวดแสบปวดร้อนที่แผลเกล็ดงูจนร้องครวญคราง ความเจ็บทำให้แค้นทิพย์ขึ้นมา อาฆาตว่าตนเป็นแบบนี้สองแม่ลูกนั่นต้องรับผิดชอบ
กำนันกับไอ้นะพาลูกน้องเดินตามหารำพัน เห็นหลังรำพันไวๆก็ร้องบอกลูกน้องให้รีบตามไป
เมื่อ ลูกน้องไล่ตามทัน กำนันตบหน้ารำพันฉาดใหญ่ แล้วถามลูกน้องว่าดารากับทิพย์อยู่ไหน พอพวกมันบอกว่าไม่เจอ กำนันตบหน้ารำพันอีกฉาดที่หลอกตนมาผิดทาง สั่งลูกน้องตามสองคนนั้นมาให้ได้
รำพัน อ้อนวอนให้ปล่อยลูกไปเถอะ กำนันชูแขนที่เป็นเกล็ดงูขึ้นบอกว่าที่ตนต้องเป็นแบบนี้เพราะทิพย์ ตน ไม่ยอมปล่อยไปเด็ดขาด รำพันแย้งว่าทิพย์ไม่ได้ทำ บอกกำนันว่า “กรรมที่พี่เคยทำไว้มันกำลังตามอาฆาตพี่ต่างหาก”
“กรรมหน้าไหนมันก็ตามเล่นงานข้าไม่ได้หรอก!!” กำนันบีบปากรำพันไม่ให้พูดอีก
ระหว่างที่กำนันกำลังข่มขู่ทำร้ายรำพันนั่นเอง ทิพย์มาเห็น ก็ตะโกน “ปล่อยแม่นะ!!”
รำพันตกใจถามว่ากลับมาทำไม บอกให้รีบหนีไปเสีย พลางกอดขากำนันไว้ไม่ให้ทำอะไรทิพย์
“ปล่อยข้า...นังบ้านั่นมันไม่ใช่ลูกข้า มันเกิดมา เพื่อจองล้างจองผลาญข้า มันต้องตายสถานเดียว”
รำพัน อ้อนวอน อย่าทำอะไรลูกเลย กำนันไม่ฟัง เสียงชักปืนออกมาจะยิงทั้งแม่ทั้งลูก แต่ไม่ทันลั่นไกก็เกิดปวดแสบปวดร้อนอย่างรุนแรงจนลงดิ้นอย่างทรมาน รำพันได้ทีกระเสือกกระสนรีบพาทิพย์หนี
กำนันดิ้นทุรนทุรายจนทนไม่ได้ กระชากผ้าพันแผลออกเห็นเกล็ดงูแผ่ขยายกว้าง กำนันร้องครวญคราง แต่พอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยเกล็ดงู ดวงตาก็กลายเป็นตางู มีเขี้ยวโง้งออกมาน่ากลัว
ooooooo
รำพันพาทิพย์หนีมาเจอดาราที่สวนผลไม้ เร่งดารา ให้รีบไปกันเร็วๆ ดาราถามอย่างกังวลว่า แล้วกำนันล่ะ
“พี่กำนันกำลังเจอกรรมอาฆาตอยู่ค่ะ”
“กรรมอาฆาต” ดาราพึมพำ แม้จะไม่เข้าใจนักแต่สถานการณ์บีบให้ต้องรีบหนีไปจากตรงนี้โดยเร็ว
ส่วน กำนันยังร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด ไอ้นะกับลูกน้องตามหาดารากับทิพย์ไม่เจอกลับมาเจอกำนันนั่ง ก้มหน้านิ่งอยู่ ไอ้นะไม่กล้าเข้าไปหากำนันเอง สะกิดสั่งให้ลูกน้องเข้าไปบอกกำนันว่าตามหาดารากับทิพย์ไม่เจอ
พอลูก น้องเข้าไปหากำนัน มันตกใจแทบช็อกที่หน้ากำนันเป็นหน้างูอาฆาตที่สิงร่างกำนันอยู่ ไม่ทันที่มันจะพูดอะไรก็ถูกกำนันกัดที่คอตายคาที่ แล้วหันมาจะเล่นงานคนอื่นต่อ ลูกน้องคนอื่นๆเลยชักปืนออกมา
“อย่า...นั่น พ่อกำนันนะเว้ย พ่อกำนันแค่ถูกงูเจ้ามันสิง ต้องพากลับไป” ไอ้นะสั่ง ผลักลูกน้องอีกคนเข้าไปให้กำนันกัดคอ แล้วมันก็เข้าไปใช้ด้ามปืนทุบคอกำนันจนหมดสติไป
พากำนันกลับบ้านได้ไม่นานก็ฟื้น กำนันขอบใจไอ้นะที่พาตนกลับมา
“จ้ะ...ฉัน ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะช่วยพ่อกำนันได้ นึกแต่ว่าถ้าพากลับมาที่นี่ เครื่องรางของขลังของพ่อกำนันอาจจะช่วยไล่ไอ้งูอาฆาตนั่นออกไปได้”
“เอ็ง คิดถูกแล้ว ที่นี่ช่วยทำให้อาคมของข้ารับมือกับกรรมอาฆาตของมันได้ แต่ก็แค่ชั่วคราว เพราะถ้าข้าไม่ได้เป็นสัตโลหะบุรุษ ข้าคงไม่มีวันหนีกรรมอาฆาตพ้น”
ไอ้นะบอกว่า คงอีกไม่นาน เพราะตอนนี้ประดับรู้แล้วว่าวีรบุรุษบาปคือขุนเดช งานนี้ประดับต้องใช้อิทธิพลบีบให้ยงยุทธเอาดาบดำมาให้ได้แน่ กำนันใจชื้นขึ้นมา กำชับว่าเรื่องของตนห้ามบอกใครเด็ดขาด
กำนันหลับตาลงทำสมาธิใช้อาคมสยบกรรมอาฆาต
ดารา พารำพันและทิพย์เดินมาถึงถนนใหญ่ โชคดีเจอรถจ่าแท่นผ่านมาพอดี จ่ารีบจอดรถรับทั้งสามขึ้นรถไปด้วย ดาราบอกรำพันกับทิพย์ว่า ไม่ต้องกลัวถูกกำนันทำร้ายอีกแล้ว เราปลอดภัยแล้ว
ooooooo
หลังจากยงยุทธทุบท้ายทอยจนขุนเดชหมดสติแล้ว เขายืนมองเพื่อนอย่างเจ็บปวด พึมพำอย่างว้าวุ่น ลำบากใจว่า
“มันคือแก...ไอ้ฆาตกรที่ฉันตามล่ามาตลอดมันคือคนที่ฉันเรียกว่าเพื่อน...โธ่เว้ย!! นี่ฉันต้องทำยังไงกับแกวะ...ไอ้ขุนเดช!”
ยง ยุทธยังให้ขุนเดชนอนอยู่ในป่าจนรู้สึกตัว แต่พอลืมตาขึ้นก็เห็นยงยุทธเอาปืนจ่อไว้แล้วสั่งให้อยู่เฉยๆ ถ้าคิดจะสู้ตนจะเล่นงานหนักแน่ ขุนเดชถามงงๆว่า “แกรู้ความจริงแล้วหรือ?”
“นี่แกจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ แกฆ่าลูกน้องกำนันอย่างโหดเหี้ยม แล้วพยายามฆ่าไอ้แจ๊ค รวมทั้งเกือบฆ่าฉันด้วย”
ขุนเดชมองดาบดำที่ยงยุทธวางไว้ห่างจากตัว เขาก็พอเข้าใจอะไรบางอย่าง เอ่ยขึ้นว่า
“งั้นก็แปลว่า...ดาบดำเกือบจะช่วยให้ฉันได้ทำหน้าที่เพชฌฆาตลงทัณฑ์พวกคนบาปสำเร็จ ถ้าแกไม่เข้ามาขวางเสียก่อน”
“นี่แกยังกล้าพูดแบบนี้ได้หน้าตายอีกเหรอไอ้ขุนเดช...แกไม่ใช่ไอ้วีรบุรุษบาป แต่แกคือฆาตกร!!”
“ใช่...ฉัน คือไอ้ฆาตกรที่แกตามล่าอยู่ แต่ในเมื่อแกจับฉันได้แล้ว ทำไมไม่พาฉันไปโรงพัก แกจับฉันใส่กุญแจมือมาไว้ที่นี่ทำไม” ยงยุทธนิ่งมือยังกำปืนแน่น ขุนเดชยั่วว่า “เพราะฉันคือเพื่อนแก แกเลยไม่กล้าจับฉัน”
ยงยุทธตวาดให้หุบปาก แต่ขุนเดชยังพูดอย่างไม่สะทกสะท้านว่า
“ถ้า คนที่แกตามล่ามาตลอดอยู่ตรงหน้าแกแล้ว แต่แกยังไม่ยอมลงมือ ก็แสดงว่าแกมันใจอ่อนเกินกว่าจะมารักษากฎหมายแล้วยงยุทธ” พูดแล้วเดินเข้าหายงยุทธ แต่ตาหมายที่ดาบดำ ถูกยงยุทธใช้ด้ามปืนกระแทกหลังจนขุนเดชล้มทั้งยืน แล้วเข้าเตะไม่ยั้ง ด่าอย่างเกรี้ยวกราด
“ไอ้สารเลว...ฉันไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าแกได้มากกว่าคำว่าเลวได้อีกแล้ว แกมันไม่ใช่เพื่อนฉัน ไม่ใช่เพื่อน”
ยง ยุทธกระหน่ำเตะขุนเดช น้ำตาคลอเบ้าร้าวรานจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ ส่วนขุนเดช ไม่ตอบโต้ได้แต่นอนงอตัว ปล่อยให้ยงยุทธเตะอยู่อย่างนั้น...
ooooooo
เมื่อ จ่าแท่นกับบัวทองมาถึงโรงพัก พอเห็นดาราบัวทองถลาเข้าหาบอกว่าตนเป็นห่วงมาก ดาราบอกว่า ตนไม่เป็นไรแล้ว ถามจ่าว่าจัดการเรื่องทิพย์กับรำพันให้ได้ไหม จ่าบอกว่าเรียบร้อยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
“ลุงจ่าเขาช่วยหาที่ปลอดภัยให้อยู่ด้วยนะคะอาจารย์ รับรองว่ากำนันจะตามสองแม่ลูกไม่เจออีกตลอดชีวิต”
“ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยโล่งอก ถ้าไม่ได้รำพันช่วยเอาไว้ ฉันคงออกมาไม่ได้”
บัว ทองถามว่าตอนอยู่ที่นั่นดาราได้ยินพวกมันพูดถึงวีรบุรุษบาปรึเปล่า ดาราบอกว่าได้ยินพวกมันคุยกัน พวกมันยังจัดการวีรบุรุษบาปกับยงยุทธไม่ได้ ทำให้ทั้งบัวทองและจ่าแท่นโล่งใจหายห่วง
ขณะนั้นเอง ตำรวจนายหนึ่งมาบอกจ่าว่าประดับมาหา ทั้งสามมองหน้ากันอย่างแปลกใจว่าประดับมาทำไม?
ทันทีที่ออกไปเจอหน้าประดับ ดาราชี้หน้าถามว่ายังกล้ามาที่นี่อีกหรือ มันยียวนว่าทำไมจะมาไม่ได้ช่วยบอกหน่อย
“แก...ไอ้ สารเลว!” ดาราตรงเข้าตบหน้ามัน ประดับไม่ทำอะไร แต่พวกลูกน้องกรากเข้าจับตัวดาราไว้ จ่าแท่นสั่งให้ปล่อยมันเฉย แต่พอประดับบอกให้ปล่อย มันปล่อยทันที ประดับก้าวเข้าเผชิญหน้าดาราจ้องเขม็งขณะพูด
“ฉันไม่รู้ว่าเธอไปเข้า ใจอะไรฉันผิดมา แต่ฉันมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ เพราะถ้าฉันจะเอาเรื่องเธอ ตำรวจที่นี่ก็คงช่วยจัดการกับเธอไปแล้ว...ใช่ไหมจ่า”
จ่าแท่นอึกอัก อย่างเจ็บใจ ประดับไม่คาดคั้นมันพูดต่อ “แต่ครั้งนี้ฉันจะยอมให้เธอไปก่อน เพราะฉันมาที่นี่ ฉันมีเรื่องสำคัญมากกว่าเรื่องเธอมากนัก” แล้วมันก็หันไปถามจ่า “จ่า...ทำไมหมวดยงยุทธถึงไม่พาตัวขุนเดชมาสักที”
จ่า ถามว่าทำไมหมวดต้องพาขุนเดชมา ประดับยิ้มในหน้าถามว่า นี่ไม่มีใครรู้เรื่องขุนเดชกันเลยใช่ไหม บัวทองสนใจจี๋ถามว่าความจริงอะไร เกี่ยวอะไรกับขุนเดชด้วย
ดารารู้เจตนาของประดับ พยายามขัดขึ้นไล่ประดับออกไปเพื่อไม่ให้พูดออกมา ทำให้บัวทองยิ่งสงสัย ประดับอ่านเหตุการณ์ทะลุ โพล่งออกมาอย่างย่ามใจว่า ที่ดาราพยายามปกป้องขุนเดช เพราะรู้ความจริงมาตลอดและช่วยปกปิดโฉมหน้าที่แท้จริงของขุนเดชไว้ใช่ไหม
บัวทองเปลี่ยนจากสนใจประดับหันมารบเร้าดาราให้บอกความจริงตนเถิด ดาราตกอยู่ในสภาพน้ำท่วมปาก ประดับเลยตอบแทนด้วยท่าทีเย้ยหยันว่า
“ถ้า เธอไม่กล้าพูดเอง ฉันก็จะช่วยทำให้ทุกคนในศรีสัชนาลัยได้หูตาสว่างกันเสียที ตัวตนที่แท้จริงของวีรบุรุษบาป ฆาตกรที่ไล่ฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมมันก็คือ...ไอ้ขุนเดช!!”
บัวทองตกใจตะลึงอึ้ง จ่าแท่นนิ่งงัน ส่วนดาราเจ็บใจที่ประดับมาเผยความลับนี้
ooooooo
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
No comments:
Post a Comment