อ่านละครปิ่นอนงค์ ตอน 10 วันที่ 1 ก.ค. 55

อ่านละคร,

{[['']]}

วางสายจากปลอด ใหญ่เดินกลับมาหาปิ่นอนงค์ เห็นแวบๆว่าเธอคุยมือถือ แต่พอถามคุยกับใคร เธอไม่อยากให้เป็นเรื่อง จึงโกหกว่าน้อยโทร.ถามเรื่องอาหารเย็น ใหญ่กระเซ้านึกว่านัดผู้ชายไว้ ตนขี้หึงห้ามเข้าใกล้ผู้ชายทุกคน แม้แต่วัวตัวผู้ ม้าตัวผู้ หรือสัตว์อื่นที่เป็นตัวผู้ก็ห้าม ปิ่นอนงค์หัวเราะคิก แต่พอใหญ่ทิ้งท้ายเธอถึงกับอึ้ง

“ขำอะไร อย่าคิดว่าฉันล้อเล่นนะ ถ้าฉันรู้ว่าเธอปันใจให้ไอ้ผู้ชายคนไหน ฉันจะฆ่ามัน”

วัน รุ่งขึ้น ปิ่นอนงค์โกนหนวดโกนเคราใหญ่อย่างคล่องแคล่วจนเขาสงสัยว่าคงทำให้ทรรศนะ บ่อยๆ เธอตอบว่าทำให้คุณไพศาล ตอนที่ป่วยขยับตัวไม่ได้ ทั้งตัดผม เช็ดตัว ตนทำทั้งหมด ใหญ่สะเทือนใจเมื่อรู้ว่า พ่อนอนป่วยถึงขนาดนี้...ใหญ่จะเข้าไร่ทำงาน ปิ่นอนงค์รีบขออนุญาตออกไปข้างนอก อ้างหาจินตนา ใหญ่ให้เปี๊ยกขับรถให้ แต่เธอขอไปเอง เขาไม่ติดใจ

ก่อนไป ปิ่นอนงค์ย้ำกับน้อยว่าให้จัดอาหารกลางวันที่ตนทำไว้ให้ใหญ่ ห้ามเอาของคนอื่นขึ้นโต๊ะเด็ดขาด แม้แต่ของแม่ ห้ามน้อยบอกใครด้วย...ทัศนีย์เห็นปิ่นอนงค์ขับรถออกไปจึงสะกดรอยตาม เพราะสงสัยตั้งแต่เมื่อคืน ที่เห็นแอบคุยโทรศัพท์ แต่รถเกิดเสียกลางทางก่อน

ทรรศนะ กลับมา แต่พักอยู่โรงแรม ให้ปิ่นอนงค์ออกมาพบ เขาเล่าเรื่องอรสอางค์ เธอปลอบใจให้เขาเผชิญหน้ากับความจริง เขาขอเวลาสักพักและขอยืมเงินเธอ ปิ่นอนงค์ควักเงินที่มีอยู่ในตัวสามพันบาทวางไว้ให้ เขาซาบซึ้งใจและคิดจะกลับมาหาเธอ...อรสอางค์โทร.บอกครองสุขว่าทรรศนะหายไป เธอตกใจ ธีระสงสัยจะถูกใหญ่จับตัว เธอไม่รีรอรีบมาถามใหญ่
 ใหญ่เยาะ “เจ้าบ่าวหายตัวไปแบบนี้ เจ้าสาวคงแทบบ้า น่าเสียดายนะครับ เครื่องเพชรเอย สินสอดเอย อุตส่าห์เตรียมไว้พร้อม แต่ต้องมากลายเป็นหม้ายขันหมากเสียก่อน”

ครองสุขสะดุ้ง ใหญ่คงรู้เรื่องเครื่องเพชรแล้ว และจับทรรศนะไปจริงๆ เธอรีบให้อุ่นเรือนหยดยาพิษมากขึ้นเพื่อให้ใหญ่ตายเร็ว...ใหญ่แคลงใจที่ ทรรศนะหาย อาจเป็นอีกแผนของครองสุข

ปิ่นอนงค์ยกอาหารมาตั้ง ใหญ่ถามเห็นน้อยบอกว่าอุ่นเรือนทำเนื้อย่างให้ ทำไมไม่เอาขึ้นโต๊ะ เธอโทษน้อยวางไม่ดี สุนัขเลยเขี่ย ทำให้จานตกแตก ใหญ่ไม่พอใจจะวางยาเบื่อสุนัข

“อย่านะคะคุณใหญ่ บาปกรรม ถ้าจะทำโทษก็ ทำโทษปิ่นเถอะค่ะ”

“ได้ เอาไว้คืนนี้นะ” ใหญ่ทำตากรุ้มกริ่ม ปิ่นอนงค์เขินจะเดินหนี เขาฉุดให้เธอนั่งลง

ปิ่น อนงค์แกะเนื้อปลาทูให้เขาและอยากจะสารภาพบางอย่าง พอดีใหญ่พูดขึ้นพร้อมกัน เธอจึงให้เขาพูดก่อน ใหญ่ถามว่า ทรรศนะโทร.มาบ้างหรือเปล่า แต่งงานวันไหน จะได้เตรียมตัดชุดไปงาน แล้วถามเธอจะพูดอะไร ปิ่นอนงค์อึกอักอ้างลืม ใหญ่ล้อไม่ทันแก่ขี้ลืมแล้ว จึงแกล้งตักปลาให้เธอทาน บำรุงสมองบ้าง จากนั้นปิ่นอนงค์ออกมาส่งใหญ่ขึ้นรถเข้าไร่ เขาฉวยโอกาสหอมแก้ม เธอกุมแก้มยืนหน้าแดงเขินอยู่ตรงนั้น ไม่ทันไร ทรรศนะโทร.มาเสียงอ้อแอ้

“ยกโทษให้พี่นะ พี่เลือกผิด คนหลอกลวง พี่จะไปหาปิ่น”

ปิ่น อนงค์ตกใจ ทรรศนะวางสายไปแล้ว เธอรีบร้อนขับรถออกจากไร่ ทัศนีย์เห็นคราวนี้ตามจนทัน ถึงโรงแรมที่ทรรศนะพัก เขาเมามายอยู่ในห้องอาหาร ปิ่น–อนงค์จัดการพากลับขึ้นห้อง ทัศนีย์แอบถ่ายคลิป ดูเหมือนปิ่นอนงค์คลอเคลียกับทรรศนะ
 ในขณะที่ใหญ่รู้สึกตัวเองจะเป็นไข้ ก็เกิดอุบัติเหตุกับแขกที่ขึ้นไปเที่ยวบนเขา ปานเทพไปธุระในเมือง ใหญ่จำต้องดูแลเอง ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนทำท่าจะตก เขารีบขับรถขึ้นเขา...

ปิ่น อนงค์เช็ดหน้าเช็ดตาให้ทรรศนะ เขาพร่ำรำพันว่ารักเธอ เธอพยายามบอกว่าตนแต่งงานแล้ว เขาสัญญาว่าจะหย่ากับอรสอางค์และให้เธอหย่ากับใหญ่มาอยู่ด้วยกัน เธอปฏิเสธเพราะเธอรักใหญ่ เขาไม่เชื่อหาว่าเธอโกหก พลัน น้อยโทร.เข้ามาบอกเรื่องใหญ่ เธอตกใจมาก ผลุนผลันออกไปทันที ทรรศนะจะตามแต่ยังมึน พลัดตกเตียง เขามองตามเธออย่างปวดร้าว

ปิ่น อนงค์ขับรถด้วยความเร็ว นึกถึงภาพใหญ่หอมแก้มตนตอนเช้า เสียงทรรศนะรบกวนจิตใจ “ไม่จริง ปิ่นรักพี่ ปิ่นรักพี่มาตลอด ปิ่นโกหกตัวเอง ตอบมาสิว่าปิ่นโกหกพี่ โกหกตัวเอง”

แต่ตอนนี้เธอรู้แก่ใจแล้วว่า “ปิ่นรักคุณใหญ่ค่ะ คุณใหญ่อย่าเป็นอะไรนะคะ”

กลับ มาถึง ปิ่นอนงค์ได้ยินปานเทพคุยกับถวิลว่า ฝนตกหนักมาก ถนนขาดไม่อาจขึ้นไปช่วยใหญ่ได้ มันเสี่ยงต่อชีวิตคนงาน ปิ่นอนงค์รีบบอกว่าตนจะขึ้นไปช่วยใหญ่เอง หวานขอตามไปด้วยเพราะเปี๊ยกติดอยู่กับใหญ่ ปานเทพสั่งถวิลโทร.แจ้งเจ้าหน้าที่ก่อนจะวิ่งตามปิ่น–อนงค์ออกไป ทั้งที่ฝนยังตกกระหน่ำ ไม่ทันที่ปิ่นอนงค์จะขึ้นรถ เปี๊ยกประคองใหญ่เข้ามา เนื้อตัวเต็มไปด้วยโคลน เธอโผเข้ากอดเขา ถามอย่างห่วงใยว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“ก็คิดถึงเธอน่ะสิ ยัยเด็กโง่ ออกมาตากฝนทำไม”

ปาน เทพรีบบอกว่ากำลังจะขึ้นไปตาม ปิ่นอนงค์ตกใจที่รู้สึกว่าใหญ่ตัวร้อนจัด ไม่ทันไร เขาก็ทรุดลง...เปี๊ยกเล่าให้ทุกคนฟังว่า ฝรั่งที่บาดเจ็บตัวใหญ่มาก ใหญ่แบกเขาลงจากเขา แถมรถติดหล่มยังลงมาเข็น เปี๊ยกยกนิ้วโป้งสองนิ้วชม
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th