อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 10 พ.ค.55

อ่านละคร,

{[['']]}

อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 10 พ.ค.55
“ไม่เอาหรอก วันนี้เธอไม่ได้นัดฉันจริง แค่เลียนแบบคนอื่น ไม่ใช่ตัวเธอ แต่ใช่ว่าฉันไม่ชอบนะ เธอได้ทำสิ่งที่อยากทำ คราวหน้าตาฉันบ้าง”

“นายอยากทำอะไร”

“มีเยอะ กลัวบอกแล้วเธอจะวิ่งหนี ไม่บอก” ยูฮังหัวเราะ

“ฉันไม่หนีหรอกน่ะ นายส่งฉันถึงหน้าบ้านก็...พอใจแล้วล่ะ กลับไปเถอะ วันนี้ให้นาย กลับก่อน ฉันค่อยเข้าบ้าน” น้ำเสียงอุนซองเศร้าลง “วันนี้ยอมให้ พรุ่งนี้เจอกัน” ยูฮังยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินไป

อุนซองมองด้านหลังของยูฮังและน้ำตาไหล “ลาก่อน รักษาตัวด้วย...ลาก่อน”

โคพิงจุงโทรฯ หาปั๊กเซ็งฮีบอกว่าเขาจะมอบตัวเรื่องที่โกหกว่าเสียชีวิตแล้ว เพราะเขาต้องการเปิดเผยตัวเอง และตามหาลูกสาวลูกชาย เซ็งฮีตกใจมากขอร้องให้โคพิงจุงรอก่อนโดยอ้างว่าให้เธอเปิดกิจการร้านอย่างเป็นทางการก่อน แม้โคพิงจุงจะถามว่าเปิดกิจการอะไร แต่เซ็งฮีก็ไม่ยอมบอก เพียงขอให้รอเท่านั้น

ซึงมีตัดสินใจลาออกจากบริษัทเพราะละอายใจเป็นอย่างมาก โดยคิดจะไปอยู่เงียบ ๆ กับแม่สองคนในต่างจังหวัด ขณะที่เซ็งฮียังคิดแผนร้าย โดยให้ชายคนหนึ่งที่เธอจ้างสืบหาจนพบตัวอุนยู และบอกให้ลักพาตัวอุนยูมาให้เธอ เพื่อเธอจะได้นำตัวอุนยูไปเจออุนซองที่โตเกียว


ขณะที่อุนยูเดินออกมาซื้อของ ชายคนนั้นก็เข้ามาตีสนิทโดยอ้างชื่ออุนซอง ทำให้อุนยูยอมขึ้นรถไปด้วย เพราะบอกว่าจะพาไปหาอุนซอง

อุนซองมาพบผู้จัดการพร้อมกับยื่นหนังสือลาออกอย่างเร่งด่วนโดยไม่ยอมรอพบจังซุกจา จนผู้จัดการอดแปลกใจไม่ได้ พอยูฮังมาถึงร้านก็มองหาอุนซอง จนผู้จัดการถาม

“โคอุนซอง ไม่ได้บอกอะไรคุณรึ”

“บอกอะไรครับ”

“โคอุนซองไม่มาทำงานอีกแล้ว เมื่อคืนเขามายื่นใบลาออก”

“ลาออกรึ” ยูฮังตกใจมาก

ยูฮังร้อนใจโทรฯเข้ามือถืออุนซองแต่ติดต่อไม่ได้ ยูฮังจึงไปที่บ้านเช่า เจ้าของบ้านเช่าบอกว่าอุนซองคืนบ้านเขาแล้ว และหิ้วกระเป๋าออกไปเมื่อเช้า

“ฉันไม่รู้แน่ แต่เขาว่าไปที่ไกลมาก” เจ้าของบ้านเช่าบอก ยูฮังเนื้อตัวชา ทำอะไรไม่ถูก เขาไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

มรดกรักฉบับพันล้านวอน ตอนที่ 38

ยูฮังร้อนรนหลังจากที่รู้ว่าอุนซองหายตัวไป เขาโทรฯไปหาเฮลีถามเรื่องนี้จนได้รู้ว่าอุนซองถามหาพาสปอร์ตยิ่งทำให้ยูฮังหวั่นใจ ยูฮังเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่สนามบิน ขณะเดียวกันก็ให้ซูเจเช็กเที่ยวบินให้ ด้านอุนยูซึ่งถูกหลอกให้ขึ้นรถมาบอกจะพาไปพบพี่สาว พอนึกถึงคำพูดของอุนซองที่เคยสอนไว้ว่าห้ามไปกับคนอื่น ทำให้อุนยูหลบหนีไปได้ ทำให้ปั๊กเซ็งฮีเจ็บใจอย่างมาก

ส่วนโคพิงจุงนัดมาเจอจุนเซที่ร้านพร้อมกับเล่าเรื่องราวของเขาให้จุนเซฟัง จนจุนเซเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ “แก๊สระเบิดที่อินชอง คุณอากลายเป็นคนตายรึครับ ก่อนหน้านั้น คุณอาทำกิจการรับเหมาก่อสร้างใช่มั้ยครับ”

“รู้ได้ยังไง”

“งั้นคุณอามีลูกสาวชื่อโคอุนซองใช่มั้ย” จุนเซถามขึ้น โคพิงจุงถึงกับแปลกใจ “รู้จักอุนซองด้วยรึ”

ยูฮังรีบวิ่งเข้าไปในสนามบินและพยายามวิ่งตามหาแต่ก็ไม่เจอ จึงใช้วิธีตะโกนเรียก อุนซองซึ่งกำลังเช็กตั๋วอยู่ได้ยินเข้าก็หันไปดู ยูฮังเห็นอุนซองก็ปรี่เข้าไปดึงไว้ไม่ยอมให้อุนซองไป

“ปล่อยฉันนะ ฉันจะขึ้นเครื่อง”

“ฉันไม่ให้เธอไป คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”

“ฉันบอกไม่ได้”

“เธออยากให้ฉันขาดใจตายรึ” ยูฮังพูดออกมาอย่างเหลืออด ขณะเดียวกันจุนเซก็ตามมาที่สนามบินและเจอกับอุนซองเช่นกัน “อุนซอง อุนซอง...อย่าตกใจ ฟังฉัน...พ่อของเธอ พ่อของเธอที่ชื่อโคพิงจุง ยังไม่ตาย”

โคพิงจุงเดินออกมาพร้อมเรียกลูกสาว “อุนซอง......พ่อเอง”

“พ่อ ๆ ๆ...เป็นพ่อจริง ๆ ด้วย......ฮือ ๆ
......พ่อจ๋า...ฮือ ๆ...พ่อจ๋า....ฮือ ๆ...พ่อจ๋า...พ่อ...อะไรกันเนี่ย พ่อยังอยู่ทำไมไม่ติดต่อหนูคะ” อุนซองน้ำตาไหลพราก สองพ่อลูกกอดกันแน่น

“ขอโทษนะลูก แล้วนี่.. ลูกมาสนามบินทำไม ได้ยินว่าลูกหนีไปเงียบ ๆ รึ”

อุนซองจึงเล่าเรื่องที่ปั๊กเซ็งฮีบอกจะคืนตัวอุนยูให้แต่ต้องให้อุนซองออกไปจากเกาหลี ส่วนเซ็งฮีพอรู้ว่าอุนยูหนีไปแล้วก็พยายามแก้ไขสถานการณ์โดยโทรฯหาอุนซองว่าอุนยูไม่สบาย เดินทางไม่ได้ ให้อุนซองกลับบ้านไปก่อน มีความคืบหน้าจะโทรฯบอกอีกที และกำชับว่าห้ามบอกใครเด็ดขาด โคพิงจุงโกรธมากจะบุกไปที่บ้านเซ็งฮี แต่ทุกคนไม่รู้ว่าบ้านใหม่ของเซ็งฮีอยู่ที่ไหน

โคพิงจุงเล่าเรื่องที่เซ็งฮีโกหกว่าอุนซองและอุนยูไปอเมริกา แถมยังใช้ชื่ออุนซองส่งอีเมลมาหาโคพิงจุงอีก โคพิงจุงบอกที่ผ่านมาเขาได้รับการช่วยเหลือจากจุนเซมาโดยตลอด อุนซองซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ส่วนยูฮังก็รู้สึกว่าเขาเทียบจุนเซไม่ได้เลยยิ่งทำให้ยูฮังกังวลใจเรื่องอุนซอง

เรื่องราวของเซ็งฮีที่วางแผนหวังฮุบเงินประกันชีวิตของโคพิงจุงโดยมีซึงมีคอยช่วยเหลือแม่แดงขึ้น ทุกคนรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว

อุนซองพาพ่อมาพบกับจังซุกจา “คุณย่า นี่คุณพ่อหนูค่ะ”

“ยินดีที่ได้พบครับ ผมชื่อโคพิงจุง”

“สวัสดี ฉันเป็นย่าของอุนซอง สถานการณ์ตอนนี้คับขัน เราค่อยมาคุยรายละเอียด ตอนนี้รีบแก้ปัญหาก่อน”

“นอกจากเรื่องของซึงมี ยังเรื่องที่คุณอาจะมอบตัว เขาจึงอยากให้ อุนซองกับอุนยูไปต่างประเทศ” จุนเซบอกคุณย่า

“สำหรับแม่ของซึงมี ไม่มีอะไรต้องเสีย ถ้าพ่ออุนซองมอบตัว เงินประกันชีวิตที่ต้องคืน แบ่งให้ลูกหนึ่งส่วน อย่างมากก็คืนแค่ส่วนของตัวแม่ซึงมี แล้วเรื่องขวางพ่อลูกติดต่อกัน เรื่องทิ้งอุนยู ก็จะปิดบังพ่ออุนซองได้ตลอดไป”

จังซุกจาบอกให้อุนซองและพ่อมาอยู่ที่บ้านก่อนในช่วงแรก “เรื่องอุนยู เราพลาดอีกไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเขารู้ว่าอุนซองได้เจอพ่อ อาจไม่ยอมคืนอุนยูให้ก็ได้” จังซุกจาคาดคะเน “ในสภาพหมาจนตรอก มันต้องแว้งกัดสู้สุดฤทธิ์ เธอเจอมาแล้วควรรู้ว่าเขาไม่ธรรมดา”

“เราควรทำยังไงต่อไปครับ” จุนเซถาม

“ตรวจสอบอุนยูอยู่กับเขาจริงมั้ย ค่อย ๆตะล่อม อย่าให้เขาแว้งกัดเราได้ แล้วจากนั้นเราหาวิธีจับให้มั่นคั้นให้ตาย”

ทุกคนวางแผนกันที่จะจับเซ็งฮีให้ได้คาหนังคาเขา จึงให้ยงนังโทรฯไปชวนเซ็งฮีมาที่บ้าน โดยอ้างว่าจังซุกจาอยากถามเรื่องอุนซองที่หายตัวไป

หลังจากอุนยูหายตัวไป ยองโชก็ออกตามหาแต่ไม่เจอ จนยูฮังมาที่ร้านและรู้เรื่องเข้า ยูฮังบอกให้แจ้งตำรวจ แต่ยองโชไม่กล้าแจ้ง ก่อนจะสารภาพว่าอุนยูไม่ใช่ญาติของตนเอง

“ไม่ใช่ญาติผู้น้องแกรึ แล้วเขาเป็นใคร”

“เป็นเด็กจรจัด ฉันเห็นเขาชอบเล่นเปียโน เลยชวนคิดว่าเล่นเสร็จก็ไป...แต่ไม่ยอมไป”

“อะไรนะ นายไม่รู้จักรึ” ยูฮังแปลกใจ

ยูฮังเริ่มสงสัยจากเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งอุนซองที่บอกว่าน้องชายเป็นออทิสติกและชอบเล่นเปียโน และยังตอนที่เซ็งฮีบอกจะพาอุนยูไปพบอุนซองที่ต่างประเทศ แต่กลับไปไม่ได้ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่อุนยูหายตัวไป เขาออกตามหาอุนยูตามที่ต่าง ๆ ที่อุนยูเคยไป รวมไปถึงร้านเปียโน

ปั๊กเซ็งฮีมาบ้านจังซุกจาตามที่ยงนังโทรฯไปนัด “ท่านไม่สบาย ดิฉันไม่ได้มาเยี่ยม เพราะท่านจะได้พักผ่อนมาก ๆ ดิฉันไม่ทราบเรื่องอะไร แต่ดูเหมือนเกี่ยวกับดิฉันทำให้ท่านไม่สบายใจใช่มั้ยคะ”

“ใช่ โดยเฉพาะแม่ซึงมียิ่งทำให้ฉันทุกข์ร้อนใจเป็นพิเศษ ฉันพูดคนเดียวไม่ได้หรอก...”

จังซุกจาหยุดพูดไปพร้อมกับมองไปทางบันได โคพิงจุงกับอุนซองเดินลงบันไดลงมา เซ็งฮีถึงกับหน้าเสีย โคพิงจุงและอุนซองจ้องหน้าเซ็งฮีและถามว่าอุนยูอยู่ที่ไหน

“ทุกอย่างจบลงแล้ว เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้ เรื่องของอุนยูสำคัญมาก บอกมาตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน” จังซุกจาพูดตรง ๆ แต่เซ็งฮียังไม่ยอมจำนน “ทำไมดิฉันต้องคุยเรื่องอุนยู.. กับย่าของยูฮังคะ”

“ที่นี่มีพ่อ กับพี่สาวของอุนยูนั่งอยู่ บอกมา อุนยูอยู่ไหน” โคพิงจุงคาดคั้น

“ไม่รู้ ฉันแค่อยากให้อุนซองไปพ้น ๆ” เซ็งอีบอก อุนซองทนไม่ได้ตวาดเสียงดัง “เลิกโกหกสักที”

“อย่าดึงดันอีกเลย ฉันยังมีชีวิตอยู่และต้องการตามหาอุนซองกับอุนยู เธอขัดขวางไม่พอ ยังเอาอุนยูไปซ่อนอีกรึ” โคพิงจุงพูดอย่างเจ็บใจ

“ใครว่าฉันขัดขวาง ในเมื่อคุณตายไปแล้ว คุณเลือกมันเองตั้งแต่แรก ถ้าแต่แรกคุณไม่แกล้งตาย เรื่องทุกอย่างก็จะไม่เกิดขึ้น”

“ฉันทนฟังอีกไม่ไหวแล้วนะ ใครบอกเธอว่าสามีตายแล้วเธอฮุบเงินประกัน ไล่ลูกเขาออกจากบ้าน” จังซุกจาเริ่มเหลืออด “พาอุนยูไปทิ้ง ควรอภัยอย่างงั้นรึ” จังซุกจาตวาด เซ็งฮีตวาดกลับ “เห็นกับตารึว่า..ฉันพาอุนยูไปทิ้ง”

“ใช่ แม่ซึงมีว่ากันที่หลักฐานพยานสินะ” จังซุกจาเย้ยหยัน

“จนป่านนี้ คุณยังโกหกไม่จบสิ้น เรื่องอุนยูเป็นความจริงใช่มั้ย เวลาคุยเรื่องซึงมีคุณมีความจริงใจ ขอร้องนะคะ..ช่วยบอกทีอุนยู.. อยู่ที่ไหน” อุนซองขอร้อง แต่เซ็งฮีก็ไม่ยอมบอก โคพิงจุงโกรธจัดบอกว่าหากเซ็งฮีแตะต้องอุนยูเขาจะฆ่าเซ็งฮีด้วยมือตัวเอง

อุนซองและโคพิงจุงโกรธจัดแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร จังซุกจาจึงให้พ่อบ้านไปแจ้งความที่อุนยูหายตัวไป และให้สะกดรอยถามเซ็งฮีด้วย เผื่อจะเจอเบาะแสของอุนยู ส่วนยงนังและชองยูก็ขอโทษอุนซองที่เข้าใจผิดมาโดยตลอด

ยูฮังยังออกตามหาอุนยูอย่างไม่ลดละ เพราะเขาเริ่มมั่นใจว่าเด็กที่อยู่ในร้านยองโชและน้องชายของอุนซองน่าจะเป็นคนเดียวกัน ยูฮังออกติดตามที่ร้านเปียโนจนกระทั่งพบกับอุนยู ยูฮังดีใจมากเข้ากอดอุนยูแน่น

“นี่......โคอุนยู......พี่สาวชื่อโคอุนซองใช่มั้ย โคอุนซองใช่มั้ย”

“พี่สาว ต้องรอพี่สาว” อุนยูนึกถึงแต่อุนซอง

“เจ้าหนู ที่แท้เธอเองแหละ” ยูฮังดีใจจนน้ำตาไหล

อุนซองจะพาพ่อไปอยู่ที่ควันโดะ จังซุกจาและยงนังพยายามขอร้องให้อยู่ที่บ้านนี้ แต่โคพิง
จุงบอกไม่อยากรบกวน และต่อจากนี้เขาก็จะมอบตัว

“พรุ่งนี้ไปมอบตัวเลย พิสูจน์ชื่อแซ่ตัวเองก่อน จึงเป็นพ่ออุนซองได้อย่างสมบูรณ์” จังซุกจาบอก

“ผมตั้งใจอยู่เหมือนกัน แต่เป็นห่วงอุนยู”

“ทางอุนยู ฉันจะช่วยตามหาให้เอง ถ้าไม่อยู่ในมือแม่ซึงมี ฉันจะประกาศข่าว เสียดายตอนแรกกลัวเขาเป็นอันตรายไม่ได้ลงหนังสือพิมพ์”

ยูฮังพาอุนยูมาที่บ้าน อุนยูทำท่ากลัว ๆ ยูฮังยิ้ม ๆ “ไม่ต้องกลัว พี่สาวเธอกับฉัน อยู่บ้านหลังนี้ พี่สาวเธออยู่นี่...สปาย”

“สวย สปายก็สวย”

“ใช่ สปายสวย พี่เธอก็สวย ไม่เป็นไรหรอก เข้ามาเถอะ” ยูฮังชวนอุนยูเข้าบ้าน เป็นเวลาเดียวกับอุนซองและโคพิงจุงเดินออกมาจากบ้าน

“พี่สาว...พ่อ” อุนยูร้องเรียกเสียงดัง โคพิงจุงและอุนซองหันมามองอึ้ง “อุนยู อุนยู...อุนยู...ฮือ ๆ...อุนยู...ฮือ ๆ...อุนยู ๆ.........” อุนซองวิ่งมากอดน้องชายน้ำตาไหลพราก โคพิงจุงก็เข้ามากอดลูกสาวและลูกชายแน่น

“เรื่องเป็นมายังไง ไปเจอเขาได้ยังไง” จังซุกจาถามหลานชาย

“เจอก่อนหน้าแล้วครับ แต่ไม่รู้เป็นใคร” ยูฮังบอกยิ้ม ๆ

“นายเจออุนยู..เจอกันที่ไหนรึ” อุนซองถามขึ้นบ้าง

“เด็กผู้ชายที่อยู่ผับของยองโช .. อุนยูเองแหละ”

“ญาติผู้น้องเขาไม่ใช่รึ”

“ก็คิดอย่างนั้น” ยูฮังมองไปทางอุนยู

“ถ้าอยากเจอพี่สาว ต้องไม่บอกให้ใครรู้ ถ้าโทรศัพท์ ไม่ได้เจอพี่” อุนยูพูดออกมา

“อุนยู ใครพูดรึ ใครพูดกับน้องแบบนี้” อุนซองถาม อุนยูก็ตอบซื่อ ๆ “แม่”

“อุนยู แม่เป็นคนพูดจริงรึ” โคพิงจุงถามย้ำ

“เบอร์โทรศัพท์มือถือแม่ 01068560517 ......ทะเบียนรถแม่ 46 LA9308 อพาร์ตเมนต์เพ็งมา บล็อก 503” อุนยูท่องเป็นฉาก ๆ

“เป็นบ้านที่ซึงมีเคยอยู่ แล้วยังเบอร์มือถือที่เขาเคยใช้” อุนซองบอก

“ที่พูดมาไม่ผิดเลย...เฮ้อ...เขาพาอุนยูไปทิ้ง” โคพิงจุงส่ายหน้าอย่างเสียใจ

“เขาทำแบบนั้น แล้วยังทำกับฉัน...เฮ้อ...”

สองพ่อลูกคิดจะไปบ้านเซ็งฮีเพื่อสอบถามให้รู้เรื่อง จังซุกจาจึงบอกให้หลานชายไปส่ง

ปั๊กเซ็งฮีกลับมาบ้านก็รีบเก็บข้าวของเตรียมหนี ซึงมีมาเห็นเข้าก็ตกใจ เซ็งฮีจึงเล่าเรื่องราวที่เธอเอาอุนยูมาอ้างเพื่อให้อุนซองไปจากเกาหลี รวมถึงเรื่องอื่น ๆ ทั้งหมด ซึงมีได้ยินแล้วเกือบล้มทั้งยืน

“แม่ว่าอะไรนะ หนูบอกพาอุนยูไปเจอ อุนซอง แล้วเราไปจากที่นี่ ไม่ได้บอกให้อุนซองเป็นฝ่ายไป”

“แม่ขอโทษ”

“ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้ ทำไมแม่ใจร้าย ทำไมต้องเป็นแม่หนูด้วย ทำไมหนูต้องมีแม่แบบนี้ หนูจะบ้าตายอยู่แล้ว แม่เห็นแก่เงินมากรึ
หนูตัดใจพี่ยูฮังได้ ทำไมแม่ตัดใจทิ้งเงินไม่ได้ ทำไม......”

“แม่ไม่ได้ทำเพื่อเงิน ในฐานะแม่ แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูก...พ่ออุนซองจะไปมอบตัว ถ้ามอบตัว วันนึงเขาต้องเจออุนซอง แม่ไม่อยากให้ยูฮังมองลูกเป็นคนเลวร้ายแต่แล้ว...ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้”

“แม่ทำเพื่อหนู แต่หนูไม่ต้องการ”

“เพราะงั้น รีบหนีกันเถอะ แม่ปล่อยลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้ ซึงมี...รีบไปเถอะ ที่เหลือแม่จัดการเอง ลูกบินไปนิวยอร์ก ไปเรียนต่อที่นั่นนะ” เซ็งฮีพยายามเก็บกระเป๋าให้ลูกสาว

“ไปตอนนี้ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะค่ะแม่”

“แม่ปล่อยลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้ แม่ทนไม่ได้ ไปซะ ไปเร็วสิ”

“งั้น แม่บอกพวกเขาว่าอุนยูหายไปได้ยังไง”

“ไม่ได้หรอก พ่ออุนซอง...จะมอบตัวอยู่แล้ว ไม่เป็นไรแต่อุนยูไม่ได้ให้แม่บอกว่าอุนยูหายไปอีกรึ ยังไงแม่ก็ไม่พูด”

“แม่...จะปล่อยอุนยูเร่ร่อนอีกรึคะ”

“แม่หาอยู่ เจอจะพาไปให้พวกเขา ไม่ก็เลี้ยงไว้เอง”

ซึงมีหมดหวังทุกสิ่งทุกอย่างกับการกระทำของเซ็งฮี “โธ่......แม่......”

อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 10 พ.ค.55
มรดกรัก ฉบับพันล้านวอน ออกอากาศ วันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 17.45 - 19.30 น.
นำแสดงโดย
Lee Seung Ki รับบทเป็น Sun Woo Hwan (ซึงวูฮวาน) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Han Hyo Joo รับบทเป็น Go Eun Sung (โกะอึนซอง) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Bae Soo Bin รับบทเป็น Park Jun Se (ปาร์คจุงเซ) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Moon Chae Won รับบทเป็น Yoo Sung Mi (ยูซึงมี) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
ที่มาเดลินิวส์