{[['
']]}
']]}
“มีพวก 18 มงกุฎมาอยู่บ้านฉัน เขาพาคุณย่าเร่ร่อนส่งโรงพยาบาล ยังพาไปอยู่บ้านตัวเอง ไม่ใช่คนเลวนี่นา ยัยนั่น ...หลอกฉันเรื่องกระเป๋าตั้งหลายรอบ”
“ถ้าพี่ยังมีอคติกับเขา น่าจะค่อย ๆ สังเกตพฤติกรรมนะ” ซึงมี กล่าว
“ฉันสั่งให้ยงซกไปสืบแล้ว” ยูฮัง กล่าว
จุนเซ พาอุนซอง มาไหว้พระอธิษฐานขอพรจากนั้นก็คุยเรื่องประธานบริษัทจินเซ็ง
“คุณย่าความจำเสื่อมเป็นประธานบริษัทจินเซ็งงั้นรึ”
“ไหนว่าเร่ขายของ ตัวคนเดียวไม่ใช่รึ” จุนเซ ถาม
“เป็นอย่างนั้นนี่นา......ที่แท้เป็นประธานบริษัทจินเซ็ง แปลกยิ่งกว่านั้น คนที่บ้านไม่มีใครรู้เรื่อง”
“แต่ที่ว่า เธอต้องไปอยู่กับเขา ถึงจะช่วยหาอุนยู มันอะไร”
“ท่านไม่ได้บอก บอกแต่ว่ามีข้อแม้”
“เธอจะทำยังไง ต้องไปอยู่บ้านเขารึ” จุนเซ ถาม
“ต้องเป็นอย่างนั้น ท่านถึงจะช่วยหาอุนยู” อุนซอง กล่าว
“จะไหวรึ เจ้ายู...เรื่องกระเป๋า แล้วยังอยู่บ้านเขา จะไหวรึ”
“เฮ้อ...ที่เขาว่าโลกกลม คงเป็นความจริง ทำไงได้ ฉันไม่มีทางเลือกอื่น ขอเพียงหาอุนยูเจอ หนักกว่านี้ฉันทนได้ แยกเขี้ยวใส่กันก็เท่านั้น ช่วยหาอุนยูก็พอ” อุนซอง กล่าว
“เธอคิดได้อย่างนั้นก็ดี คุณย่าเป็นคนดี”
“คุณรู้จักคุณย่ารึ”
“เปล่า คนเขาพูดกัน ดูเหมือนพ่อแม่เธอ คอยนำทางอยู่นะ”
“เพราะคุณช่วยด้วยหรอก”
“ช่วยที่ไหนกัน” จุนเซ กล่าว
“เป็นเพราะคุณเอาใบสมัครงานมาให้ฉัน ฉันก็สมัครไป คุณย่าไม่ได้สัมภาษณ์ฉัน เลยแกล้งบอกให้ฉันทำงาน ขอยกเป็นความดีของคุณ”
จุนเซออกไปส่งอุนซองที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ยูฮัง ขับรถพาซึงมีมาทานข้าวที่ร้าน เมื่อซึงมีเดินเข้าไปที่ร้านก็ตกใจ เมื่อเห็นประกาศตามหาอุนยูที่หายไป ซึงมีจึงหยิบประกาศขึ้นมาอ่าน
ซึงมีร้อนใจ จึงรีบกลับมาหาแม่ บอกเรื่องที่อุนยูหายไป
“ลูกรู้ได้ยังไง”
“หนูเห็นประกาศตามหาอุนยู อุนซองติดประกาศหาอุนยู อุนยูหายไป”
“ลูกว่า อุนซองติดประกาศรึ” ปั๊กเซ็งฮี ถาม
เมื่อยูฮัง กลับมา ยงนังรีบถามว่าทำไมกลับเร็ว
“เขาลืมไปว่ามีนัด”
“นัดอะไร สำคัญกว่าพี่ชาย เปลี่ยนใจรึเปล่า” ชองยี ถาม
“น้อย ๆ หน่อย”
“คุณแม่...อุ้ย”
“ทำเป็นอึ้ง นี่สมาชิกใหม่” จังซุกจา กล่าว
“คุณย่า”
จังซุกจา บอกกับสมาชิกทุกคนในบ้านว่า ต่อจากนี้อุนซองเป็นสมาชิกครอบครัวเรา ต้องดีกับเขา ยงนัง และยูฮังไม่เห็นด้วย
“เขาอายุเท่าชองยี ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ส่วนเขา...ถ้าอยากเรียกพี่ก็เรียก ไม่ทักทายล่ะ” จังซุกจา กล่าว
“เป็นเด็กของคุณย่า ทำตัวตามสบายก็แล้วกัน”
“ยินดีต้อนรับ”
“เฮ้อ...คุณย่าเล่นอะไร” ยูฮัง ถาม
“แกหุบปาก...ขอเน้นอีกครั้ง อุนซองเป็นสมาชิก ในครอบครัวของเรา”
จังซุกจาพาอุนซอง มาดูห้องนอน ถามเรื่องม่านและผ้าปูเตียงว่าชอบหรือไม่ จากนั้นก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงไปทานข้าวกัน เมื่อลงมาก็พบกับยูฮัง ทั้งสองสนทนากัน
“ยัยสปาย นี่แหละตัวจริงของเธอ...นิวยอร์กบริกรหนีออกจากบ้าน ผู้มีพระคุณงั้นรึ ตอนนี้มาอยู่บ้านฉัน”
“ไม่รู้นี่ว่าเป็นบ้านนาย”
“กระเป๋าล่ะ เธอบอกเองนะภายใน 3 วันจะเอามาคืนให้ ฉันได้ยินกับหูชัด ๆ” ชองยี ถาม
“ฉันขอโทษ ไม่ได้ทำตามพูด พอดีฉันย้ายบ้าน ไม่ได้หิ้วมาด้วย ฉันหาเจอ จะเอามาคืนทันที”
“เธอเห็นคุณย่าฉันมีเงิน เลยตีสนิทสิ...รู้ว่ามีเงิน เลยแกล้งเปลี่ยนกระเป๋าใช่มั้ย”
“แล้วตัวเองล่ะ แน่รึเป็นหลานคุณย่า”
“อะไร”
“ถูกเก็บมาเลี้ยงมั้ง ไม่ก็อุ้มผิดตัวจากโรงพยาบาล”
“พี่ เขาพูดเรื่องอะไร”
“เพราะฉันไม่เชื่อ คุณย่าแสนดี จะมีหลานเฮงซวยแบบนี้” อุนซอง กล่าวแล้วเดินออกไป
“ยัยนี่ สุดยอดนักหลอกลวง คุณย่าหลงกลได้ยังไง” ยูฮัง กล่าว
จังซุกจา สั่งให้พ่อบ้านช่วยดูแลอุนซอง จากนั้นก็ถามเรื่องยูฮัง
“เจ้ายูฮัง...ระหว่างฉันไม่อยู่ เป็นยังไงบ้าง...วัน ๆ ได้แต่ลอยไปลอยมาสิ”
“ก็เล่นกอล์ฟ ดื่มเหล้า ประมาณนี้แหละครับ”
“นั่นสิ ยังคงเหมือนเดิม”
“นายท่าน ไม่เป็นไรมั้งครับ”
“ไม่เป็นไรอยู่แล้ว”
ลี เห็นจุนเซ ติดต่อกับอุนซองตลอด ก็สอบถามว่าทั้งสองติดต่อกันตั้งแต่เมื่อไหร่ จุนเซรีบ
บอกว่าเพิ่งเจอกัน
“อะไรกัน ทำไม นายไม่บอกฉันเลย” ลี กล่าว
“ทำไมฉันต้องบอกแก ลืมแล้วรึ แกทำอะไรกับเขาเอาไว้”
“เปล่า ก็ตอนนั้น...นี่ ฉันไม่มีอะไรกับอุนซองจริง ๆ นะ”
“ก็ดี”
“เฮ้......นายคบกับอุนซองจริงรึ”
“ทำไม ไม่ได้รึ”
“เป็นความจริงรึ”
“ไม่หรอกน่ะ”
“ระวังก็แล้วกัน”
“ระวังอะไร” จุนเซ ถาม
“ตอนนี้หล่อนจนตรอก มีขอยืมเงิน นายรึเปล่า”
“นึกว่าอุนซองเหมือนแกรึ คนอย่างฉัน เขาไม่ขอเงินฉันหรอก”
“รู้ได้ยังไง เจ้าของร้านอาหารนะ”
“แกเป็นเจ้าของร้าน ฉันอาศัยบ้านแกอยู่ไม่ใช่รึ”
“อุนซอง เชื่ออย่างนั้นจริงรึ” ลี ถาม
“เพราะความกะล่อนของแก ฉันถึงละอายใจอยู่ทุกวันนี้”
“มิน่าล่ะ นายไม่ขับรถตัวเอง ขับแต่รถฉัน”
“แกทำฉันแสบ ยังจะพูดมาก” จุนเซ กล่าว
เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นวันครบรอบการตายของพ่อ อุนซอง จึงเดินทางมาไหว้ที่สุสาน ซึงมี
มีแผนบางอย่างและคิดว่าอุนซองต้องมาที่นี่จึงชวนปั๊กเซ็งฮีมาที่สุสาน ด้านอุนซอง เมื่อเคารพกระดูกเสร็จก็จะกลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“สายที่ไม่ได้รับ...เฮ้อ...บื้อจริงเรา อาจเป็นคนที่เจออุนยู” อุนซองกล่าวแล้วกดโทรศัพท์ไปหา ซึงมีรับโทรศัพท์จากนั้นก็ตกใจเมื่ออุนซองยืนพูดโทรศัพท์อยู่ตรงหน้า
“อ้าว อุนซอง อุนซองจริง ๆ ด้วย เธอหายไปไหนมา ฉันตามหาเธออยู่ตั้งนาน” ปั๊กเซ็งฮีแกล้งทำเป็นพูดดีด้วย
“ตอนนั้นแม่ขอโทษจริง ๆ เวลานั้นเรื่องของพ่อเธอประดังเข้ามา ฉันสับสนไปหมด
หลังจากนั้น พอฉันตั้งสติได้ก็ตามหาเธอ แต่ไม่มีวี่แวว โรงเรียนอุนยูก็ไปหา ส่วนซึงมียังโทรฯ ถามเพื่อน ๆ ของเธอ”
“หลังจากเธอไปไม่กี่วัน ซึงมีเค้าโทรฯถามฉัน ดูเหมือนเขาไปหาที่โรงเรียนอุนยูด้วย”
“เราเฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ เจ้าหนี้ยังตามทวงถึงบ้าน เลยจำต้องเปลี่ยนเบอร์มือถือ เราคิดถึงเธออยู่เสมอนะจ๊ะ...อุนซอง ที่ผ่านมาเธออยู่ไหน” ปั๊กเซ็งฮี ถาม
“ก็อยู่...โน่นบ้างนี่บ้าง”
“อยู่ที่ไหนบ้าง” ซึงมี ถาม
“ต่อไปนี้ เราต้องติดต่อกันบ่อย ๆ นะ” ปั๊กเซ็งฮี กล่าว
“อุนยูเป็นไงบ้าง ฉันเห็นใบปลิว ตกใจแทบแย่” ซึงมี ถาม
อ่านเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 3 มี.ค.55
มรดกรัก ฉบับพันล้านวอน ออกอากาศ วันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 17.45 - 19.30 น.
นำแสดงโดย
Lee Seung Ki รับบทเป็น Sun Woo Hwan (ซึงวูฮวาน) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Han Hyo Joo รับบทเป็น Go Eun Sung (โกะอึนซอง) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Bae Soo Bin รับบทเป็น Park Jun Se (ปาร์คจุงเซ) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
Moon Chae Won รับบทเป็น Yoo Sung Mi (ยูซึงมี) ในเรื่องมรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
ที่มาเดลินิวส์
MV-เพลงประกอบละครเรื่องมรดกรักฉบับพันล้านวอน
No comments:
Post a Comment