{[['
']]}
']]}“ผีคุณใหญ่หรือ ฉันน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกว่าแกมันเจ้าเล่ห์ขนาดไหน”
“คนโง่ย่อมถูกจูงจมูกโดยคนฉลาดเสมอ แต่ตอนนี้ ฉันหมดสนุกที่จะจูงจมูกคุณนายเสียแล้ว มันขี้เกียจ” ใหญ่เยาะกลับ
“เห็นหรือยังจอม ว่ามันเห็นแกกับฉันโง่เหมือนวัวเหมือนควาย โดยเฉพาะนังปิ่น แกทำกับคนที่รักแกได้แสบสันดีเหลือเกินนะ” ครองสุขยุจอม
ปิ่นอนงค์รีบบอกเขาว่าตนไม่ได้คิดร้าย จอมโวยว่าเธอไม่เคยเห็นค่าความรักของตน
“ความ รักจะมีค่าต่อเมื่อแกรู้จักใช้สติปัญญาแยกแยะ แต่นี่แกทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ปิ่นไป แกไม่ได้โง่หรอกจอม แต่แกเห็นแก่ตัว แกตั้งใจมองข้ามความถูกต้องทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ครอบครองปิ่น” ใหญ่เตือนสติ
“ฟังแล้วความรักของแกสองคนนี่มันช่างถูกต้อง สูงค่าเหลือเกินนะ เอาสิ ถ้าเธอเห็นใจมันก็ปล่อยมันไปเสพสุขด้วยกันเลยจอม” ครองสุขเป่าหู
“ไม่มีวัน ผมไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำหัวใจผมอีกแล้ว” จอมสั่งสมุนจับทุกคน
ใหญ่ ต่อสู้กับจอมไม่ยอมให้จับ ครองสุขชักปืนออกมาจ่อใหญ่ ปิ่นอนงค์ร้องห้าม อย่าฆ่าใครอีกเลย ถ้าจะฆ่าให้ฆ่าตน ขอตนเป็นศพสุดท้าย ใหญ่ตวาดไม่ต้องไปขอร้อง ถึงใครจับไม่ได้กรรมก็ต้องตามทัน ครองสุขหัวเราะเยาะขึ้นไก ตนจะตัดกรรมเสียเอง กรรมของตนคือใหญ่
จอมแย่งปืนจากครองสุข “ผมขอฆ่ามันด้วยมือผมเอง”
“ไม่นะจอม ถ้าจอมฆ่าคุณใหญ่ เราจะไม่มีวันให้อภัยจอม เราจะเกลียดจอมไปตลอดชีวิต”
“มันจะเป็นไรไปล่ะปิ่น ในเมื่อปิ่นก็ไม่เคยรักเราอยู่แล้ว”
ใหญ่สะบัดตัวออก จอมตบด้วยด้ามปืนลงไปกอง ปิ่นอนงค์ถลาเข้ากอดใหญ่ จอมยิ่งโกรธสั่งสมุนจับพวกผู้หญิงแยกออกไปขังไว้ ตนจะจัดการใหญ่เอง
ใน ขณะที่ทัศนีย์ถูกผลักเข้ามาขังในห้องทรรศนะ เธอจึงเห็นว่าเขาถูกมัดมือไพล่หลังอยู่ ทรรศนะบอกว่าตนโดนขังเพราะจะไปช่วยปิ่นอนงค์ เธอช่วยแก้มัดให้พี่ชายพร้อมกับบอกว่า
“คุณน้าเป็นฆาตกรฆ่าคุณไพศาล ฆ่าป้าอุ่น ฆ่าไอ้ธีระ ฆ่าทุกคนที่ขวางทาง คุณน้ายึดไร่ไพศาล ที่พี่นะเดินไม่ได้ก็แผนคุณน้าใช่มั้ย”
“ใช่ แต่คุณน้าทำเพื่อพี่ อยากช่วยให้พี่สมหวังกับปิ่น” ทรรศนะให้เข้าใจความหวังดี
“แต่ตอนนี้คุณน้ากำลังจะฆ่าคุณใหญ่ รายต่อไปไม่พ้นปิ่นอนงค์” ทัศนีย์ทำให้เขาเครียด
ระหว่าง นั้น ปิ่นอนงค์ถูกมัดมือไพล่หลังอยู่ในโรงเก็บฟาง จอมเดินเข้ามา เธอรีบขอร้องเขาอย่าทำอะไรใหญ่ จอมเจ็บปวดที่เธอห่วงใหญ่ เธอกลับบอกว่า
“ปิ่น ห่วงจอม ความโกรธแค้น ความชิงชังที่มีกับใครก็ตาม เราเปลี่ยนแปลงแก้ไขที่ใจเราได้ แต่ความผิดที่ฆ่าคนตาย มันจะติดตัวเราไปตลอดชีวิต ล้างออกยังไงก็ไม่หมด”
จอมมองหน้าเธอนิ่งสักพักก่อนจะเสนอ “เราให้โอกาสปิ่นครั้งสุดท้ายก็ได้ ถ้าปิ่นตกลงทำตามที่เราขอเราจะยอมปล่อยคุณใหญ่ไป”
“ได้ ปล่อยคุณใหญ่ไปเถอะ ปิ่นยอมทุกอย่างที่จอมต้องการ”
“ยอมเป็นเมียเราด้วยงั้นหรือ” จอมกระชากเธอเข้ามาประชิด
“ใช่ แต่จอมจะได้แค่ร่างกายของปิ่น จะไม่มีความรัก ความเป็นเพื่อน ความรู้สึกดีๆมันจะไม่มีอีกต่อไป”
จอมยิ้มอย่างเจ็บปวด “นี่สิ ถึงจะเป็นปิ่นของเรา”
เจิด เข้ามารายงานว่าได้ขุดหลุมที่บึงข้างไร่ไว้แล้ว น้ำมันยางก็เตรียมพร้อม จอมยิ้มสะใจ ปิ่นอนงค์ตกใจขอร้องจอมอย่าทำอะไรใหญ่...ในขณะที่สมุนลากใหญ่มารอที่หน้าโรง เก็บฟาง ใหญ่ต่อสู้แต่โดนรุมจนสะบักสะบอม จอมออกมาสั่งให้หยุด
“พอ แค่นี้ ให้มันตายตรงนี้เดี๋ยวตำรวจจะดมกลิ่นมาถึง ฉันจะเอามันไปอำพรางศพเอง แกสองคนไปกับฉัน” จอมชี้สมุนสองคนที่ไม่ใช่เจิดกับก้านให้หิ้วปีกใหญ่ไปที่รถ
ooooooo
และ แล้วเสี่ยตงก็ยอมร่วมมือกับปานเทพเป็นพยานเอาผิดครองสุข...เปี๊ยกมาบอกถวิล ที่ใหญ่กับปิ่นอนงค์ถูกจับ ถวิลไม่รอช้าวิ่งไปทันที...ในขณะที่ใหญ่ถูกสมุนโยนลงข้างหลุมที่ขุด จอมบอกว่าตนจะคิดบัญชีแค้นเอง เขาเล็งปืนไปที่ใหญ่ แล้วลั่นไก ใหญ่หลับตาได้ยินเสียงปังๆ แต่ไม่รู้สึกเจ็บจึงลืมตาขึ้น
เห็นสมุนทั้งสองถูกยิงที่ขาล้มไปนอนดิ้นทั้งคู่ เขามองด้วยความงง...
จาก นั้น จอมก็โทร.รายงานครองสุขว่าจัดการใหญ่เรียบร้อยแล้ว ส่วนปิ่นอนงค์ตนขอทรมานให้สมใจก่อน ครองสุขทำเสียงเยาะ “แหม แสดงว่าฉันรู้ใจเธอสิจอม ฉันสั่งให้ไอ้เจิด ไอ้ก้านมันทรมานนังปิ่นแทนเธอแล้ว รับรองว่า สะใจเธอแน่”
“คุณนายจะทำอะไรปิ่น ฮัลโหลๆ...”จอมตกใจ
“นึกว่าฉันจะหลงแกจนโง่เหรอไอ้จอม เมื่อแกไม่รักฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเอาแกไว้”
เจิดกับก้านเข้ามาจะจัดการปิ่นอนงค์ เธอต่อสู้ใช้ไม้เท้าทิ่มตาก้านและตีเจิด จะวิ่งหนี จอมเปิดประตูเข้ามาร้องบอกให้เธอหมอบลง เขายิงใส่เจิด แล้วดึงปิ่นอนงค์วิ่งหนีออกไปที่รถ แต่ก้านตามมาไล่ยิง โดนกลางหลังจอมล้มลง จอมไล่ให้เธอหนี แต่เธอจะลากเขาไปด้วยให้ได้
“จอมขอโทษ จอมรักปิ่น รีบไปหาคุณใหญ่ที่บึงน้ำข้างไร่ นี่เป็นสิ่งเดียวที่เราให้ปิ่นได้”
ปิ่น อนงค์ตัดสินใจขึ้นรถจะไปหาใหญ่ เจิดออกมายิงใส่เธอ เธอชะงักแต่ยังขับรถออกไปได้...ครองสุขเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นตามแผน เธอมาหาลูกๆ ในห้อง เพื่อบอกว่าใหญ่ตายแล้ว ทุกอย่างจะเป็นของพวกเรา ทรรศนะโวยไม่ต้องการ เขาต้องการปิ่นอนงค์ ทัศนีย์ก็หาว่าเธอใจร้าย ตนไม่ต้องการไร่นี้ ไร่ที่มีแต่เลือดแต่ศพ ครองสุขเอ็ดว่าเป็นบ้าอะไรกันไปหมด ทรรศนะจูงมือทัศนีย์จะออกไป พลัน เสียงรถหวอตำรวจดังเข้ามา ทั้งสามคนมองกันเลิ่กลั่ก
ทรรศนะกับ ทัศนีย์ออกมารับหน้า ตำรวจมาขอเชิญตัวครองสุขไปสอบสวน ปานเทพประคองเสี่ยตงเข้ามา แจ้งข้อหาวางยาพิษ และข้อหาฆ่าคนตาย ครองสุขซึ่งแอบฟังอยู่ตกตะลึง สองพี่น้องบอกว่าครองสุขไม่อยู่ ปานเทพเกลี้ยกล่อมให้ทัศนีย์บอกความจริง ครองสุขหาทางหนี ปลอดเห็นร้องบอกตำรวจ ทรรศนะเข้าขวางอย่าทำอะไรแม่ตน...ครองสุขวิ่งออกมาเจอเจิดกับก้านรายงานว่า จอมทรยศ แต่พวกตนยิงตายแล้ว เธอไม่สนใจหาทางหนี ตำรวจตามมา เจิดกับก้านตกใจยิงสู้กับตำรวจจนตัวตาย ครองสุขขับรถหนีไปได้
ระหว่าง นั้น ปิ่นอนงค์ขับรถมาหาใหญ่ที่ริมบึงโดยไม่รู้ว่าตัวเองโดนยิง แต่เริ่มหน้าซีดอ่อนแรง ใช้ไม้เท้าพยุงตัวเดินไปหา เห็นเปี๊ยกกับถวิลประคองใหญ่ เธอยิ้มดีใจแล้วทรุดฮวบลง
“คุณใหญ่ยังไม่ตายจริงๆ ด้วย”
“ฉันไม่เป็นอะไรจอมไม่ได้ฆ่าฉัน” ใหญ่คิดว่าปิ่นอนงค์เหนื่อย
ถวิล เล่าว่าจอมโทร.บอกให้มาช่วยใหญ่ จอมรู้ว่าถูกหลอกใช้ตั้งแต่แรก รู้แม้กระทั่งว่าใหญ่เข้าไปหาเธอแทบทุกคืน และจอมแอบได้ยินสมุนคุยกันว่าครองสุขเป็นคนฆ่าอุ่นเรือน จึงตาสว่าง ปิ่นอนงค์นึกได้รีบบอกให้กลับไปช่วยจอมซึ่งถูกยิง ถวิลห่วงลูกวกกลับไปช่วยใหญ่ขยับเข้ากอดปิ่นอนงค์จึงได้รู้ว่าเธอมีเลือด ท่วมตัว
“ปิ่นถูกยิง...ปิ่น ตื่นขึ้นมามองหน้าฉัน ปิ่นๆ” ใหญ่ละล่ำละลัก
“คุณใหญ่ ปิ่นไม่เป็นไร ปิ่นไม่เจ็บเลย คุณใหญ่ไม่ต้องห่วง”
“แข็งใจไว้นะปิ่น เปี๊ยกมาช่วยกัน”
“คุณ ใหญ่ สัญญากับปิ่นนะคะว่าคุณใหญ่จะไม่ผูกใจเจ็บคุณนาย แม่ปิ่น แล้วก็ศัตรูคุณใหญ่ทุกคน ปิ่นไม่ได้ขอเพื่อแม่หรือคนเหล่านั้น แต่ปิ่นขอเพื่อตัวคุณใหญ่เอง ปิ่นอยากเห็นคุณใหญ่ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข” ปิ่นอนงค์อ่อนแรงลงทุกที
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
No comments:
Post a Comment