{[['
']]}
']]}
สามขาเมาท์ประจำโมเดล รวมพลอยู่ที่ร้านส้มตำข้างออฟฟิศ ปลาหวาน กับคิว กำลังอุ่นไก่ปิ้งอยู่หน้าเตา ส่วนแหนมนั่งตาติดหนังสือพิมพ์ อ่านข่าวเสียงดัง
“เพียงดาวรถคว่ำหวิดดับพร้อมแฟนหนุ่ม”
“คุณดาวคงทำงานหนัก ต้องขับรถหลับในแน่ๆ เลย” แม่ค้าส้มตำว่า
แหนมรู้ลึกรู้ดีตามเคย “ไม่ใช่หรอกป้า เค้าทะเลาะกัน”
ปลาหวานมองหน้าเป็นเชิงเบรกแหนม
“คนของกองถ่ายกูดี้มาเม้าท์กับชั้นย่ะ ว่าคุณดาวไปอาละวาดถึงโน่น”
แม่ค้าอยากรู้ขึ้นมา “ทะเลาะอะไรกันเหรอ?
ปลาหวานตอบแทน “แหมแก ลิ้นกับฟันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง”
แหนมเหน็บ “กระทบกับหลักกิโลน่ะสิ จนเข้าโรงพยาบาลอย่างนั้น คนอะไรเจ้าอารมณ์” หันมาทางคิว “นี่คิวแกเป็นผู้ชายน่ะ ถ้าได้แฟนอย่างคุณดาวแกจะเอามั้ย”
“ได้แต่ไม่ผูกพัน! คุณดาวน่ะเค้าสวยใครๆ เห็นก็ต้องชอบ แต่นิสัยเจ้าอารมณ์ของเค้านี่สิน่ากลัว เกิดวันดีคืนดี ทะเลากันคว้าปืนมายิงถึงตายเลยนะครับ” คิวสยอง
แหนมดีใจที่คิวเข้าข้าง
“เห็นมั้ยนังปลาหวาน” แหนมจ่ายเงินแล้วรับของมา “ใครๆ เค้าก็เห็นว่าคุณดาวเค้าน่ากลัว ชั้นว่าโอมออกจากโรงพยาบาลคราวนี้ต้องเลิกกับคุณดาวแน่ๆ”
“ชั้นว่าไม่เลิกหรอกย่ะ เค้าน่ะรักกัน” ปลาหวานมั่นใจ
แหนมกะปลาหวานเดินเถียงกันออกไป
“เดี๋ยวก่อนสิ ยังเม้าท์ไม่รู้เรื่องเลย”
แม่ค้าเซ็ง
อามคุยเฟซบุ๊คกับใบเฟิร์นอยู่ท่าทางเครียดๆ
“พี่อามเป็นอะไรรึเปล่าคะ วันนี้ท่าทางเครียดๆ” ฝ้ายสวมวิญญาณใบเฟิร์นพิมพ์ถาม
อามพิมพ์ตอบ “มีเรื่องไม่สบายใจครับ พี่ชายอยู่โรงพยาบาล วันนี้พี่ขอโทร.หาเฟิร์นได้ไหม พี่อยากคุยกับเฟิร์น”
“ไม่สะดวกค่ะ” ฝ้ายพิมพ์ตอบ
“งั้นถ้าว่าง เฟิร์นโทรหาพี่ก็ได้ นี่ครับเบอร์พี่ 089999xxxx พี่อยากคุยด้วยจริงๆ”
อามพิมพ์เลขเบอร์โทรศัพท์ แล้วมองลุ้น พอเห็นเฟิร์นไม่ตอบกลับมา อามถอนหายใจ
“พี่ขอโทษที่ทำให้ไม่สบายใจ งั้นคืนนี้แค่นี้นะครับ”
อามออกจากเฟซบุ๊ค แล้วถอดเสื้อ หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
ครู่ต่อมาอามนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ มองมือถือแล้วถอนหายใจที่เฟิร์นไม่โทร.มาจริงๆ
ทันใดนั้นมือถือดังขึ้น อามเห็นเบอร์แปลกๆ รีบรับสาย เพราะคิดว่าอาจเป็นเฟิร์น
“ ฮัลโหลครับ...” อามดี๊ด๊า “น้องเฟิร์นจริงๆ เหรอครับเนี่ย” ท่าทางดีใจสุดๆ
ฝ้ายอยู่ในห้อง ท่าทีเก้ๆ กังๆ เคอะเขิน คุยมือถือกับอาม
ฝ้ายแอ๊บเสียงหวานหยด “ค่ะ เฟิร์นเห็นพี่อามไม่สบายใจ เลยโทร.มาหาค่ะ”
ข้างๆ ฝ้ายมีซองซิมมือถือใหม่วางอยู่ และซิมอีนเดิมวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง
“เห็นบอกว่าพี่ชายเข้าโรงพยาบาล เป็นยังไงบ้างแล้วคะ”
“ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง”
“พี่อามอย่าคิดมากนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน”
“แค่รู้ว่าน้องเฟิร์นเป็นห่วง แล้วโทรมาหาพี่ พี่ก็สบายใจขึ้นมากแล้วครับ”
อามออกอาการดีใจมากๆ ทิ้งตัวนอนบนเตียง ได้คุยมือถือกับฝ้ายแต่คิดว่าเป็นใบเฟิร์นอย่างสบายใจ
ฝ้ายคุยมือถือกับอามอยู่
“ค่ะ กู๊ดไนท์นะคะ ฝันดีค่ะ”
ฝ้ายวางสาย ถอนใจโล่ง แล้วมีความสุขที่ทำให้อามหายเครียดได้
จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ฝ้ายตกใจรีบไปเปิด อามยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง
“มีอะไรไอ้อาม?”
อามดีใจสุดๆ “น้องเฟิร์นเค้าโทรมาหาชั้นแล้ว” แล้วเดินเข้ามาในห้อง นั่งตรงโต๊ะเครื่องแป้ง
ฝ้ายเหวอกลัวอามเห็นซิมมือถือ เลยเดินไปเอาตัวบังซิมไว้ แล้วแอบหยิบซิมเก็บ
“เหรอๆๆ เค้าว่ายังไงบ้าง?”
อามอยู่ในอาการเพ้อ “เสียงเค้าหวานมาก พูดจาก็เพราะ สมกับเป็นลูกผู้ดี ตัวจริงเค้าต้องสวย น่ารัก เรียบร้อยแน่ๆ”
“แค่เสียง รู้ขนาดนี้เลยเหรอ”
“อยู่แล้ว น้ำเสียงก็บอกบุคลิกคน อย่างเสียงบาดรูหูอย่างแก หน้าตาก็ทุเรศเหมือนเสียงไง”
“ย่ะ” ฝ้ายเบ้ปาก ด้วยความหมั่นไส้
“ถ้าแกไม่เชื่อนะ วันที่ไปเจอน้องเค้า ชั้นจะถ่ายรูปมาให้แกดู”
ฝ้ายตกใจ “นี่คิดจะไปเจอน้องเค้าด้วยเหรอ”
“เออสิวะ คนเป็นแฟนกันก็ต้องเจอหน้ากันสิ ครั้งต่อไปชั้นจะนัดเจอเค้าแล้ว”
ฝ้ายกลุ้มๆ อามยิ้มเพ้อคิดถึงใบเฟิร์น
วันต่อมา ดีนี่สวมแว่นดำ ใส่บิกินี่ นอนบนแพยางที่สระว่ายน้ำคอนโด จิบมาการิต้าอยู่ เป้ากบว่ายน้ำมาหยิบแก้วมาการิต้าที่แพดีนี่
“เสียดายเน๊าะ ที่นังดาวไม่ตาย ป้าอุตส่าห์ตัดชุดดำเตรียมไว้ไปงานศพมัน”
“ป้าอย่าไปพูดแบบนั้นสิคะ มันไม่ดี”
“จริงด้วย พวกเราบารมีสูง พูดอะไรไปเดี๋ยวจะเป็นจริง ได้ข่าวว่านังดาวมันออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ แต่ว่าโอมยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย”
“เหรอคะ ดีนี่อยากไปเยี่ยมโอมจังเลย แต่กลัวพี่ดาวจะเข้าใจผิดอีก”
ป้ากบยุส่ง “ก็นังดาวมันออกจากโรงพยาบาลแล้ว ดีนี่ก็ไปสิ จะได้ถือโอกาสทำคะแนนด้วยไง คนเราเห็นใจกันตอนเจ็บเนี่ยแหล่ะ”
“ไม่เอาอ่ะค่ะ ดีนี่ไม่อยากให้เค้ามีปัญหากันอีกแล้ว”
“เบื่อคนดี!!” ป้ากบกัด
ดีนี่ใส่แว่นดำเดินถือดอกไม้เข้ามาถึงหน้าห้องโอม หยุดดมดอกไม้อย่างอารมณ์ดี แล้วเปิดประตูเข้าไปเห็นโอมนอนอยู่บนเตียง ดีนี่ยิ้มจะพุ่งเข้าไปหา
แต่แล้วเพียงดาวในชุดลำลอง ลุกเดินจากโซฟาเข้ามาหา ยื่นน้ำให้โอมจิบ
ดีนี่ชะงัก แอบยืนดูอยู่ที่หน้าประตู
“ขอบคุณนะครับคุณดาว”
เพียงดาวพยุงโอมขึ้นมาจิบน้ำ โอมล้มตัวลงนอนอยากทุลักทุเล ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บไปทั่วร่าง
เพียงดาวตกใจ “โอม!”
เพียงดาวรีบเข้ามาช่วยพยุงตัวโอมลงนอน วินาทีนั้นเพียงดาวมองเห็นสภาพโอมแล้วสงสารนัก
“ชั้นขอโทษนะทำให้โอมเป็นแบบนี้
“ไม่เป็นไรครับคุณดาว แต่ต่อไปผมอยากให้คุณดาวเชื่อใจผมและใจเย็นมากกว่านี้”
“โอมไม่มีอะไรกับเค้าจริงๆ ใช่ไหม”
โอมมองจ้องหน้าเพียงดาว สีหน้าจริงจังแล้วพยักหน้า
“ชั้นขอโทษโอม ชั้นกลัวจะเสียโอมไป”
โอมมองแล้วเข้าใจ และรู้สึกสงสารเพียงดาวจับใจ ดึงร่างเพียงดาวเข้ามากอด
“ผมไม่มีวันไปจากคุณดาวหรอกครับ นอกจากคุณดาวจะทิ้งผม”
ดีนี่เห็นเพียงดาวกับโอมกอดกัน ดีนี่ผิดหวัง
“งั้นเดี๋ยวชั้นไปถามหมอดีกว่าว่าเมื่อไหร่โอมจะได้กลับบ้าน ชั้นคิดถึงโอมจะแย่แล้ว”
โอมยิ้มๆ เพียงดาวเดินออกไป
เพียงดาวเดินออกมาจากห้อง แต่ที่หน้าห้องไม่เห็นดีนี่อยู่แล้ว
เพียงดาวกดลิฟท์แล้วเดินเข้าไป โดยไม่รู้ว่าดีนี่แอบมองอยู่
เสียงอามเรียก “พี่ดีนี่ครับ!!!”
ดีนี่หันเห็น อาม แม่อ้อย และฝ้าย เดินมาอีกด้านหนึ่ง ทั้งหมดช่วยกันถือปิ่นโตและพวงมาลัยดอกไม้ ดีนี่ไหว้แม่
“พี่ดีนี่มาเยี่ยมพี่โอมเหรอครับ?” อามดี๊ด๊า
“ใช่ค่ะ แต่พี่ดีนี่เห็นโอมอยู่กับพี่ดาว เลยไม่อยากให้พี่ดาวเข้าใจผิด”
“งั้นไว้เจอกันใหม่นะคะ” ดีนี่ชะงักรู้ว่าฝ้ายไล่ตัวเองทางอ้อม
“พี่ดีนี่เป็นเพื่อนพี่โอม มาเยี่ยมพี่โอมแล้วทำไมพี่ดาวต้องโกรธด้วย เข้าไปเลยครับ มากับพวกผมก็ได้”
ดีนี่แสร้งทำทีเป็นไม่สบายใจ “แต่ว่า...”
แม่อ้อยบอก “ไม่เป็นไรหรอกหนูดีนี่ ไป เข้าไปเยี่ยมโอมกันเถอะ”
แม่อ้อย อาม และฝ้ายเดินนำดีนี่เข้าห้องไป
โอมกระอักกระอ่วนใจอยู่บนเตียงคนไข้ มองดีนี่แล้วนึกถึงเรื่องที่ดีนี่จูบตนที่หัวหิน ดีนี่ช่วยแม่เทแกงใส่ชามอยู่ กับอาม ฝ้าย
“น่าทานจังเลยค่ะแม่”
“โอมเค้าบ่นว่าอยากกินต้มจืดฟักน่ะ แม่เลยทำมาให้”
ดีนี่มองพวงมาลัยดอกไม้ “แม่คะ แม่เตรียมดอกไม้ไหว้ศาลพระภูมิไว้ไม่ใช่เหรอคะ ดีนี่ว่าแม่รีบไปไหว้ดีกว่านะคะ เดี๋ยวดอกไม้จะเฉาซะก่อน”
“ก็ดีเหมือนกันดีนี่ งั้นแม่ฝากโอมด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่รีบไปรีบมา”
ฝ้ายมองดีนี่ไม่พอใจนัก แต่จำใจช่วยแม่อ้อยกับอามถือของออกไป ดีนี่ยกสำรับมาให้โอมแล้วจะป้อน
“ทานหน่อยสิคะ ไม่งั้นเดี๋ยวดีนี่แย่งทานนะคะ...”
“ผมทานเองครับ...” ดึงช้อนมาจากดีนี่แล้วตักอาหารไม่คุยกับดีนี่
“โอมคะ..เรื่องที่หัวหินดีนี่ขอโทษนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ...แต่ผมมีเรื่องจะขอร้องดีนี่” ดีนี่ชะงัก “วันนี้ดีนี่กลับไปก่อนได้ไหมครับ” ดีนี่อึ้งเหมือนโดนไล่ “ผมกลัวคุณดาวมาเห็นแล้วจะเข้าใจผิด...”
ดีนี่หน้าชาแต่พยายามเก็บอาการแล้วทำตัวน่าสงสาร “ค่ะ...หายไวๆ นะคะโอม”
ดีนี่กำลังจะออกไปแล้วหันดูเห็นโอมกำลังกินแกงฟักแม่อ้อยอยู่
ขณะที่ดีนี่ยืนรอลิฟท์ มองตัวเลขชั้นที่ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นมา ประตูลิฟท์เปิด เพียงดาวออกมา ดีนี่ทำเป็นตกใจ
“พี่ดาว!” ดีนี่ทำท่าจะเดินหนี เพียงดาวกระชากดีนี่ไว้
“ยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ!”
“คือว่าโอมเค้า...”
เพียงดาวรู้ทันดีนี่ “เลิกอ้างโอมสักที ชั้นเบื่อจะเล่นเกมกวนประสาทของเธอจะแย่อยู่แล้ว โอมเค้าบอกชั้นหมดแล้วว่าเค้าไม่ได้มีอะไรกับเธอ”
“โอมเค้าบอกอย่างนั้นเหรอคะ ถ้างั้นพี่ดาวก็เชื่อโอมเถอะค่ะ ผู้หญิงเราต้องหัดโง่ให้ถูกเวลา”
“เธอด่าว่าชั้นโง่เหรอ!!” เพียงดาวของขึ้น
“เปล่านะคะ ดีนี่ไม่ได้ว่าพี่ดาว พี่ดาวอย่าอารมณ์เสียสิคะ เดี๋ยวจะไปทะเลาะกับโอมอีก โอมเค้ายิ่งเพลียอยู่”
“นี่แกเข้าไปหาโอมแล้วเหรอ?”
“ดีนี่ก็แค่ทำแกงฟักมาฝากเค้านะค่ะ โอมเค้ายังชมเลยนะคะว่าแกงฟักของดีนี่อร่อย ขอเติมตั้งหลายชาม ดีนี่ขอตัวก่อนนะคะ”
ดีนี่เน้นตรงคำว่าแกงฟักอย่างจงใจ แล้วรีบออกไป เพียงดาวรีบพุ่งเข้าไปห้องโอมทันที
เพียงดาวพุ่งเข้ามาในห้อง เห็นโอมกำลังกินแกงฟักอยู่อย่างเอร็ดอร่อย เพียงดาวอึ้ง
“อร่อยมากไหมโอม!”
“อร่อยครับ...คุณดาวทานด้วยกันไหมครับ”
“โอมนี่กินง่ายนะ กินไม่เลือกเลย!” โอมงง เพียงดาวดึงจานข้าวโอมไปทิ้งลงถังขยะทันที
โอมเหวอ “คุณดาวเป็นอะไรครับ?”
“เลิกตีหน้าซื่อได้แล้ว! ชั้นไม่อยู่แป๊ปเดียวโอมก็นัดมันขึ้นมาหาเลยเหรอ”
“คุณดาวเจอดีนี่เหรอครับ”
“ยอมรับแล้วเหรอโอม ว่าโอมให้มันมาเจอจริงๆ”
“ผมไม่ได้นัดเค้ามานะครับ เค้ามาของเค้าเอง ผมไม่อยากให้เราทะเลาะกันเลยให้เค้ากลับไปก่อน ผมแคร์คุณดาวนะครับ”
“ถ้าแคร์ชั้นจริง โอมจะมานั่งกินกับข้าวที่มันทำมาให้แบบนี้เหรอ!”
“กับข้าวนี่ของแม่ผมครับ”
เพียงดาวไม่เชื่อ “เลิกเอาแม่มาอ้างเสียทีโอม กลิ่นน้ำหอมมันติดตัวก็บอกว่าของแม่ มันทำกับข้าวมาให้ก็บอกว่าของแม่ ชั้นคิดว่าชั้นจะลืมทุกอย่าง แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ แต่โอมก็ไม่เลิกวุ่นวายกับมันสักที”
โอมระอาใจ “ทำไมเรากลับมาทะเลาะกันเรื่องนี้อีกแล้วครับ ไหนว่าเราจะเชี่อใจกัน”
“ชั้นจะเชื่อใจเธอก็ได้ แกงนี่ฝีมือแม่ใช่ไหม แล้วไหนล่ะแม่”
“แม่ลงไปไหว้พระครับ”
“ลงไปไหว้พระเหรอ!!” เพียงดาวกระชากถ้วยแกงฟักมา โอมดึงมือไว้
“อย่านะครับคุณดาว”
เพียงดาวไม่สนใจ โอมยื้อยุดอยู่กับเพียงดาวไปมา
แต่ในที่สุดเพียงดาวก็กระชากถ้วยแกงฟักจากโอมมาอย่างแรง เป็นจังหวะเดียวกับที่แม่อ้อย อาม และฝ้ายเปิดประตูเข้ามาพอดี น้ำแกงฟักในถ้วยสาดโดนหน้าแม่อ้อยเต็มๆ
ฝ้าย อาม และโอมตกตะลึง
“แม่!!” โอมคราง
เพียงดาวหันไปดูเห็นว่าหน้าแม่อ้อยเลอะแกงไปหมด เพียงดาวถึงกับอึ้ง
“แม่คะ...ดาว...ดาวขอโทษ”
แม่อ้อยงงมาก “หนูดาว นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
“คือ..ดาวเค้าเข้าใจผิดคิดว่าดีนี่เป็นคนทำกับข้าวมาให้ผมน่ะครับ” โอมว่า
“แกงนี่ แม่เป็นคนทำให้โอมเอง!” แม่อ้อยบอก
“แต่เมื่อกี๊ดีนี่มันไปบอกดาวว่ามันทำกับข้าวมาให้โอม มันโกหกดาว...” เพียงดาวอธิบาย
ทว่าอามรีบแทรกขึ้นอย่างไม่พอใจ “พอเถอะพี่ดาว! จะโทษคนอื่นไปถึงไหน”
โอมปรามน้อง “ไอ้อาม!!”
“ทำไมครับพี่โอม พี่โอมไม่เห็นเหรอครับว่าเค้าทำกับแม่เรายังไง ถึงตอนนี้พี่โอมยังจะเข้าข้างเค้าอีกเหรอครับ!”
โอมอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“แม่คะ ดาวขอโทษค่ะ ดาวไม่รู้จริงๆว่ากับข้าวนี่แม่ทำ...”
อามสวนออกมาด้วยความโกรธ “พอทีเถอะครับ! ทำผิดแล้วก็มาขอโทษ แล้วมันต้องเป็นแบบนี้ไปอีกกี่ครั้ง ทำไมพี่ดาวไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเองบ้าง”
“แม่ว่าโอมกับดาวแยกกันอยู่ซักพักเถอะนะ” แม่อ้อยบอก
เพียงดาวได้ฟังแล้วอึ้ง หมายความว่ายังไงคะแม่”
“ถ้าดาวอยู่คนเดียวอาจจะมีเวลาทบทวนว่าควรจะต้องปรับปรุงตัวยังไงบ้าง”
เพียงดาวพยายามจะอธิบาย “แม่คะ...”
source from: manager.co.th
No comments:
Post a Comment