{[['
']]}
']]}
อ่านละคร ปิ่นอนงค์ ตอนที่ 4 วันที่ 19 มิ.ย. 55
ครองสุขโวยลั่น “ปล่อย ปล่อยนะไอ้พวกบ้า พวกแกจะทำอะไรฉัน”
“เฮ้ย.. พูดกันดีๆ สิ อะไรวะ ปล่อย ๆ”
สมุนไม่สนลากทั้งคู่ไป
“นี่ แกยอมแพ้ไอ้จอมเหรอเนี่ย แกเป็นเสือร้ายนะโว้ย”
“แต่ฉันไม่อยากเป็นสง เสืออะไรทั้งนั้น ฉันเกลียดการใช้กำลัง” ปานเทพโอด
“ถ้าแกไม่สร้างบารมีกับพวกคนงาน แกจะเข้าไปล้วงความลับจากพวกนั้นได้ไง”
ทัศนีย์เดินมา ส่งเสียงดังลั่น “นั่งปิ่น ป้าอุ่น ไปไหนกันหมด”
ใหญ่ร้องทัก “ไงจ๊ะ น้องสาว”
ทัศนีย์เห็นพวกใหญ่ ชะงัก รีบหลบตา “ไม่มีอะไรค่ะ คุณใหญ่ ขอโทษค่ะ”
ใหญ่ตบไหล่ปานเทพ ให้กำลังใจ
ใหญ่บีบไหล่ปานเทพ
“เห็นมั้ย ใครๆ ก็กลัวเรา แกต้องเชื่อว่า แกคือปาน ป่าหวายความโฉด..ชั่ว..ร้าย คือตัวตนของแก แสดงบทบาทบ่อยๆ จะได้ชิน”
ปานเทพพยายามสุดชีวิต เปลี่ยนแววตาเป็นดุดัน สบตากับใหญ่
ปิ่นอนงค์จัดผลไม้ใส่จานเสร็จ ยกไปที่ประตู อุ่นเรือนถือถุงเลือดหมู โผล่มาขวาง มองจานผลไม้ แล้วจ้องหน้าปิ่นอนงค์
อุ่นเรือนมองไล่สานตาไปเห็นในครัวมีข้าวกับชามแกงที่กินเหลือในถาด มีร่องรอยการทำครัว ก็เดาออก
“แกจะเอาไปให้ใคร”
ปิ่นอนงค์เครียด “คุณใหญ่สั่งให้ปิ่น...”
อุ่นเรือนสวนออกมาอย่างมีอารมณ์ “ฉันสั่งให้แกอยู่ห่างๆ คุณใหญ่ คำพูดของฉันมันไม่มีความหมายใช่มั้ย”
“แต่ถ้าปิ่นไม่มาทำกับข้าว คุณใหญ่จะเชือดแม่มะลิ”
“ไม่ต้องมาเถียง ถ้าไม่เชื่อฟังกัน ก็ช่างหัวแก”
อุ่นเรือนโกรธ เดินหนีไป
ปิ่นอนงค์รีบวางจานบนโต๊ะ “แม่...” รีบตามอุ่นไป
ปิ่นอนงค์ตามมาเคาะประตูห้องแม่ ที่ขังตัวเองอยู่ในนั้น
“แม่ แม่จ๋า ฟังปิ่นก่อน ปิ่นไม่ได้ดื้อกับแม่นะ ปิ่นทำตามแม่บอกทุกอย่างแต่คุณใหญ่.. คุณใหญ่ไปตามปิ่นมาจริงๆ ปิ่นไม่ได้โกหกแม่ ๆ”
ปิ่นอนงค์มองประตู น้อยใจ เสียใจจนน้ำตาไหลริน แต่รีบเช็ดน้ำตา แล้วลุกลงจากเรือนจะเดินไป น้อยเดินเข้ามาหาถือโทรศัพท์ของปิ่นอนงค์มายื่นให้
“คุณนายโทร.มาให้พี่เอาไอแพก ไอแพรดอะไรนี่แหละ ไปให้ด่วนเลย”
ปิ่นอนงค์ฟังแล้วเครียด “คุณนายอยู่ที่ไหนน้อย”
สองคนสบตากัน
สองคนถูกขังไว้ในบ้านเสี่ยตง ครองสุขหน้าเครียดอยู่ ไม่เชื่อเรื่องใหญ่ไปช่วยปิ่นอนงค์
“ใช่ไอ้ใหญ่จริงๆ เหรอ ที่มาช่วยนังปิ่น มาชิงเงินบ่อน”
ธีระนั่งเครียดที่เตียง “ไอ้เสี่ยตงมันมั่วรึเปล่า”
ครองสุขพยายามบิดลูกบิดประตู ไม่สำเร็จ “คนที่รู้ดีที่สุดคือปิ่นคนเดียวเท่านั้น” ธีระบอก
ครองสุขเซ็งเดินมานั่งแหมะที่เก้าอี้ข้างเตียง นึกแค้นขึ้นมา
“เห็นมั้ยล่ะ นั่งปิ่นนี่มันร้ายกว่าที่คิด รู้เห็นอะไรมันไม่บอกเราซักคำ”
“ระวังไอ้เสี่ยเถอะพี่ เดี๋ยวเงินเราก็จะไม่ได้ ยังต้องเสียปิ่นให้มันฟรีๆ อีก”
ครองสุขทำตาเขียวใส่ธีระ “ตกลงห่วงนังปิ่นหรือเงินกันแน่”
“โธ่พี่ เข้าใจผิดอีกแล้ว”
ธีระคราง แต่หลบตา
ปิ่นอนงค์หน้าเครียด ถอยรถตั้งลำขับออกไป ใหญ่โผล่พรวดมาตบฝากระโปรงรถ ปิ่นอนงค์หยุดรถ
ใหญ่เปิดประตูถาม “จะไปไหน”
“คุณนายสั่งให้ปิ่นเอาของไปให้ในเมืองด่วนค่ะ”
“ดี ฉันมีธุระพอดี”
ใหญ่ก้าวขึ้นนั่งมาข้าง ๆ
“แต่ว่า...” ปิ่นลุกลี้ลุกลนกลัวครองสุขด่า
“อ้าว..ธุระด่วนก็รีบไปสิ”
ใหญ่เร่งปิ่นอนงค์ต้องขับรถออกไป
บริเวณริมบึงน้ำของไร่พศาล ทัศนีย์นั่งแชทกับแฟน พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ประดิษฐ์คำโต้ตอบหวานหยดย้อย
ปานเทพเข้ามามองโดยยึดเอาคำพูดของใหญ่ที่ดังก้องในหัวเป็นสรณะ
“แกต้องเชื่อว่า แกคือปาน ป่าหวาย ความโฉด..ชั่ว..ร้ายคือตัวตนของแก แสดงบทบาทบ่อยๆ จะได้ชิน”
ปานเทพยิ้มเข้มหน้ากวนเข้ามานั่งด้วยทัศนีย์เขยิบหนี อย่างรังเกียจ
“ทำอะไรอยู่จ๊ะ น้องนีคนสวย”
ทัศนีย์ตัดเยื่อใย “ไม่ใช่เรื่องของแก เอ่อ คุณ...”
ทัศนีย์ลุก ปานเทพลุกตาม ทัศนีย์จะไป ปานเทพจับข้อมือเอาไว้
“เรียกพี่ก็ได้ เราไม่ใช่คนอื่นคนไกล เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก”
ทัศนีย์ร้องลั่น โวยวาย “ปล่อยนะ ไอ้บ้า แกกับฉันมันคนละชั้น”
ปานเทพยิงมุก “โบราณเค้าว่า ผู้หญิงด่า แปลว่า ผู้หญิงรัก”
ทัศนีย์สะบัดมือหลุด “ฉันจะฟ้องคุณน้า ว่าแกลวนลามฉัน”
ปานเทพสวมวิญญาณ ปาน ป่าหวาย “แค่จับมือเนี่ยยะ ลวนลาม ลวนลามมันต้องอย่างนี้”
พลางขยับเข้ากอด ทัศนีย์ดิ้น ด่า ร้องให้คนช่วย “ไอ้บ้า ช่วยด้วยๆ”
“แหม ยิ่งดิ้น แก้มยิ่งแดง มาขอจูบที แม่ลูกท้อแก้มแดงของพี่”
ปานเทพพยายามจะจูบแก้ม แต่ถูกทัศนีย์ตบ
“ตบมา ต้องจูบไป”
ทัศนีย์ดิ้นพล่าน หลบเลี่ยง แต่ดันเกิดปากชนกันจริงๆ สองคนอึ้งกันไป
จู่ๆ มีไม้ลึกลับฟาดกลางหลังปานเทพ ไม้ท่อนนั้นหักกระจาย ปานเทพร่วงลงไปกองกับพื้น เอามือกุมหัว
เป็นจินตนาที่ถือไม้ที่เหลือ ชี้หน้าด่าปานเทพ
“ไอ้ชั่วเอ๊ย ไอ้โรคจิต ชอบข่มแหงผู้หญิง ไอ้บ้ากาม”
ปานเทพทรุดลงไปนอน ทัศนีย์วิ่งหนี “อ้าว คุณนี เดี๋ยวซิคะ” จินตนาเรียกไว้
ปานเทพอึ้ง ตาค้าง “เธออีกแล้วเหรอ”
“นี่ นาย นายที่ชนหมาแล้วหนีนี่” จินตนาจ้องหน้า
ปานเทพคราง “เวรแล้ว”
ปานเทพตกใจเพราะนึกได้ว่าเคยเจอกับทัศนีย์ รีบวิ่งหนีไปอีกทาง
จินตนามองตาม “เฮ้ย อย่าหนีนะ”
จินตนาวิ่งตามมาทัศนีย์ ชนเข้ากับจอมจังๆ “คุณจิน”
“จอมเห็นผู้ชายผิวคล้ำๆวิ่งมาทางนี้มั้ย”
“ไม่เห็นนี่ครับ มีอะไรครับ”
“เกิดเรื่องไม่ดีในไร่”
ฟากปิ่นอนงค์ขับรถมาตามทาง หันมามองใหญ่แล้วถาม “คุณใหญ่จะไปลงที่ไหนคะ”
“เธอไปไหน ฉันก็ไปลงที่นั้นแหละ”
ปิ่นอนงค์คิดหาทางชิ่ง แล้วจู่ๆ ก็จอดที่ข้างทาง หน้าร้านขายของ
“ปิ่นจะซื้อของร้านนี้ละค่ะ”
“เหรอ งั้นฉันก็ลงตรงนี้ ขอบใจที่มาส่ง”
ใหญ่ลงรถ ปิ่นอนงค์แกล้งเดินเข้าร้าน แล้วเหลียวมองเห็นใหญ่เดินลับตัวไป ถึงได้รีบออกจากร้าน ขับรถออก
ใหญ่โผล่ออกมามอง หรี่ตายิ้มกวนๆ ที่ปิ่นอนงค์หลงกล
ปิ่นอนงค์นั่งรอในห้องโถงบ้านเสี่ยตง ในมือถือไอแพดเหลียวซ้ายแลขวา หวาดระแวง
สมุน 2 คน เดินออกมาส่งครองสุขกะธีระ ปิ่นอนงค์มองสมุนจำได้ว่าเป็นลูกน้องเสี่ย
ลูกน้องสบตาปิ่นจังๆ แล้วออกไป ปิ่นรีบเอาไอแพดยื่นให้ครองสุข
“นี่ค่ะ ไอแพด”
ครองสุขส่งไอแพดให้ธีระ
“ปิ่นไปนะคะ”
แต่แล้ว ครองสุขกลับผลักปิ่นอนงค์ลงนั่งที่เก้าอี้ “ทำไมแกไม่บอกฉันว่าไอ้ใหญ่มันไปช่วยแกที่รีสอร์ต”
“ใคร ใครบอกคุณนายคะ”
“ใครบอกไม่สำคัญ มันจริงหรือเปล่า” ครองสุขคาดคั้น
“ค่ะ ลูกค้าของคุณนายจะข่มเหงปิ่น คุณใหญ่ไปช่วยปิ่นไว้”
ครองสุขโกรธ “แกมีอะไรกับไอ้ใหญ่มันแล้วใช่มั้ย มันถึงได้ห่วงใยแกนัก”
“ไม่นะคะ ปิ่นไม่ได้มีอะไรกับคุณใหญ่”
“แกโกหกฉันเรื่องเงินค่าผ่าตัดแม่แก แกไม่ได้กู้มา แต่ไอ้ใหญ่มันให้เงินแกใช่มั้ย”
“ปิ่นไม่ทราบว่าเป็นเงินของใคร ปิ่นเห็นเงินอยู่ในกระเป๋า” ปิ่นอนงค์บอกสีหน้าเครียดๆ “ปิ่นเลยเอาไปจ่ายให้โรงพยาบาล”
ครองสุขโกรธจนบันดาลโทสะ ตรงเข้าตบปิ่นอนงค์ ติดๆ กัน 4 ฉาด
ชี้หน้าปิ่นอนงค์ ที่ร้องไห้อย่างเสียใจ และตกใจ “อีไร้เดียงสา ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อ แกเสียตัวให้มันแล้วล่ะสิมันถึงได้ลงทุนเอาเงินที่มันปล้นจากบ่อนเสี่ยตงมา ให้แก”
ปิ่นอนงค์พนมมือ “ไม่จริงค่ะ ปิ่นกับคุณใหญ่ไม่มีอะไรกันจริงๆ ปิ่นสาบานได้ค่ะ”
สมุน 2 คนเข้ามา คนหนึ่งบอก “คุยกันเสร็จหรือยัง เสี่ยรอปิ่นอยู่”
ปิ่นอนงค์สะดุ้ง
“โทษฐานที่โกหกฉัน ไป.. แกต้องไปชดใช้เงินที่เสี่ยตงถูกไอ้ใหญ่มันปล้นไป”
สมุนตรงเข้าหาปิ่นอนงค์
ปิ่นอนงค์รีบลุกไปนั่งพับเพียบไหว้ครองสุข
“พาปิ่นกลับเถอะค่ะ คุณนาย อย่าทิ้งปิ่นเลยนะคะ ปิ่น...” ครองสุขสะบัดตัวเดินไป ธีระหันมามองปิ่นอนงค์ทั้งสงสารและเสียดาย “จะหาเงินมาใช้เสี่ยเค้าเอง คุณธีระๆ ช่วยปิ่นด้วยค่ะ”
สมุนเข้าล็อกแขนปิ่นอนงค์สองข้างลากไป ปิ่นอนงค์ดิ้นขัดขืนในสภาพขาสองข้างลอยไม่ติดพื้น
“ปล่อย ปล่อยฉัน”
ครองสุขเดินออกมากับธีระ ขณะที่ธีระเหลียวหลังตาละห้อยสงสารปิ่นอนงค์
“พี่ แล้วจะกลับไปบอกแม่ปิ่นว่ายังไง”
ครองสุขตะคอก “มันเรื่องของฉัน ไปได้แล้ว”
ครองสุขหยิกแขนธีระ แล้วตีแขน ทั้งคู่ขึ้นรถขับออกไป
ใหญ่ซึ่งแอบมองอยู่เริ่มเป็นกังวล เพราะไม่เห็นปิ่นอนงค์ออกมาสักที
ปิ่นอนงค์ถูกผลักตัวเข้ามาในห้อง จากนั้นสมุนเสี่ยตงก็ปิดประตูล็อคทันที ปิ่นอนงค์พยายามเขย่าประตู
“ปล่อยฉันออกไปนะ เปิดประตูซิ คุณนาย ผู้จัดการ”
เสี่ยตงใส่เสื้อคลุมเดินออกมาจากด้านใน “อย่าร้องให้เหนื่อยเลย คราวนี้ เธอหนีฉันไม่พ้นอยู่แล้ว”
ปิ่นอนงค์ปาดน้ำตา ตั้งสติแล้วไหว้อ้อนวอน
“ถ้าเสี่ยอยากได้เงินที่คุณใหญ่ปล้นไปคืน ปิ่นจะหามาให้อย่าทำอะไรปิ่นเลยนะคะ”
“แต่ฉันไม่อยากได้เงินแล้ว”
เสี่ยเดินเข้าหา ปิ่นอนงค์ลุกถอยหนี “เสี่ยทำอย่างนี้ บาปนะคะ ปิ่นมีคนที่ปิ่นรักอยู่แล้ว”
“อ๋อ.. ไอ้ใหญ่น่ะเหรอ เดี่ยวเรามีความสุขกันแล้ว ฉันจะไปคิดบัญชีมันอีกที”
ปิ่นอนงค์พุ่งไปที่ประตู เสี่ยตงกระโดดเข้ากอดข้างหลัง กระซิบข้างหู ปิ่นอนงค์รังเกียจเหลือเกิน
“ยอมฉันดีๆ เถอะปิ่น เป็นของฉัน แล้วเธอจะมีทุกอย่าง บ้านรถ เงินทอง ไม่ต้องไปเป็นขี้ข้าคุณนายครองสุขอีกต่อไป”
อ้อนวอนแล้วไม่เป็นผลปิ่นอนงค์ขอสู้ตาย อาศัยทีเผลอเอาหัวหงายไปโขกหน้าเสี่ยตงสุดแรง จนเสี่ยผงะ ปิ่นอนงค์วิ่งไปเข้าห้องน้ำ ปิดประตูล็อค เสี่ยตงปากแตกเลียเลือด ด้วยความโมโห
“ปิ่นอนงค์ เปิดประตู อย่าใช้ฉันโมโห ไม่งั้นเธอเจ็บตัวแน่”
มือใหญ่ยื่นออกไปสับคัทเอาท์ ตรงแผงควบคุมไฟลง ทำให้ภายในห้องเสี่ยตงที่ปิดม่านหมด ไฟดับพรึ่บ เสี่ยตงกำลังกระชากประตูห้องน้ำ ชะงัก
บรรดานักพนันชายหญิงกว่า 20 คน ที่นั่งกันอยู่ตามโต๊ะ ตามมุมต่างๆ เห็นไฟดับ ต่างตกใจกันอลหม่าน ตะโกนถามงงๆ
“เฮ้ย อะไรวะ”
ต่างคนต่างลุกพรวดพราด มีเสียงดังขึ้นอีก “ตำรวจบุกรึเปล่า เฮ้ย”
ด้านเสี่ยตงถอดเสื้อเหงื่อแตกพลั่ก ยืนเกาะระเบียง สมุนเดินสอดส่องที่หน้าต่าง เลิ่กลั่ก
“อะไรกันวะ ตำรวจรึเปล่า” เสี่ยตงตะโกนถาม
สมุนคนนั้นเลิ่กลั่ก “ไม่ใช่เสี่ย”
“ไม่ใช่ก็ไปดูที่ คัทเอาท์ สิวะ ไอ้โง่”
เสี่ยตวาด สมุนรีบออกไปกัน
ส่วนปิ่นอนงค์อกสั่นขวัญแขวนอยู่ในห้องน้ำ เสียงเคาะประตู
“ปิ่น เปิดประตู ปิ่น”
ปิ่นอนงค์ยินเสียงก็จำได้ “คุณใหญ่” รีบเปิดล็อคมือไม้สั่น เห็นใหญ่ยิ่งดีใจ
“คุณใหญ่ มาได้ยังไงคะ”
“ไม่ต้องถาม ออกไปจากที่นี่ เร็ว”
ใหญ่ฉุดข้อมือปิ่นอนงค์ออกไป
ใหญ่จูงมือปิ่นอนงค์เดินลงมาชั้นล่าง ไม่มีใครอยู่ ใหญ่ชักปืนที่ซ่อนไว้ในเสื้อออกมา ระแวดระวังตัว
ไฟเปิดพรึ่บ ใหญ่กับปิ่นอนงค์สะดุ้ง เสี่ยกับสมุน 4 คน เข้ามาจากด้านหนึ่ง เล็งปืนในมือมาที่สองคน
ไวเท่าความคิดใหญ่ฉุดข้อมือปิ่นอนงค์ไปที่ประตู ประตูเปิด สมุนอีก 4 คน โผล่เข้ามาดัก เล็งปืนใส่ใหญ่
ใหญ่ได้แต่ส่ายปืนไปมา จับตัวปิ่นอนงค์ไว้มั่น
“กล้ามากนะ แกเอาเงินฉันไป ทำร้ายฉันกับลูกน้องแล้วยังมีหน้ามาเหยียบบ้านฉันอีก” เสี่ยตงโกรธจัด
“เรื่องของแกกับฉันไม่เกี่ยวกับปิ่นอนงค์ ปล่อยผู้หญิงไปแล้วแกกับฉันมาเคลียร์กัน”
“คิดไม่ผิดจริงๆ ว่าแกต้องมาช่วยปิ่น อย่างว่าแหละ ผัวมันก็ต้องรักต้องห่วงเมียธรรมดา ฉันไม่สนผู้หญิงมีราคีอย่างเธอแล้วปิ่น ฉันสนใจส่วนแบ่งหลังจากไอ้ใหญ่ตายมากกว่า”
ปิ่นอนงค์ตกใจ หันไปมองหน้าใหญ่ร้องเตือน “คุณใหญ่ ระวัง”
ใหญ่ชะงักด้ามปืนตีเข้าท้ายทอยสุดแรง ร่างใหญ่ทรุดลงซวนเซสลบคาที่ สมุนที่ตีใหญ่ข้างหลังเก็บปืน หน้าเหี้ยม ปิ่นตกใจ หน้าซีด
ลูกสมุนกะเสี่ยตงยิ้มเหี้ยมเกรียม
ครองสุขฟังโทรศัพท์อยู่ในสายที่ห้องทำงาน ธีระมองสนใจใคร่รู้ ครองสุขหน้าเหี้ยม
“ตกลงตามนั้น ไอ้ใหญ่มันไปช่วยนังปิ่นจริงๆ เธอเห็นรึยัง ธีระ”
ครองสุขวางสาย
“นังปิ่นมันไม่ได้ซื่อบริสุทธิ์อย่างที่มันแสดงให้เราเห็นหรอก”
“แล้วไอ้เสี่ยตง มันจะเอายังไงกับไอ้ใหญ่กับปิ่น ต่อไปพี่”
“เอายังไงก็ช่างมัน รู้แต่ว่าตอนนี้เรามีคนช่วยกำจัดไอ้ใหญ่โดยที่เราไม่ต้องเหนื่อยแล้ว”
ครองสุขยิ้มเหี้ยม ธีระครุ่นคิด
อ่านละคร ปิ่นอนงค์ ตอนที่ 4 วันที่ 19 มิ.ย. 55
ละคร ปิ่นอนงค์ บทประพันธ์โดย : รจเรข
ละคร ปิ่นอนงค์ บทโทรทัศน์โดย : ดลกมล คนหลังม่าน
ละคร ปิ่นอนงค์ แนวละคร : โรแมนติก ดราม่า
ละคร ปิ่นอนงค์ผลิตโดย : บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย อ๊อด ธีรศักดิ์ พรหมเงิน
ละคร ปิ่นอนงค์ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ละคร ปิ่นอนงค์ เริ่มออกอากาศตอนแรก วันศุกร์ที่ 15 มิถุนายนนี้
ที่มา manager.co.th
No comments:
Post a Comment