อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 18 มิ.ย. 55

อ่านละคร,

{[['']]}

อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 18 มิ.ย. 55

“มีข่าวมาว่า ไอ้แจ๊คมันกลับมาที่ศรีสัชนาลัยอีกแล้วครับหมวด” ยงยุทธฟังแล้วตกใจ

ooooooo

ขุนเดชยังนิ่งอยู่แต่สีหน้าเคร่งเครียด จนคำปันรบเร้าให้ตอบหลวงลุง เพราะพวกเราทุกคนไม่อยากเห็นเขาทำบาปกรรมต่อไปอีกแล้ว

“ผมอยากหยุดฆ่าคนครับหลวงลุง” ขุนเดชเอ่ยขึ้น คำปันสีหน้าดีใจมาก พลันก็ชะงักเมื่อขุนเดชพูดต่อ “แต่ถึงวันนี้ผมจะบอกหลวงลุงว่า ผมยอมหยุด แต่บาปกรรมที่ผมทำไว้มันก็ไม่ได้หายไปไหน ยังไงผมก็ต้องตามไปชดใช้ในนรก เพราะฉะนั้น ผมคงทำตามที่หลวงลุงขอบิณฑบาตไม่ได้”

คำปันตัดพ้ออย่างผิดหวังที่อุตส่าห์ให้หลวงลุงมาบิณฑบาตแล้วยังหยุดเขาไม่ ได้ หลวงลุงบอกคำปันให้พอได้แล้วเพราะที่ขุนเดชพูดมาคือความจริง ท่านไม่สามารถเปลี่ยนวิถีแห่งความจริงได้ คำปันยังพยายามจะขอร้องอีก ถูกหลวงลุงขัดขึ้นว่า

“ไม่มีใครหลีกหนีเวรกรรมพ้น บาปใดใครก่อมันผู้นั้นย่อมต้องชดใช้ต่อบาป เมื่อขุนเดชคิดว่าตัวเองยอมรับต่อบาป และเห็นว่ามันคือหน้าที่ที่ต้องสานต่อให้จบ อาตมาก็คงไปเปลี่ยนใจขุนเดชไม่ได้”

ขุนเดชเข้าไปกราบแทบเท้าหลวงลุง เอ่ยอย่างมาดมั่น

“ผมกราบขอบคุณหลวงลุงครับ ถ้ามือผมไม่เปื้อนเลือด คนบาปก็จะไม่รู้จักความกลัว” แล้วขุนเดชก็หยิบดาบดำเดินออกไป หลวงลุงมองตามไปเงียบๆ ส่วนคำปันทนไม่ได้ รีบวิ่งตามขุนเดชถามว่าจะไปไหน

“อีกไม่นาน หน้าที่ของผมก็จะจบลงแล้วครับน้า แต่พวกมันแข็งแกร่งมากกว่าที่ผมจะรับมือได้ ผมจำเป็นต้องฝึกเพลงดาบเดือนดับเพิ่มเติมเพื่อไม่ให้มีข้อผิดพลาดอีก”

หลวงลุงเดินตามมาเตือนว่า ท่านเคยได้ยินเรื่องเพลงดาบเดือนดับจากนายเดื่อง เป็นคำเตือนที่ขุนเดชไม่ควรมองข้าม


“ผมทราบครับหลวงลุง” ขุนเดชตอบอย่างมั่นใจ ชักดาบดำออกจากฝัก เพ่งมองด้วยสีหน้าจริงจัง คำปันถามว่าคำเตือนอะไรหรือ ขุนเดชบอกว่า “เพลงดาบเดือนดับเป็นเพลงดาบของเพชฌฆาตโบราณ ผู้ที่ฝึกเพลงดาบนี้ถ้าจิตใจไม่เข้มแข็งพอ จะกลายเป็นผู้เสพติดการฆ่า กระหายเลือดไม่ต่างจากสัตว์ป่าครับน้า”

“ขุนเดช...ความแค้น ความจงเกลียดจงชังของเอ็งต่อคนบาปและวิญญาณของพวกคนบาปที่เอ็งฆ่า มันฝังอยู่ในดาบดำเล่มนี่ ข้าเตือนเอ็งไว้ก่อนว่า ถ้าเอ็งควบคุมไม่ได้ ผลที่จะตามมาจะทำให้เอ็ง...”

“ผมทราบครับ...แต่ผมต้องทำให้ได้ครับหลวงลุง...ผมลาล่ะครับ” ขุนเดชไหว้หลวงลุง มองคำปันเหมือนย้ำการตัดสินใจของตนแล้วเดินออกไป

“ขุนเดช...” คำปันครางออกมาอย่างเจ็บปวด น้ำตา ไหลอาบแก้ม...

ooooooo

กำนันบุญฝึกซ้อมตัวเองเพื่อเตรียมรับมือกับวีรบุรุษบาป โดยสั่งไอ้นะไอ้เนและลูกน้องอีกหลายคนให้รุมกันเข้าชกต่อยตน ไอ้นะไอ้เนลังเลทักท้วงว่ากำนันเพิ่งจะฟื้นจากแผลที่ถูกวีรบุรุษบาปฟัน เกิดพวกตนพลาดพลั้งไปกำนันจะยิ่งแย่

“หมอบอกข้าไม่เป็นอะไรแล้ว” พูดพลางชูมือขวาให้ดู “ส่วนนี่ก็แค่แผลที่โดนนังทิพย์มันกัดแค่นั้น ถ้าพวกเอ็งไม่เข้ามา ข้าจะเอาปืนยิงพวกเอ็งให้ลากเหมือนหมาขาเป๋...เข้ามา!” กำนันสั่งเข้ม ทุกคนเลยต้องลุยเข้าใส่กำนันพร้อมกัน

จังหวะหนึ่งไอ้นะพลาดชกถูกท้องกำนันจนเซไป มันหน้าเสียรีบเข้าไปขอโทษ

“ข้าไม่เป็นไรโว้ย ดี...หนักๆแบบเมื่อกี้นั่นแหละดีแล้ว ข้าต้องพร้อมที่สุด เพราะถ้าข้าเจอไอ้วีรบุรุษบาปอีก ครั้งหน้าจะเป็นการตัดหัวมัน...เข้ามา!!”

ไอ้นะบุกเข้าใส่แต่ถูกกำนันที่กำลังบ้าระห่ำใช้เชิงมวยสุดยอดเล่นงานจน กระเด็นไปสลบเหมือด กำนันท้าไอ้เนที่ยืนเหวออยู่ว่า ถ้าไม่อยากโดนแบบไอ้นะ ก็ต้องงัดฝีมือออกมาให้หมด ไอ้เนบอกว่าถ้าอย่างนั้นตนไม่เกรงใจแล้วนะ แล้วมันก็ลุยเข้าใส่ แต่ก็ถูกกำนันเตะตัดขาล้มเลือดกบปาก กำนันจะตัดสินด้วยหมัดสุดท้าย แต่ก็ต้องง้างหมัดค้างกลางอากาศเมื่อแขนข้างขวาที่ถูกทิพย์กัดมีอาการผิด ปกติ

เวลาเดียวกันนั้น ทิพย์ที่กำลังเดินตามหารำพันเข้าไปในห้องพระ เจองูเห่าตัวเขื่องแผ่แม่เบี้ยจ้องเขม็ง ทิพย์ตกใจยืนตัวแข็งทื่อร้องไห้เสียงดังจนรำพันรีบเข้ามาหาถามว่าเป็นอะไร ทิพย์ร้องไห้ชี้ให้ดูบอกว่างูตัวใหญ่ ตนกลัว แต่พอรำพันมองไปก็พบแต่ความว่างเปล่า บอกว่าลูกคงตาฝาดแล้วเรียกขวัญให้

กำนันยกมือข้างขวาค้างอยู่อย่างนั้นจนไอ้นะวิ่งมาถามว่าเป็นอะไร กำนันบอกว่าเจ็บแผลที่ถูกทิพย์กัด มันปวดแสบปวดร้อนเหลือเกิน ไอ้นะจึงสั่งลูกน้องให้ประคองกำนันเข้าบ้าน
รำพันรู้เข้ารีบมาดู พอเปิดผ้าพันแผลออก รำพันมองตะลึง เพราะแผลเล็กๆที่ถูกทิพย์กัดนั้น บัดนี้กลายเป็นแผลกว้างและมีลักษณะคล้ายเกล็ดงู ไอ้นะมาดูอีกคน มันอุทานอย่างตกใจ

“ทำ...ทำไมแผลพ่อกำนันเป็นแบบนี้ล่ะ ดู...ดูเหมือนเกล็ดงูเลยพ่อกำนัน”

กำนันไล่ทุกคนให้ออกไป ความเกรี้ยวกราดของกำนันทำให้ไอ้นะต้องพารำพันออกไป เมื่อกำนันดูแผลที่แขนก็หน้าเครียด สบถลั่น “โธ่เว้ย!!!”

ooooooo

ที่โกดังร้างถูกจัดเป็นเวทีมวยเถื่อน วันนี้ มีนักพนันและนักมวยเถื่อนมากันพร้อม มวยนัดนี้มีแจ๊คสู้กับนักมวยอีกสองคน พวกนักพนันมวยเฮกันลั่น เมื่อนักมวยลงสนาม

นักมวยสองคนที่รุมกันเข้าเล่นงานแจ๊คพร้อมกัน ถูกแจ๊คจับทุ่มจนกระอักเลือดไปคนหนึ่ง อีกคนที่หันไปคว้าไม้คมแฝกมาสู้ ถูกแจ๊คจับไม้คมแฝกหักราวกับหักไม้จิ้มฟัน แล้วจับนักมวยคนนั้นบีบคอตายคามือ

ทันใดนั้น มีเสียงปืนดังขึ้น เสียงนักพนันร้องตะโกน “ตำรวจ!!” คำเดียวเท่านั้น คนทั้งบ่อนก็แตกฮือหนีกันอลหม่าน

ยงยุทธกับจ่าแท่นนำกำลังตำรวจมาจับมวยเถื่อน แจ๊คยังยืนจ้องตำรวจที่เข้ามาเขม็ง ยงยุทธบอกจ่าให้ไปตามจับพวกนักพนันที่หนี จ่าเป็นห่วงถามว่าหมวดจะรับมือมันคนเดียวไหวหรือ เพราะขนาดวีรบุรุษบาปยัง...

“จ่า!!” หมวดตวาดจนจ่าหยุดกึก “นี่เป็นเรื่องของผมกับมัน ทำตามที่ผมสั่ง”

“ระวังตัวด้วยนะครับ” จ่าบอกอย่างเป็นห่วงก่อนวิ่งออกไป

ยงยุทธแตะไกปืน แต่พริบตานั้น แจ๊คปัดถังน้ำใกล้ๆใส่ ยงยุทธผงะหลบ พอมองไปอีกทีแจ๊คก็หายไปแล้ว ยงยุทธรีบวิ่งไล่ตามไปจนถึงโกดังร้าง เขาถือปืนกวาดไปรอบๆ พริบตานั้น แจ๊คโผล่มาปัดปืนกระเด็นแล้วศอกเข้าหน้าอย่างจังจนเลือดกำเดาไหล ยงยุทธเช็ดเลือดกำเดา ถอดเสื้อตัวนอกออก ตั้งท่าเชิงมวยพร้อมสู้

แจ๊คหัวเราะลั่น หักนิ้วดังกร๊อบสะบัดคอแล้วบุกเข้าใส่ทันที ยงยุทธถูกแจ๊คใช้พลังอันมหาศาลเล่นงานจนจุก ถูกมันจับทุ่มเข้าไปในกองไม้แล้วทุกอย่างก็เงียบไป แจ๊คระเบิดหัวเราะคิดว่ายงยุทธคงสิ้นฤทธิ์ไปแล้ว

แต่พอมันจะเดินออก ยงยุทธก็โผล่พรวดขึ้นมา มันแสยะยิ้มชมว่า “เก่งมาก!! แต่ยังไม่พอ”

ยงยุทธคว้าไม้สองท่อนเป็นอาวุธบุกเข้าหวดไม่ยั้ง จนพลิกสถานการณ์เป็นฝ่ายได้เปรียบ แจ๊คโดนไม้ฟาดจนทรุดเลือดกบปาก มันงัดไม้ตาย ตะโกนก้อง “หมัด...สั่ง...ตาย”

“หมัด...ฟ้า...ฟาด” ยงยุทธตะโกนกลบเสียงของมัน แล้วต่างพุ่งเข้าหากัน

“เปรี้ยง!!” ประดับเข้ามายิงปืนขึ้นฟ้า ยงยุทธชะงักหันมอง ประดับยิ้มให้ยงยุทธอย่างมีเลศนัย

ooooooo

เมื่อกลับมาถึงโรงพัก จ่าแท่นได้ยินยงยุทธเล่าว่า แจ็คถูกทางราชการส่งมาตามล่าวีรบุรุษบาปก็แปลกใจ ยงยุทธบอกว่าผู้ใหญ่ยืนยันมาอย่างนี้แล้ว จ่าแท่นยังไม่อยากเชื่อ เพราะแจ๊คมีหมายจับ มันเองต่างหากที่ต้องถูกลากคอเข้าคุก

“เรื่องหมายจับของไอ้แจ๊ค ไอ้ประดับมันเล่นเส้นสายเคลียร์กับทางผู้ใหญ่ มีข้อแลกเปลี่ยนลดโทษของไอ้แจ๊คลงสองในสามเพื่อให้มันมาช่วยราชการตามล่า วีรบุรุษบาป”

“เพราะวีรบุรุษบาปเคยเกือบถูกมันฆ่าใช่ไหมครับหมวด” ยงยุทธพยักหน้ารับ “ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเล่นกันแบบนี้ ถ้าอิทธิพลมันล้นฟ้า ทั้งที่กฎหมายเขียนด้วยมือ แต่พวกมันกล้าเอาส่วนอื่นลบ ผมว่าเราเลิกเป็นตำรวจกันดีกว่า”

ประดับเดินเข้ามาพอดี มันท้าว่าเอาเลย เพราะพรรคพวกตนรอทำหน้าที่แทนจ่าอยู่แล้ว ตนจะได้ให้มาทำงานที่โรงพัก ที่นี่จะได้มีการเปลี่ยนแปลงบ้าง ยงยุทธบอกจ่าว่าพอได้แล้ว พูดเป็นการเป็นงานว่า

“มันอยากจะใช้เส้นสายบีบบังคับเรายังไงก็ปล่อยให้มันทำไป แต่อย่างเดียวที่มันเอาไปจากเราไม่ได้ก็คือศักดิ์ศรี”

“งั้นแกคงต้องพิสูจน์ฝีมือแข่งกับไอ้แจ๊คหน่อยแล้วยงยุทธ ถ้าแกลากคอวีรบุรุษบาปมาพร้อมกับดาบดำ ของมันไม่ได้ ศักดิ์ศรีแกไม่เหลือแน่” ประดับเอานิ้วจิ้มอกยงยุทธอย่างเหิมเกริม สองเสือจ้องหน้ากันอย่างเอาเรื่อง

กลับถึงบ้านพักตำรวจ ยงยุทธชกกระสอบทรายระบายอารมณ์กดดัน จนดาราถามอย่างเป็นห่วงว่า ที่จ่าแท่นเล่าให้ตนฟังนั้นจริงหรือ ดาราย้ำถามยงยุทธว่า

“เธอจะปล่อยให้พวกประดับตามล่าวีรบุรุษบาปจริงๆเหรอยงยุทธ!!”

“โธ่เว้ย!!” ยงยุทธระดมชกกระสอบทรายอีกหลายหมัดแล้วเอาหัวพิงกระสอบทรายพูดอย่างอัดอั้น “ไม่ใช่จ่าคนเดียวหรอกที่ทนอิทธิพลไม่ได้จนอยากถอดเครื่องแบบทิ้งแล้วหันไป ตั้งศาลเตี้ยสู้กับพวกมัน...ผมก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกันนะดารา”

ดาราสงสาร ดึงยงยุทธไปกอดปลอบใจ ถามว่าเขาจะไม่ทำอย่างนั้นใช่ไหม ให้สัญญาสิว่าจะไม่ทำอย่างนั้น ยงยุทธไม่ตอบแต่ขออยู่คนเดียวเงียบๆสักพัก แล้วเดินเข้าบ้านไปเลย ดาราได้แต่มองตามอย่างเป็นห่วง

ooooooo

ด้วยความเป็นห่วงและร้อนใจ ดาราไปหาขุนเดชที่กระท่อม ร้องเรียกก็เงียบ จนคำปันเข้ามาบอกว่าขุนเดชไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก

“แล้วขุนเดชไปไหนหรือคะน้าคำปัน” ถามแล้วเห็นคำปันมองหน้าตนแล้วถอนใจ ดารายิ่งกังวลถามอย่างสงสัย “มีอะไรหรือคะน้า...”

ดาราเอะใจ ไปตามหาขุนเดชที่ถ้ำศิลา ปากร้องเรียกขุนเดช แต่โสตประสาทยังแว่วเสียงคำปันที่บอกว่า

“น้าเห็นถึงความกลัวที่อยู่ในแววตาของขุนเดช แต่ทั้งน้าทั้งหลวงลุงก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจให้ขุนเดชเลิกได้”

คิดแล้วก็ยิ่งกังวล เดินตามหา ร้องเรียก จิตใต้สำนึกยังแว่วเสียงคำปันพูดอย่างหวาดวิตกว่า

“น้ากลัวเหลือเกินค่ะอาจารย์...ถ้าขุนเดชคิดแต่จะสู้กับพวกมันด้วยไฟแห่งความโกรธแค้น เราอาจจะไม่ได้ขุนเดชคนเดิมกลับมาอีก”

ความห่วงใย กังวล และหวาดหวั่นกับคำบอกเล่า เรื่องขุนเดชของคำปัน ทำให้ดาราเดินตามหาจนทั่วถ้ำศิลา ไม่มีแม้แต่วี่แววว่าขุนเดชมาที่นี่ เธอได้แต่ร้องถามอย่างหมดแรง...

“ขุนเดช...เธออยู่ไหน...”

ooooooo

ที่สุสานโบราณ...

ขุนเดช ที่บอกกับคำปันก่อนลาจากมาว่า “ผมจำเป็นต้องฝึกเพลงดาบเดือนดับเพิ่มเติมเพื่อไม่ให้มีข้อผิดพลาดอีก” มานั่งสมาธิอยู่ท่ามกลางบรรยากาศอันวังเวงน่ากลัว หมอกควันเข้าปกคลุมจางๆ...

ขุนเดชนั่งสมาธิอยู่อย่างนั้น...จนกระทั่งเข้าสู่อีกภวังค์หนึ่ง เขาลืมตาขึ้น หยิบดาบดำที่วางอยู่ตรงหน้า ชักดาบออกจากฝัก หูแว่วเสียงคนเดินมา มองไปเห็นแจ๊คยืนยิ้มร้าย ในมือมีดาบพร้อมสู้

ขุนเดชจิกจ้องเอาเรื่อง ควงดาบดำเข้าสู้กับแจ๊คอย่างบ้าเลือด ฟาดฟันใส่ไม่ยั้ง...

ที่แท้เป็นมโนภาพจากความโกรธแค้นระหว่างการฝึกเพลงดาบเดือนดับของขุนเดชนั่น เอง...เขายังคงควงดาบฟาดฟันอย่างบ้าดีเดือดอยู่คนเดียว เสมือนหนึ่งกำลังต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับแจ๊ค ศัตรูตัวฉกาจที่ตัวเอง เป็นกังวล...

ระหว่างฝึกซ้อมดาบเดือนดับนั้น ขุนเดชคำรามอย่างบ้าเลือดตลอดเวลา...

“คนบาปอย่างพวกแกจะต้องตาย...ตายให้หมดไปจากแผ่นดิน...ตาย...ตาย!!”

ฝึกซ้อมฟาดฟันเหมือนอยู่ในวิญญาณนักฆ่าผู้เหี้ยมโหดกระหายเลือดไม่ต่างจาก สัตว์ป่า จนกระทั่งพบตัวเองอยู่ในสภาพทรุดโทรม หมดแรง คู่ต่อสู้กลายเป็นกำนันบุญศัตรูคู่อาฆาต ผู้บงการฆ่าพ่อตนในอดีตที่ความแค้นยังฝังอยู่ในหัวใจ!

แต่วันนี้ ขุนเดชกลับถูกกำนันเล่นงานจนย่ำแย่ กำนันก้าวเข้ามาพูดอย่างสมเพชว่า

“เพลงดาบเดือนดับของเอ็งมันมีดีแค่นี้เอง

เหรอวะไอ้ขุนเดช” กำนันเข้ากระชากคอเสื้อขุนเดชขึ้นมาเยาะเย้ยว่า “นี่น่ะเหรอวีรบุรุษบาปที่เล่นงานไอ้สัมฤทธิ์ลูกชายข้า...ถ้าฝีมือเอ็งมีแค่ นี้ เอ็งก็อย่าหวังเลยว่าจะหยุดพวกข้าได้”

กำนันจับขุนเดชเหวี่ยงกระเด็นไปหลายตลบ แล้วชักดาบออกมาท้า

“ใช้ดาบดำของเอ็งมาสู้กับข้า...เข้ามา!!”

ขุนเดชเจ็บใจหันไปดึงดาบดำที่ปักอยู่จากพื้นปรี่เข้าไล่ฟันกำนันอย่างบ้าคลั่ง แผดเสียงลั่น

“กำนันบุญ ไอ้พวกคนบาปอย่างแกต้องตาย... ตาย...ตาย!!”

ขุนเดชไล่ฟันกำนันบุญไม่ยั้ง แต่กลับถูกกำนันบุญตวัดดาบดำหลุดจากมือ กระเด็นไปปักที่พื้นเหมือนเดิม ซ้ำยังถูกกำนันกระโดดถีบจนกระเด็นกลิ้ง ปรามาสว่า

“อย่างเอ็งมันไม่ใช่เพชฌฆาตหรอกไอ้ขุนเดช เอ็งมันยังโหดเหี้ยมไม่พอ...พวกที่เอ็งจักการมันไป มีแต่พวกกระจอก ข้าต่างหากคือเพชฌฆาต...ที่มาตัดสินไอ้วีรบุรุษบาป”

กำนันถือดาบวิ่งเข้าแทงสุดแรง ขุนเดชสะดุ้งเฮือกทรุดลง กำนันหัวเราะลั่นก่อนเดินหายไป

อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 18 มิ.ย. 55
ละคร ขุนเดช บทประพันธ์ โดย: สุจิตต์ วงศ์เทศ
ละคร ขุนเดช บทโทรทัศน์ โดย : แพรพริมา
ละคร ขุนเดช กำกับการแสดง โดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ละคร ขุนเดช ผลิต โดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด โดยธงชัย - มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ละคร ขุนเดช แนวละคร โดย : ดราม่า แอ็คชั่น อิงประวัติศาสตร์
ละคร ขุนเดช ออกอากาศ : วันพุธ-วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ