{[['
']]}
']]}
อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 13/3 วันที่ 18 มิ.ย. 55
นับดาวยิ้ม เข้ามากอด
“ขอบคุณมากค่ะ”
นับดาวไม่ได้เห็นสีหน้าอลิสาที่บ่งบอกว่ากำลังคิดอะไรอย่างอื่นอยู่
ไปนั่งด้วย “มานานรึยัง” ปราบมองนับดาวแกล้งเหน็บ “เพิ่งมาครับ...เอ ในนี้แดดแรงเหรอครับ” “ปากอย่างนี้เดี๋ยวก็ได้เอากาแฟล้างหน้าหรอก ยังไงฉันก็เป็นเซเล็บนะยะ แล้วนี่ก็กรุงเทพด้วย ไม่ใช่บ้านนอก เซเล็บอย่างพวกฉันก็ต้องใส่แว่นกันคนอื่นจำได้” “แต่การที่คุณใส่แว่นมันก็คือประกาศตัวว่าฉันเป็นเซเล็บนะยะ สรุปคืออยากให้คนจำได้แต่ แกล้งทำเป็นไม่อยากใช่มั้ยล่ะ” “การที่ฉันใส่แว่นกันแดดซักอันนี่มันไปเพิ่มน้ำหนักที่ศีรษะคุณหรือไง” “แรงแฮะ อ้ะ ไม่ถามก็ได้...มาคุยเรื่องปรายฟ้ากับชนะชัยแล้วกัน” “ว่ามา” “ฟังจากที่คุณเล่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพราะแม่คุณชนะชัย” “ถ้าคุณรู้จักเขา คุณจะไม่แปลกใจหรอก นางร้ายสุดๆ แถมฉลาดเป็นกรดเลย” “ยังไงผมก็อยากให้เขาทั้งสองคนได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกัน” “ถามจริงๆเถอะ ถ้าเขากลับไปรักกันจริงๆ คุณทำใจได้เหรอ คุณไม่คิดอะไรกับคุณปรายฟ้าแล้ว แน่ๆนะ” “แต่ก่อนน่ะใช่ ผมเคยคิดว่าผมยังรักเขาอยู่ แต่ตอนนี้น่ะไม่ใช่ เพราะตอนนี้ผมรักผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว” นับดาวหลบตา “อย่าเพิ่งนอกเรื่อง เอาเรื่องปรายฟ้ากับชนะชัยก่อนละกัน...แล้วคุณจะทำยังไง” “ผมมีแผน” “ไหนว่ามาสิ” “ผมจะให้คุณหลอกชนะชัยว่าปรายฟ้าป่วยชนะชัยก็จะรีบไปหาปรายฟ้า ส่วนผมจะหลอกปรายฟ้าให้ไปที่ห้องเก็บของ พอชนะชัยเข้าไปเจิดก็จะล็อคประตูทิ้งไว้สักคืน ให้ทั้งสองคนติดอยู่ด้วยกัน ทีนี้ผมก็จะให้เจิดปล่อยงูไม่มีพิษเข้าไปทำให้สถานการณ์ตึงเครียดจนทำให้สองคนโอกาสเปิดใจคุยกัน” นับดาวอึ้งไปหลายวิ “คุณคิดได้ไงเนี่ย ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะวางแผนอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้ได้” ปราบหัวเราะ “จริงๆแล้วมันเป็นแผนที่คนอื่นคิด แต่ไม่ได้ใช้” “หมายความว่ายังไง” “ผมปรึกษาเรื่องนี้กับอาป้อง อาป้องเลยบอกว่าพวกเขาเคยคิดแผนนี้ขึ้นมาตั้งใจจะใช้กับคุณกับผมแต่ไม่ได้ใช้” นับดาวหน้าแดงวูบ “นอกเรื่องอีกจนได้” “ก็คุณถาม” “เอาเหอะๆ ฉันว่าแค่สองคนติดอยู่โกดังค้างคืนด้วยกันแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วสำหรับการคืนดีกัน คุณอย่าลืมสิสองคนเขายังรักกันนะ” ปราบพยักหน้า “งั้นก็ตามนั้น จบเรื่องชนะชัยแล้ว...ผมนอกเรื่องได้รึยัง” นับดาวหน้าแดง “ยัง...ฉันยังไม่พร้อมจะนอกเรื่อง ตอนนี้ชีวิตฉันวุ่นวายมาก ให้เวลาฉันอีกหน่อยนะนายปราบ” “ตามสบายครับ คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนใจร้อน...ผมจะคอยคุณอยู่เสมอ” “ขอบคุณค่ะ” ทั้งสองยิ้มให้กัน ooooooooooooooooooooooooooooooooo ค่ำนั้น...ชนะชัยยืนหลบมุมอยู่ตามลำพังที่ทางเข้างานที่จัดขึ้นที่ในโรงแรม เขาดูนาฬิกาแล้วหยิบมือถือโทรออก “ตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนแล้วครับ...ผมอยู่ที่ล็อบบี้แล้วครับ...รออยู่ใกล้ๆโถงลิฟต์นะครับ...ครับ” ชนะชัยวางสาย สักครู่หนึ่ง เอมี่ก็เดินออกมาจากลิฟต์ มองหาชนะชัย แล้วก็เดินมาหา “สวัสดีค่ะคุณจ๊อบ” “สวัสดีครับ” “เข้าไปในงานเลยไหมคะ” “คือผมรอคุณแม่อยู่น่ะครับ” “อ๋อ เมื่อกี้คุณแม่คุณโทรมาบอกเอมี่แล้วค่ะ ว่าท่านมาไม่ได้แล้ว ให้เอมี่เข้าไปในงานกับคุณได้เลย” ชนะชัยงง เอมี่ก็ควงแขนตรงไปที่งานโดยเขาไม่ทันตั้งตัว นักข่าวคนหนึ่งหันมาเจอเข้า ก็รีบสะกิดกันวิ่งเข้ามา กดชัตเตอร์กันไม่ยั้งทันที ชนะชัยอึ้งๆ แต่เอมี่ยิ้มร่า นักข่าวคนหนึ่งพุ่งเข้ามายิงคำถามทันที “เอ๊ะ คุณเอมี่แสนหวาน ทำไมวันนี้ควงคุณชนะชัยมาล่ะครับ” เอมี่ยิ้มแย้ม “ทำไมคะ คุณชนะชัยน่ะควงไม่ได้เหรอคะ” “แต่เขาเป็นเจ้าบ่าวของคุณนับดาวเพื่อนรักคุณไม่ใช่เหรอครับ...เมื่อวานซืนเองด้วย” “อุ๊ยตาย ความแตกแล้วสิคะเนี่ย ว่าทำไมวันนั้นจู่ๆนับดาวก็วิ่งร้องห่มร้องไห้ออกไปจากงานแบบนั้น” นักข่าวฮือฮาทันที แม้แต่ชนะชัยก็หันมามองเอมี่ “แปลว่า...คุณนับดาวรู้เรื่องคุณชนะชัยกับคุณเอมี่งั้นหรือครับ” “เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้หรอกค่ะ...เอมี่ก็ไม่อยากให้ความรักของเราสองคนไปทำร้ายคนอื่น โดยเฉพาะนับดาวเพื่อนรักของเอมี่...แต่...บางครั้งมันก็ช่วยไม่ได้นะจ๊ะดาวจ๋า ฮิๆๆ...แค่นี้ก่อนนะคะ ไปกันเถอะค่ะ” เอมี่ควงชนะชัยสวีทหวานจ๋อย เดินเข้าไปในงาน ooooooooooooooooooooooooooooooo วันต่อมา...นับดาวดูหนังสือพิมพ์หน้าก๊อซซิบ ลงรูปเอมี่ควงกับชนะชัย มีพาดหัวประกอบข่าว “เอมี่แร๊งแฉตัวเองว่าเป็นคนแย่งแฟนนับดาว...เอมี่ควงชนะชัยเปิดตัวว่าเป็นมือที่สาม ทำเอางานอีเว้นต์ร้อนแทบลุกเป็นไฟ เอมี่ให้สัมภาษณ์นักข่าวว่า ไม่ได้ตั้งใจแย่ง แต่ความรักบังคับกันไม่ได้ เสียใจที่ทำเพื่อนเจ็บ หวังว่าเพื่อนจะเข้าใจและไม่โกรธ...” นับดาวหัวเราะ วางหนังสือพิมพ์ “ตามสบาย อยากทำอะไรก็ทำ ฉันจะออกจากเกมแล้วย่ะ” นับดาวนึกอะไรได้ “แต่ว่า...อาจเอามาใช้ประโยชน์ได้เหมือนกัน” นับดาวหยิบหนังสือพิมพ์มาดูอีกที oooooooooooooooooooooooooo ชนะชัยยื่นหนังสือพิมพ์หน้าก๊อซซิบให้ชัชฎาดู “แม่เห็นมั้ยครับว่าแม่ทำอะไรลงไป” ชัชฎาชำเลืองดูหนังสือพิมพ์แว่บหนึ่ง “ไม่มีนักธุรกิจคนไหนเขาสนใจข่าวแบบนี้กันหรอกนอกจากพวกชาวบ้านน่ะ แล้วแกจะเดือดร้อนไปทำไม” “แม่ทำแบบนี้ พยายามจะจับคู่ผมกับเอมี่อีกเหรอครับ” “ใช่ คราวนี้ฉันสืบมาชัดเจนแล้ว เอมี่รวยจริง...ดีแล้วล่ะ ที่แกไม่ได้แต่งกับนับดาว” “แม่ไม่ควรว่าเขาอย่างนั้นนะครับ” “ก็ได้ ยังไงๆแม่ก็ตั้งใจจะลบยัยนั่นออกจากความทรงจำอยู่แล้ว...แกก็เหมือนกัน ลืมเรื่องยัยนับดาวได้แล้ว ไม่ต้องไปห่วงเขาหรอก ยัยกำมะลอนั่นน่ะ” ทันใดนั้นมือถือดังขึ้น ชนะชัยเห็นชื่อคนโทรเข้าเป็นนับดาวก็เดินเลี่ยงแม่มา ค่อยรับสาย “สวัสดีครับคุณดาว” นับดาวโทรมาจากที่ร้านกาแฟในปั๊ม “หวัดดีค่ะคุณจ๊อบ” “จะโทรมาเรื่องคุณเอมี่ใช่ไหมครับ คือเรื่องนี้น่ะ...” “ค่ะ แต่ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” “เรื่องอะไรครับ” “เมื่อกี้คุณปรายฟ้าเขาโทรหาฉัน เขาฝากให้ฉันบอกคุณด้วยว่าขอให้มีความสุขกับคุณเอมี่” “อะไร เขาเข้าใจผิดแล้ว แล้วทำไมเขาต้องฝากคุณมาบอกผมด้วย” “ฉันก็ไม่รู้ แต่มันมีบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่สบายใจ จนต้องรีบโทรหาคุณเนี่ย” “อะไรครับ” “เขาบอกอีกว่า ลาก่อน แล้วย้ำกับฉันว่าอีกสองชั่วโมงค่อยโทรบอกคุณ...แต่ฉันคิดว่าน่าจะ บอกเลยดีกว่า” ชนะชัยตกใจ “หรือว่า...เขาคิดจะ...คุณรีบโทรหาคุณปราบหน่อยเร็ว” “ฉันโทรแล้ว ทุกคนที่ไร่เลย ไม่มีใครรับสายซักคน” ชนะชัยร้อนใจรีบวางสาย วิ่งออกจากบ้านทันที oooooooooooooooooooooooooooooooo เจิดเดินผ่านมาเจอป้ายวงกำลังตำส้มตำแจกคนงาน พวกคนงานอยู่ล้อมวงกินอยู่ “โหวันนี้อารมณ์ดี ถูกหวยมาสิท่าตำส้มตำแจกคนงานเนี่ย” “แก้บนต่างหากย่ะ จะกินมั้ย” “โห ส้มตำหอยดองของโปรดเลยป้า” “งั้นเอาจานนี้ไปก่อน” ป้ายวงตักจากครกส่งส้มตำให้เจิด “วันก่อนได้ข่าวแกไปมีเรื่องกับนักเลงเหรอ” “ใช่ ฉันเลยตามพวกมาช่วย ว่าแต่ป้ารู้ได้ยังไง” “เขาลือกันทั้งตลาดว่านักเลงเห็นเพื่อนแกมันถึงกับกราบเลยเหรอ” “ใช่ป้า เพื่อนผมเป็นพระอ่ะ” ว่าแล้วเจิดก็หัวเราะขำ “อ่ะๆไม่เม้าแล้ว ไปหานายปราบก่อนนะป้า” ปราบกำลังคุยมือถือกับนับดาว “ชนะชัยออกมาแล้วใช่มั้ย...งั้นก็น่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะ” ปราบวางสาย เก็บมือถือ เจิดเดินมาหา “ไปจัดการได้แล้วตามแผน” “คราวนี้เอาให้แน่นะครับ ครั้งที่แล้วหลอกให้ผมไปรอเก้อจนตีหนึ่งตีสองแน่ะ” “อย่าพูดมาก จะไปดีๆหรืออยากโดนเตะก่อนไป” “ไปดีๆ ครับ” เจิดรีบเผ่นออกไป ปราบมองหาปรายฟ้า เห็นเดินออกมาจากห้องพอดี “เอ่อ ฟ้าครับ คุณช่วยไปหยิบของที่ห้องเก็บของแถวๆคอกม้าให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ” “ได้สิคะ ปราบจะเอาอะไร” “ผมอยากได้เชือกน่ะครับ มีอยู่ขดหนึ่งที่ห้องเก็บของ” ปรายฟ้าพยักหน้าแล้วเดินออกไป ชนะชัยขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านปราบอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งลงมา เจอปราบนั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ “อ้าว คุณชนะชัยน่ะเอง สวัสดีครับ” “คุณปราบ ปรายฟ้าอยู่ไหนครับ” “ไปเอาเชือกที่ห้องเก็บของครับ” “เชือก เชือกอะไร” “ก็เชือกมะนิลาไงครับ เส้นใหญ่ๆ แบบที่เอาไว้ผูกหรือห้อยอะไรหนักๆ” ชนะชัยหน้าซีด “ห้องเก็บของอยู่ไหน” “ใกล้ๆคอกม้าครับ” ปราบชี้ไปทางคอกม้า ชนะชัยวิ่งออกไปทันที “เดี๋ยวครับ คุณชนะชัยมีอะไรเหรอครับ” “ผมไม่มีเวลาอธิบาย” ชนะชัยวิ่งออกไป ปราบรีบกดโทรศัพท์ เจิดอยู่ในห้องน้ำรีบรับสาย “เจิดทุกอย่างตามแผนนะ เดี๋ยวพอคุณชนะชัยเข้าไปหาคุณฟ้าที่โกดัง แกรีบปิดโกดังขังพวกเขาเลยนะ พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองปรับความเข้าใจกัน” เจิดฟังปราบไม่กล้าบอกว่าอยู่ห้องน้ำ “รับทราบครับ เจ้านาย” เจิดปล่อยมาอีกพรวด “อู้ย ไม่น่าไปกินส้มตำหอยดองป้ายวงเล้ย” เจิดออกมาจากห้องน้ำเดินไปไม่กี่ก้าวก็ตดป๊าดออกมา เจิดกุมก้นรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอีกครั้ง น้อยหน่ากำลังแปรงขนให้เฉาก๊วยอยู่ แปรงหล่นลงพื้น เธอก้มลงไปเก็บทำให้ไม่ทันเห็นปรายฟ้าที่เดินลิ่วไปที่ห้องเก็บของ น้อยหน่าหันหลังเดินไปมุมหนึ่งเอาอาหารให้เฉาก๊วย ชนะชัยวิ่งผ่านไป ปราบรออยู่ในบ้าน นับดาววิ่งมาหา “เป็นไงบ้างคุณ” “ตามแผน คุณชนะชัยไปหาปรายฟ้าที่โกดังแล้ว” สองคนมองหน้าก่อนรีบออกไป ปรายฟ้าเข้ามาในห้องเก็บของ มองหาสักพักก็เจอขดเชือก แต่มันพันกับของอย่างอื่น ดูยุ่งเหยิง แถมยังพาดไปพันบนขื่อด้วย ปรายฟ้าค่อยสาวเชือกมา แกะเชือกไปด้วย ชนะชัยเปิดประตูเข้ามา ปรายฟ้าตกใจ ชนะชัยเห็นเชือกในมือของเธอและมีส่วนที่ห้อยบนขื่อ เขารีบเข้ามาแย่งเชือก ปรายฟ้างงๆ “คุณจะทำอะไรน่ะ” “คุณนั่นแหละ จะทำอะไร” ชนะชัยถือเชือกอยู่ในมือ ท่าทางถมึงทึง ปรายฟ้าเข้าใจผิด ถอยกรูด “อย่าเข้ามานะ จ๊อบ...คุณจะทำอะไรของคุณน่ะ” “ฟ้า คุณก็รู้ว่าผมคิดยังไงกับคุณ” “ฉันไม่รู้” “ผมรักคุณ ผมอยากให้คุณมีความสุข” ชนะชัยเดินเข้าไปใกล้ ปรายฟ้าถอยจนติดผนัง “ถ้าเข้ามาอีกฉันจะร้องให้คนช่วยนะจ๊อบ” “เชื่อผมเถอะฟ้า ยังไงๆเราก็เคยรักกัน” “แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว” “จริงเหรอ” ปรายฟ้าไม่ตอบรีบเปลี่ยนเรื่อง “คุณเป็นอะไรไปคุณจ๊อบ มามีอารมณ์อะไรตอนนี้ แถมจะใช้เชือกอีก บ้าไปแล้วหรอไง” ชนะชัยอึ้งที่รู้ว่าปรายฟ้าเข้าใจผิด “ไม่ใช่อย่างงั้น เข้าใจผิดแล้ว...” น้อยหน่าวิ่งเข้ามา ถือคราดกวาดหญ้าชี้ที่ชนะชัย “คุณจะทำอะไรน่ะ” “เธอไม่เกี่ยว” น้อยหน่าแทงคราดใส่ ชนะชัยหลบทัน จับคราดกระชากจนน้อยหน่าเสียหลัก เซถลาหน้าทิ่มเข้ามาในห้องเก็บของ ล้มโครม ปรายฟ้าตกใจ “หน่า เป็นอะไรมั้ย” ปรายฟ้าจะวิ่งไปหาน้อยหน่า ชนะชัยจับตัวได้ “ฟ้า อยู่เฉยๆ” “คุณมาจับฉันทำไมเนี่ย” “ผมไม่ให้ยอมคุณฆ่าตัวตายหรอก” ปรายฟ้าชะงัก “ฆ่าตัวตายอะไรล่ะ ฉันแค่เข้ามาหยิบเชือก” ชนะชัยหน้าเหวอ “อ้าว...” น้อยหน่ามองทั้งสองงงๆ แล้วก็ร้องกรี๊ด เมื่อเจองูเห่าตัวใหญ่มาอยู่ตรงอยู่ข้างหน้าตนเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ปรายฟ้าตกใจ “น้อยหน่า” “ช่วยหน่าด้วยค่ะ” ปรายฟ้าจะเข้าไป ชนะชัยดึงออกมา “ใจเย็นๆฟ้า เดี๋ยวก็โดนงูกัดหรอก” “ปล่อยฉัน ฉันจะช่วยลูก” น้อยหน่าตื่นกลัว “แม่ ช่วยหน่าด้วย” ชนะชัยมองปรายฟ้าอึ้งๆ “ลูก” ปรายฟ้าพยักหน้า “ใช่ นั่นลูกคุณ” ชนะชัยหันขวับมา “ลูกผมเหรอ” น้อยหน่าร้องวี้ด งูตกใจแผ่แม่เบี้ย ฉกลงมา ชนะชัยพุ่งมาขวาง โดนงูกัดตรงต้นคอ ปรายฟ้าร้องวี้ด ชนะชัยล้มลง ปรายฟ้าวิ่งเข้ามาดูงูเลื้อยหนีไป ปราบกับนับดาวที่วิ่งเข้ามาเห็นงูเลื้อยหนีไปพอดี นับดาวร้องว้าย กระโดดกอดปราบ “ไหนคุณว่าแค่ปิดประตูขังเฉยๆ แล้วนี่งูมาจากไหน” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” ปราบปล่อยนับดาวตกลงพื้น รีบวิ่งไปหยิบผ้ากระสอบโยนลงไปคลุมงู แล้วเอาลังไม้ครอบอีกที ปราบเข้ามาดูนับดาว “ผมขอโทษ เจ็บมั้ย” “เจ็บสิยะ ถามได้” “ก็คุณมากระโดดเกาะผมเองนี่” ปราบกับนับดาวเข้าไปดู ชนะชัยนั่งพิงกำแพงอยู่ ปรายฟ้าจับมือเขาไว้ น้อยหน่ายืนดูชนะชัย “ขอบคุณนะคะที่ช่วยหน่า” “เขาคือพ่อของลูก” น้อยหน่าชะงัก มองปรายฟ้า “พ่อแท้ๆของลูก” น้อยหน่ามองชนะชัย “พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่อ...” น้อยหน่าอึ้งตะลึงงัน “คุณ...คุณน่ะเหรอพ่อของหนู” ปราบเข้ามาดูรอยกัด เห็นแผลแล้วหน้าเครียด “รีบไปโรงพยาบาลเร็ว” ปราบพยุงชนะชัย เจิดวิ่งระโหยโรยแรงเข้ามาช่วยประคองชนะชัยอีกแรง “แกหายหัวไปไหนมาไอ้เจิด” “เข้าห้องน้ำมาครับ ผมท้องเสีย” พูดไม่พูดเปล่าเจิดปล่อยตดออกมาอีกป๊าด ปราบส่ายหน้า นับดาวรีบบอกอย่างร้อนใจ “มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวคุณจ๊อบก็ตายพอดี คุณไม่ขันชะเนาะหรือทำอะไรเลยเหรอ” ปราบส่ายหน้า “ให้ขันตรงไหนล่ะ ขันก็รัดคอหอยตายกันพอดี” “ก็คนไม่รู้ ไม่ต้องมาแขวะหรอก ปากยังกะปากกะโถน อ้าวแล้วไม่เอางูไปด้วยเหรอ” ปราบชักโมโห “ผมเป็นสัตว์แพทย์นะครับคุณนับดาว” ชนะชัยดูปราบกับนับดาวเถียงกัน อดยิ้มไม่ได้ ชนะชัยในชุดคนไข้ นอนอยู่บนเตียงในห้อง ปราบ นับดาว ปรายฟ้า น้อยหน่า และหมอ อยู่ข้างๆ “คุณโชคดีมากๆ ที่มันยังไม่ได้ปล่อยพิษ ร่างกายคุณก็แข็งแรงดี แต่เพื่อความไม่ประมาท รอดูอาการซักคืนละกันนะครับ” หมอเดินออกไป ปราบกับนับดาวมองตากัน นับดาวแอบสะกิดปราบ “น้อยหน่าเดี๋ยวพี่มานะ” ก่อนจะรอคำตอบนับดาวรีบเดินออกมาจากห้องพร้อมปราบ เพื่อเปิดโอกาสให้พ่อแม่ลูกทำความเข้าใจกัน ทั้งสองออกมาหน้าห้อง นับดาวหันไปมองปราบ “นี่ คุณรู้ใช่มั้ยว่าคุณจ๊อบไม่เป็นไรมาก” “ก็ทำนองนั้น งูกัดคนส่วนใหญ่ก็ทำเพื่อป้องกันตัว ที่มันออกมาเผ่นพ่านนี่แสดงว่ามันกำลังหาอาหารอยู่ผมเห็นซากหนูอยู่แถวนั้นพอดี แสดงว่ามันปล่อยพิษไปหมดแล้ว มันแค่ตกใจแล้วก็แว้งกัดเท่านั้นเอง” นับดาวโล่งใจเมื่อได้ฟังอย่างนั้น *******อ่านต่อเวลา 12.30 น.******** อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 13/3 วันที่ 17 มิ.ย. 55 หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทประพันธ์โดย พลอยชื่ร-ฝนพรำ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทโทรทัศน์ โดย คุณสมภพ ผูกพันน้อย หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ กำกับการแสดงโดย คุณสมจริง ศรีสุภาพ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ แนวละคร โรแมนติกคอมเมดี้เบาสมอง หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3 เริ่มตอนแรก เสาร์ที่ 26 พ.ค. 2555 นำแสดงโดย: ปีเตอร์ , ชมพู่ อารยา, ทูน, แหม่ม จินตหรา, บิ๊ก ภูชิสะ, ไอซ์ อภิษฎา ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment