อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 16 มิ.ย. 55

{[['']]}
 อ่านละครหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ

อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 16 มิ.ย. 55

น้อยหน่ากับนับดาวจูงเฉาก๊วยเดินเล่น พร้อมกับคุยกันไปด้วย
“หน่ามีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ดาวค่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอจ๊ะ”“เวลามีน้อย หน่าไม่เกริ่นนะ บอกเลยแล้วกัน...หน่าไม่ใช่ลูกของพ่อปราบค่ะ” นับดาวงง “หมายความว่ายังไง” “ตามนั้นแหละค่ะ” นับดาวอึ้งไป “ก็...พอจะเข้าใจแล้วอะนะ แต่ทำไมต้องรีบบอกล่ะ มีอะไรเร่งด่วนเหรอ” น้อยหน่ายังไม่ทันตอบ ก็มีเสียงแตรปิ๊นๆ
ปรายฟ้าขับรถพาปราบมาจอดข้างๆ “หน่า คุณดาว ไปกินผัดไทยกันเถอะค่ะ” “ค่ะ” น้อยหน่าหันไปชวนนับดาว “พี่ไปกินด้วยกันนะคะ” นับดาวมองปราบกับปรายฟ้า “ไม่หรอก เดี๋ยวพี่ก็จะกลับแล้วล่ะ” น้อยหน่ามองปรายฟ้าให้แม่ทำอะไรสักอย่าง “งั้นเดี๋ยวฟ้าขับมารับอีกรอบละกันนะคะ หน่า กลับบ้านก่อน ไปช่วยแม่จัดโต๊ะ” “ว้า ใช้หน่าอีกแล้ว...ก็ได้ๆๆ” น้อยหน่าทำเป็นเดินกะฟัดกะเฟียดมาหาปราบ ที่ยังนั่งอยู่ “พ่อลงมาก่อนสิ เดี๋ยวให้แม่มารับอีกที” ปราบลงมา น้อยหน่าเดินขึ้นไปนั่ง ปรายฟ้าขับรถออกไป ปราบกับนับดาวยืนมองหน้ากันครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเป็นคนพูดขึ้นก่อน “กลับมาทำไมเหรอครับ” “ทำไม จะไม่มาก็ได้นะ” “เปล่าๆๆ ไม่ว่าอะไรสักหน่อย แค่อยากรู้ แบบว่า...หาเรื่องคุยน่ะ" “น้อยหน่าบอกฉันว่าเฉาก๊วยกำลังจะตาย” ปราบถอนใจ “ชักจะเพี้ยนขึ้นทุกวันแล้วนี่ สงสัยจะแพ้ฮอร์โมนตัวเอง” นับดาวหัวเราะ “เขายังบอกเรื่องของคุณกับเขาด้วย” ปราบเงียบไป “ถ้าไม่มีเรื่องเฉาก๊วย ฉันก็ยังอยากกลับมาที่นี่อยู่ดี มาหาคุณ” “จะขอบคุณผมเรื่องขายที่เหรอ ไม่เป็นไรหรอก ผมทำไปเพราะสงสารคุณ” “ฉันนึกว่าคุณทำไปเพราะคุณรักฉันซะอีก ไหนคุณเคยบอกคุณรักฉันไม่ใช่เหรอ” “ถ้าเพราะความรัก ผมจะไม่ขายที่ ผมจะปล่อยให้คุณตายไปจากสังคมจอมปลอมแบบนั้น...ผมยังเสียใจอยู่เลย ว่าไม่น่าใจอ่อน เห็นไหม พอคุณได้เงิน คุณก็เอาเงินประมูลภาพเขียน ไปซื้อรถใหม่ ไปออกงานสังคม มีแต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้น” “เงินของฉัน ฉันจะใช้ยังไงก็เรื่องของฉัน คุณขายที่จะเพราะอะไรก็เหอะ ฉันขอบใจแต่อย่ามา วิจารณ์การใช้เงินของฉัน เพราะคุณไม่มีสิทธิ” “ทำไมจะไม่มีสิทธิ ถ้าผมไม่ขายที่ คุณจะได้เงินเหรอ” “คุณไม่มีสิทธิ เพราะคุณไม่รู้ว่าชีวิตฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง” ปราบเงียบไป “คุณไม่ได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตของฉันหรอกนะ” ปราบหน้าสลดลง “คุณพูดถูก ผมขอโทษ” “ไม่เป็นไร แต่อย่างน้อยที่สุดมันก็ทำให้ฉันรู้ว่าคุณมองฉันว่าเป็นคนแบบไหน ถ้าคุณมีศรัทธาในตัวฉันบ้าง คุณคงไม่คิดแบบนี้...นี่น่ะเหรอ วิธีที่คุณมองผู้หญิงที่คุณบอกว่ารัก” ปราบอึ้งไป หญิงสาวเดินออกไป ชายหนุ่มยืนซึมอยู่คนเดียว ปราบยืนเหม่อคิดถึงนับดาว ขณะที่ภายในบ้าน ปรายฟ้ากับน้อยหน่าแอบดูอยู่ “เอ่อ...ดูเหมือนจะแผนของเราจะแป๊กนะคะ หน่าอยากให้พ่อเป็นแฟนกับพี่นับดาวจัง” “เรื่องความรักก็เป็นแบบนี้แหละหน่า อะไรที่เราอยากให้เกิดมันก็ไม่เกิด อะไรที่เราไม่อยากให้มันเกิดมันก็เกิด อีกหน่อยหน่าก็จะเข้าใจมันเองน่ะ” ปรายฟ้ามองอย่างคนที่ผ่านโลกมาอย่างดี... ooooooooooooooooooooooo ค่ำนั้น...ปกป้องทานอาหารกับอลิสาที่ร้านอาหาร พลางชวนคุยไปด้วย... “ผมถามตรงๆเลยนะครับคุณอะซ่า ไอ้ปราบหลานผมไม่ดีตรงไหน คุณถึงต้องขัดขวางความรักของเขาน่ะ” “ดีน่ะค่ะดี แต่ว่าดีไม่พอเท่านั้นเอง” “ว่าแต่ทำไมคุณไม่ให้คุณดาวเขาตัดสินใจเอง ชีวิตเป็นของเขา ความรักก็เป็นความรักของเขา” “ดาวเขายังอ่อนประสบการณ์ ชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ฉันกลัวเขาอาจจะตัดสินใจผิดพลาดได้” “คุณมีประสบการณ์มากกว่าเขาเหรอ” “ฉันเป็นน้าเขานะ ฉันผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากแล้ว” “คุณมีแฟนมากี่คน” อลิสาฉุนกึก “หยาบคาย สุภาพบุรุษเขาไม่ถามแบบนี้หรอกค่ะ” ปกป้องจ้องหน้า “คุณจะพูดได้ไงว่าคุณมีประสบการณ์มากกว่านับดาว ถ้าคุณมีแฟนน้อยกว่าเขา...หรือคุณอาจจะไม่เคยมีแฟนเลยด้วยซ้ำ” อลิสาโกรธมาก ลุกพรวด “คุณปกป้องคุณกำลังดูถูกฉันนะ” “ที่ผมว่าคุณไม่เคยมีคนที่รักเลยใช่มั้ย” “ลาก่อนค่ะ สวัสดี” อลิสาหมุนตัว สะบัดหน้า เดินจากมา ปกป้องลุก จับมือเธอไว้ อลิสาหันขวับ “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณกล้าดียังไงมาจับมือฉันเนี่ย” ปกป้องดึงตัวอลิสาเข้ามาจนเซเข้ามาใกล้แล้วจูบทันที อลิสาตกใจ จะผลักออก ร้องอู้อี้ แต่ปกป้องจูบไม่ปล่อยสักครู่ ร่างของเธอก็อ่อนระทวยในวงแขนของเขาคนทั้งร้านตกตะลึง ooooooooooooooooooooo เจิดแอบอยู่ในห้องเก็บของพร้อมงูปลอม ตบยุงเพี๊ยะๆ คอยชะเง้อมองออกไปข้างนอกเป็นระยะ “เฮ้อ ทำไมคุณนับดาวกับนายปราบไม่มาซะทีวะ...คันก็คัน ร้อนก็ร้อน หิวก็หิว... รีบๆมาซะที เถอะ” ooooooooooooooooooooo เช้าวันใหม่...ปกป้องกับอลิสานอนหลับตระกองกอดกันภายใต้ผ้าห่มอยู่ในห้องพักของรีสอร์ท อลิสาลืมตาตื่น มองไปรอบๆ หันมามองปกป้อง เขาทำท่าจะตื่น เธอรีบหลับตา ทำเป็นนอนหลับต่อ ปกป้องลืมตามามองอลิสา จุ๊บที่หน้าผากเบาๆ อลิสายังนอนหลับ ปกป้องกระซิบข้างหู “ถ้าคุณยังไม่ลืมตาขึ้นมาล่ะก็ ผมจะ...” “ตื่นแล้วๆ” ปกป้องยิ้ม “แหม ตื่นแล้วทำไมต้องหลับต่อด้วยล่ะครับ” อลิสาอึกอัก “ก็...” “ไม่ต้องเขินหรอกครับคุณอะซ่า เราสองคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว รักกันชอบกัน มีความสุขด้วยกัน มันเป็นเรื่องธรรมชาติครับ” “แต่มันเขินนี่...หลับต่อดีกว่า” “ผมบอกแล้วใช่มั้ย ถ้าหลับต่อผมจะ...” อลิสาหลับตาพริ้ม อมยิ้มเล็กน้อย “อ๋อ...ได้...” ปกป้องตบผ้าห่มขึ้นคลุมร่างทั้งสอง มอบความสุขให้กันอีกครั้ง อลิสากับปกป้องกินข้าวเช้าด้วยกันอยู่ในร้านอาหาร “คุณอะซ่าครับ ผมอยากให้คุณรู้อะไรอย่างนึง” “อะไรเหรอคะ” “คุณเป็นผู้หญิงที่ผมตกหลุมรักตั้งแต่ผมเห็นคุณครั้งแรก รักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ไม่มีนโนบายหรือแผนการอะไรทั้งสิ้น ทั้งหมดคือความรักจากหัวใจจริงๆ” “ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะเป๊บปี้” “เปรียบเทียบกับนับดาวสิครับ คุณอยากให้เขามีความรักแบบไหนล่ะ” อลิสาอึ้งไป “คุณย้ำกับผมมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งว่าคุณชนะชัยคือผู้ชายที่ดีสำหรับนับดาว ผมไม่เถียงเพราะผมไม่รู้จักเขาดีพอ แต่คุณแน่ใจแล้วเหรอว่านับดาวรักคุณชนะชัยจริงๆ” “ฉันเข้าใจค่ะ ว่าคุณพยายามจะบอกอะไรฉัน...แต่ชีวิตคนเรามันมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น” “คุณไปทำให้มันซับซ้อนเองต่างหาก อะไรที่ปล่อยได้ก็ปล่อยไปเถอะ” “เอาเป็นว่า...ฉันขอคิดดูก่อน” “อะซ่า...คิดถึงความสุขของนับดาวสิ” “ฉันกับดาวมาไกลเกินจุดนั้นไปแล้วค่ะ” “ไม่มีใครไปไกลเกินกว่านั้นได้หรอก สุดท้ายแล้วเราก็ต้องการชีวิตที่มีความสุขไม่ใช่เหรอ” อลิสาชักสับสน และเริ่มโกรธปกป้องที่ทำให้เธอสับสน “อย่ากดดันฉันนะเป๊บปี้...ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อตัวนับดาวเอง...ขอฉันคิดดูก่อน” ปกป้องเงียบไป ooooooooooooooooooooooo ชนะชัยนั่งอยู่คนเดียวในบ้าน เปิดกระเป๋าสตางค์ออก มีช่องเก็บของเล็กๆอยู่ เขาทำใจอยู่นาน ก่อนจะค่อยๆเปิดช่องออก มีรูปถ่ายเก่าๆใบหนึ่ง ถูกตัดให้เล็กพอที่จะใส่ในช่องนั้น เป็นรูปคู่ของเขากับปรายฟ้า ชนะชัยนึกถึงเรื่องราวในอดีต วันนั้น...เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศมีกระเป๋าเดินทางตั้งอยู่ข้างๆ นั่งกดโทรศัพท์ อย่างหงุดหงิดเพราะติดต่ออีกฝ่ายไม่ได้ สักครู่ชัชฎาเดินลงมาจากข้างบน “โทรหาใครเหรอ” “โทรหาฟ้าครับ ผมบอกเขาว่าผมจะโทรหาเขาทันทีที่ผมกลับจากเมืองนอก แต่ผมติดต่อเขาไม่ได้เลย” “ไม่ต้องโทรให้เสียเวลาหรอก เขาไปแล้วล่ะ” “หมายความว่าไงครับ” “ตอนแกอยู่ที่เมืองนอก เขามาหาฉันมาขอเงิน บอกจะไปหาหมอฝากท้อง” ชนะชัยไม่เชื่อ “ฟ้าเนี่ยนะครับ มาขอเงินแม่” “แต่ยังไงแม่นั่นก็หลอกฉันไม่ได้หรอก ฉันมีวิธีจัดการจนในที่สุดก็หลุดปากออกมาว่า...” ชัชฎาถอนใจ ทำหน้าเศร้า “เด็กในท้องไม่ใช่ลูกของแก” “ไม่จริง” ชัชฎากดเอ็มพีสามที่เตรียมไว้ เสียงการสนทนาดังออกมา “ฉันรู้ว่าเด็กในท้องไม่ใช่หลานฉัน ถ้าเธอยอมรับซะตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่งเก็บไว้เลี้ยงลูกของเธอ แต่ถ้าดื้อด้านไม่ยอมล่ะก็ เธอติดคุกแน่” “คุณจะเอาอะไรมาตรวจสอบฉัน” “หมอสูติเขาคำนวณวันปฏิสนธิได้ ผิดพลาดไม่เกิน 7 วัน ถ้าช่วงนั้นนายจ๊อบไม่ได้อยู่กับเธอ...” “ตกลง ฉันยอม...เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของคุณชนะชัยหรอกค่ะ” “ขอบใจที่พูดความจริง ฉันจะให้เธอ 1 ล้านบาท แล้วเธอก็ไปซะ” “10 ล้านค่ะ” “โลภมากจริงนะ ก็ได้ถ้าจะทำให้ฉันไม่ต้องเจอสิบแปดมงกุฎแบบเธออีก พรุ่งนี้มาหาฉัน” ชัชฎากดหยุดเทป ชนะชัยพูดอะไรไม่ออก “เขาไม่รู้ตัวว่าแม่แอบอัดเทปไว้ พอถึงเวลาที่นัดเขาจะมาเอาเงิน แม่ก็เปิดเทปนี่ให้ฟัง เขาก็เลยยอมแพ้ แม่เลยให้ไปล้านหนึ่งแล้วบอกอย่ากลับมาที่นี่อีก” ชนะชัยไม่อยากจะเชื่อ “ปรายฟ้าไม่ใช่คนแบบนั้นครับ” “ตาสว่างได้แล้ว” ชัชฎาเดินจากไป...ชนะชัยเปิดเอ็มพีสามฟังอีกหลายรอบน้ำตาไหลพรากๆ จนเขาทนไม่ได้ เขวี้ยงเอ็มพีสามทิ้ง แล้วซบหน้าลงกับฝ่ามือ “ฟ้า...คุณหลอกผมทำไม...” ชัชฎาแอบดูอยู่ยิ้มพอใจ เมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมาชนะชัยเจ็บปวดใจมาก เขาพูดกับรูปถ่ายปรายฟ้า “ยังไงผมก็ยังรักคุณอยู่ไม่มีวันลืม แต่ว่า...ผมกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่เขาเหมาะสมกับผม ถึงเวลาที่เราต้องจากกันจริงๆแล้วนะฟ้า” ชนะชัยหยิบไฟแช็คออกมา จุดไฟใช้เวลาทำใจพอสมควร แล้วเผารูปนั้นแล้ววางรูปลงในที่เขี่ยบุหรี่ oooooooooooooooooooooooo ปราบเดินเข้ามาในบ้าน บนโต๊ะมีจดหมายวางอยู่หลายฉบับ เขาหยิบซองหนึ่งแล้วอึ้ง เป็นการ์ดแต่งงานของนับดาวกับชนะชัย ปรายฟ้าเดินเข้ามาพอดี “มีอะไรเหรอปราบ” “ไม่มีอะไรหรอกครับ” ปราบเดินออกไป ปรายฟ้าสงสัย อดเข้ามาดูไม่ได้ พอเห็นเป็นการ์ดแต่งงานของนับดาวกับชนะชัยเธอก็ก็อึ้งไปเช่นกัน เหม่อมองการ์ดแต่งงาน หน้าตาเศร้าซึม ปราบมานั่งกินกาแฟกับเพชรสีที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง “เสี่ยไฝเป็นไงบ้างครับ” “ไม่มีอะไรค่ะ หลังจากวันนั้นพ่อก็มีบ่นปวดหัวอยู่นิดหน่อย แล้วก็ไม่มีอะไร แข็งแรงดีแล้วค่ะ” “ค่อยยังชั่ว เห็นคุณเพชรสีบอกมีอะไรจะคุยด้วย ผมก็กลัวว่าจะเป็นเรื่องเสี่ยไฝ” “ไม่ใช่เรื่องของพ่อหรอกค่ะ เรื่องของพี่ปราบน่ะค่ะ” ปราบแปลกใจ “เรื่องของผมเหรอครับ” “เพชรสีเห็นข่าวคุณนับดาว กำลังจะแต่งงานกับนักธุรกิจอะไรสักคน” “อ่อ ครับ ชื่อชนะชัยครับ” “ใครก็ช่างเถอะ แต่เพชรสีสงสัยว่าพี่ปราบไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอคะ” “คุณเพชรสีหมายความว่า...” “ไม่ต้องไก๋หรอกค่ะ เพชรสีดูออกว่าพี่ปราบรู้สึกยังไงกับเขา แต่เพชรสีสงสัยว่าพี่ปราบจะไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ หรือว่าเกิดอะไรขึ้นคะ” “ก็...เรื่องน้ำเน่าน่ะครับ ผมชอบเขา แต่เขาไม่ชอบผม” “คุณนับดาวเขาบอกพี่ปราบอย่างงั้นเหรอคะ” ปราบอึ้งไปครู่หนึ่ง “เขาก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆหรอกครับ” “แล้วพี่ปราบเคยถามเขารึยัง” ปราบสั่นหน้า “เพชรสีว่าเพชรสีเห็นอะไรบางอย่างแต่ไม่อยากพูดมาก เอาเป็นว่าพี่ปราบไปถามเขาดีกว่า...พี่ปราบอาจสงสัยว่าเพชรสีมายุ่งอะไรด้วย จำได้ใช่มั้ยคะ ว่าเพชรสีเคยบอกอะไรกับพี่ปราบ” ปราบงงๆ “อะไรเหรอครับ” “เพชรสีชอบพี่ปราบ เพชรสีจะทำให้พี่ปราบมาเป็นของเพชรสี แต่...เพชรสีต้องแน่ใจก่อนว่าพี่ปราบพร้อมจะเป็นของเพชรสีจริงๆ” ปราบกลืนน้ำลายเอื๊อก “เพชรสีเป็นผู้หญิง เพชรสียังกล้าบุกขนาดนี้ พี่ปราบเป็นผู้ชายแท้ๆ เพื่อผู้หญิงที่ตัวเองชอบ พี่ปราบจะไม่ทำอะไรเลยเหรอคะ” ปราบพูดไม่ออก เพราะมันก็จริงของเพชรสี ค่ำนั้น...เมื่อกลับเข้ามาที่บ้านปราบมานั่งตรงที่มุมโปรดของนับดาว ปราบเงยหน้ามองดวงดาวบนฟ้านิ่งนานครุ่นคิดอย่างตัดสินใจแน่วแน่ OOOOOOOOOOOOOOOOOOO วันใหม่...นับดาวยู่ในห้องพักของโรงแรม โดยมีอลิสากับ พนักงานร้านวิวาห์คอยช่วยแต่งตัว นับดาวอยู่ในชุดเจ้าสาว ส่องดูตัวเองหน้ากระจกเงา อลิสามองอย่างชื่นชมยิ้มปลาบปลื้มใจ “สวยมากเลยจ้ะดาว...คุณตาคุณยาย คงกำลังมองดูนับดาวหลานสาวอยู่บนสวรรค์อยู่ด้วยนะ” นับดาวยิ้มเล็กน้อย ไม่พูดอไร ทันใดนั้นมือถืออลิสาดังขึ้น เธอดูชื่อโทรเข้า เห็นชื่อปกป้อง อลิสาออกจากลิฟต์มา ปกป้องรออยู่แล้ว “มีอะไรเหรอคะเป๊บปี้” “เรื่องที่ผมขอให้คุณเก็บไปคิดน่ะ เป็นไงบ้าง” “เรื่องนับดาวกับคุณปราบน่ะเหรอ” “ใช่...ผมอยากให้นับดาวได้คุยกับปราบสองต่อสอง คุณช่วยผมได้ไหม” “ไม่ได้” ปกป้องอึ้ง “ขอโทษนะเป๊บปี้...ฉันไม่ยอมให้ใครมาขัดขวาง การแต่งงานของนับดาวกับคุณชนะชัยหรอก” “อะซ่า...คุณไม่คิดทบทวนเรื่องที่ผมคุยกับคุณเลยใช่มั้ย” “คิดค่ะ แต่ว่า มันเปลี่ยนใจฉันไม่ได้ สำหรับฉัน ความรักไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด” “อะซ่า...” “ฉันรักคุณค่ะ เป๊บปี้ แต่อย่ามาขัดขวางงานแต่งงานของนับดาวเลยนะ” อลิสาเดินจากไป ปกป้องได้แต่ฮึดฮัด อลิสาเดินนำ รปภ.มา หยุดที่หน้าห้องนับดาว “ห้ามใครเข้าห้องนี้ นอกจากฉันคนเดียวเท่านั้น เข้าใจไหม” รปภ.พยักหน้า ถ้ามีใครทำท่าจะบุกเข้ามา เธอรีบ ว.เรียกคนอื่นเลย เข้าใจไหม” รปภ.พยักน้าแข็งขัน “ดีมาก” อลิสายื่นแบงค์พันให้ รปภ. ไหว้ท่วมหัว อลิสาเปิดประตูเข้าไปในห้อง ปกป้องออกมาจากลิฟต์ เห็น รปภ.เฝ้าหน้าห้องก็ชะงักไป “ร้ายจริงๆนะอะซ่า” ปราบยืนดูป้ายของทางโรงแรม ที่บอกห้องที่มีพิธีมงคลสมรสของนับดาวกับชนะชัย ขณะเดียวกันนั้น ปกป้องเดินมาหา “ปราบ คือว่า...” “เขาไม่ยอมใช่ไหมครับ” “หัวเด็ดตีนขาดก็ดูจะไม่ยอม คงยากแล้วว่ะ” ปกป้องตบบ่าปราบ “ทำใจเถอะ ก่อนหน้านี้แกมีโอกาสตั้งหลายหนแต่ไม่ทำอะไรเอง มันอาจจะสายไปแล้วก็ได้” ปราบเงียบไป นับดาวยังยืนมองตัวเองในกระจก อลิสาเข้ามาถาม “ดาว หิวมั้ย เดี๋ยวน้าโทรสั่งอะไรมาให้กินนะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ” อลิสายิ้มอ่อนโยน เข้ามายืนเคียงคู่ “น้าภูมิใจในตัวเธอมากนะ” “น้าอะซ่าคะ...อย่างพวกเราเนี่ย เป็นคนที่เขาเรียกว่าจมไม่ลง ใช่มั้ยคะ” “ไม่หรอก แต่มันเป็นวิถีของเราต่างหาก ไม่อย่างนั้นเขาจะมีคำว่าเงินต่อเงินไว้ทำไมกัน” นับดาวนิ่งไป อลิสาเกลี้ยกล่อม “เธอก็เห็นๆอยู่ทุกวี่ทุกวันนี่ ทำไมคนรวยๆตระกูลใหญ่ๆเขาถึงต้องแต่งงานกับคนรวยๆด้วยกันเอง เราทำถูกแล้วล่ะดาวเชื่อน้าเถอะ” นับดาวดูเหมือนจะยอมจำนน เธอมาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับได้แล้ว “ค่ะ...ขอดาวอยู่คนเดียวได้ไหมคะ” “ทำไมล่ะ” “นะคะ” “จ้ะ งั้นเดี๋ยวน้าไปหาอะไรทานก่อนนะ” อลิสาเดินออกมานอกห้อง ปิดประตูสนิท กำชับกับ รปภ. “อย่าลืมนะ ห้ามใครเข้าไปเด็ดขาด” “ครับ ไม่ต้องห่วงเลยครับ ผมเนี่ยนักมวยเก่า ใครขืนกล้าแหยมเข้ามาล่ะก็ โดนผมน็อคแน่ๆ” “ดีมากจ้ะ” นับดาวอยู่ในห้องนั่งเหม่ออยู่คนเดียว ปกป้องเปิดประตูห้องพักเข้ามา ปราบเดินตามมา “เนี่ย ห้องที่ใกล้ที่สุดที่ยังว่างอยู่ แต่อาว่ามันก็ยังไกลอยู่ดี” “ก็ยังดีกว่าไม่มีครับ” “เอาจริงเหรอวะ” ปราบไม่ตอบ เดินไปเปิดหน้าต่างออก เห็นวิวข้างนอก ห้องอยู่สูงมาก ประมาณชั้นยี่สิบ ปราบเหนี่ยวขอบหน้าต่าง ปีนออกไป ปราบเกาะบัวหยดน้ำเหนือหน้าต่าง ค่อยๆไต่ข้ามไปทีละห้อง เขาพลาดหลุดมือเกือบร่วงหล่น มองลงไปหวิวมาก ปราบกลั้นใจ ปีนต่อ นับดาวนั่งเงียบๆอยู่คนเดียว พูดกับตัวเองในกระจก “ฉันกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ทำไมฉันคิดถึงผู้ชายอีกคนนะ” นับดาวถอนใจเบาๆ แล้วก็เห็นปราบโผล่หน้ามานอกหน้าต่างทางกระจกเงา นับดาวเหวอไป “เป็นเอามากนะเราเนี่ย” ปราบเริ่มหมดแรง จับไม่มั่น ทำท่าจะหล่น เคาะหน้าต่างทำท่าบอกเธอให้รีบเปิดหน้าต่าง นับดาวหัวเราะหึๆ ส่ายหน้ากับตัวเอง “ยัยบ๊องเอ๊ย เห็นภาพหลอนเป็นตุเป็นตะขนาดนี้เลยเหรอ” นับดาวเดินไปจะเข้าห้องน้ำ ปราบทำหน้าเบื่อโลก ไม่รู้จะทำยังไง มองลงไป ข้างล่างเห็นคนตัวเท่ามด นับดาวเอะใจ เดินกลับมามอง “ภาพหลอนมันเหมือนของจริงมากเลยนะ เอ...” ปราบกลุ้มใจ หยิบมือถือขึ้นมา โทรหา ทันใดนั้นมือถือดังขึ้น นับดาวสะดุ้ง มองมือถืออย่างไม่เชื่อสายตา หยิบมือถือกดรับ “เปิดหน้าต่างเร็วๆเข้า ผมจะตกอยู่แล้ว” นับดาวหน้าเหวอ “หา ของจริงรึเนี่ย” “ตัวจริง ตกจริง ไม่มีสลิง ผมตายแน่ๆ รีบๆเปิดเร็วเข้า” นับดาวรีบลนลานเปิดหน้าต่างให้เขาเข้ามา ปราบเข้ามานั่งหมดแรง นับดาวเข้ามาจิ้ม “ว้าย คนจริงๆด้วย” “ก็คนสิ นึกว่าว่าวลอยมาติดรึไง กว่าจะเปิดหน้าต่างให้ได้” “ใครจะไปนึกล่ะ คุณนึกบ้าอะไรเนี่ย ปีนเข้ามาทางหน้าต่างแบบนี้...หรือว่า ทำใจไม่ได้ จะมา อุ้มฉันหนีออกไป” “แล้วผมจะพาคุณหนีออกไปยังไง คิดบ้างมั้ยก่อนพูดเนี่ย” “อ้อ ที่แท้ก็เข้ามาหาเรื่องด่าฉันสินะ” “เอ่อ ผมขอโทษ ผมไม่ตั้งใจ ปากมันพาไป” “แล้วคุณเข้ามาหาฉันทำไม มีอะไรด่วนมากเหรอ” ปราบรวบรวมสมาธิ ตั้งสติ มองหน้านับดาว “นับดาว คุณรักผมมั้ย” นับดาวอึ้ง “มาถามเอาตอนนี้เนี่ยนะ ก่อนที่ฉันจะแต่งงานชั่วโมงนึงเนี่ยนะ ถามทำไม” “ผมอยากรู้ คุณรักผมมั้ย” “รักหรือไม่รักก็ไม่มีอะไรแตกต่างหรอก เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงฉันก็ต้องแต่งงานกับ คุณจ๊อบ” ปราบถามย้ำน้ำเสียงจริงจัง “ผมถามว่าคุณรักผมมั้ย” “คุณอุตส่าห์เสี่ยงตายปีนเข้ามา เพื่อมาถามคำถามนี้เนี่ยนะ” นับดาวหัวเราะขำเสียเต็มประดา แล้วเดินเลี่ยงออกไป ปราบตามมาดักหน้า มองนับดาว “คุณรักผมไหม” “ใช่ ฉันรักคุณ แล้วไง” “งั้นก็อย่าแต่งงานกับคนที่คุณไม่ได้รักสิ” นับดาวหัวเราะ “แล้วให้ฉันแต่งกับคุณเหรอ คุณเพี้ยนรึเปล่า ในงานมีคนสำคัญมีสื่อมากมาย จะให้ฉันล้มงาน แล้วไปแต่งกับคุณเนี่ยนะ คุณอยู่ไร่มากไปแล้วมั้ง คุณไม่เข้าใจคำว่าสังคมเลยหรือไง” “เข้าใจแต่ไม่สนใจ...คุณแคร์คนอื่นมากไปแล้วดาว” “ใช่ นี่แหละชีวิตฉัน ชีวิตของนับดาวว้าวแซ่บ...ปราบ ฉันรู้ว่าคุณรักฉัน แล้วฉันก็รักคุณ แต่ในโลกของฉัน ความรักมันไม่ได้มีความหมายอะไรมากมายนักหรอก ในโลกของฉัน เราแต่งงานกับคนที่เหมาะสมกับเราเท่านั้น” อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 16 มิ.ย. 55 หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทประพันธ์โดย พลอยชื่ร-ฝนพรำ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทโทรทัศน์ โดย คุณสมภพ ผูกพันน้อย หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ กำกับการแสดงโดย คุณสมจริง ศรีสุภาพ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ แนวละคร โรแมนติกคอมเมดี้เบาสมอง หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3 เริ่มตอนแรก เสาร์ที่ 26 พ.ค. 2555 นำแสดงโดย: ปีเตอร์ , ชมพู่ อารยา, ทูน, แหม่ม จินตหรา, บิ๊ก ภูชิสะ, ไอซ์ อภิษฎา ที่มา ไทยรัฐ
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ