อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 1 วันที่ 17 มิ.ย. 55

{[['']]}

อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก
อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 1 วันที่ 17 มิ.ย. 55
“พี่เอจะดูถูกเมย์มากเกินไปแล้วนะ”
“ก็หรือไม่จริง วันๆแกเอาแต่เที่ยว ไม่คิดจะเรียนให้จบ ผู้ชายดีๆที่ไหนจะเอาแกเป็นเมีย”
“เอาล่ะ เอาล่ะ พอได้แล้ว แกสองคนเป็นพี่น้องกันนะ จะมาทะเลาะกันทำไม” เอนกปราม
“ผมพูดเรื่องจริงนี่พ่อ” “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเมย์บอกว่าไม่แต่งใครก็บังคับเมย์ไม่ได้” มณทกานต์กระแทกเท้าเดินออกจากบ้านไป “ไอ้ลูกคนนี้นี่ ทำไมมันเป็นคนแบบ
นี้นะ” “ก็พ่อน่ะสิ ตามใจมันซะจนเคยตัว สปอยจนมันไม่กลัวใคร” เอนกถอนหายใจกับเรื่องราวที่แสนจะปวดหัว บริเวณทางเดินภายในบ้านวริทธิวรนันท์ในเวลาต่อมา บุญทันเดินคุยมากับต้นหอม “บนตึกใหญ่ก็มีแค่คุณท่านอยู่คนเดียว ส่วนเรือนเล็กด้านหลังก็เป็นบ้านของคุณนภา กับคุณปารมีลูกสาว” ต้นหอมบอก “แล้วคุณนภาเค้าเป็นอะไรกับคุณท่านหรือ” บุญทันถาม “คุณนภาแกเป็นลูกบุญธรรมของน้องชายท่าน พอน้องชายท่านตายท่านก็เลยรับอุปการะเลี้ยงดูแกกับคุณปา” “แล้วพี่เห็นบ้านอีกหลังนึงด้านนู้น บ้านใคร” “อ๋อ บ้านของคุณเอนกจ้ะ คุณเอนกเป็นลูกชายลูกพี่ลูกน้องคุณท่าน พ่อแม่ตายแต่เด็ก คุณท่านก็เลยรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม” ขณะนั้น มณทกานต์ขับรถเลี้ยวมาอย่างรวดเร็ว บุญทันหันไปมองอย่างตกใจแล้วร้อง “เฮ้ย” บุญทันกระชากต้นหอมหลบ มณทกานต์เบรกรถเอี๊ยด!พอดี บุญทันยืนส่งสายตาแสดงความโกรธอยู่ มณทกานต์เปิดประตูลงจากรถทันที “เดินประสาอะไรเนี่ย ไม่เห็นหรือว่ารถวิ่งมา” “คุณต่างหากที่ขับรถประสาอะไร ถ้าเบรกไม่ทันคุณชนเราสองคนแล้วนะ” “นี่แกเป็นใครเนี่ย ถึงกล้ามาพูดแบบนี้กับชั้น” “ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ผมว่าคุณไม่ควรขับรถแบบนี้โดยเฉพาะในเขตบ้าน” “เอ่อ พี่บุญทัน” ต้นหอมพยายามเตือนบุญทัน “พูดแบบนี้แสดงว่าแกไม่รู้จักชั้น ชั้นเป็นเจ้าของบ้าน” บุญทันยิ้มเยาะแล้วบอก “แน่ใจหรือครับ เพราะเท่าที่ผมรู้เจ้าของบ้านคือคุณพิพัฒน์” “แกนี่มันปากดีจริง ๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ วันนี้ชั้นรีบหรอกนะ” มณทกานต์เดินไปขึ้นรถแล้วปิดประตูดังปัง บุญทันยังยืนขวางรถอยู่จนมณทกานต์ต้องบีบแตรไล่ บุญทันขยับถอยหลัง มณทกานต์บึ่งรถออกจนเกือบจะเฉี่ยวบุญทัน “แล้วคนนี้ใคร” บุญทันถามต้นหอมอีก “คุณเมย์จ้ะ ลูกสาวคุณเอนก เฮี้ยวที่สุดในบ้าน” บุญทันมองตามรถที่มณทกานต์ขับออกไป ในเวลาต่อมา รถเบนซ์เคลื่อนมาจอดรอหน้าตึก บุญทันเปิดประตูลงจากรถมายืนรอ พิพัฒน์เดินลงมาจากตึก บุญทันมองไปยังพิพัฒน์ที่กำลังเดินลงมาด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วยกมือไหว้ “สวัสดีครับท่าน” พิพัฒน์มองหน้าบุญทันแล้วชะงักไปเล็กน้อยเหมือนมีลางอะไรบางอย่างบอกไม่ถูก พิพัฒน์ยิ้มทักทาย “คนขับรถคนใหม่หรือ” “ครับผม” “ชื่ออะไร” “บุญทันครับท่าน” พิพัฒน์พยักหน้ารับรู้ บุญทันเปิดประตูรออยู่ พิพัฒน์เดินไปนั่งในรถ บุญทันปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปนั่งตรงรถขับแล้วรถขับออกจากบ้านวริทธิวรนันท์ทันที บุญทันขับรถพลางเหลือบมองกระจกหลังเห็นพิพัฒน์มองจ้องอยู่ บุญทันหลบตาทันที “แกเป็นคนจังหวัดอะไรบุญทัน” “เพชรบุรีครับ” “ก่อนมาขับรถให้ชั้น แกทำอะไรมา” “ที่บ้านผมมีสวนน่ะครับ” “มีสวนเป็นของตัวเองก็ดีแล้วนี่ คิดยังไงถึงมารับจ้างขับรถ” “อ๋อ ผมมีพี่น้องหลายคนน่ะครับ” พิพัฒน์พยักหน้ารับรู้ “แปลกนะทำไมชั้นรู้สึกคุ้นๆกับแกเหลือเกิน” บุญทันได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป “แกไม่เคยรู้จักชั้นมาก่อนใช่มั้ย” “ไม่เคยครับท่าน” “เดี๋ยวแยกหน้าแกเลี้ยวขวานะ ชั้นจะไปสนามกอล์ฟ” “ครับ” บุญทันลอบถอนใจที่พิพัฒน์ไม่สงสัยอะไร บุญทันขับรถเลี้ยวเข้าไปในสยามกอล์ฟตามคำสั่งทันที ภายในบ้านเช่าของญาดา ขณะที่เจ๊อ้อยนั่งกินข้าวอยู่ ญาดาก็เดินเข้ามาพอดี “แม่เดี๋ยววันนี้หนูจะเอาของไปขายแล้วหนูจะพาแม่ไปดูตึกแถวที่จองไว้นะ” “ตึกแถวอะไร” “อ้าว ก็ตึกแถวที่เราจะทำร้านเบเกอรี่กันไง หลังจากที่เราเอาเงินไปใช้หนี้แล้ว หนูก็จะเอาส่วนที่เหลือไปมัดจำตึกเค้า ฝันของเราใกล้จะเป็นจริงแล้วนะแม่” “ฝันของเอ็งคนเดียวล่ะสิ” “แต่แม่สัญญากับหนูแล้วนะว่าเราจะเลิกอาชีพต้มตุ๋นแบบนี้” “ข้ามาคิดๆดู ข้าว่างานแบบนี้มันก็ได้เงินง่าย ๆ นะ” “แต่มันบาปนะแม่ ที่หนูยอมร่วมมือกับแม่เพราะหนูแค่อยากหาเงินมาใช้หนี้ให้หมดเท่านั้น แล้ว ตอนนี้เราก็มีเงินมากพอที่จะเคลียร์หนี้ได้แล้ว เราจะได้ทำมาหากินสุจริตซะที” “แต่ข้าไม่อยาก..” “ไม่มีแต่ เพราะหนูจะไม่ร่วมมือกับแม่อีกแล้ว ถ้าแม่อยากทำแม่ก็ทำคนเดียว” ญาดาพูดแล้วก็เดินออกไปปล่อยให้ เจ๊อ้อยมองค้อนตามหลัง “นังลูกคนนี้ งานง่ายๆเบาๆไม่อยากทำ อยากทำงานหนัก” เวลากลางวัน ธาวินนั่งจิบกาแฟอยู่ในโรงแรมที่พัก พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่ญาดามานั่งลงที่เก้าอี้ตัวตรงข้าม ... “นี่คุณตาบอดหรือ ถึงเห็นผมเป็นพนักงานเสิร์ฟ” “เอ่อ ชั้น ชั้นขอโทษค่ะ” “รู้มั้ยครับว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมาก” ธาวินวินถอดแว่นตาของตาลออก ตาลทำเป็นตาบอดมองนิ่งไปเบื้องหน้า “คุณอย่าหลอกให้ชั้นดีใจเลยค่ะ” “ผมพูดจริงนะครับ ตาคุณสวยมาก จมูก ปากคุณก็สวย คุณสวยจนผม ...” ธาวินเคลื่อนใบหน้าเข้ามาหาเหมือนจะจูบ ญาดาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของธาวินช้าๆ ลูบไล้จากตาผ่านจมูกจนถึงริมฝีปาก ธาวินจะเคลื่อนไปจูบแล้วสลบไป ธาวินจิบกาแฟด้วยความแค้นใจในตัวเอง “เราจะไปตามหายัยแสบนี่ได้ที่ไหนวะ” ธาวินวินยกกาแฟดื่มอย่างครุ่นคิด ภายในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ญาดาเดินขึ้นบันไดเลื่อนแล้วเดินเลี้ยวทางแผนกซื้อขายมือถือ ญาดาเดินเข้ามาที่ร้านรับซื้อโทรศัพท์มือถือ ญาดาหยิบโทรศัพท์กับไอแพดออกมาจากกระเป๋า “พี่ ถ้าจะขายไอโฟนกับไอแพดนี่ให้เท่าไหร่” ญาดาส่งของให้เจ้าของร้านดู “ขโมยมารึเปล่า” เจ้าของร้านถามขึ้น “เปล่า ของชั้นเอง” “สองอย่างให้สองหมื่นห้าแล้วกัน” “สามหมื่นไม่ได้หรือ” “ได้แค่สองหมื่นห้า” “ก็ได้” เจ้าของร้านส่งเงินให้ตามที่ตกลงกันไว้ ญาดารีบเดินออกไป ขณะนั้น ธาวินเดินมาหยุดที่หน้าร้านที่ญาดาเอาของมาปล่อย พลางพึมพำว่า “ขอให้ยัยแสบเอาของมาปล่อยที่นี่เถอะ” ธาวินเหลียวซ้ายแลขวาก็ชะงักทันที่เห็นญาดากำลังเดินดูของอย่างเพลิดเพลิน วินเดินแสยะยิ้มเข้าไปหาทันที ธาวินเดินจนถึงตัวของญาดาที่เลือกดูของอยู่ ธาวินคว้ามือของญาดาจากด้านหลัง ญาดากันไปมองก็ตะลึงด้วยความตกใจ “คุณ ...” “วันนี้ตาไม่บอดแล้วหรือ” ธาวินใส่ทันที “คุณพูดอะไร ปล่อยชั้นนะ ชั้นไม่รู้จักคุณ” “เอาของของชั้นคืนมาให้หมด” “ของอะไร อย่ามามั่วนะ” ญาดาอาศัยความฉับไวด้วยการเอานิ้วจิ้มลูกตาธาวินทันที “โอ๊ย ..” ธาวินร้อง ญาดารีบสะบัดมือที่ธาวินจับอยู่จนหลุดและวิ่งหนีออกไปทันที “อย่าหนีนะ” ธาวินร้องเสียงดังแล้วรีบวิ่งตามไปทันที ญาดาวิ่งเลี้ยวลงบันไดเลื่อนของห้างสรรพสินค้า โดยมีธาวินวิ่งตามไปติดๆ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นบอกให้หยุด” บรรดาผู้คนภายในห้าง มองตามอย่างงๆ ญาดาวิ่งเลี้ยวมาเจอรปภ. 2 คนที่วิ่งออกมาขวางทางไว้ “มีเรื่องอะไรกันครับ” ญาดารีบแก้สถานการณ์ทันที “ช่วยด้วยค่ะ ผู้ชายคนนั้นเค้าจะปล้ำชั้น” “ปล้ำหรือครับ” “ใช่ค่ะ มันเป็นโรคจิต มันเอาไอ้นั่นออกมาโชว์ด้วย” ธาวินวิ่งเข้ามา รปภ.วิ่งถือกระบองวิ่งเข้าไปขวางธาวินไว้ ญาดาสบโอกาสหันวิ่งหนีไปในทันที “หยุดนะไอ้โรคจิต” รปภ. บอก “จับผู้หญิงคนนั้นก่อน อย่าให้หนีไปได้” ธาวินบอก ธาวินจะวิ่งสวนไป แต่รปภ. 2 คนเข้าไปรุมฟาดทันที “โอ๊ย นี่ตีผมทำไม” “หนอย ไอ้โรคจิตยังกล้าถามอีกหรือว่าตีทำไม ไป ไป เอาตัวมันไปโรงพัก” รปภ. พยายามเข้ามาล็อกตัวธาวินไว้ “เฮ้ย ผมไม่ได้เป็นโรคจิตนะ ฟังผมก่อน ผู้หญิงคนนั้นขโมยของของผมไป” “ว่าอะไรนะ” “ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นสิบแปดมงกุฎ มันมอมยาผมแล้วก็รูดทรัพย์ไป” “จริงหรือ” “ก็จริงสิ ผมจะโกหกทำไม” “ผมขอโทษด้วยครับ” รปภ. รีบปล่อยตัวธาวินพลางยกมือไหว้ “พวกคุณนี่บ้าจริงๆเลย หน้าตาอย่างผมเนี่ยหรือจะเป็นโรคจิต ดูซิ มันเลยหนีรอดไปได้” ธาวินทั้งหงุดหงิดและหัวเสีย ในเวลาต่อมา มอเตอร์ไซค์รับจ้างขี่เข้ามาจอดหน้าบ้านเช่า ญาดากระโดดลงแล้วจ่ายเงินให้หนึ่งร้อยบาททันทีโดยไม่รอเงินทอน ญาดาวิ่งเข้าบ้านทันที ภายในบ้าน เจ๊อ้อยกำลังนอนหลับพักสายตา ญาดาเปิดประตูพรวดเข้ามาแล้วส่งเสียงเรียก “แม่” เจ๊อ้อยสะดุ้งตื่นทันที “ไอ้ตาล ทำไมเสียงดังนักวะ แม่กำลังฝันถึงเลขเด็ดตกใจหมด” “แม่รู้มั้ยว่าชั้นไปเจอใครมา” “ใคร อย่าบอกนะว่าเจอพ่อเอ็ง” “แม่ก็พูดเข้า ชั้นไปเจอไอ้ผู้ชายที่เรารูดทรัพย์มันเมื่อวาน” “หา.. ที่ไหนวะ” “ที่ห้างน่ะสิ ชั้นเอาของไปปล่อย” “แล้วเอ็งรอดมาได้ไง” “ถามได้ ชั้นก็วิ่งหนีมาน่ะสิ เกือบไม่รอด” “แล้วมันตามมาบ้านเรารึเปล่า” “เปล่า แม่ชั้นว่าเราหนีไปอยู่ต่างจังหวัดดีมั้ย เกิดมันเจอเราขึ้นมาติดคุกหัวโตเลยนะ” “เอ็งอย่าทำปอดไปหน่อยเลย แม่ว่ามันไม่มีทางเจอเราแล้ว” “แต่วันนี้ชั้นยังเจอเลยนะ” “แม่ว่ามันฟลุกมากกว่า เชื่อแม่ เราทำมาตั้งหลายหนยังไม่เคยถูกจับได้ ครั้งนี้มันแค่จิ๊บ ๆ” เจ๊อ้อยลุกเดินออกไป ขณะที่ญาดายกมือไหว้พระท่วมหัว “เจ้าประคู้น ขออย่าให้ลูกถูกจับเลย ลูกสัญญาครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ลูกตุ๋นคน” ภายในสนามกอล์ฟเวลาต่อมา พิพัฒน์กำลังตีกอล์ฟอยู่ในสนาม ส่วนบุญทันอยู่บนล็อบบี้กำลังพูดโทรศัพท์กับธาวินซึ่งกลับมาอยู่ภายในห้องพักที่โรงแรม “อะไรวะไอ้วิน แค่ผู้หญิงคนเดียวแกยังจับไม่ได้หรือ” “ไม่ใช่จับไม่ได้ ชั้นจับได้แล้ว แต่หล่อนหนีไป” “ก็นั่นแหละ เรียกว่าจับไม่ได้” “แต่ชั้นยังไม่หมดหวังนะ วันนี้ชั้นติดต่อให้นักสืบออกตามหาตัวยัยแสบนี่แล้ว ชั้นสัญญาว่าจะต้องเอาแหวนของแกกลับคืนมาให้ได้” “ถ้างั้นแกควรจะบอกทนายปรารภขอเลื่อนเวลาที่จะเข้ามาพบคุณปู่นะ” “ชั้นจะโทรบอกเค้าเย็นนี้ แล้วแกเป็นไงบ้าง เจอใครที่น่าสงสัยว่าจะเป็นฆาตกรรึยัง” “ตอนนี้ยังตอบไม่ได้ ชั้นยังเจอคนในบ้านไม่ครบเลย” “ยังไงแกก็ระวังตัวด้วยนะ” ธาวินบอก “อืมม์ แกก็เหมือนกัน” บุญทันปิดโทรศัพท์ แล้วถอนหายใจเมื่อนึกถึงเหตุการณ์... ภายในร้านอาหารไทยที่อเมริกาในเวลากลางวัน บุญทันสวมชุดสูทเดินเข้ามาในร้าน พนักงานสาวรีบยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณภูบดี” “หวัดดีพี่นิด วันนี้ลูกค้าเยอะมั้ย” “เยอะค่ะ โต๊ะสุดท้ายเพิ่งเช็กบิลออกไป” “มีอะไรที่ผมต้องเซ็นรึเปล่า” “มีเช็คสั่งจ่ายค่าของสดค่ะ” “โอเค เดี๋ยวเอามาได้เลยนะ” บุญทันเดินแยกไปที่โต๊ะทางด้านใน เสียงมือถือดังขึ้น “ฮัลโหล ... สวัสดีครับคุณลุง” ที่เมืองไทย ขณะนั้นเป็นเวลากลางคืน ภายในห้องทำงานของภาคิน ลุงของภูบดี ลูกชายคนโตของพิพัฒน์ในวัย 50 กว่า กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ “เป็นไงบ้างหลานชาย ตกลงจะกลับเมืองไทยวันไหน” “อีกสองอาทิตย์ครับ ผมจองตั๋วไว้แล้วตั้งใจว่าจะกลับไปให้ทันวันเกิดคุณปู่” “ดีลูก คุณปู่ต้องดีใจมากที่จะได้เจอหลาน” “เสียดายที่คุณพ่อกับคุณแม่ผมไม่มีโอกาสได้กลับไปกราบคุณปู่ด้วย” “เอาน่ะ คิดซะว่าพ่อกับแม่เราเค้าไปสบายแล้ว แค่หลานกลับมาคุณปู่ก็มีความสุขแล้ว...อย่างน้อยภูก็ยังมีลุงกับคุณปู่เหลืออยู่เป็นครอบครัวนะ” “ผมตื่นเต้นมากเลยนะครับที่จะได้เจอคุณลุงกับคุณปู่” “ลุงกับปู่ก็ตื่นเต้นที่จะได้เจอหลาน” ประตูห้องของภาคินถูกแง้มออก ภาคินหันหลังกลับไปก็ชะงัก ตกใจทันที “แกเข้ามาทำไม ต้องการอะไร” เสียงนั้น ดังลอดเข้าไปยังโทรศัพท์ของบุญทัน “มีอะไรรึเปล่าครับคุณลุง” บุญทันส่งเสียงมาตามสาย “อ๊าก!” คนร้ายปริศนาฟาดไม้กอล์ฟเข้าที่แสกหน้าภาคิน บุญทันได้ยินเสียงการต่อสู้ดังออกมาจากโทรศัพท์ ตกใจได้แต่ร้องเรียกสุดเสียง “คุณลุง! คุณลุงครับ” “ถึงแกฆ่าฉันก็ปิดความผิดของแกไม่ได้หรอก” เสียงภาคินลอดผ่านเข้ามาในมือถือของบุญทัน พร้อมๆกับเสียงหวดจากไม้กอล์ฟอีกหลายที อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 1 วันที่ 17 มิ.ย. 55 ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิม ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3 ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ ต่อจากละคร ขุนศึก ที่มา manager.co.th
Share this game :

No comments:

Post a Comment

 

Copyright ©2011- 2013 เรื่องย่อละคร ดูละครย้อนหลัง ดูทีวีออนไลน์ 3,5,7,8,9,tpbs ดูละคร, ละครย้อนหลัง, ซิทคอม, รายการ