{[['
']]}
']]}
“ไม่มีค่ะ...คุณสยุมภูว์” พอหน้าจอดับ แววพูดกับหน้าจอราวกับเห็นเขาอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ว่า “คุณไม่ให้ใครปลอมเป็นคุณ แล้วคุณจะปลอมตัวเป็นคนอื่นหรือเปล่าคะ...คุณสยุมภูว์??”
วันนี้คำรพมาที่บ้านแววแต่เช้า แววพูดประชดว่าถ้าเวลาเหลือเยอะขนาดนี้แนะนำให้ไปรำไทเก๊กกับอากงอาม่าดีกว่า คำรพเลยบอกว่างั้นตนต้องไปฉีดโบทอกซ์สักเข็มสองเข็มเสียแล้ว แววได้ทียุว่างั้นตนจะบอกแม่ให้ แม่ก็คงอยากฉีดเหมือนกัน
มาลตีได้ยินแว่วๆ รีบออกมาทำดี๊ด๊าอย่างถูกใจ แล้วเข้ามาลากคำรพออกไปด้วยกันเลย คำรพขืนตัวพยายามจะปฏิเสธ ถูกวัณณรียัดเยียดว่า ถ้าแม่หน้าตึงก็เหมือนลูกแววลูกวัณนั่นแหละ แล้วสองพี่น้องก็ยืนดูแม่ลากคำรพออกไปขำๆ
พอแววออกมาก็เห็นจักรฉีดน้ำข้ามรั้วรดน้ำต้นไม้ให้อยู่ แววบอกว่าไม่ต้องฉีดมาเผื่อถึงสวนของตนหรอก เขาบอกว่าเสียดายต้นไม้ตนอุตส่าห์ไปจัดสวนให้ แล้วทำทีถามว่าไม่ต้องกลับไปเชียงใหม่แล้วหรือ ไม่คิดถึงตงตงกับหลินหรือ
แววพยักหน้ารับว่าไม่ต้องกลับแล้วจะได้มาทะเลาะกับเขาทุกวันเหมือนเดิม ส่วนตงตงกับหลินก็สัญญากันไว้แล้วว่าจะโทรศัพท์คุยกันบ่อยๆ คุยอวดว่า
“ตงตงรับดูแลต้นไม้แทนฉันด้วย เมื่อไรที่มันออกดอกฉันจะกลับไปที่นั่นทันทีเลย” จักรติงว่าเธอบอกเองว่ามันไม่ออกดอกแล้วนี่ แววพูดอย่างมีความหวังว่า “ไม่รู้สิ...ฉันเชื่อว่ามันต้องออกดอกอีก แล้วฉันจะได้กลับไปเห็นมันอีกครั้งหนึ่ง”
แววยิ้มอย่างมีความหวัง มั่นใจ จักรยิ้มตาม ลุ้นในใจอยากให้ความฝันของเธอเป็นจริง...
ooooooo
แววเข้ามาคุยกับนิติธรในห้องทำงานของเขา หลังจากคุยกันจนแววเข้าใจภาพรวมของงานแล้ว นิติธรยํ้าว่า มิสเตอร์เหลียงเป็นเพื่อนรุ่นน้องของสีหราช เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่ทำให้มีทศพลกรุ๊ปในทุกวันนี้ บอกแววว่า การที่สยุมภูว์ให้เธอมาดูแลแขกสำคัญนี้ก็แปลว่าเขาไว้ใจเธอมาก
“แววจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ตั้งแต่วันแรกที่มิสเตอร์เหลียงมาถึงเลยค่ะคุณนิติธร”
“มีปัญหาอะไรติดต่อได้เลยนะ งานนี้เราพลาดไม่ได้”
ปรากฏว่ามิสเตอร์เหลียงมาก่อนกำหนด เมื่อมาถึงพนักงานต้อนรับพูดภาษาจีนต้อนรับอย่างแสนสุภาพว่า
“ยินดีต้อนรับค่ะ มิสเตอร์เหลียง”
ปรากฏว่าต้อนรับผิดคน มิสเตอร์เหลียงลงจากรถแล้วสั่งด้วยสีหน้าไม่พอใจ ให้เรียกผู้จัดการโรงแรมมาพบหน่อย ครู่เดียว ผู้จัดการโรงแรมก็วิ่งหน้าตาตื่นมาขอโทษเป็นการใหญ่ที่พนักงานใหม่เอ่ยต้อนรับผิดคน
“บริการอย่างนี้เดี๋ยวถอนหุ้นเสียเลยดีไหม” มิสเตอร์เหลียงเสียงเข้มแล้วเรียกเลขา เลขารีบเข้ามาพร้อมเอกสารยื่นมาตรงหน้า มิสเตอร์เหลียงทำท่าจะเซ็นถอนหุ้น ผู้จัดการอ้อนวอนว่าถ้าทำอย่างนั้นตนถูกไล่ออกแน่ แล้วใครจะเลี้ยงลูกกับสามีตน มิสเตอร์เหลียงสั่งให้หยุดครํ่าครวญ แล้วหันไปพยักหน้าให้เลขา เลขาส่งซองสีแดงมีสัญลักษณ์ของบริษัทให้
“ค่าปลอบขวัญที่ทำให้ตกใจ”
ผู้จัดการรับซองแล้วโค้งอย่างงามพลางพามิสเตอร์เหลียงเข้าไปข้างใน
ooooooo
แจ็คยังสาระแนสอดรู้สอดเห็นไม่เลิก ทีแรกก็แอบทำแต่นานไปก็ทำอย่างเปิดเผย พยายามจะเปิดประตูเข้าไปดูในห้องทำงานลับของจักรกับเพิ่มพงษ์ให้ได้ จนเพิ่มพงษ์สั่งให้เก็บเสื้อผ้าจะพาไปส่งหมอชิต
แจ็คทำหน้ารั้นว่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าจะรู้ว่าในห้องลับนั้นมีอะไร เพิ่มพงษ์ทำเป็นใจอ่อนจะพาไปดู แต่ห้ามบอกจักรเด็ดขาด แจ็คจะได้เลิกสาระแนสอดรู้สอดเห็นเสียที
ที่หน้าร้าน จักรกำลังรับมือกับการรุกของไลลาอย่างระอาใจ เธอทำทีมาสั่งซื้อต้นไม้ พอจักรก้มลงยกกระถางเธอก็กอดเขาจากข้างหลัง จักรบอกให้ปล่อยเธอก็ยิ่งกอดแน่น จนจักรต้องวางกระถางแกะมือเธอออกจากเอว
ไลลาตื๊อหน้าด้านๆ บอกว่าถึงเขาไล่ตนก็ไม่กลับ จักรเลยไปเปิดสปริงเกอร์ที่ติดอยู่ในร้าน นํ้าพ่นถูกไลลาเปียกเธอหนีไปยืนที่หน้าร้าน จักรยังคงเปิดสปริงเกอร์ทิ้งไว้ ทำให้ไลลาไม่กล้าเข้ามา เขาจึงลงมือทำงานต่ออย่างไม่สนใจเธอเลย
ส่วนชลธิชากับเริงใจ หลังจากรู้ว่าเอกรินทร์พ้นข้อหาแล้ว ก็แย่งกันทำคะแนนกับเขา วันนี้ต่างก็ชงกาแฟเย็นในสูตรของตัวเองให้เมสเซนเจอร์เอาไปส่งเขา โดยแปะชื่อของตัวเองไว้ที่กระบอกเก็บความเย็น ท้ากันว่า
“จะได้วัดกันไปเลยว่า คุณเอกชอบกาแฟของใคร ใครดี...ใครได้ เย็นนี้รู้กัน” เริงใจพูดอย่างมาดมั่น
“เราตกลงกันแล้วนะ ไม่ว่าคุณเอกจะเลือกใคร เราต้องยอมรับ” ชลธิชายํ้าข้อตกลง
“แน่น้อน...กลัวที่ไหน” เริงใจมั่นใจมาก
เมื่อเมสเซนเจอร์เอากาแฟไปส่งเอกรินทร์แล้ว สองสาวต่างลุ้นสุดๆ ให้กาแฟเย็นของตัวเองชนะใจเอกรินทร์...
ooooooo
เมื่อเข้าพักในห้องเรียบร้อยแล้ว เลขาเข็นอาหารมาให้ที่ห้อง มิสเตอร์เหลียงมองอย่างไม่สนใจ ถามเลขาว่า เรามาล่วงหน้าแถมยังต้องอยู่ที่นี่จนกว่าจะกลับ จะให้ตนกินอาหารโรงแรมตลอดเลยรึไง
เลขาบอกว่าอาหารที่โรงแรมปลอดภัย มิสเตอร์ เหลียงแย้งว่า แต่ไม่ถูกปาก เลขาเป็นห่วงความปลอดภัยบอกมิสเตอร์เหลียงว่า สายข่าวของตนรายงานมาว่าท่านกำลังถูกจับตาอยู่
“กว่าพวกนั้นจะรู้ว่าเรามาที่นี่ เราคงบินกลับเมืองจีนไปแล้ว...ผมอยากกินหูฉลามเยาวราช”
เลขารีบรับคำว่าจะให้พนักงานโรงแรมจัดมาให้ มิสเตอร์เหลียงพูดอย่างขัดใจว่า “มันจะได้เรื่องกว่ากินที่ร้านได้ไง”
เลขาขอเวลา 15 นาทีให้ตนเตรียมรถให้ มิสเตอร์เหลียงให้แค่ 5 นาทีพอ เลขารีบเข็นรถอาหารออกไป มิสเตอร์เหลียงมองตามแบบไม่ได้ดั่งใจเลย
ooooooo
เพื่อให้แววต้อนรับมิสเตอร์เหลียงอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง นิติธรพาแววไปดูภัตตาคารเก่าแก่ที่สีหราชกับมิสเตอร์เหลียงเคยมานั่งคุยธุรกิจกันบ่อยๆ จนสนิทสนมกับเจ้าของร้าน นิติธรพาแววมารู้จักกับเจ้าของร้านเผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อกันไม่ต้องผ่านตน
แววถามว่าสยุมภูว์เคยมาที่ร้านนี้ด้วยใช่ไหม นิติธรบอกว่าเคยมาตอนเด็กๆ กับคุณสีหราชและคุณหญิง พอ ไปอยู่เมืองนอกก็ไม่ได้แวะมาอีกเลย หรืออาจจะมาแต่เราไม่รู้ก็ได้
“ไม่รู้ว่าคุณสยุมภูว์จะต้องหลบๆซ่อนๆอย่างนี้ไปถึงเมื่อไรนะคะ” แววเลียบเคียงในเรื่องที่ค้างคาใจอยู่
“ไม่ต้องร้อนใจหรอกหนู เมื่อไรที่มิสเตอร์เหลียงนัดพบคุณสยุมภูว์ วันนั้นหนูก็คงได้เจอท่าน”
“หวังว่าคุณสยุมภูว์จะไว้ใจให้แววได้พบสักครั้งนะคะ” แววตั้งความหวัง นิติธรได้แต่ยิ้มอย่างปลอบใจ
ห้องลับที่ร้านขายต้นไม้ ยังเป็นเป้าหมายที่แจ็คพยายามจะรู้ให้ได้ว่าในนั้นมีอะไร และจักรกับเพิ่มพงษ์เข้าไปทำอะไรกันในนั้นทีละนานๆ แต่ก็หาทางเข้าไม่ได้สักที เพิ่มพงษ์เห็นบ่อยจากที่รู้สึกรำคาญจนกลายเป็นขำกับความพยายามที่ใช้แต่แรงไม่ใช้สมองของแจ็ค
จักรบอกว่าแจ็คคงอยากรู้มากว่าพวกเราทำอะไรกันอยู่ เพิ่มพงษ์บอกว่าแจ็คจะได้รู้เมื่อเราต้องการตัวช่วย แล้วชวนคุยเรื่องงานกัน จักรถามถึงงานเลี้ยงต้อนรับมิสเตอร์เหลียง เพิ่มพงษ์ถามว่า
“ไฟต์บังคับที่คุณสยุมภูว์ต้องไปรับรองด้วยตัวเองน่ะหรือครับ ไม่ต้องห่วงครับ คุณสยุมภูว์จะได้เจรจาธุรกิจกับมิสเตอร์เหลียงโดยไม่ต้องกังวลเรื่องนี้แม้แต่น้อย”
“หวังว่าจะไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นอีกนะ” จักรมองหน้าเพิ่มพงษ์อย่างอดกังวลไม่ได้
ooooooo
หลังจากนิติธรแนะนำแววอย่างละเอียดแล้ว แววขอหาซื้อขนมไปฝากแม่เพราะนานๆจะได้มา แถวนี้ที นิติธรจึงกลับไปก่อน
ที่เยาวราชนี่เอง แววได้สร้างวีรกรรม เมื่อแววไปเจอมิสเตอร์เหลียงไปกิน “บัวลอยน้ำขิงจักรพรรดิ ลูกใหญ่สะใจ” แล้วเกิดบัวลอยจักรพรรดิติดคอ แววไปซื้อบัวลอยเจ้าเดียวกัน เห็นมิสเตอร์เหลียงตาเหลือกหายใจ ไม่ออก จึงเข้าไปช่วยด้วยการจับมิสเตอร์เหลียงนั่งคุกเข่าเอาตัวพาดกับเก้าอี้แล้วทุบอั้กๆ
เลขาเข้ามาโวยวายหาว่าแววทำร้ายเจ้านายตน แววไม่สนใจ ทุบไปอีกหลายอั้กจนมิสเตอร์เหลียงตาเหลือกบัวลอยทะลักออกจากปาก พอช่วยมิสเตอร์เหลียงปลอดภัยแล้ว แววขอโทษที่ตนมือหนักไปหน่อย แล้วจึงขอตัว
อ่านละคร แววมยุรา ตอนที่ 8 วันที่ 6 พ.ค. 55
ละคร แววมยุรา บทประพันธ์โดย : พนมเทียน
ละคร แววมยุรา บทโทรทัศน์ : ทองเอก และ วิวัฒน์ กฤษณาเวศน์
ละคร แววมยุรา กำกับการแสดง : ชานนท์ สัมฤทธิ์
ละคร แววมยุรา แนวละคร : โรแมนติก
ละคร แววมยุรา ผลิต : บริษัท เวฟมีเดีย เวิลด์ จำกัด โดย ตู่-ปิยวดี มาลีนนท์
ละคร แววมยุรา ออกอากาศทุกวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เวลา 20.30 น.ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment