{[['
']]}
']]}
“ในสายตาของแรม คุณชายคือคนที่ดีที่สุด คือคนที่สำคัญที่สุด แต่คุณชายก็ยังเห็นความรู้สึกของแรมเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เอาชนะอยู่ดี” เดือนแรมน้ำตาคลอเดินหนี
จนเช้า ธิติรัตน์ออกมาจากห้องเห็นเดือนแรมลากกระเป๋าเสื้อผ้าเดินลงไป จึงรีบตามไปห้ามไม่ให้ไปไหน เดือนแรมจะพูดแต่พูดไม่ทัน หม่อมรัตนาเดินมาถามว่าทำอะไรกัน
“แรมเก็บเสื้อผ้าจะไปจากที่นี่ แต่ผมไม่ให้แรมไป”
“ก็ใครบอกว่ากระเป๋านั่นของแรมล่ะ...เมื่อคืนแม่โละเสื้อผ้าเก่าๆ เลยวานแรมให้เก็บใส่กระเป๋าไปให้ตากล่ำ เอาไปฝากญาติที่ต่างจังหวัด แรมรีบเอาไปให้ตากล่ำเถอะ”
เดือนแรมรับคำแล้วเดินลากกระเป๋าไป ละเอียดเข้าไปเก็บของในห้องธิติรัตน์ออกมา ถามเขาว่าหายดีแล้วหรือถึงไม่ดื่มน้ำตะไคร้ ธิติรัตน์ตอบว่าไม่ชอบมันเหม็น แต่พอละเอียดบอกว่าเดือนแรมทำให้เพราะมันช่วยให้สร่างไข้ เขารีบคว้ามันมาดื่มจนหมดแก้ว ละเอียดแย้งว่าของมันค้างคืน หม่อมรัตนาถามว่าไม่เหม็นแล้วหรือ เขาทำหน้าเก้อๆว่าไม่เป็นไร
“ชายกลัวว่าแรมจะไปขนาดนั้นหรือลูก”
“ก็...เปล่าครับ แค่มีงานติดค้างกันอยู่นิดหน่อย” ธิติรัตน์ยังปากแข็ง
“งั้นก็แล้วไป เพราะถ้าชายไม่อยากให้แรมไปจริงๆ ก็เหมือนที่แม่เคยบอกแหละ ชายต้องคิดใหม่เรื่องที่จะแต่งงานกับมาหยารัศมี ไม่ว่ามาหยารัศมีคนนั้นจะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม”
ธิติรัตน์อึ้ง ครุ่นคิดกับคำพูดของหม่อมรัตนา
ooooooo
ความริษยาของเพ็ญประกายมากขึ้น ชุติมาเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะแขวะ เพ็ญประกายหาว่าชุติมาอยากได้ธิติรัตน์เช่นกัน ชุติมาโต้ว่าผู้ชายในสเปกของตนต้องแบบแม้นเทพ เผอิญแม้นเทพเดินมาได้ยินเข้าพอดี ชุติมาหน้าเจื่อนรีบแก้ตัวว่าไม่ใช่เขา แม้นเทพเองก็ขออย่าเป็นตน ชุติมาอายแทบแทรกแผ่นดินหนี เพ็ญประกายร้องกรี๊ดๆจนชุติมารำคาญ
“นี่ คนอย่างฉัน ถ้ามีผู้ชายคนเดียวในโลกฉันก็ไม่เคยคิดแย่งน้อง”
เพ็ญประกายตาเขียวใส่ถามว่าใครเป็นน้อง ชุติมาตอบว่าเธอ เพ็ญประกายปรี๊ดแตก
“ไม่ใช่ เธอมันแค่คนอาศัยที่แม่ฉันเอามาชุบเลี้ยง ความจริงแม่เธอเป็นใครก็ไม่รู้ พ่อเธอก็เป็นแค่ไอ้ขี้คุก”
“อย่ามาพูดอย่างนี้กับฉัน” ชุติมาโกรธจัด
“ทำไมจะพูดไม่ได้ ก็มันคือความจริง เธอมันแค่คนอาศัย ลูกคนขี้คุก”
ชุติมาตบผัวะ เพ็ญประกายร้องกรี๊ดล้มลงแล้วลุกขึ้นมาผลักชุติมาเต็มแรงหัวฟาดกระถาง ก่อนจะวิ่งไปฟ้องแม่ จันทราโกรธมากมาด่าว่าชุติมาเป็นลูกคนขี้คุกอย่ามากำเริบ ชุติมาโต้ว่าคนขี้คุกก็เป็นสามีแม่เป็นพ่อของตน เมินกลับจากทำงานเห็นชุติมาร้องไห้ก็เข้ามาถาม คิดว่าเสียใจที่จันทราพูดรุนแรงเมื่อวันก่อน ชุติมากลบเกลื่อนว่าใช่ เมินจึงปลอบ
“ความจริงเขาไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก เพราะตอนที่เขาขออนุญาตพาเธอเข้ามาอยู่ด้วย เขาบอกว่าเขารักและสงสารเธอ ที่ไม่มีพ่อมีแม่”
ชุติมาได้ยินยิ่งร้องไห้โฮเหมือนคนสติแตก สมเพชตัวเองมากขึ้น เมินถอนใจเดินไป...เมินเข้ามานั่งคิดถึง เดือนแรมว่าป่านนี้เป็นอย่างไรบ้าง คืนนั้นเขาแอบเปิดของขวัญที่เดือนแรมให้ เห็นเป็นรูปตนลักษณะเหมือนแอบถ่าย ใส่กรอบอย่างสวยงาม เมินถึงกับน้ำตาคลอ นึกถึงเมื่อตอนที่เดือนแรมมาขอของขวัญวันเกิด เธออยากได้มือถือเอาไว้ถ่ายรูป จันทราโวยว่าตลบตะแลง อยากถ่ายรูปก็ต้องเอากล้อง จะเอามือถือมาโทร.หาผู้ชายมากกว่า เดือนแรมเถียงว่ากล้องราคาแพงเกินไป เมินไม่กล้าตัดสินใจจึงปัดไปว่าอยากได้ก็หาเงินซื้อเอาเอง
เมินหยิบการ์ดออกมาอ่าน เดือนแรมเขียนว่า “ภาพที่แรมอยากถ่ายมากที่สุดในชีวิตคือรูปคุณพ่อค่ะ มันอาจจะไม่สวยพอ แต่ก็มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตแรม แรมรักคุณพ่อมากค่ะ สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะ...เดือนแรม มณีกุล”
จันทราตื่นตามออกมาดูว่าเมินทำอะไร เห็นเขาซ่อนของแล้วทำทีบอกเธอว่า พรุ่งนี้จะต้องเดินทางไปดูไซต์งาน ต่างจังหวัด จึงลุกมาเตรียมของ จันทราไม่อยากเชื่อ จะดูว่าเขาซ่อนอะไร แต่กลับเห็นเงาราศรีปรากฏขึ้นก็ตกใจรีบวิ่งออกไป
ooooooo
เดือนแรมปรึกษาเจ๊กอไก่ว่าตนจะออกจากวังศิลา-ลายไปอยู่กับป้าและพี่ชาย แล้วจึงมาขออนุญาตหม่อมรัตนา หม่อมให้ความเอ็นดูแถมบอกว่าวันไหนว่างให้กลับมาทำอาหารอร่อยๆ ให้อีก แต่พอหม่อมจะลุกขึ้น ก็หน้ามืดเป็นลม เดือนแรมตกใจรีบปฐมพยาบาล ธิติรัตน์ถือโอกาสขอร้องเดือนแรมอยู่ดูแลหม่อมรัตนาก่อน เดือนแรมเต็มใจ
“หม่อมมีบุญคุณกับแรม แรมจะอยู่ดูแลรับใช้ เหมือนที่แรมอยู่คอยรับใช้คุณชาย เดี๋ยวแรมไปทำน้ำขิงมาให้หม่อมนะคะ จะได้หายวิงเวียน” เดือนแรมเดินไป
ธิติรัตน์ตามออกไป หม่อมรัตนาอมยิ้มอย่างรู้ใจลูกชาย ธิติรัตน์อดไม่ได้ที่จะแขวะเดือนแรม “หน้าเสียเชียวที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อ เฮอะ...คงอยากจะไปอยู่กับพี่ต้อมจนตัวสั่น”
เดือนแรมทำตาเขียวใส่ ธิติรัตน์ไม่สนใจกลับบอกว่า เดี๋ยวจะไปส่งมหาวิทยาลัยให้ เดือนแรมปฏิเสธ ธิติรัตน์จ้องจะกินเลือดกินเนื้อ ธิดากับเกรียงเดินมาเห็นแอบยิ้มขันๆ
เดือนแรมเอาน้ำขิงมาให้หม่อมรัตนาดื่ม หม่อมให้ธิติรัตน์ไปส่งเดือนแรม แต่เธอขอไปเอง ธิติรัตน์บ่นว่าเดือนแรมเป็นอะไร ธิดาอมยิ้มบอกน้องชายว่า เดือนแรมแค่งอน
“แรมน่ะหรืองอนผม”
“เวลาผู้หญิงงอน มักจะพูดตรงข้ามกับที่ใจคิด ไม่มีอะไรแปลว่ามี”
“ไม่ต้องโทร.มาแปลว่าให้โทร.กลับเร็วที่สุด แล้วถึงไม่รับ ผู้ชายอย่างเราก็ต้องโทร.ต่อ ไม่งั้นระเบิดจะยิ่งลง” เกรียงเสริมต่อภรรยา
“อีกอย่างนะจ๊ะ เวลาที่ผู้หญิงพูดคำว่า อะไรนะ ไม่ได้แปลว่าไม่ได้ยินแต่ผู้หญิงกำลังให้โอกาสผู้ชายเปลี่ยน คำพูดอีกที”
เกรียงย้ำว่าตนเจอบ่อย ธิดาสรุปว่าเดือนแรมกำลังงอนธิติรัตน์ และเขาควรจะง้อ เพราะแม้นเทพเป็นลูกของป้าเดือนแรม จึงมีศักดิ์เป็นพี่ชาย ธิติรัตน์หน้าเจื่อน ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“โอ้ ฉันว่าเธอไปหลายอย่างเลย เฮ้อ ฉันจะง้อเธอยังไงเนี่ยแรม” ธิติรัตน์บ่นกับตัวเอง
วันต่อมา เขาก็นึกได้ ตั้งใจจะขอให้เดือนแรมสอนทำหมูหย็อง เดือนแรมยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ เขาเข้าไปบอกเธอว่าอยากทำหมูหย็อง เดือนแรมตอบอย่างปั้นปึ่งว่าเดี๋ยวตนทำให้ เดือนแรมปิดน้ำจะเดินไป ธิติรัตน์ร้องบอกว่ายังรดน้ำไม่ทั่วเลย เธอเดินกลับมาเปิดน้ำรดต่ออีกสักพัก เขาชี้ให้รดตรงนั้นตรงนี้ เดือนแรมชักโกรธเหวี่ยงสายยางไปโดน
“โอ๊ย เธอนี่รดน้ำยังไง”
เดือนแรมขอโทษ ธิติรัตน์ทำทีสอนวิธีรดน้ำต้นไม้ให้ถูกวิธี เขาอ้อมมาด้านหลังเธอ จับมือเธอให้จับสายยางแล้วบอกว่าต้องรดอย่างไร เดือนแรมตัวแข็งทื่อเหมือนโดนกอด หน้าเขาอยู่ไม่ห่างแก้ม ธิติรัตน์รับรู้ถึงปฏิกิริยาของเธอก็ขำ เดือนแรมผละตัวออกรีบจ้ำเดินหนี
“แรม...ฉันจะทำหมูหย็องรอ หายงอนแล้วเธอมาสอนฉันทำด้วยนะ” ธิติรัตน์ตะโกนตามหลัง “ไม่ว่าเธอจะงอนฉันแค่ไหน ฉันก็จะง้อเธอ และฉันจะอยู่เคียงข้าง ดูแลเธอแทนพ่อแม่ของเธอ แรม”
เดือนแรมชะงักทำหน้าไม่ถูก เขารู้ได้อย่างไรว่าตนงอน เธอมาเปลี่ยนเส้ือผ้าแล้วตามเข้าไปในครัว เห็นธิติรัตน์หน้ามันง่วนกับการทำหมูหย็อง พอเขาเห็นเธอก็รีบถามว่าหายงอนแล้วหรือ เธอปฏิเสธว่าไม่ได้งอน ธิติรัตน์แซวว่าดีแล้วทำหน้างอนบ่อยๆจะแก่เร็ว พอเห็นเธอนิ่งจึงเปลี่ยนเป็นชวนคุยว่า วันหลังให้สอนทำอย่างอื่นอีก เดือนแรมสงสัยจะหัดทำไปทำไม
“ฉันอยากทำทุกอย่างที่เธอทำให้ฉันทาน เผื่อตอนไหนเธองอนเธอไม่อยู่ ฉันจะได้ทำทานเอง”
“แรมไม่ไปไหนหรอกค่ะ”
“เพราะอะไร” ธิติรัตน์สบตาเดือนแรม
เสียงละเอียดคุยกับตากล่ำเรื่องละครน้ำเน่า ที่ตัวละครทำดีแทบตายแต่นางเอกไม่รัก กลับไปรักคนที่ทำให้เจ็บ ธิติรัตน์สะดุ้งโหยงโดนใจจริงๆ เขาเปรยกับเดือนแรมว่าท่าทางละครจะสนุก เดือนแรมอมยิ้ม...สองคนเริ่มมีความสุขกับการทำอะไรร่วมกัน เดือนแรมสอนธิติรัตน์ทำอะไรอีกหลายอย่าง
ooooooo
อ่านละคร มาหยารัศมี ตอนที่ 6 วันที่ 6 พ.ค. 55
ละครมาหยารัศมี บทประพันธ์โดย : บุษยมาส
ละคร มาหยารัศมี บทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ดารารุ่ง
ละครมาหยารัศมี กำกับการแสดงโดย : ทองสิทธิ์ โสดาโคตร / กฤษฎากร มะลิวัลย์
ละครมาหยารัศมี ผลิตโดย : ดาราวีดีโอ จำกัด
ติดตามชม ละคร มาหยารัศมี ได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ละครมาหยารัศมี ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น.
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment