{[['
']]}
']]}
ในเวลาไล่เลี่ยกัน พล.อ.สรยุทธกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับสมพล ขณะที่คุณหญิงเลิศหล้านั่งดูข่าวที่ปองศักดิ์รายงานเรื่องผู้ว่าฯสั่งให้ใช้ รถฉีดน้ำสลายการชุมนุม พล.อ.สรยุทธรับปากสมพลว่าจะไม่ยอมให้พวกม็อบเอากฎหมู่มาอยู่เหนือกฎหมายเด็ด ขาด จังหวะนั้น สรนุชกลับถึงบ้านพอดี พล.อ.สรยุทธกระซิบบอกสมพลว่าวันหลังค่อยคุยกันใหม่ แล้ววางสาย สรนุชขอร้องพ่อให้ช่วยพวกชาวบ้านด้วย เห็นในทีวีหรือเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้น“เห็น...สิ่งที่พ่อเห็นก็คือ พวกนั้นทำผิดกฎหมาย เอาคนเอาชาวบ้านมากดดันรัฐได้ยังไง”
“แต่เขากำลังเรียกร้องความเป็นธรรมนะคะ...
พ่อคะ...พ่อก็รู้ว่าหนูรักคาบาตี้มากแค่ไหน ถ้าหนูไม่รู้ ความจริงทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องยึดที่ชาวบ้าน เรื่องก่อความวุ่นวายรวมถึงเรื่องฆ่าควายว่าเป็นฝีมือของพวกคาบาตี้ พ่อคิดว่าหนูจะมาขอร้องพ่ออย่างนี้หรือคะ”
“ฟังความรอบด้านหน่อยก็ดีนะคะคุณ” คุณหญิงเลิศหล้าติง
“คาบาตี้ไม่ใช่บริษัทที่ดีอย่างที่พ่อคิด ตอนนี้คนที่จะช่วยชาวบ้านได้ มีพ่อเพียงคนเดียว ช่วยพวกเขาด้วยนะคะ” สรนุชน้ำตาซึมเมื่อเห็นภาพการสลายการชุมนุม พล.อ.สรยุทธหันไปมองภาพข่าว รู้สึกลำบากใจ...
ผู้ว่าฯยังคงสั่งให้ฉีดน้ำใส่ผู้ชุมนุม โชคชัยทนไม่ไหว เข้าไปขอร้องผู้ว่าฯให้หยุดฉีดน้ำ พวกนั้นแค่อยากคุยด้วย ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้ ผู้ว่าฯยัวะที่โชคชัยบังอาจมาสั่งสอน หันไปสั่งการให้นำรถน้ำมาเพิ่ม โชคชัยขอร้องให้พอได้แล้ว ผู้ว่าฯสั่งไม่ให้เขาพูดอะไรอีกไม่เช่นนั้นจะถูกปลด จังหวะนั้น มีเสียงมือถือของผู้ว่าฯดังขึ้น ท่านรัฐมนตรีโทร.มาสั่งให้ผู้ว่าฯหยุดสลายการชุมนุม และกำชับให้ทำการสืบหาข้อเท็จจริงเรื่องนี้ทั้งหมด...
การสลายการชุมนุมยุติลงได้เพราะ พล.อ.สรยุทธโทร.ไปขอร้องท่านรัฐมนตรี นอกจากนั้น เขายังโทร.ไปลาออกจากการเป็นที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ให้บริษัทคาบาตี้อีกด้วย สรนุชโผกอดพ่อ ขอบคุณที่ท่านยอมช่วย...
ค่ำวันเดียวกัน ผู้พันชาญณรงค์เสียดายไม่หาย ผู้ว่าฯไม่น่ายอมตามข้อเรียกร้องของพวกม็อบ ณวัตไม่เห็นด้วย ทำเป็นยอมๆไปก่อนแบบนั้นดีแล้ว ปล่อยให้เรื่องซาไปสักพัก กว่าพวกนั้นจะรู้ตัวอีกที โรงงานของเขาคงจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชิดชัยสอพลอว่าที่ทุกอย่างราบรื่น เพราะบารมีของสมพลและความปราดเปรื่องของณวัต จังหวะนั้น สมพลโทร.เข้ามือถือของณวัต เรียกตัวให้กลับกรุงเทพฯพรุ่งนี้ ณวัตรู้ทันทีว่าต้องมีเรื่อง ขอตัวไปคุยธุระข้างนอกสักครู่ ติงพ่อจะให้รีบกลับไปทำไมในเมื่อม็อบควายสลายตัวไปแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรอีก
“ฉันบอกให้แกกลับก็กลับสิ...แล้วอย่าคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร ท่าทางเราจะเจอปัญหาหนักกว่าที่คิด”
ณวัตวางสายจากสมพลด้วยสีหน้าเป็นกังวล ด้านผู้พันชาญณรงค์อดสงสัยไม่ได้ทำไมณวัตต้องออกไปรับสายข้างนอกด้วยทำเหมือนมีลับลมคมใน พอเห็นเขากลับเข้ามา ซักทันทีว่าสมพลโทร.มาเรื่องอะไร
“เอ่อ...ก็ไม่มีอะไรครับ...ท่านว่าให้พวกเราสบายใจได้ ท่านกำลังจัดการทุกอย่างที่กรุงเทพฯน่ะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีครับ ผมจะได้พูดเรื่องค่าแรง
ค่าเหนื่อยอย่างสบายใจ ตอนนี้งานที่เป็นหน้าที่ผมก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว...ก็เลย...ก็เลย...” ผู้พันชาญณรงค์ทำเป็นอึกๆอักๆ ณวัตรู้ทัน รีบบอกว่าเรื่องเงินไม่มีปัญหา เพียงแต่ตอนนี้สมุดเช็คของเขาอยู่ที่บริษัท ขอจ่ายวันพรุ่งนี้แทน ผู้พันชาญณรงค์นึกถึงเงินแล้วหัวเราะร่วนมีความสุข
ooooooo
แม้ข้อเรียกร้องของเหล่ากระบือบาลและชาวบ้านจะยังไม่ได้รับคำตอบจากรัฐบาล แต่อย่างน้อยภาพข่าวการสลายการชุมนุมที่เผยแพร่ทางทีวีทำให้ผู้ชมโทร.มาด่าผู้ว่าฯกับรัฐบาลจนสายโทรศัพท์
แทบไหม้ เช้าวันนี้ หัวหน้าของปองศักดิ์จึงส่งปองศักดิ์กับทีมงานมาทำสกู๊ปเกี่ยวกับสถานีบำรุงพันธุ์สัตว์หนองระบือ เกริกไกรไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ถามปองศักดิ์เพื่อความแน่ใจว่าจริงหรือเปล่า
“เอ้า...ก็จริงสิหมอ ไม่อย่างนั้นวันนี้ผมจะมาทำไม นี่ผมกะว่าจะเล่นเรื่องนี้ให้ดังไปเลย ดีไม่ดี อาจจะได้พูลิสเซอร์ด้วยนะเนี่ย...เอ่อ...แต่ผมยังไม่ได้ถามเลยว่าหมอจะอนุญาตให้พวกเราถ่ายหรือเปล่า”
เกริกไกรเชิญปองศักดิ์ถ่ายทำได้ตามสบาย แล้ววานภิรมณ์ช่วยเป็นไกด์พาทีมงานของปองศักดิ์ไปชมสถานที่ด้วย เกริกไกรตาเป็นประกายด้วยความหวัง ถ้าสกู๊ปนี้แพร่ออกไปเรื่องควายจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆอีกแล้ว...
ในเวลาเดียวกัน ผู้พันชาญณรงค์หลงเชื่อว่าณวัตจะจ่ายเงินให้อย่างที่รับปากไว้เมื่อคืน ตามไปที่บริษัทก็ไม่เจอตัว ตามไปที่โรงแรมที่พักปรากฏว่าณวัตเช็กเอาต์ไปตั้งแต่เช้ามืด สมคิดทักว่าเหมือนที่ช่อผกาพูดไม่มีผิด
“อะไรของแกวะ”
“เอ้า...ก็ไอ้นั่นมันเบี้ยวนายไงครับ หนีไปอย่างนี้ไม่เบี้ยวแล้วจะเรียกว่าอะไร” สมคิดสรุป ผู้พันชาญณรงค์กำหมัดแน่นด้วยความแค้น คนอย่างเขาไม่ให้ใครมาชักดาบง่ายๆ รีบบึ่งรถเข้ากรุงเทพฯทันที...
ที่สำนักงานใหญ่ บริษัทคาบาตี้ ณวัตอดแปลกใจไม่ได้ทำไมสมพลถึงให้หยุดเรื่องโรงงานเอาไว้ก่อน
“เพราะไอ้ม็อบควายเมื่อวานทำให้นักข่าวหันมาเล่นเรื่องนี้กันใหญ่”
“อะไรนักหนาวะ...แล้วท่านสรยุทธล่ะพ่อ...พ่อจะจ้างไว้เป็นที่ปรึกษาทำไม”
“มันสองพ่อลูกนั่นแหละที่ทำให้เป็นอย่างนี้... ฉันได้ข่าวมาว่ามันต่อสายหาผู้หลักผู้ใหญ่ในรัฐบาลโดยตรง ตอนนี้ไม่มีใครคุ้มกะลาหัวเราแล้ว ฉันถึงต้องให้แกกลับมานี่...เพื่อไปชี้แจงกับคณะผู้บริหารไง”
ณวัตแค้นใจสรนุชมาก แต่จำต้องพักเรื่องนี้ไว้ก่อน รีบไปเตรียมเอกสารสำหรับการประชุมผู้บริหารที่จะมีขึ้นในเย็นวันนี้...
อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 14 วันที่ 6 พ.ค. 55
ละครกระบือบาล บทประพันธ์โดย : ดำรงค์ อารีกุล
ละครกระบือบาล บทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย : เล่าเต็ง อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละคร กระบือบาล ละครสนุกแนวอนุรักษ์ท้องทุ่งบ้านนา
ละครกระบือบาล ผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
ละครกระบือบาล ออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment