{[['
']]}
']]}
เมื่อพิธีกรประกาศเชิญสยุมภูว์เต้นรำ เขาปรากฏตัวที่มุมหนึ่ง แสงไฟสาดไปที่ตัวเขาเป็นจุดเดียว แววพยายามจะมองผ่านหน้ากากให้เห็นหน้าตาที่ แท้จริงของเขาแต่ก็ไม่เห็น
“แววให้เกียรติผมนะครับ” เสียงสยุมภูว์แทรกขึ้น แววมองนิติภูมิก่อนหันไปโค้งรับสยุมภูว์ ยังความเจ็บใจแก่นิติภูมิ พอๆกับไลลาที่จ้องจิกทั้งสยุมภูว์และแววอย่างเจ็บใจ
ศักดาพยายามจนเปิดเซฟได้ นิติภูมิบอกให้รีบทำงานให้ทุกอย่างจบเร็วที่สุด ศักดารับคำแล้วพยายามเอากล่องเก็บข้อมูลที่เตรียมมาแทนของเก่าเพื่อไม่ให้เซ็นเซอร์ทำงาน
เพิ่มพงษ์มาเจอแจ็ควนเวียนอยู่แต่แถวโต๊ะอาหาร ตรงเข้าไปด่าว่า ให้มาจับพวกค้ายาแล้วมาทำอะไรอยู่แถวนี้ แจ็คนึกได้บอกว่าตนเห็นคนแอบย่องออกไปจากงาน แล้วย่องขึ้นข้างบนอย่างมีพิรุธ
เพิ่มพงษ์ตกใจให้แจ็ครีบพาไป แต่พอขึ้นข้างบนแจ็คเกิดจำไม่ได้ว่าคนนั้นไปทางซ้ายหรือขวา ชี้ไปมั่วๆ กลัวถูกดุ แต่บังเอิญถูกทาง ไปเจอห้องนั้นพอดี แต่พอเพิ่มพงษ์เปิดประตูเข้าไป ศักดาก็กระโดดหน้าต่างหนีไปแล้ว
เพิ่มพงษ์ไปชะโงกหน้าต่างดูเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของศักดากำลังตะบึงออกไป หันกลับมาอีกทีเห็นแจ็คเปลี่ยนหน้ากากแล้ว ถามว่าไปเอามาจากไหน พอแจ็คบอกว่าเก็บจากตรงนี้เท่านั้น เพิ่มพงษ์เย็นวาบไปทั้งตัว อุทาน
“ซวยแล้วไง!!”
เมื่อนิติธรเข้ามาดู นิติภูมิทำทีสวมรอยมาสังเกตการณ์ด้วยถามนิติธรว่า “เกิดอะไรขึ้นครับพ่อ” แต่เพิ่มพงษ์ตอบแทนว่า
“มีโจรกระจอกเข้ามาขโมยของเราไปครับ ถึงมันจะได้ของที่มันต้องการไป แต่ผมก็ได้ของของมันมา” พลางเพิ่มพงษ์ยื่นหน้ากากที่แจ็คเก็บได้ให้ดู “เราแค่ต้องการหาว่าใครเป็นคนใส่มันมาเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้น มีคนคนหนึ่งที่เขาจะช่วยเราได้ครับ”
เมื่อเอากล้องวงจรปิดมาดู พบผู้ต้องสงสัยเดินผ่านกล้องแล้วหายไป หลังจากนั้นก็ไม่มีภาพของนายคนนี้ปรากฏในเทปอีกเลย
นิติธรพูดอย่างสบายใจว่า ถึงเราจะไม่รู้ว่ามันเป็นใครแต่คนที่ขโมยไปก็เจาะข้อมูลจากกล่องไม่ได้ เพราะคนที่รู้พาส– เวิร์ดที่จะเปิดข้อมูลมีแต่มิสเตอร์เหลียงเตอร์กับสยุมภูว์เท่านั้น
ศักดาหัวเสียที่ขโมยกล่องข้อมูลเกือบตายแต่เปิดไม่ได้ พอดีนิติภูมิโทร.มาว่าเลิกพยายามได้แล้ว ศักดาถามว่าแล้วจะให้ตนทำอย่างไรต่อไป นิติภูมิตอบอย่างผยองว่า
“ฉันจะให้มันไปบอกรหัสแกที่นั่น เตรียมตัวต้อนรับมันก็แล้วกัน”
ooooooo
เมื่อแววออกไปเต้นรำกับสยุมภูว์ เขาขอบคุณที่เธอไม่ปฏิเสธตน ครั้นแววอ้างว่าเขาเป็นเจ้านายตนจะปฏิเสธได้อย่างไร เขาถามว่า
“ผมเป็นเจ้านายไม่ได้เป็นเจ้าชีวิต...คุณอยากเต้นรำกับผมต่อหรือเปล่า” แววตอบรับเสียงแผ่ว เขาถามอีกว่า “มีอะไรที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับผมอีกหรือเปล่า”
แววไม่กล้าบอกความในใจ ยิ่งเมื่อเห็นเขามองในระยะใกล้ชิดด้วยแววตาซึ้ง เธอก็ยิ่งประหม่า เมื่อแววยังไม่ตอบเขาจึงพาเธอเต้นตามสเต็ปต่อไป
เอกรินทร์มองภาพนั้นอย่างเจ็บปวดรวดร้าวพยายามตัดใจ
ครู่หนึ่ง สยุมภูว์ถามว่านึกออกหรือยังว่าอยากรู้อะไรเกี่ยวกับตน แววตอบไม่เต็มเสียงว่า อยากรู้ว่าเขาคือคนที่ตนสงสัยหรือเปล่า ทำใจกล้าถามว่า “คุณให้คนอื่นปลอมตัวเป็นคุณ แล้วคุณเองปลอมเป็นคนอื่นหรือเปล่าคะ”
สยุมภูว์ถามเสียงอ่อนนุ่มว่าคิดว่าตนเป็นใคร แววบอกว่าเป็นคนสวนข้างบ้านตน เขาถามอีกว่าแล้วถ้าเป็นจริง เธอจะทำยังไง แววตอบอย่างประหม่าว่าตนก็แค่อยากรู้เท่านั้น
“ถ้าอย่างนั้น คงมีทางเดียวที่ผมจะพิสูจน์ให้คุณรู้สินะ” พูดแล้วดึงแววเต้นตามสเต็ปต่อไป ท่ามกลางแขกที่กำลังสนุกสนานกันเต็มที่
ระหว่างอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นขณะเต้นรำนั้น แววรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด ต่างชื่นชมกันในฐานะลูกน้องที่มีเจ้านายที่ดีและเจ้านายที่มีลูกน้องที่ดีที่สุด เขาย้ำว่าท่ามกลางคนที่จ้องจะทำร้ายตน คงไม่มีความสุขอะไรมากไปกว่าการได้เจอคนที่ตนจะไว้ใจที่สุดในชีวิตได้ แววเอ่ยว่า “ขอให้คุณได้พบคนคนนั้นนะคะ”
“คนคนนั้นอยู่ไม่ไกลจากผมหรอก” เขามองหน้าแววบอกถึงความในใจอย่างเปิดเผย จนแววประหม่าพยายามจะผละออกแต่เขาดึงไว้ถามว่า “คุณไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าผมเป็นใคร”
“เอ่อ...ค่ะ...คุณสยุมภูว์...”
“ถอดหน้ากากของผมออกเมื่อคุณต้องการ” สยุมภูว์ จับมือแววให้โอบรอบคอเขา ทุกคนในงานจ้องเป็นตาเดียว กัน สยุมภูว์กอดแววแน่นเข้า กระซิบบอกว่า “คุณกำลังจะได้รู้ในสิ่งที่คุณอยากรู้ แล้วคุณจะบอกผมในสิ่งที่ผมอยากรู้ได้ไหม”
“คุณทำให้แววงงไปหมดแล้วนะคะ” แววเสียงประหม่าจนระงับไม่อยู่
“ผมแค่อยากจะขอเป็นคนดูแลคุณในฐานะที่คุณเป็นผู้หญิงที่ผมรักที่สุดได้ไหม...แวว...”
ภาพหวานกลางฟลอร์ ทำให้เอกรินทร์นิ่งไปอย่างผิดหวัง นิติภูมิมองอย่างเคียดแค้นชิงชัง
ทันใดนั้น ไฟดับพรึ่บ พอไฟสว่างขึ้นอีกครั้ง แววก็หายไปจากตรงนั้นแล้ว!
สยุมภูว์เสียใจมาก ตำหนิตัวเองว่าขอแต่งงานกับเธอกะทันหันเกินไป แล้วเขาก็ออกจากโรงแรมเพื่อตามไปขอโทษเธอที่บ้าน เพิ่มพงษ์เสนอว่าถ้าเขาไปแบบ
นายจักรแววอาจจะยอมคุยด้วย เขาขอบคุณแล้วรีบออกไป
นิติภูมิสังเกตอยู่ ถามนิติธรว่าสยุมภูว์ไปตามแววหรือ เมื่อผู้เป็นพ่อบอกว่าใช่ เขายิ้มสะใจ มองนิติธรจนเห็นว่าเข้าไปในงานแล้วจึงโทรศัพท์ถึงศักดาทันที
ศักดารออยู่ที่โกดังร้าง บอกนิติภูมิว่าแขกของตนมาเมื่อไรจะโทร.บอกสยุมภูว์ทันที พูดไม่ทันขาดคำแววก็ถูกนำตัวมาถึง นิติภูมิรีบตามไปที่นั่น
สยุมภูว์ไปถึงบ้านแวว วัณณรีนึกว่าพี่สาวกลับมาแล้วรีบออกมาดู กลายเป็นนายจักรใส่สูทเต็มยศขับรถคันหรูมาเทียบ พอเขารู้ว่าแววยังไม่กลับและไม่ได้ติดต่อมาก็ร้อนใจ
ทันใดนั้น มีเสียงโทร.เข้าโทรศัพท์บ้าน ปลายสายคือศักดา มันสั่งให้สยุมภูว์มาพูดโทรศัพท์ วัณณรีงงอยู่อึดใจจึงรู้ว่าจักรที่อยู่ตรงหน้านี้ที่แท้คือสยุมภูว์เจ้านายของแววนั่นเอง
ระหว่างนั้น มาลตีเดินลงมา พอรู้ว่าแววถูกจับตัวไปก็ทำท่าจะเป็นลม วัณณรีรีบประคองแม่ไว้
นิติธรอยู่ที่ห้องรับแขกคฤหาสน์ทศพล ถาม
เพิ่มพงษ์ว่ารู้แล้วหรือว่าสยุมภูว์จะไปไหน เพิ่มพงษ์ยืนยันว่าพวกมันเป็นคนบอกเอง นิติธรถามว่าคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่กล่องข้อมูลถูกขโมยไปหรือเปล่า
“ถ้าไม่ใช่เรื่องนั้นมันจะลักพาตัวแววไปทำไมล่ะครับ”
“มันลักพาตัวแววไปเพราะต้องการตัวคุณสยุมภูว์” นิติธรฟันธง หันมองหน้าเพิ่มพงษ์นิ่งบอกว่า มันต้องการรหัสผ่านของกล่องเก็บข้อมูล เพิ่มพงษ์ภาวนาขอให้มันต้องการแค่นี้จริงๆเถอะ
นิติธรถามเพิ่มพงษ์ว่า คิดว่ามันเป็นคนกลุ่มเดียวกับที่พยายามลอบทำร้ายสยุมภูว์หรือเปล่า
“ผมขอคิดในแง่ร้ายไว้ก่อนนะครับ จะได้รับมือมันถูก” พูดแล้วเพิ่มพงษ์ไปขึ้นรถขับออกไปเลย
นิติธรมองตามนิ่งๆ แต่เพียงครู่เดียว รถอีกคันหนึ่งก็ขับตามรถของเพิ่มพงษ์ออกไป...
ooooooo
สยุมภูว์ไปถึงโกดังร้างด้วยความเป็นห่วงแวว พอเห็นหน้าเขา แววถามอย่างตกใจว่า “นายจักร นายมาที่นี่ได้ยังไง นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่” ศักดาบอกว่า จะให้เขาพิสูจน์ว่าใช่สยุมภูว์ตัวจริงหรือไม่ด้วยการให้เขากดรหัสผ่านของเครื่องเก็บข้อมูล สยุมภูว์ถามว่าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าทำแล้วจะปล่อยตนสองคนไป
“แกไม่มีสิทธิ์ถามคำถามนี้กับฉัน ถ้าแกบอกรหัสผิดแม้แต่ตัวเดียว แกตายทั้งคู่ หรือถ้าแกไม่ยอมบอก แกก็ตายเหมือนกัน”
ที่มุมหนึ่งในโกดังร้าง นิติภูมิเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโกดังผ่านกล้องเว็บแคม มันจ้องจนเห็นสยุมภูว์กดรหัสผ่านในมือถือของศักดาที่ยื่นมาตรงหน้า
แววพยายามไม่ให้สยุมภูว์กด แต่เขาก็ตัดสินใจกดแม้มันอาจจะปล่อยแววไปคนเดียวก็ตาม แววจึงรู้ว่าเขาคือสยุมภูว์ตัวจริง เขาบอกเธอด้วยความรักว่า
“คุณอยากจะคิดว่าผมเป็นนายจักรเพื่อนบ้านปากเสียของคุณก็ได้นะ แต่ผมอยากให้คุณตอบผมก่อนว่าจะยอมให้ผมเป็นคนดูแลผู้หญิงที่ผมรักที่สุดไหม...แวว” แววน้ำตาค่อยๆไหลออกมาด้วยความสะเทือนใจ สยุมภูว์พูดอย่างไม่สะทกสะท้านว่า “ถึงมันจะสายเกินไป แต่ผมก็อยากฟังคำตอบจากคุณนะ”
แววน้ำตาไหลพราก...พูดอะไรไม่ออกเลย...
นิติภูมิมั่นใจว่าเขาคือสยุมภูว์ตัวจริง สั่งศักดาให้ปล่อยแววไป ส่วนสยุมภูว์กว่าจะได้ตัวมาไม่ใช่ง่าย ตนไม่ปล่อยกลับไปแน่ๆ แล้วก็บรรจุกระสุนปืน พูดอย่าง เลือดเย็นว่า
“หกนัดนี้สำหรับแก...ไอ้สยุมภูว์!”
ooooooo
ในภาวะคับขันเช่นนี้ ทุกเรื่องที่ค้างคาใจแววอยู่ถูกลืมไปสิ้น สิ่งเดียวที่คิดและทำคือทำอย่างไรให้ได้ปลอดภัยออกไปทั้งสองคน
แต่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่ตนปรารถนา ศักดาบอกว่าจะให้คนไปส่งแววที่บ้าน เมื่อแววบอกว่าตนจะไปก็ต่อเมื่อสยุมภูว์ไปด้วย แต่พอถูกมันขู่ว่าหรืออยากเห็นสยุมภูว์ตายไปต่อหน้า แววก็จำต้องยอม ถูกมันเอาถุงดำคลุมหัวพาออกไป
เมื่อลูกน้องพาแววออกไปแล้ว นิติภูมิจึงปรากฏตัว พูดถึงความแค้นในอดีตว่าแม่ตนต้องตายเพราะพ่อมัวแต่ดูแลเขา ซ้ำเวลานี้เขาก็ยังแย่งคนที่ตนรักไปด้วย สยุมภูว์ถามว่าถึงตนจะขอโทษอย่างไร เขาก็คงไม่ยอมใช่ไหม
“คำขอโทษของนายทำให้แม่ฉันฟื้นขึ้นมาได้ไหมล่ะ มีวิธีเดียวเท่านั้นที่แกสามารถจะลบล้างความผิดที่แกกับพ่อแกทำไว้กับฉันได้” พูดแล้วนิติภูมิชักปืนออกมาเล็งไปที่สยุมภูว์
ที่นอกโกดัง เพิ่มพงษ์มาถึงแล้ว เขาผงะเมื่อได้ยินเสียงปืนในโกดังและเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของสยุมภูว์ เขารีบตามเสียงนั้นเข้าไป
ooooooo
มาลตีกินไม่ได้นอนไม่หลับด้วยความเป็นห่วงแวว เมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน วัณณรี วิ่งไปดูเห็นแววยืนอยู่หน้าบ้าน ทุกคนดีใจมาก เมื่อรู้ว่าแววไม่เป็นอะไรแต่ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อสยุมภูว์ออกไปเท่านั้น มาลตีตื่นเต้นจนลืมความทุกข์ใจเมื่อรู้ว่าสยุมภูว์ชอบแวว
ครู่เดียวก็มีเสียงทุบประตูโครมๆที่หน้าบ้าน ทุกคนตกใจนึกว่าพวกนั้นตามมา แต่พอเปิดประตูออกไปกลายเป็นแจ็คที่เพิ่มพงษ์สั่งให้มาดูแลแววที่บ้าน
“เดี๋ยวก่อน คุณเพิ่มพงษ์รู้เรื่องนี้ นี่...แปลว่าคุณเพิ่มพงษ์อยู่ที่โกดังนั่น” แววถามอย่างตื่นเต้น พอแจ็คบอกว่าเพิ่มพงษ์ตามสยุมภูว์ไปที่นั่น แววก็พึมพำสีหน้ากังวล “หวังว่าคุณสยุมภูว์จะไม่เป็นไรนะ”
วัณณรีกับโรสมองหน้าอย่างรู้กันว่า แววคิดอย่างไรกับสยุมภูว์
ooooooo
นิติภูมิต้องการทรมานสยุมภูว์ให้สะใจก่อนจัดการ ให้ลูกน้องเฝ้าไว้ให้ดีส่วนตัวเองไปนั่งจิบไวน์เย็นๆ อย่างสบายอารมณ์ สยุมภูว์ท้าว่าจะฆ่าก็ฆ่าเลย นิติภูมิยิ้มเยาะบอกว่า “ไม่ต้องมาท้าฉัน” แล้วเดินหายไปทางหลังโกดัง
นิติธรมาถึงหน้าโกดังแล้ว เห็นรถของเพิ่มพงษ์จอดอยู่ เขาลงจากรถเดินไปที่ประตูโกดังที่เปิดแง้มไว้
เพิ่มพงษ์เข้าไปเห็นศักดาจำได้ว่ามันคือไอ้หน้าโหด ศักดารู้ว่ามีผู้บุกรุกก็เปิดฉากยิงทันที ทั้งสองยิงกันสนั่นโกดัง ส่วนนิติธรเข้าไปกวาดตามองหาสยุมภูว์
นิติภูมินั่งจิบไวน์อยู่หน้าจอมอนิเตอร์เห็นศักดากำลังล่อเพิ่มพงษ์ไปอีกทางหนึ่ง เขาหยิบปืนออกไปเตรียมจัดการสยุมภูว์ เวลาเดียวกันนั้น ภาพนิติธรปรากฏบนจอมอนิเตอร์ เขากำลังเข้ามาในโกดัง แต่นิติภูมิไม่ทันเห็น
นิติภูมิเดินไปหาสยุมภูว์ บอกว่าอยากทรมานเขามากกว่านี้ แต่ลูกน้องเขามาทำเสียบรรยากาศเลยต้องจัดการเสียก่อน แล้วใช้ถังแก๊สที่วางอยู่ฟาดหัวสยุมภูว์จนสลบคาที่ มันแสยะยิ้มยกปืนเล็งพร้อมที่จะเหนี่ยวไก
จังหวะนั้นเอง นิติธรเดินเข้ามาเห็นสยุมภูว์นอนไม่ได้สติอยู่ที่พื้น ตะโกนถาม “ภูมิ...แกจะทำอะไร!!”
นิติภูมิตกใจไม่คิดว่าพ่อจะมาถึงที่นี่ ขณะกำลัง ลังเลนั่นเอง ศักดาที่ล่อเพิ่มพงษ์อยู่ก็โผล่เข้ามา เขาตัดสินใจยิงศักดาตายคาที่ เพิ่มพงษ์ที่วิ่งตามศักดามาเห็นนิติภูมิยิงศักดาตายก็แปลกใจ
“มันตายแล้วพ่อ” นิติภูมิเดินมาบอกนิติธรหน้าตาเฉย เพิ่มพงษ์ถามว่าฆ่าศักดาทำไม นิติภูมิตอบด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “มันจะฆ่าสยุมภูว์เจ้านายคุณไง คุณเพิ่มพงษ์”
เพิ่มพงษ์ยังงงๆนิติธรเข้าไปหาสยุมภูว์บอกว่าทำใจดีๆ ตนจะเรียกรถพยาบาลมาให้ นิติภูมิหันมองพ่อที่กำลังดูแลสยุมภูว์อย่างเป็นห่วงก็ยิ่งเจ็บใจ เขาหันหลังเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่อาจทนดูได้
ooooooo
นิติภูมิพลิกสถานการณ์เอาชีวิตศักดามาสังเวยการแก้ตัวของตน เขาบอกนิติธรว่า ตามสยุมภูว์มาเพราะอยากรู้ว่าแววบอกรักสยุมภูว์หรือเปล่า พอตามมาก็เกิดเรื่องอย่างที่เล่าให้พ่อฟัง
“แกรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่นี่ใช่ไหม” นิติธรถามหลังจากฟังนิติภูมิเล่าจบ เมื่อเขารับว่าใช่ นิติธรบอกว่า “ดีมาก...งั้นแกก็คุยกับตำรวจแล้วกัน พ่อว่าข้อมูลของแกคงจะช่วยตามตัวคนบงการเรื่องนี้ได้แน่ๆ”
นิติธรกับเพิ่มพงษ์ไปยืนดูสยุมภูว์ที่หน้าห้องฉุกเฉิน นิติธรพูดเหมือนบอกสยุมภูว์ว่าไม่ต้องห่วง เพราะตอนนี้นิติภูมิกำลังให้ปากคำตำรวจคาดว่าอีกไม่นานคงรู้ตัวผู้บงการ เพิ่มพงษ์พูดอย่างไม่เชื่อว่า ขอให้มันง่ายอย่างนั้นเถอะ เพราะคดีที่เขากับสยุมภูว์ถูกวางระเบิดจนป่านนี้ก็ยังจับตัวคนบงการไม่ได้เลย
“ถ้าคุณคิดว่าเป็นคนร้ายคนเดียวกัน อย่างน้อยมันก็ตายไปแล้ว ัมนคงไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว”
“ก็ไม่แน่หรอกครับ” เพิ่มพงษ์แย้งเมื่อเห็นนิติภูมิเดินเข้ามาถามอย่างห่วงใยว่าสยุมภูว์เป็นอย่างไรบ้าง “ตำรวจรอให้แววมาให้ปากคำเรื่องนี้เพิ่มเติม แล้วพยานอีกคนที่ตำรวจรออยู่ก็คือ...”นิติธรมองสยุมภูว์ที่หมอกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่
ในยามที่สลบไสลไม่ได้สตินั้น สยุมภูว์ได้พบสีหราชพ่อของเขา แต่เขาจำพ่อไม่ได้ จนสีหราชบอกว่าพวกมันฟาดหัวเขาแรงเอาเรื่องถึงขนาดความจำเสื่อม
ครู่เดียวสีหราชก็บอกว่าต้องไปแล้ว เพราะตนหมดหน้าที่แล้ว ส่วนเขาก็ให้กลับไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ ไปดูแลทศพลกรุ๊ป พูดทิ้งไว้ก่อนเดินหายไปในความมืดว่า “พ่อเชื่อว่าพ่อไว้ใจแกได้”
สยุมภูว์พยายามจะลุกขึ้นตามพ่อไป พลันก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
แววนั่นเอง เธอมาเยี่ยมสยุมภูว์เห็นเขายังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง เธอถามเพิ่มพงษ์ว่าอาการเขาเป็นอย่างไรบ้าง
“เรื่องแผลที่ถูกยิงไม่น่าเป็นห่วงแล้วครับ แต่สมองได้รับการกระทบกระเทือน หมอบอกว่า ขอดูอาการตอนที่คุณสยุมภูว์ฟื้นอีกครั้ง...แล้วเรื่องคดีล่ะครับ”
“แววให้การกับตำรวจเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่คงใช้เวลากว่าจะตามสืบสวนไปถึงคนบงการ เพราะไม่รู้ว่าคุณสยุมภูว์จะพร้อมให้ปากคำเมื่อไร”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณเพิ่มพงษ์ ผมจะตามเรื่องนี้เองจนกว่าจับตัวคนร้ายได้ เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมมันต้องรุนแรงขนาดนี้” นิติธรเอ่ยขึ้น
“ผมก็อยากรู้ครับ เราคงได้แต่หวังว่าไอ้คนบงการมันจะไม่ทำลายหลักฐานสำคัญไปเสียก่อนที่ตำรวจจะสาวไปถึงตัวนะครับ” เพิ่มพงษ์พูดยิ้มๆอย่างรู้ทัน
ooooooo
อ่านละคร แววมยุรา ตอนที่ 12
นิติภูมิย้อนกลับไปที่โกดังร้างอีกครั้ง เขาโล่งใจเมื่อเห็นว่าอุปกรณ์ทุกอย่างยังไม่ถูกแตะต้อง เขารีบเก็บกล่องข้อมูลใส่กระเป๋า เปิดฮาร์ดดิสก์ดูภาพวงจรปิดที่บันทึกไว้ในวันนั้น แล้วถอดฮาร์ดดิสก์ออกมา เอา ทั้งหมดมาใส่รถขับบ่ายหน้าไปที่สะพาน โยนของ ทั้งหมดลงน้ำแล้วขับรถออกไปอย่างเร็ว
เจ้าหน้าที่ตำรวจมาคุยกับนิติธร แจ้งว่าของสำคัญอีกชิ้นที่ยังตามหาไม่เจอคือกล่องเก็บข้อมูลสำคัญที่ถูก คนร้ายขโมยไป คาดว่าคนร้ายคงเอาไปขายต่อแล้ว และถ้าข้อมูลนี้ตกไปอยู่กับฝ่ายตรงข้าม ทศพลกรุ๊ปเราต้องเสียหายมากแน่ๆ
“หรือว่าคนร้ายส่งมอบของชิ้นนั้นให้คนบงการไปแล้ว” นิติธรสงสัย ซึ่งก็ตรงกับตำรวจ เชื่อว่าถ้าเป็นอย่างที่คาดจริง อีกไม่นานก็ต้องมีการประกาศซื้อขายของชิ้นนี้ในตลาดมืดแน่ๆ ตำรวจกำลังส่งคนไปตามอยู่
นิติภูมิกลับมาเจอตำรวจกำลังกลับพอดี เขาถามพ่อว่า ตำรวจมาตามเอาอะไรอีกหรือ นิติธรบอกว่า กล่องข้อมูล นิติภูมิถามอีกว่าแล้วได้ความว่าอย่างไร พอนิติธรบอกว่ายังไม่ได้เรื่องอะไรเลย นิติภูมิก็แยกเข้าห้องตัวเองไป
พอเข้าห้อง นิติภูมิก็หัวเราะเยาะว่า “หาเจอก็ให้มันรู้ไป” แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเห็นชื่อศักดาในลิสต์ เขาลบชื่อศักดาออก พึมพำ “น่าเสียดายนะไอ้ศักดา แกน่าจะอยู่ดูจุดจบของไอ้สยุมภูว์ด้วยตาของแกเอง ฉันคงต้องลงมือด้วยตัวเองสินะ”
นิติภูมิมองขวดยาเล็กๆบนโต๊ะ พึมพำเหี้ยม “ฉันจะไม่รอให้แกฟื้นมาแฉฉันหรอก ไอ้สยุมภูว์”
ooooooo
แป้งร่ำไปขลุกอยู่ที่ร้านกาแฟจนเริงใจทนไม่ได้ บอกชลธิชาว่าให้เลือกเอาระหว่างตนกับแป้งร่ำ จะให้ตนถอนหุ้นร้านเลยก็ได้ เพราะตอนนี้เธอมีผู้ช่วยคนใหม่แล้ว
พอได้ยินสองคนทะเลาะกัน แป้งร่ำก็ทำตัวเป็นนางเอกที่แสนดีขอเป็นฝ่ายออกไปเอง บอกชลธิชาว่าตนไม่มาที่นี่ก็ได้ ถ้ามาแล้วทำให้สองคนทะเลาะกัน แล้วหันบอกเริงใจว่า “แป้งหวังว่า วันหนึ่งคุณจะเข้าใจแป้ง”
แป้งร่ำเดินออกไปไม่ทันพ้นร้านก็หันกลับมองชลธิชากับเริงใจที่ปั้นปึ่งใส่กันแล้วพึมพำอย่างสะใจว่า
“ชักจะสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...ฮิๆ”
ส่วนแววไปเยี่ยมสยุมภูว์แล้วอาสากับเพิ่มพงษ์จะดูแลสยุมภูว์ให้เพื่อเขาจะ ได้ไปพักผ่อนบ้าง เมื่อเธอนั่งเฝ้าเขา เห็นสภาพของเขาแล้วพึมพำอย่างเศร้าใจว่า
“ใครกันนะที่ทำร้ายคุณขนาดนี้” แล้วเธอก็โทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุให้เขาต้องได้รับบาดเจ็บอย่างนี้
ขณะนั้นเองเสียงมือถือของเธอดังขึ้น เริงใจโทร.มา พอได้ยินเสียงแววเท่านั้นก็รู้ว่าเพื่อนร้องไห้ ถามว่าร้องทำไม แววบอกว่าตนรู้สึกแย่กับเรื่องเมื่อคืนนี้ เริงใจนัดว่าบ่ายนี้จะมาคุยด้วย แววบอกให้ชวนชลธิชามาด้วย พอเริงใจบอกว่าตนมาคนเดียวดีกว่า แววก็เดาได้ว่าสองคนมีปัญหากันแน่
ถามไถ่จึงรู้ว่าเพื่อนรักขัดใจกันเรื่องแป้งร่ำ เริงใจบอกว่าบ่ายนี้เจอกันค่อยเล่าให้ฟัง
ส่วนไลลา เมื่อรู้ว่านายจักรคนสวนที่แท้คือมหาเศรษฐีสยุมภูว์ ทศพล ก็ยิ่งจ้องตาเป็นมัน บอกเอกรินทร์ว่าตนต้องจับเขาให้ได้ เอกรินทร์เตือนว่า ตนเห็นเธอพยายามมานานแล้วก็ไม่เห็นว่าเขาจะเปลี่ยนใจสักที
“ฉันเชื่อว่า ยังไงมันก็ต้องมีวันของฉันบ้างล่ะ...ฉันไม่ยอมถอดใจง่ายๆหรอก” ไลลามุ่งมั่นเต็มที่
ooooooo
อ่านละคร แววมยุรา ตอนที่ 11-12 วันที่ 12 พ.ค. 55
ละคร แววมยุรา บทประพันธ์โดย : พนมเทียน
ละคร แววมยุรา บทโทรทัศน์ : ทองเอก และ วิวัฒน์ กฤษณาเวศน์
ละคร แววมยุรา กำกับการแสดง : ชานนท์ สัมฤทธิ์
ละคร แววมยุรา แนวละคร : โรแมนติก
ละคร แววมยุรา ผลิต : บริษัท เวฟมีเดีย เวิลด์ จำกัด โดย ตู่-ปิยวดี มาลีนนท์
ละคร แววมยุรา ออกอากาศทุกวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เวลา 20.30 น.ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ
No comments:
Post a Comment